ลูก ต้องหยุดนิ่งได้ เสียก่อน
อย่า เพิ่งสนใจตอน ยากแท้
ท้อ นั้นจักบั่นทอน ห่างเป้า
ถอย จากอธรรมแล้ หยุดให้ใจใส
ตะวันธรรม
(เมื่อเราได้สวดมนต์บูชาพระรัตนตรัยกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว
ต่อจากนี้ไปตั้งใจเจริญสมาธิภาวนากันนะ…………)
…วัตถุประสงค์ที่เรานึกเป็นภาพก็ดี หรือวางใจนิ่งเฉยๆ ก็ดี
ต้องการให้ใจกลับมาอยู่ที่ตั้งดั้งเดิมภายใน เพื่อให้ใจหยุดใจนิ่ง
หลังจากที่มันวิ่งไม่หยุดไปในเรื่องราวต่างๆ ในชีวิตประจำวันมานานแล้ว ทำให้เราไม่พบกับความสุขที่แท้จริง ดังนั้นเราต้องมา
ฝึกใจให้หยุดนิ่งอยู่ภายใน ฝึกไปเรื่อยๆ นะลูกนะ
อย่าท้อหรือเลิกกลางคันกันซะก่อน หมั่นทำความเพียรไป
เราต้องยอมรับว่าเราเป็นมนุษย์ธรรมดา ไม่ใช่เทวดา
เพราะฉะนั้นฝึกใหม่ๆ มันก็มีฟุ้งบ้าง มืดบ้าง เมื่อยบ้าง เบื่อบ้าง ท้อบ้าง
ก็ถือว่าเป็นเรื่องธรรมดา อย่าไปท้อให้ทำความเพียรกันต่อไปนะ
บางทีเรานั่งไปแล้วดูเหมือนไม่ก้าวหน้าซึ่งความจริงแล้วไม่ใช่ การที่เราไม่ทำสิถึงจะเรียกว่าไม่ก้าวหน้า
แต่ถ้าเราฝึกกันไปทุกๆ วัน มันก้าวไปข้างหน้าทั้งนั้น แต่มันอาจจะช้าหน่อย
การที่เราค่อยๆ เดิน แม้มันจะช้าแต่ก็ถึงเป้าหมาย แต่ถ้าเราไม่เดินมันก็อยู่กับที่ ไปไม่ถึงเป้าหมาย
ก็แปลว่า ถ้าเราไม่นั่งฝึกใจให้อยู่ภายในก็คือการไม่ยอมเดินนั่นเอง แล้วอย่างนี้มันจะถึงจุดหมายปลายทางได้อย่างไร
เราต้องฝึกนะ เราถึงจะสมหวังในชีวิต คือการได้เข้าถึงความสุขที่แท้จริง
ซึ่งมันมีเพียงประการเดียวคือ หยุดกับนิ่ง
นตฺถิ สนฺติปรํ สุขํ สุขอื่นที่นอกจากใจหยุดนิ่งไม่มี
ก็แปลว่า เราจะไปหาความสุขจากที่อื่น จากคนสัตว์สิ่งของมันไม่มี
ที่ไม่เจอเพราะว่ามันไม่มี ซึ่งผู้ฉลาดมีปัญญาเขาก็ไม่เสียเวลาไปกับการไปหาในสิ่งที่ไม่มี
เพราะสิ่งที่มีอยู่ที่เดียว คือหยุดกับนิ่งภายใน
เพราะฉะนั้นฝึกไปเรื่อยๆ เห็นไม่เห็นก็ไม่เป็นไร ฝึกไป แต่ฝึกไปเรื่อยๆ
ที่ไม่เห็นเป็นไม่มี ต่างแต่ว่าช้าหรือเร็ว
ถ้าเรามีความเพียร ทำอย่างต่อเนื่อง สม่ำเสมอ ถูกหลักวิชชา คือ วางใจพอดีๆ เดี๋ยวก็สมหวังกันทุกคน
อาทิตย์ที่ ๕ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๔๗
โอวาท หลวงพ่อธัมมชโย (คุณครูไม่ใหญ่)
ที่มา หนังสือง่ายแต่ลึก 1 บทที่ 13 www.dhamma01.com