ก. ไก่แก้วกู่ก้อง กังวาน
ข. ขับเสียงเอ้กขาน เจื่อยแจ้ว
ค. คนฟังเสียงหวาน คล้ายมรรค แปดเฮย
ง. ง่วงหายหมดแล้ว ลุกขึ้นภาวนา
ตะวันธรรม
(เมื่อเราได้สวดมนต์บูชาพระรัตนตรัยกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว
ต่อจากนี้ไปตั้งใจเจริญสมาธิภาวนากันนะ…………)
…ในอิริยาบถนอนพักผ่อน เราคุ้นเคยกับการนอนวันละ ๖
ชั่วโมงบ้าง ๗ – ๘ ชั่วโมงบ้าง คุ้นเคยมาตั้งแต่เด็กๆ เพราะฉะนั้น
ถ้าหากเราไม่ได้หลับจำนวนชั่วโมงขนาดนี้ มีความรู้สึกว่าเหมือนกับ
เราพักผ่อนไม่เต็มที่เลยกลายเป็นความกังวลไป จริงๆ แล้วการหลับ
แบบนี้ ยังไม่ใช่เป็นการพักผ่อนที่สมบูรณ์ บางครั้งเรายังฝัน ตื่นมายัง
เมื่อย ยังซึม ยังมึนก็มี
การหลับที่สมบูรณ์ คือ ใจต้องหลับอยู่ในกลาง
สมาธิ อยู่ในกลางอู่แห่งทะเลบุญที่โล่งๆ ว่างๆ ลื่นไหล
เข้ากลาง มีความสว่าง มีดวง มีองค์พระ เราอยู่กับ
ตรงนั้นไปเถอะ แล้วลืมไปเลยว่า เวลาผ่านไปกี่ชั่วโมง
เหลืออีกกี่ชั่วโมงเราจะหลับแบบปกติ ไม่ต้องไป
คำนึงถึง พอตื่นมาตอนเช้า เราสังเกตดูจะเห็นได้ว่า
มันไม่มึน ไม่ซึม ไม่เมื่อย ไม่งง นั่นแหละคือการหลับ
ที่สมบูรณ์
เป็นการหลับแบบลึก หลับลึกๆ ที่มีการตื่นตัวภายใน เป็น
ประสบการณ์ใหม่ที่ชาวโลกไม่รู้จัก แต่มีอยู่จริงในมนุษย์ทุกๆ คน
เหลือแต่เพียงเขาไม่รู้จักแล้วก็ไม่เฉลียวใจว่ามีสิ่งนี้ ซึ่งเป็นสิ่งดีๆ
อยู่ในตัวของตัว ไม่มีใครไปบอก ไม่มีความรู้
เพราะฉะนั้นเมื่อเรามาถึงจุดแหล่งแห่งความรู้อันบริสุทธิ์ของ
พระสัมมาสัมพุทธเจ้า เมื่อเราจะหลับด้วยวิธีการใหม่ คือหลับ
แต่ตา แต่ตื่นตัวภายใน ในชั่วโมงที่เราจะต้องนอนหลับพักผ่อน
แต่ว่ามันมีความสว่างโพลงภายใน ใจเกลี้ยงเกลา เราก็ควรจะ
ปล่อยมันไป ตามใจ อย่าไปฝืนประสบการณ์ แล้วเดี๋ยวจะมีสิ่งดีๆ
ที่น่าศึกษา เพิ่มพูนความรู้ประสบการณ์ภายในมากยิ่งขึ้น ซึ่งจะเป็น
อุปการะในการที่จะศึกษาวิชชาธรรมกายต่อไป
เพราะฉะนั้นอย่าไปวิตกกังวลถึงการหลับพักผ่อนที่ไม่เป็น
ไปตามปกติของมนุษย์ธรรมดา มนุษย์ธรรมดาหลับเพราะมีกิเลส
เข้าไปบังคับครอบงำ หลับก็ตื้นๆ หลับแล้วก็ยังฝัน ตื่นมาก็ยังมึน
ยังซึมอยู่ ยังไม่สดชื่น เหมือนนอนไม่พอสักที มนุษย์หลับแบบนั้น
เขาเรียกว่าหลับใหล แต่นี่ไม่ใช่ หลับลึกที่มีการตื่นตัวภายใน ให้รู้จัก
กันอย่างนี้
เพราะฉะนั้นถ้ามีประสบการณ์อย่างนี้ ฝึกต่อไป หยุดต่อไป
นิ่งไปเรื่อยๆ ให้วันกับคืนเป็นเหมือนหนึ่งเดียวกัน กลางวันคือ
กลางคืน กลางคืนคือกลางวันเป็นผู้ที่มีราตรีเดียว สว่างโพลงภายใน
อย่างนี้ ส่วนใครที่ยังไม่ถึงจุดนี้ก็ฝึกต่อไปนะลูกนะ ฝึกหยุดฝึกนิ่ง
พอหยุดนิ่งถูกส่วน เดี๋ยวก็ได้ทุกคน
คืนนี้ก็เช่นเคย ใครเหนื่อย ใครเพลีย ใครง่วง ใครตึง ก็ปล่อยให้
หลับไปเลยในกลางอู่แห่งทะเลบุญ ใครเมื่อยก็ขยับ ฟุ้งหยาบก็ลืมตา
แล้วค่อยว่ากันใหม่ ทำอย่างนี้ ให้ลูกทุกคนสมหวังดังใจในการเข้าถึง
พระรัตนตรัยในตัวคืนนี้ต่างคนต่างนั่งกันไปเงียบๆ
ศุกร์ที่ ๔ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๔๕
โอวาท หลวงพ่อธัมมชโย (คุณครูไม่ใหญ่)
ที่มา หนังสือง่ายแต่ลึก 1 บทที่ 25 www.dhamma01.com