ธรรมทายาทหญิง :
ลูกอยากเป็นอย่างคุณยาย
คุณยายท่านรักธรรมะยิ่งชีวิต
แต่เนื่องจากลูกไม่ได้อยู่ใกล้ชิดคุณยาย
อยากขอความเมตตาหลวงพ่อกรุณาเล่าถึง
การรักธรรมะของคุณยายว่าท่านทำอย่างไรเจ้าคะ
หลวงพ่อ :
คุณยายท่านสอนหลวงพ่อเสมอว่า เวลาตาย ใครช่วย
เราไม่ได้ เราต้องช่วยตัวเอง เพราะฉะนั้นเวลามีชีวิตอยู่ ท่านจะ
พยายามสร้างความดีให้มากที่สุดในทุก ๆ ด้าน ทั้งทาน ศีล ภาวนา
ท่านก็ทำอยู่ตลอดเวลา
ประการที่ ๒ ที่เป็นหลัก คือ ท่านเกิดมามุ่งไปถึงที่สุดแห่ง
ธรรม ใจท่านมุ่งไปถึงตรงนั้นเป็นชีวิตจิตใจเลย ถ้ายังไม่ถึง ท่านก็
ไม่เลิก ท่านมีเป้าหมายชีวิตอย่างนี้
พอมีเป้าหมายชีวิตแล้ว ในชีวิตประจำวันของท่าน ไม่ต้อง
มีใครมาบังคับ ไม่ต้องมีใครให้กำลังใจ ท่านให้กำลังใจ
ตัวท่านเองทุกวันอย่างสม่ำเสมอ
อีกอย่างการนั่งสมาธิ พอไปถึงจุดที่มีความสุข สนุกสนาน
แล้ว ก็อยากจะทำไปเอง ไม่ต้องฝืน ตอนนี้ลูกหญิงกำลังอยู่ระหว่าง
ฝึกหัด บางครั้งเราไปถึงจุดที่ใจเราสบาย มีความสุข บางครั้งเราก็ไม่ได้
ตรงนี้ เรายังขึ้น ๆ ลง ๆ อยู่ เพราะฉะนั้นจึงมีความรู้สึกเหมือน
เราฝืนทำ หรือพยายามทำให้สมาธิมันเกิดขึ้น แต่คุณยายท่านข้าม
ขั้นนี้ไปแล้ว ท่านทำเป็นแล้ว และท่านมีเป้าหมายชีวิต เพราะท่าน
ไปเห็นว่า ท่านจะต้องไปปราบพญามาร ไปถึงที่สุดตรงนั้นถึงจะพ้น
จากบ่าวจากทาสเขาได้ ท่านจึงทุ่มใจไปเลย
หลวงพ่อเห็นคุณยายท่านมีความสุขมาก ๆ เลย ท่านพูดกับ
หลวงพ่อเรื่อย ๆ นะ แต่ไม่พูดกับใคร ท่านบอกว่า “ใครจะไปนิพพาน
ก็ไปเถอะ อนุโมทนาด้วย แต่ยายจะมุ่งไปถึงที่สุด ถ้าไม่ถึงที่สุด
มันก็ยังเป็นบ่าวเป็นทาสเขา” เพราะฉะนั้นเวลาท่านทำบุญหยาบ
ท่านก็จะอธิษฐานอย่างนี้ ส่วนเวลาทำละเอียดท่านมุ่งอยู่แล้ว
ก่อนจะออกจากสมาธิท่านก็ตั้งอธิษฐานจิตซ้ำลงไปอีก
เพราะฉะนั้น สมบัติอะไรท่านไม่เอาเลย ท่านไม่ติดในสมบัติ
ทิ้งหมด มุ่งหยุดกับนิ่งอย่างเดียว ยังไม่เห็นใครเป็นอย่างท่านเลย
เวลาอยู่ใกล้ ๆ ท่าน เราจะมีกำลังใจ แค่เห็นท่านนั่งหลับตาตัว
ตรง หลวงพ่อยังไม่เห็นลูกหญิงตรงอย่างท่านเลยสักคน คำว่า ตรง
ของท่าน ตรงเป็นฉากเลยนะ นั่งนิ่งราวกับขุนเขา ขยับแต่ปาก นิ่ง
๒ ชั่วโมง ๓ ชั่วโมง ๔ ชั่วโมงก็นิ่งอยู่อย่างนั้น
๒๐ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๔๑
โอวาท หลวงพ่อธัมมชโย (คุณครูไม่ใหญ่)
ที่มา
คำตอบคุณครูไม่ใหญ่ เล่ม ๑
https://www.dhamma01.com/book/48
๒๐ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๔๑