ธรรมะเพื่อประชาชน ฉบับสารธรรม ๓ 
1. สุกธรรมคุ้มครองโลก (กัณหทีปายนดาบสตั้งสัจจะความมีหิริโอตตัปปะของตนช่วยลูกชายเพื่อน) Article
2. เส้นทางสู่สันติ (อสทิสกุมารผู้มีความเป็นเลิศการยิงธนู สละเบญจกามคุณ มุ่งสู่ความสงบของใจ) Article
3. ผู้ตื่นที่แท้จริง (อุบาสกเดินจงกรมทำความเพียรทั้งคืน ทำให้กองเกวียนรอดพ้นจากถูกโจรปล้น) Article
4. เสียงร้องปริศนา (พระเจ้าโกศลเกือบพลั้งพลาดสร้างปาณาติบาตเพราะหลงเชื่อปุโรหิตมิจฉาทิฏฐิ) Article
5. สงครามชิงภพปิดงบดุลชีวิต (นายโทวาริกทมิฬเพียงขอถึงไตรสรณคมน์ ยังไม่ทันสมาทานศีล ก็สุคติเป็นที่ไปแล้ว) Article
6. คาถากันยักษ์ ตอนที่ ๑ (ท้าวมหาราชทั้ง ๔ รับบุญในการคุ้มครองพระบรมศาสดาทั้ง ๔ ทิศ) Article
7. คาถากันยักษ์ ตอนที่ ๒ (อาฏานาฏิยรักษ์จะเป็นมนต์คุ้มครองรักษาไม่ให้อมนุษย์เบียดเบียนพุทธบริษัท 4) Article
8. คาถากันยักษ์ ตอนที่ ๓ (พระบรมศาสดาให้พระภิกษุเรียนอาฏานาฏิยรักษ์) Article
9. ความเกียจคร้านมีแต่โทษ (ความหลับและความเกียจคร้าน เป็นสิ่งที่ทำให้ตกอยู่ภายใต้อำนาจบังคับบัญชาของกิเลสอาสวะ) Article
10. อาศัยมานะเพื่อละมานะ (อุปกาชีวกผู้โชคดีที่ได้มาพบพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเป็นปฐมก่อนใคร) Article
11. ตัณหาไม่สิ้นสุด (พระบรมโพธิสัตว์พระเจ้ามันธาตุราช ถูกเบญจกามคุณครอบงำจนตกสวรรค์) Article
12. แสดงตนเมื่อถึงกาลอันควร (ม้าอาชาไนยอดีตชาติพระสารีบุตร) Article
13. ความโกรธทำให้เสียประโยชน์ (พระดาบสโพธิสัตว์โปรด นายเรือจ้างชื่ออาวาริยปิตาผู้มักโกรธ) Article
14. แก้วมณีไม่มีหมอง (สุกรช่วยกันทำให้แก้วมณีเศร้าหมอง เพื่อจะได้ไม่เห็นภาพราชสีห์ที่พวกตนกลัว) Article
15. คนมักโกรธย่อมไม่เป็นที่รัก (มหาทัทรนาคพี่ชายสอนน้องจุลลทัททรนาคให้ฝึกหัดข่มใจข่มความโกรธ) Article
16. อยู่ในธรรมเพราะกัลยาณมิตร (ปุโรหิตโพธิสัตว์หากุศโลบายเตือนสติพระราชา) Article
17. กัณฐกวิมาน (กัณฐกะเทพบุตรอดีตม้ากัณฐกะพาเจ้าชายสิทธัตถะไปตลอดราตรี จะได้แสวงหาโมกขธรรม) Article
18. คนมีเมตตาชื่อว่ารักตนเอง (กบิลดาบส ท่านมีนิสัยชอบเจริญภาวนาเป็นชีวิตจิตใจ แผ่เมตตาอยู่เป็นนิตย์) Article
19. สำรวมอินทรีย์นำชีวีพ้นทุกข์ (นางแมวหลอกไก่) Article
20. พิษแห่งกาม (พระราชาเสนกะเกือบสิ้นชีวิตต่อกิเลสกาม แต่ได้บัณฑิตช่วยไว้) Article
21. สุกรโพธิสัตว์ (สุกรมหาตุณฑิละผู้พี่ตั้งเมตตาจิต รำลึกถึงคุณงามความดีสอนน้องจุลตุณฑิละเสียงดังไปทั่วเมือง) Article
22. เทวดาเตือนภัย (ช่างไม้บัณฑิตสังเกตุเห็นภัย ไม่ประมาท ทำให้รอดพ้นจากน้ำท่วมเกาะ) Article
23. ผู้นำต้องรอบคอบ (ราชโอรสโสมทัตกุมารลาบวชเป็นดาบส เพราะพระราชา ตัดสินโดยไม่รู้จักพิจารณา) Article
24. ผู้รักในการทำความดี (พราหมณ์ได้ชื่อว่าเมธาวี เพราะเป็นผู้มีปัญญารักในการสร้างบุญ) Article
25. ขอจงเป็นอยู่เถิด (พระโพธิสัตว์ได้สอนยักษ์จนเลื่อมใส) Article
26. ตอบแทนด้วยความรัก (นางอุตตราเอาชนะความโกรธของนางสิริมาด้วยความไม่โกรธ) Article
27. อานุภาพแห่งความจริง (สัจจบารมีของพระโพธิสัตว์ที่ถือกำเนิดเป็นนกคุ่ม ทำให้ไฟป่าถอยไป) Article
28. สิ่งที่ทำได้ยากเมื่อให้ไปแล้ว (พระราชาจะมอบมเหสีของให้บุตรปุโรหิต ๗ วัน แต่ไม่ได้คืน ตัดใจไม่ได้) Article
29. ความชั่วแม้เล็กน้อยไม่ควรทำ (เทพธิดาปรารถนาจะให้ดาบสโพธิสัตว์สลดใจ ไม่เสียเวลากับสิ่งที่ไร้สาระ) Article
30. รวยแต่ไม่มีบุญได้ใช้ทรัพย์ (อาคันตุกะเศรษฐี ไม่ยอมใช้ทรัพย์เลย เพราะเคยทำบุญแล้วเสียดาย) Article
31. ขออย่างพระอริยเจ้า (อัฏฐิเสนะฤๅษีโพธิสัตว์ขอพระราชา) Article
32. ยอดผู้นำ และผู้บริหาร (กระบี่โพธิสัตว์ นำพาบริวารพ้นภัยจากผู้จองเวร) Article
33. คนโง่ได้ยศก็ไม่เกิดประโยชน์ (พญาช้างพระโพธิสัตว์ไม่คู่ควรกับพระราชามีจิตริษยา) Article
34. ผู้เสียหายทั้งสองทาง (พรานเบ็ดได้รับความเดือดร้อนอย่างแสนสาหัสเพราะความตระหนี่) Article
35. ละความโกรธกันเถิด (ดาบสโพธิสัตว์ข่มความโกรธจนเอาชนะใจพระราชาได้) Article
36. ชีวิตของนักสร้างบารมี (ธัมมิกอุบาสกทูลถามพระพุทธเจ้าถึงแนวทางปฎิบัติตนที่ถูกต้อง) Article
37. เมตตาบารมี (พญาช้างฉัททันต์ ยินดีมอบงาให้พรานด้วยใจเมตตาและไม่ปรารถนาจะจองเวรกับใคร) Article
38. อย่ามองข้ามการปฏิสันถาร (พระเถระให้การต้อนรับปฏิสันถารโจรที่ตั้งใจมาปล้น ทำให้โจรเลื่อมใสปวารณารักษาวัด) Article
39. ผู้ควรประดับดอกไม้ทิพย์ (ปุโรหิตลวงโลกอยากได้ดอกไม้ทิพย์กล่าวเท็จต่อเทพบุตรทั้ง 4 ได้รับทุกขเวทนาอย่างแสนสาหัส) Article
40. โอวาทที่เหมาะสม (ดาบสถวายโอวาทพระราชาแล้วได้รับพระราชทานหมู่บ้านชั้นดี แต่ให้โอวาทไม่ถูกกาลกับคนพาลคือนายแจวเรือจ้าง) Article
41. อานุภาพเนรุบรรพต (หงส์โพธิสัตว์ละทิ้งเนรุบรรพต เพราะแม้จะมีค่ามากสักปานใด ก็ไม่ใช่ถิ่นที่อยู่อันเหมาะสม) Article
42. หนวดเต่า เขากระต่าย (มหาธนเศรษฐีถูกหญิงงามเมืองปฎิเสธ เกิดความสลดใจ ได้สติ เบื่อหน่ายในเพศฆราวาส) Article
43. ความหวังที่ควรตั้งใจ (พระราชาตั้งความหวังไว้ที่บุตรฤาษีชื่ออาสังกา ละทิ้งจตุรงคเสนา ยอมทนลำบากในป่า ถึง ๓ ปีเต็ม) Article
44. เหตุอย่างเดียวกัน แต่ได้ผลต่างกัน (เหตุคือจามเพราะพริกป่น คนหนึ่่งจมูกขาดวิ่น คนหนึ่งได้ราชสมบัติและราชธิดา) Article
45. ผู้ถึงความพินาศ (กาผู้มีนิสัยละโมภและโลเลทำความเดือดร้อนให้นกพิราบโพธิสัตว์ที่ตนอาศัยอยู่ด้วย) Article
46. เป็นใหญ่ด้วยธรรม (พญาสุนัขจิ้งจอกมีบริวารเป็นราชสีห์ด้วยมนต์ สุดท้ายต้องพินาศเพราะเสียงบันลือสีหนาทของราชสีห์) Article
47. ผู้มีความเที่ยงธรรม (บุรุษคนโง่ตีราคาแผ่นดินและราชสมบัติมีค่าเท่ากับข้าวสารเพียงทะนานหนึ่ง) Article
48. โกรธกันไปทำไม (ดาบสโพธิสัตว์ทำให้พญาครุฑและพญานาคสมัครสมานสามัคคี) Article
49. ระแวงภัยที่ควรระแวง (รุกขเทวดาโพธิสัตว์ระแวงภัยที่ควรระแวง ระวังภัยที่ยังมาไม่ถึง) Article
50. อย่าให้เกิดอาการน้อยใจ (พระราชายกย่องทหารผู้มาใหม่ ละเลยทหารเก่าที่เคยร่วมรบในสงคราม) Article
51. ความอัศจรรย์แห่งมนต์ ๑ (พระโพธิสัตว์ลูกยักษิณีมีมนต์ชื่อจินดามณี จำรอยเท้าที่หายไปได้ถึง 12 ปี) Article
52. ความอัศจรรย์แห่งมนต์ ๒ (พระโพธิสัตว์ตามหาแก้วมณีที่พระราชานำไปวางไว้เพื่อทดสอบอานุภาพของตน) Article
53. ทำบุญอย่างไรได้ผลมาก (พระบรมศาสดาตรัสตอบข้อสงสัยของปริพาชกวัจฉโคตร เรื่องการทำบุญในพระพุทธศาสนา) Article
54. จงฉลาดในการใช้ทรัพย์ (พระบรมศาสดาให้โอวาทอนาถบิณฑิกเศรษฐีเรืองการใช้ทรัพย์) Article
55. ดำรงตนบนหนทางสู่สวรรค์ (เส้นทางสวรรค์นางนกกระยางอดีตนางสุชาดาภรรยามฆมาณพ) Article
56. ผู้จรรโลงพระพุทธศาสนา (พระเจ้าอโศกมหาราชค้นพบพระบรมธาตุสำหรับประดิษฐานในพระวิหาร ๘๔,๐๐๐ แห่ง) Article
57. เสียงสาธุการของเทวดา (เทพนารีสาธุการการท่องมนต์ในถ้ำของภิกษุหนุ่มวัดโกฏิบรรพต) Article
58. การหว่านไถอย่างอริยะ (พระบรมศาสดาตรัสสอนกสิภารทวาชพราหมณ์ พระองค์เป็นผู้ไถผู้หว่านชั้นเลิศในโลกอย่างไร) Article
59. ทำความดีต้องมีกุศโลบาย (ท้าวสักกะแปลงกายเป็นชายชราเข็ญใจตักบาตรพระมหากัสสปเถระ) Article
60. อยู่ก็รัก จากก็คิดถึง (พระติสสเถระบำเพ็ญสาราณียธรรมอย่างสมบูรณ์ แม้มีภิกษุแสนรูปต้องการภัต ของที่อยู่ในบาตรก็ไม่มีวันหมด) Article
โอวาท หลวงพ่อธัมมชโย (คุณครูไม่ใหญ่)