วันแห่งชัยชนะ
ลูกเณรที่รักทุก ๆ รูป วันนี้หลวงพ่อมีความปลื้มปีติ มีความสุขมาก ที่ลูกเณรมาพร้อมเพรียงกัน เพื่อที่จะมาขอขมาหลวงพ่อตามธรรมเนียมปฏิบัติแล้วก็มาเพื่อที่จะรับผ้าไตรจีวรนี้เอาไว้สำหรับคลุมกายในวันที่ลูกเณรได้ยกตนขึ้นเป็นพระภิกษุในพระพุทธศาสนานี่คือชัยชนะของลูกเณร
ชัยชนะครั้งแรก คือ การที่ได้ออกบวชตั้งแต่ยังเยาว์วัย บวชแล้วก็สร้างบารมีเรื่อยมาจนกระทั่งถึง ณ วันนี้
ชัยชนะครั้งที่สอง ที่ลูกเณรจะได้บวชเป็นพระภิกษุในพระพุทธศาสนา เพราะว่าผู้ที่ชนะครั้งแรก มีหลายรูปที่ไม่อาจชนะครั้งที่สองได้เพราะลาสิกขาไปก็มี
ชัยชนะครั้งที่สาม คือ การเตรียมตัวก่อนบวช ที่หลวงพ่อได้วางเป้าหมายให้ลูกเณรทุกรูปได้บวช ๒ ชั้น เพื่ออานิสงส์ใหญ่ที่จะบังเกิดขึ้นกับตัวของลูกเณรเอง กับโยมพ่อโยมแม่ หมู่ญาติ และสรรพสัตว์ทั้งหลายอีกทั้งจะได้เป็นอายุของพระพุทธศาสนาลูกเณรผ่านขั้นตอนมา ๓ ครั้งแล้วที่มีชัยชนะตลอด เหลืออีกประการหนึ่ง ก็คือความตั้งใจที่จะ “บวชอุทิศชีวิต” ซึ่งเป็นสิ่งที่ลูกเณรจะต้องเอาชนะให้ได้ เพราะมีหลายคนที่มีความตั้งใจที่ดีนี้ ชนะด้วยความตั้งใจ แต่กลับชนะไม่ตลอด ก็จะเหลืออีกข้อหนึ่ง ที่ลูกเณรจะต้องเอาชนะให้ได้
เมื่อลูกเณรตั้งใจจะบวชเป็นพระภิกษุแล้ว ก็ให้ตั้งใจบำเพ็ญสมณธรรมให้ดีเพิ่มขึ้นไปเรื่อย ๆ ทุกวันทุกคืน อย่าขาดเลยแม้แต่เพียงวันเดียว เพราะว่าสมณธรรมนี้ จะเป็นเกราะคุ้มภัยให้กับลูกเณร ที่จะทำให้จิตใจละเอียด เกิดดวงปัญญา เกิดกำลังใจ รู้วิธีที่จะป้องกันและพัฒนาตนเองอย่างไร ให้ห่างไกลจากสิ่งที่เป็นข้าศึกต่อการกุศลและพรหมจรรย์ ซึ่งจากการบวชเป็นสามเณรที่ผ่านมาลูกเณรก็ได้ศึกษาเรียนรู้ในสิ่งเหล่านี้มาพอสมควรแล้ว และก็ได้ฝึกตน พัฒนาตน จนห่างไกลจากสิ่งเหล่านี้ มาจนถึง ณ วันนี้
เวลาที่เหลือก็ต้องทำให้ดียิ่งขึ้นไปอีกถ้ากายหยาบเราไม่ไปคลุกคลีกับสิ่งเหล่านี้ ปฏิบัติตามคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้ารักษาข้อวัตรปฏิบัติและบำเพ็ญสมณธรรมให้สม่ำเสมอ ก็จะเอาตัวรอดและปลอดภัย อีกทั้งมีชัยชนะได้
เป้าต่อไปก็คือ เมื่อบวชแล้ว ต้องศึกษาคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเท่านั้น เพราะเวลาในโลกมนุษย์มีจำกัด และความตายไม่มีนิมิตหมาย เมื่อบวชแล้วก็ตั้งใจให้ดีที่จะทำพระนิพพานให้แจ้ง สลัดตนให้พ้นจากกองทุกข์ลูกก็ต้องทำให้ถูกวัตถุประสงค์และความตั้งใจที่ดีนี้
มีนักบวชหลาย ๆ ท่าน ที่ชนะมาตลอด แต่ว่าเมื่อบวชมาเป็นพระภิกษุแล้วเป้าหมายก็เบี่ยงเบนไป ไปศึกษาวิชาที่ไม่ใช่คำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า และไม่เป็นประโยชน์ต่อชีวิตนักบวช ความตั้งใจที่ดีนั้นไม่ถูกวัตถุประสงค์ของการบวช ที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงวางเอาไว้ว่า มีเพียงอย่างเดียว คือ สลัดตนให้พ้นจากกองทุกข์ ทำพระนิพพานให้แจ้ง จึงทำให้หมดเปลืองเวลาไปกับการศึกษาสิ่งที่ไม่ใช่คำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เป็นวิชาทางโลก ที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าท่านเรียกว่า“เดรัจฉานวิชา” เพราะฉะนั้นจิตใจก็ตกต่ำค่อย ๆหยาบขึ้นทีละเล็ก ทีละน้อย
แม้ว่าจะอ้างเหตุผลอย่างสวยงามว่าเรียนรู้ให้ทันโลกก็ตาม แต่มันเป็นเรื่องที่ไม่จำเป็นสำหรับชีวิตนักบวช เพราะเราเรียนเพื่อพ้นโลก เรียนเพื่อให้หลุดพ้นจากกิเลสอาสวะถ้าเราไปเรียนวิชาของคนมีกิเลส ใจของเราก็จะตกต่ำ เป็นคนมีกิเลส หลาย ๆ ท่านก็พลาดพลั้งตรงนี้
เพราะฉะนั้น เมื่อความตายไม่มีนิมิตหมายบวชแล้วก็ต้องรีบเรียนรู้คำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเพื่อเอามาสอนตัวของเรา พัฒนาตัวของเรา ให้สมความปรารถนาของการเป็นนักบวช
เป้าหมายต่อไปก็คือ การศึกษาวิชชาธรรมกาย ซึ่งเป็นมโนปณิธานของพระเดชพระคุณหลวงปู่ ผู้ค้นพบวิชชาธรรมกาย
หลวงพ่อก็เดินตามรอยท่าน โดยสืบสานมาจากคุณยายอาจารย์ฯ ดังที่ลูกเณรก็ได้ทราบอย่างดีแล้ว และมีความสมัครใจที่จะศึกษาเรื่องนี้ การจะศึกษาวิชชาธรรมกายได้นั้นต้องเข้าถึงธรรมกาย เพราะต้องศึกษาด้วยธรรมกาย ลูกเณรก็ต้องทำให้ได้ ให้มั่นคงเพื่อไปสู่เป้าหมายในการศึกษาวิชชาธรรมกายในการที่จะดับทุกข์ของเราให้หมดสิ้นไปได้อย่างน้อยก็มีเป้าหมายหลาย ๆ ข้อ ที่รอคอยลูกเณรให้เอาชนะให้ได้
ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ลูกเณรก็จะได้เป็นพระภิกษุในบวรพระพุทธศาสนาแล้วให้รักษากาย วาจา ใจ ของเราให้ใส ๆ ให้ตรึกระลึกถึงธรรมะภายใน บวชให้ได้ ๒ ชั้น จะได้มีอานิสงส์มากนะลูกนะ
หลวงพ่อก็ขออำนวยพรให้ลูกเณรทุกรูป ได้สมความปรารถนาดังตั้งใจไว้ด้วยดีที่จะบวชอุทิศชีวิต และได้ศึกษาวิชชาธรรมกายให้สำเร็จเป็นอัศจรรย์จงทุกประการเทอญ
พระธรรมเทศนา โดย หลวงพ่อธัมมชโย (คุณครูไม่ใหญ่)
ที่มา https://www.dhamma01.com/book/12
ต้นฉบับ หนังสือ ที่นี่มีคำตอบ ๒
กลับสู่
สารบัญ หนังสือที่นี่มีคำตอบ