ทุกอย่างเผลอเป็นเสร็จ (ตอน ๒)
คำถามข้อที่ ๒ บุพกรรมใดทำให้หมอปุ้ย เสียชีวิตด้วยโรคมะเร็งต่อมน้ำเหลืองครับ
คุณครูไม่ใหญ่
สำหรับบุพกรรมที่ทำให้เธอเสียชีวิตด้วยโรคมะเร็งต่อมน้ำเหลือง ทั้งนี้ก็เป็นเพราะวิบากกรรมปาณาติบาตจากการที่เธอมีส่วน ทำให้ผู้อื่นเสียชีวิตโดยไม่เจตนาในภพชาติก่อน ๆ คือ ย้อนไปอีก ๓ ชาติ หลังจากภพชาติปัจจุบันนี้ ได้ช่องตามมาส่งผล
เรื่องราวมีอยู่ว่า ในภพชาติดังกล่าว ซึ่งหมู่คณะของเราก็ได้ลงมาเกิดสร้างบารมีด้วย เธอได้เกิดเป็นแม่หญิงน้ำใจงาม อยู่ในครอบครัวที่มีฐานะค่อนข้างดี นับถือพระพุทธศาสนา ด้วยเหตุที่เธอเกิดอยู่ในช่วงที่พระพุทธศาสนากำลังเจริญรุ่งเรืองและอยู่ในครอบครัวที่อบอุ่น จึงทำให้เธอเป็นคนใจบุญ ชอบช่วยเหลือผู้อื่นมาตั้งแต่เด็ก
เมื่อเธอเติบใหญ่ขึ้น ด้วยความที่เธอเป็นคนที่มีอัธยาศัยชอบช่วยเหลือคนอื่นมาตั้งแต่เด็ก จึงทำให้เธอได้เลือกเรียนหมอที่สถาบันทางการแพทย์แห่งหนึ่ง เมื่อเธอเรียนจบหลักสูตรแล้วก็ได้เป็นหมอรักษาโรคทั่วไปสมดังความตั้งใจของเธอ
ภายหลังจากที่เธอเป็นหมอรักษาคนไข้ อยู่ที่ศูนย์รักษาผู้ป่วยแห่งหนึ่งแล้ว ตัวเธอก็ได้ตั้งใจรักษาคนไข้ทุกๆ คนเป็นอย่างดี และด้วยความที่เธอดูแลเอาใจใส่คนไข้เป็นอย่างดี โดยทำหน้าที่อย่างไม่ขาดตกบกพร่องเลย จึงทำให้ชื่อเสียงของเธอดังกระฉ่อนไปทั่วทั้งเมือง ในแต่ละวันจึงมีคนไข้แห่มาจองคิวเพื่อให้เธอรักษาโรคกันเป็นจำนวนมาก
ด้วยความที่ในแต่ละวันมีคนไข้แห่มา จองคิวรักษากับเธอเยอะมาก ๆ จึงทำให้ เธอไม่ค่อยมีเวลาได้พักผ่อน จนกระทั่งอยู่มาวันหนึ่ง ในขณะที่เธอกำลังตรวจอาการ
คนไข้รายหนึ่งซึ่งมีอาการป่วยค่อนข้างหนัก ด้วยความเหน็ดเหนื่อยที่ถูกสั่งสมมา จึงทำให้เธอเกิดอาการมึนตึ้บ เพราะความเหน็ดเหนื่อยและรู้สึกอ่อนเพลียเป็นอย่างมาก เพราะก่อนหน้านี้เธอผ่านการรักษาคนไข้มาเกือบทั้งวัน
ด้วยความอ่อนเพลียเป็นเหตุบวกกับในตอนนั้นยังมีคนไข้รายอื่นรอตรวจอยู่จึงทำให้เธอรีบตรวจเช็คอาการคนไข้รายนี้แบบผ่านๆ ไม่ได้ตรวจเช็คอาการอย่างละเอียดเหมือนอย่างที่เธอเคยทำผ่านมา คือแค่ตรวจเช็คอาการและวินิจฉัยโรคด้วยการดูจากลักษณะภายนอกของคนไข้เท่านั้น
ด้วยความที่เธอเห็นว่า อาการภายนอกของคนไข้รายนี้แลดูคล้ายกับคนที่ป่วยเป็นโรคหวัดทั่วๆ ไป คือ มีอาการเซื่องซึม อ่อนเพลีย หน้าซีด ตัวร้อนเหมือนจะเป็นไข้ เป็นต้น จึงทำให้เธอบอกกับคนไข้รายนี้ไปว่า “คุณไม่เป็นอะไรมากหรอก” ทั้งๆ ที่ในความเป็นจริงแล้ว คนไข้รายนี้มีอาการป่วยค่อนข้างหนักกว่าที่เธอคิดเอาไว้มาก
ภายหลังจากที่คนไข้รายนี้เชื่อในคำวินิจฉัยโรคของเธอ เขาจึงกลับไปนอนพักผ่อน รักษาตัวอยู่ที่บ้าน แต่ทว่าหลังจากนั้นเพียงไม่กี่วัน อาการป่วยของคนไข้รายนี้กลับทรุดหนักลงไปกว่าเดิมมาก เมื่อคนไข้รายนี้ถูกนำตัวมาให้เธอตรวจอาการอย่างละเอียดอีกครั้งหนึ่ง เธอจึงรู้ว่าคนไข้รายนี้ป่วยหนักกว่าที่เธอคิดเอาไว้ในตอนแรกมาก ถึงแม้ในครั้งนี้เธอ จะตรวจพบอาการที่แท้จริงของโรคแล้วก็ตาม แต่ด้วยความที่เชื้อโรคได้แพร่กระจายเข้าสู่กระแสเลือดอย่างรุนแรงจนยากที่จะเยียวยา ประมาณว่าต่อให้มีหมอเทวดามารักษา หรือมีสุดยอดยามาให้กินก็ไม่มีทางรอด เพราะเชื้อได้ลุกลามไปตามส่วนต่าง ๆ ของร่างกาย ไม่ว่าจะเป็นบริเวณปอด ต่อมน้ำเหลือง หรือระบบทางเดินหายใจ เป็นต้น สุดท้ายคนไข้ก็ได้เสียชีวิตลงด้วยอาการติดเชื้อในกระแสเลือดอย่างรุนแรงในที่สุด
ถ้าจะว่าไปตามความเป็นจริงแล้ว หากในวันนั้นเธอตั้งใจตรวจดูอาการของคนไข้รายนี้อย่างละเอียดตั้งแต่แรก เชื้อโรคก็จะไม่แพร่กระจายเข้าสู่ระบบเลือด อีกทั้งคนไข้รายนี้ก็อาจจะมีสิทธิ์รอดแล้วก็ไม่ต้องมาจบชีวิตลงด้วยอาการแบบนี้ เพราะโรคที่คนไข้รายนี้เป็นนั้น เดิมทีก็เป็นโรคติดเชื้อที่สามารถรักษาให้หายได้ ถ้าหากได้รับการตรวจอย่างละเอียดและรักษาอย่างถูกต้อง
ด้วยวิบากกรรมในภพชาติดังกล่าวนี้เอง คือวิบากกรรมที่เธอวินิจฉัยโรคและตรวจอาการคนไข้แบบผ่าน ๆ จนเป็นเหตุทำให้คนไข้เสียชีวิตด้วยอาการติดเชื้อในกระแสเลือดอย่างรุนแรง เพราะเชื้อได้ลุกลามไปตามส่วนต่างๆ ของร่างกาย ไม่ว่าจะเป็นบริเวณปอด ต่อมน้ำเหลือง หรือระบบทางเดินหายใจ เป็นต้น จึงส่งผลทำให้นับตั้งแต่ในภพชาตินั้นเป็นต้นมา วิบากกรรมนั้นก็ติดตามเธอเรื่อยมาจนถึงในภพชาติปัจจุบัน
ถ้านับก็ ๓ ชาติแล้ว ที่เธอถูกวิบากกรรมดังกล่าวมาตัดรอน ทำให้เธอมีอายุขัยที่สั้นกว่าอายุขัยเฉลี่ยของคนในยุคนั้น ๆ คือ ทำให้เธอต้องมาป่วยเป็นโรคที่เกี่ยวกับระบบเลือด หรือมีปัญหาเกี่ยวกับอวัยวะภายใน ไม่ว่าจะเป็นปอด หรือต่อมน้ำเหลืองเป็นต้น และนี่แหละคือสาเหตุหรือบุพกรรมที่ทำให้เธอต้องมาป่วยและเสียชีวิตด้วยโรคมะเร็งต่อมน้ำเหลืองบริเวณปอด แล้วลุกลามไปตามส่วนต่างๆ อย่างในภพชาติปัจจุบันนี้
มาถึงตรงนี้ ขอขยายความเรื่องความแตกต่างของวิบากกรรมที่ตั้งใจฆ่าคนโดยเจตนากับวิบากกรรมที่ทำให้ผู้อื่นเสียชีวิตโดยไม่เจตนา ว่าให้ผลแตกต่างกันอย่างไรอีกสักนิด
สำหรับวิบากกรรมปาณาติบาตที่ทำให้ผู้อื่นเสียชีวิตโดยไม่เจตนาในลักษณะคล้าย ๆ กับเคสนี้นั้น แม้ผลจะมีกำลังมาก อย่างที่พวกเราได้ทราบกันไปแล้ว แต่ก็ยังไม่ มากเท่ากับผลของวิบากกรรมปาณาติบาต ที่เกิดจากการตั้งใจฆ่าคนโดยเจตนา เพราะฉะนั้นเวลาที่วิบากกรรมฆ่าคนโดยไม่เจตนาส่งผล ผลของมันจึงไม่เร็วแรงเท่า ยกตัวอย่าง เช่น วิบากกรรมที่ตั้งใจฆ่าคนโดยเจตนา จะส่งผลทำให้เสียชีวิตแบบทันทีทันใด แต่ถ้าหากไม่เจตนาก็จะค่อย ๆ ส่งผล หรือยืดเวลาออกไปแต่ผลสุดท้ายก็เสียชีวิตเหมือนกัน เป็นต้น
ในภพชาติเดียวกันนั้นเอง ภายหลังจากที่เธอรู้ตัวว่า เธอมีส่วนในการตายของคนไข้รายนี้เธอก็รู้สึกเสียใจและทุกข์ใจเป็นอย่างมาก และด้วยความที่เธอรู้สึกว่าการตายของคนไข้รายนี้มันคือตราบาปในใจของเธอ เธอจึงหาทางออกด้วยการเข้าวัดทำบุญและอุทิศส่วนบุญส่วนกุศลส่งไปให้กับคนไข้รายนั้นอยู่บ่อย ๆ และจากวิกฤตชีวิตของเธอในครั้งนี้ก็ได้กลายเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้เธอได้มาเจอและได้มา ร่วมสร้างบารมีกับหมู่คณะในภพชาตินั้น ซึ่งคนที่ทำหน้าที่กัลยาณมิตรชักชวนให้เธอได้มาร่วมสร้างบารมีกับหมู่คณะในภพชาตินั้นก็ไม่ใช่ใครที่ไหน บุคคลท่านนั้นก็คือเพื่อนสาวคนสนิทของเธอในภพชาตินั้น หรือพี่สาวที่แสนดีของเธอในภพชาติปัจจุบันนี้นั่นเอง
เมื่อเพื่อนสนิทของเธอ ซึ่งก็คือพี่สาวของเธอในภพชาติปัจจุบันนี้ ได้ชักชวนเธอมาสั่งสมบุญที่วัดของหมู่คณะ ความศรัทธาก็พลันบังเกิดขึ้นในทันทีที่เธอได้ฟังธรรมและปฏิบัติธรรมร่วมกับมหาปูชนียาจารย์ในยุคสมัยนั้น เมื่อเธอได้มาเจอหนทางสว่างและเริ่มรู้เรื่องราวความเป็นจริงของชีวิตแล้ว จึงทำให้หลังจากวันนั้นเป็นต้นมา เธอก็มุ่งมั่นตั้งใจในการ สั่งสมบุญสร้างบารมีกับหมู่คณะอย่างเต็มที่เต็มกำลังเรื่อยมา
เมื่อเธอมีโอกาสได้มาสั่งสมบุญที่วัดบ่อยเข้า จึงทำให้เธอได้มาพบกับตัวลูกในภพชาตินั้น หรือพระพ่อของลูกชายทั้งสองคนในภพชาติปัจจุบัน ซึ่งเป็นผู้ส่งเคสนี้มา ซึ่ง ณ ช่วงเวลานั้นตัวลูกได้ออกบวชเป็นพระภิกษุแล้ว และทุกครั้งที่เจอกัน ตัวลูกก็จะเล่าธรรมะและคอยชี้แนะแนวทางในการดำเนินชีวิตที่ถูกต้องให้กับเธอ
ภายหลังจากที่เธอได้ฟังธรรมหรือได้ข้อคิดจากตัวลูกแล้ว ความทุกข์ใจในเรื่องที่เธอมีส่วนทำให้คนไข้ต้องตาย ซึ่งมันยังคงฝังแน่นและเป็นตราบาปอยู่ภายในใจของเธอก็ค่อย ๆ คลายตัวลงไป นอกจากนี้ตัวลูกก็จะคอยเล่าธรรมะหรือให้ข้อคิดในการดำเนินชีวิตให้กับเธอแล้ว ตัวลูกยังคอยประคับประคองและคอยให้กำลังใจในยามที่เธอทุกข์ใจ หรือมีปัญหาชีวิตอีกด้วย
พูดง่ายๆ ว่าในภพชาตินั้น ตัวลูกก็เหมือนกับเป็นพระอาจารย์ประจำตัวของเธอนั่นเอง และด้วยความผูกพันและความเกื้อกูลที่มีต่อกันมาข้ามภพข้ามชาติ จึงทำให้ในภพชาติปัจจุบันนี้ ตัวลูก ตัวเธอและพี่สาวของเธอใน ภพชาติปัจจุบันนี้ จึงได้เกิดมาเจอกัน และก็ได้มาสั่งสมบุญสร้างบารมีร่วมกันอีกครั้งหนึ่ง
๕ มกราคม พ.ศ. ๒๕๕๖
พระธรรมเทศนา โดย หลวงพ่อธัมมชโย (คุณครูไม่ใหญ่)
ที่มา https://www.dhamma01.com/book/17
ต้นฉบับ หนังสือ ที่นี่มีคำตอบ ๗
กลับสู่
สารบัญ หนังสือที่นี่มีคำตอบ