พญามารจะกันสมบัติได้อีกอย่างคือ เขาเอาความตระหนี่ซึ่งเป็นธาตุสำเร็จมาปิดมาบังช่องทางที่จะให้สมบัติมาถึงตัวเรา ตัดสายสมบัติได้ด้วยความตระหนี่ ทั้งตัด ทั้งปิด ทั้งบังให้มาไม่ถึงเลย ตัดด้วย ปิดด้วย บังด้วยสารพัด
ความตระหนี่ เป็นธาตุสำเร็จสีดำมืดสนิท มีฤทธิ์มาก เวลาหุ้มเห็น จำ คิด รู้ ละก็ คิดที่จะ “ให้” ไม่เป็นเลย เมื่อไม่ให้…ก็ไม่ได้ บุญเขาก็ไม่ได้ช่องที่จะสอดสายสมบัติมาถึงเราเพราะถูกกำแพงแห่งความตระหนี่หุ้มล้อมไว้หมดแล้วทุกด้านเลย นี่คืออันตรายสำหรับชีวิตทั้งในปัจจุบันนี้และในอนาคตด้วย
ความตระหนี่ทำงานตลอด 24 น. และเช่นเดียวกัน บุญก็ทำตลอด 24 น. เพื่อหาช่องที่จะทำลายความตระหนี่ในใจ แต่กายมนุษย์ของเราช่วยด้วยอีกแรงหนึ่ง คือ มีความตั้งใจจะเอาชนะความตระหนี่ บุญเขาก็ได้ช่อง แวบเดียวความตระหนี่หายไปเลย สายสมบัติก็เชื่อมมาถึงเราได้ เป็นสมบัติละเอียดที่มองไม่เห็นด้วยตาเปล่า แต่เห็นได้ด้วยธรรมกาย เชื่อมติดแล้วจะเป็นกระแสดึงดูดสมบัติหยาบมาถึงตัวเรา แผ่ไปทุกทิศทุกทางเลย ดึงดูดตามกำลังบุญ
บุญมาก…ก็แรงมาก
บุญน้อย…ก็แรงน้อย
นี่คือความจริงของชีวิตนะ
13 ตุลาคม พ.ศ. 2545
พระธรรมเทศนา โดย หลวงพ่อธัมมชโย (คุณครูไม่ใหญ่)
ที่มา https://www.dhamma01.com/book/44
ต้นฉบับ หนังสือ คำสอนคุณครูไม่ใหญ่ เล่ม 3
กลับสู่
สารบัญ หนังสือคำสอนครูไม่ใหญ่