บุญทั้งหมดที่เราทำจะถูกรวมไว้ในศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ เป็นดวงบุญที่ใส สว่างไสว เป็นบ่อเกิดแห่งความสุขและความสำเร็จในชีวิตทั้งในโลกนี้และในปรโลก หรือในสัมปรายภพ
ชีวิตในสัมปรายภพ ไม่มีการทำมาหากิน ไม่มีการหว่าน การไถ การพาณิชย์ เป็นอยู่ได้ด้วยบุญและบาปที่เราได้กระทำตอนเป็นมนุษย์ มีอายุที่ยาวนาน เป็นหมื่น เป็นแสนปี เป็นต้น ถ้าไปอบายอายุก็ยืนยาวเป็นหมื่นเป็นแสนปีเหมือนกัน มีรูปกายใหม่ที่ไม่สวยงาม ทุกข์ทรมานอยู่อย่างนั้น แต่ถ้าหากเราสร้างกุศลกรรม ก็จะส่งผลให้เรามีสุขอยู่ในสุคติโลกสวรรค์ เข้าไปเป็นสหายแห่งเทวดา
เมื่อละโลกไปแล้วบุญจะเป็นที่พึ่งของเราสิ่งอื่นไม่ใช่ จะส่งผลให้เรามีวิมานที่สุกใส สว่างไสว รัศมีกายเจิดจ้า มีสมบัติอันเป็นทิพย์ ไม่อายเพื่อนชาวสวรรค์ทั้งหลายซึ่งเขาวัดกันด้วยกำลังบุญ กำลังบารมี ซึ่งจะปรากฏที่รัศมีกาย เครื่องประดับ ที่วิมาน บริวาร สมบัติอันเป็นทิพย์ทั้งหลาย
ถ้ารัศมีกายเราสว่างมาก เวลาเข้าไปในหมู่เทวดา ในเทวสมาคมเราก็จะอยู่แถวหน้า ที่มีรัศมีน้อยๆ ก็จะอยู่แถวหลังๆ ถัดออกไปตามกำลังบุญ คล้ายๆ ในโลกมนุษย์อย่างนี้แหละ ผู้ที่สั่งสมบุญมามากในอดีต ทำความดีมากในปัจจุบัน เขาก็จะมีแบ่งเป็นชนชั้นอย่างนั้นตามกำลังบุญกำลังบารมีที่ได้สั่งสมมา
๕ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๔๕
พระธรรมเทศนา โดย หลวงพ่อธัมมชโย (คุณครูไม่ใหญ่)
ที่มา https://www.dhamma01.com/book/90
ต้นฉบับ หนังสือ เล่ม 1 สิ่งที่ต้องสั่งสมคือบุญกุศล
กลับสู่
สารบัญ หนังสือคำสอนครูไม่ใหญ่