หยุดเป็นตัวสำเร็จ
ถ้าจะช่วยหลวงพ่อให้มีปีติเบิกบาน
จงช่วยกันทำให้เข้าถึงสรณะภายในให้ได้
ไม่ถึง..เป็นไม่ยอมกัน
ให้รู้จัก “หยุดเป็นตัวสำเร็จ” เป็นอย่างไร ได้ยินได้ฟังมาตั้งนานแล้ว ไปรู้จักกันเสีย จะได้มีรสนิยมเดียวกัน เข้าถึงจุดที่คุยกันได้ ไม่ใช่คุยอยู่รูปเดียว จะได้คุยกันได้ว่า หยุดแล้วดีอย่างไร ยิ่งหยุดยิ่งเร็วเป็นอย่างไร ไปพิสูจน์ให้ได้ เขามีแต่หยุดอยู่กับที่ แต่ยิ่งหยุดยิ่งเร็วมันเป็นอย่างไร
หลวงปู่วัดปากน้ำกล่าวว่า “เอาอะไรมาปริยาย” ท่านใช้ภาษาท่าน คือ มันมีความรู้ที่กว้างขวางใหญ่โตขึ้นไปเรื่อยๆ ไล่ไปเรื่อยๆ ท่านถามของท่านไปเรื่อยๆ เราก็หายสงสัยไปทีละเรื่อง เรื่องนี้หายสงสัย ท่านพูดใหม่ สงสัยอีกแล้ว เพราะเรายังเข้าไม่ถึง พอถึงก็หายสงสัยไปตามลำดับ จนกระทั่งเรียนเรื่องจักรวาลวิทยา เรื่องภพภูมิต่างๆ เรียนไปถึงเรื่องนิพพาน ภพสาม โลกันตร์ แล้วก็มาเข้าใจคำว่า “นิพพาน” ตอนที่ละเอียดหยุดได้สนิทสมบูรณ์
หลวงปู่วัดปากน้ำท่านเคยเทศน์เอาไว้ ยังมีอยู่ในเทปอยู่เลย “ไปนิพพานจะไปยากอะไร ตดปึ๋งเดียวก็ถึงแล้ว” ท่านว่าอย่างนั้น แล้วท่านก็หัวเราะ เพราะความละเอียดของท่านถึงจุดตรงนั้น
ท่านไปเอาความรู้เหล่านี้มาจากไหน นี่เป็นสิ่งที่น่าคิด แต่เดิมท่านก็ไม่รู้อะไร จะรู้ได้อย่างไร ไปเอามาจากไหน นี่เป็นสิ่งที่น่าศึกษา แต่แล้วท่านก็เปิดเผย ก็หยุดนั่นเอง “หยุดเป็นตัวสำเร็จ” พอหยุดเข้าไปเรื่อยๆ เดี๋ยวก็เห็นไปตามลำดับ เห็นไปเรื่อยๆ ท่านหยุดอย่างเดียว แล้วก็ดูไปเรื่อยๆ
เป็นวิธีเรียนที่ง่ายที่สุดในโลกเลย ไม่ต้องไปท่อง ไม่ต้องไปค้นคว้าในห้องสมุด ไม่ต้องทำอะไรทั้งสิ้นเลย จะต้องออกเรี่ยวออกแรงก็เปล่า มือไม้ก็ไม่ต้องขยับ ไม่ต้องใช้มันสมอง ไม่ต้องใช้หัวคิด ไม่ใช้มือ ไม่ใช้เท้า ไม่ใช้ลูกนัยน์ตาอ่าน ไม่ต้องใช้อะไรเลย เป็นวิธีการเรียนที่ดีที่สุด
เราเรียนในสถาบันการศึกษาต่างๆ ต้องใช้ทุกอย่าง สุ จิ ปุ ลิ ตาดู หูฟัง มือเขียน ปากซักถาม กลับไปค้นคว้า ถึงเวลาสอบยังตก ดูสิ ยากขนาดไหน ขนาดท่องตำรากันกะโหลกบาน สติเฟื่อง ติวแล้วติวอีก ติวอ่อนจนกระทั่งติวเข้มแล้วยังตกเลย
แต่ “หยุดเป็นตัวสำเร็จ” ไม่ต้องใช้อะไรเลย สมุด ดินสอ ปากกา ไม่ต้องใช้ อุปกรณ์การเรียนก็ไม่มี มีแต่กายยาววา หนาคืบ กว้างศอก มีใจ มีศูนย์กลางกาย วิธีการก็มีหยุดนิ่งแค่นี้เอง เดี๋ยวก็ไปรู้ไปเห็นได้ แถมไม่ต้องใช้สมองด้วย ทำตัวให้เหมือนหุ่นยนต์ ยิ่งให้เหมือนหุ่นยนต์มากเท่าไร ลืมความรู้สึกว่า เราเป็นมนุษย์มากเท่าไร ยิ่งเรียนได้ดีเท่านั้น แปลก ถ้าความรู้สึกว่า เราเป็นมนุษย์ยังอยู่ ยังต้องคิด ต้องอย่างนั้น ต้องอย่างนี้ ถ้าหากยังเรื่องมากอย่างนี้ยากนาน
ทำตัวให้เหมือนหุ่นยนต์ที่ไม่มีมันสมอง หยุดกับนิ่งเฉยๆ เดี๋ยวความอัศจรรย์จะเกิดขึ้นเอง เพราะสิ่งเหล่านั้น มีอยู่แล้ว ไม่ใช่เราไปทำให้มี แต่จะเข้าถึงได้ด้วยวิธีการหยุดกับนิ่ง ใจถึงจะละเอียด มันก็แค่นี้เอง ไม่ได้ยากอะไรมากมาย
๒๖ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๓๙
พระธรรมเทศนา โดย หลวงพ่อธัมมชโย (คุณครูไม่ใหญ่)
ที่มา https://www.dhamma01.com/book/92
ต้นฉบับ หนังสือ เล่ม 3 ชีวิตสมณะ ผู้เห็นภัยในวัฏสงสาร
กลับสู่
สารบัญ หนังสือคำสอนครูไม่ใหญ่