รักแม่ต้องเป็นพระแท้
รักแม่ต้องเป็นพระแท้
ยิ่งเป็นพระแท้ได้มากเท่าไร
โยมพ่อโยมแม่ยิ่งได้บุญมากเพิ่มขึ้นเป็นทับทวี
ตอนนี้โยมพ่อโยมแม่ ท่านกำลังรอคอยอยากจะได้บุญจากพระลูกชายมากๆ ขึ้นอยู่กับว่า เรารักท่านมากแค่ไหน ถ้าอัศจรรย์ชายก็ต้องรักยิ่งกว่าหมดหัวใจ เพราะตั้งแต่อยู่ในครรภ์มารดาจนมาถึงวันที่ท่านรอคอย ความลำบากตลอดชีวิตของท่านทั้งสองรอคอยเพียงวันนี้วันเดียว คือ วันบวชของพระลูกชาย เพราะฉะนั้น…ถ้ารักโยมพ่อโยมแม่ ก็ต้องเป็นพระแท้ให้เกิน ๑๐๐ เปอร์เซ็นต์
การที่ช่วยปิดอบายแล้วเปิดประตูสวรรค์ให้ท่าน หรือที่เราได้ยินว่า ให้ท่านเกาะชายผ้าเหลืองไปสู่สวรรค์นั้น ไม่ใช่เรื่องพูดกันเล่นๆ หรือเป็นเรื่องเล็กๆ เพราะชีวิตในอบายนั้นทุกข์ทรมานและยาวนานมาก สวรรค์ก็สุขยาวนานเช่นกัน นี่เป็นเรื่องสำคัญที่เรามองข้ามไปไม่ได้
“บุญ” เกิดขึ้นตั้งแต่ตอนที่เราตัดสินใจบวชแล้ว แม้ยังไม่ได้บวชก็ตาม แต่บุญนั้นเกิดขึ้นที่เราแล้วไปถึงท่าน มันเป็นจุดเริ่มต้นที่เป็นทางมาแห่งบุญ และเมื่อเราตัดสินใจทิ้งทุกอย่าง วางทุกสิ่งจริงๆ แล้วก็เข้ามาวัด บุญเกิดขึ้นอีกวาระ
เมื่อเราตัดสินใจบวช เราเข้าข่ายที่จะเข้าใกล้การเป็นเทือกเถาเหล่ากอของสมณะ ความบริสุทธิ์ต้องเริ่มตั้งแต่เราตัดสินใจแล้ว ต้องทิ้งทุกอย่างจริงๆ น้ำเมา บุหรี่ ยาเสพติด สิ่งไม่ดีต่างๆ ต้องเอาออกไปให้เกลี้ยงจากตัวเรา แต่ถ้ายังแอบนำมาวัด อย่างนี้บุญหย่อนลงมา เพราะความไม่บริสุทธิ์มลทินของใจเกิดขึ้นแล้ว ไม่อยู่ในร่องรอยแห่งความเป็นพระแท้
การได้มาบวชเป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุดในชีวิตของเราที่ได้เกิดมาในชาตินี้ เพราะเป็นเส้นทางของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ซึ่งเราก็รอคอยวันนี้มายาวนาน ไม่ใช่แค่อย่างน้อย ๒๐ ปี ของอายุเรา
พระสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์รอคอยมากว่า ๒๐ อสงไขยแสนมหากัป แล้วก็ถ่ายทอดคำสอนตกทอดมาถึงเรา เพราะฉะนั้นต้องทำความบริสุทธิ์ให้สมกับที่เรารอคอย ไม่ใช่เฉพาะบิดามารดารอคอยอย่างเดียว เราก็รอคอยด้วย แต่เราไม่รู้ตัวเองว่า เรากำลังรอคอยอะไรอยู่ แต่มีสำนึกลึกๆ ในใจว่า เรากำลังแสวงหาอะไรบางอย่าง ซึ่งเราก็ไม่รู้เหมือนกัน เพราะฉะนั้นวันนี้คือวันแห่งความสมปรารถนาของเราแล้ว
ดังนั้น เมื่อเรามีบุญได้เกิดเป็นชาวพุทธ มีบุญในการตัดสินใจมาบวช เราต้องมีวาสนาในการฝึกตน ทนหิว บำเพ็ญตบะให้เป็นพระแท้ให้ได้ ให้นึกแล้วปลื้มทุกวัน วันต่อคืน นึกถึงเมื่อไรก็ปลื้ม นึกย้อนหลังก็ปลื้ม อยู่ตามลำพังก็ปลื้ม เวลาเล่าให้ลูกหลานฟังหรือญาติสนิทมิตรสหายฟังเขาก็ปลื้ม และเกิดแรงบันดาลใจจะทำอย่างเราบ้างหมายความว่า เราก็เป็นต้นบุญต้นแบบที่ดีของเพื่อนมนุษย์ เป็นประดุจดวงตะวันที่มีแสงสว่างในตัว แล้วก็ยังให้แสงสว่างต่อสรรพสัตว์และสรรพสิ่งทั้งหลายด้วย
ไม่ใช่เรื่องธรรมดาเลย ในการเข้ามาสู่โครงการบวชพระ ๑๐๐,๐๐๐ รูป ในคราวนี้ ครูไม่ใหญ่ว่า ไม่ใช่เรื่องยุ่งยากลำบากอะไร สำหรับบางคนที่ห่วงใยพูดผ่านทางอากาศว่า มันจะมีระบบระเบียบได้อย่างไร บวชตั้ง ๑๐๐,๐๐๐ รูป หลวงพ่อว่า มันเรื่องเล็กสำหรับอัศจรรย์ชาย
เมื่อเราเป็นอัศจรรย์ชาย เราจะต้องฝึกตนให้หนัก จนเทวดาทนไม่ไหว แม้ในเทวโลกจะมีความสุขสำราญเพียงใดก็ตาม ก็ต้องมาร่วมอนุโมทนาบุญกับอัศจรรย์ชายที่มาบวชกับโครงการบวชพระ ๑๐๐,๐๐๐ รูป
เราจะริบสายตาของชาวสวรรค์ให้ไม่สนใจดูอย่างอื่นที่น่าเพลิดเพลินในเทวโลก ให้มาดูแต่เราอย่างเดียว ดูทั้งวันทั้งคืน เพราะดูอย่างอื่นยังมีอิ่ม แต่ดูเราแล้วไม่อิ่ม ไม่เบื่อ เราต้องฝึกตนของเราให้ได้อย่างนี้นะ
ตอนนี้เราอยู่ในสายตาของชาวสวรรค์นะลูกนะ ชาวสวรรค์เวลาเขาดู เขาดูได้ไกลและลึกซึ้ง เพราะฉะนั้นเราต้องฝึกตนทนหิวบำเพ็ญตบะกันให้ดี ให้มือที่สวยงามของชาวสวรรค์ยกประคองอัญชลีอนุโมทนาสาธุการด้วยความปลื้ม
มือของชาวสวรรค์ไม่ใช่ว่าจะประคองอัญชลีให้กับใครได้ง่ายๆ ไม่ใช่มือมนุษย์นะ การที่มือเทวดาเขาประคองอัญชลีขึ้นมา แปลว่า บุคคลนั้นมีความดี มีความบริสุทธิ์เหลือเฟือที่เขาจะต้องมาประคองอัญชลี อนุโมทนาสาธุการ
เพราะฉะนั้น ให้แต่ละวัน แต่ละคืน ทุกอนุวินาทีเข้าสู่กระบวนการฝึกตนเป็นพระแท้ ในโครงการบวชพระ ๑๐๐,๐๐๐ รูป ต้องบริสุทธิ์บริบูรณ์ แม้ไม่ถึงขั้นพระอรหันต์ แต่อยู่ในระดับบวช ๒ ชั้น คือ ภายในให้เราหาพระในตัวให้เจอ เราจะเป็นพระก่อนบวชพระ อย่างนี้อัศจรรย์ชาย
เราบวชกันทั้งทีไม่ใช่เกิดขึ้นได้ง่ายๆ ดังนั้นต้องทำให้ในระดับที่โลกธาตุหวั่นไหวให้ได้ ด้วยความบริสุทธิ์กายวาจาใจ จากการฝึกฝนอบรมตนเองของเรา
ความบริสุทธิ์ไม่ใช่ได้มาเพราะใครบันดาลให้ แต่ได้มาเพราะเราฝึกตน การที่เราจะภาคภูมิใจอะไรก็ต้องเกิดจากเราสามารถทำสิ่งที่ใครๆ ว่า ทำได้ยาก จนกระทั่งถึงยากที่สุด แต่เราทำได้ นี่เป็นเรื่องที่จะทำให้เกิดความปีติและภาคภูมิใจ
เพราะฉะนั้น การฝึกตน ทนหิว บำเพ็ญตบะให้เป็นพระแท้ ต้องเริ่มเลยนะลูกนะ อะไรที่เป็นอุปสรรคต่อการฝึก เราเอาไปขว้างทิ้งเลย เอาออกจากใจ เอาออกจากกระเป๋า
ฝูงนกก็ต้องเข้าฝูงนก ฝูงปลาก็ต้องอยู่ในหมู่ปลา บัณฑิตก็อยู่ในหมู่บัณฑิต เราจะไปหาปลาก็ต้องไปหาในฝูงปลา หาเงินก็ต้องไปหาที่แหล่งเงิน หาผู้มีบุญก็ต้องมาหาที่พระแท้ และถ้าอยากจะหาบุญก็ต้องไปหาแหล่งแห่งเนื้อนาบุญ
๒๐ มกราคม พ.ศ. ๒๕๕๓
พระธรรมเทศนา โดย หลวงพ่อธัมมชโย (คุณครูไม่ใหญ่)
ที่มา https://www.dhamma01.com/book/92
ต้นฉบับ หนังสือ เล่ม 3 ชีวิตสมณะ ผู้เห็นภัยในวัฏสงสาร
กลับสู่
สารบัญ หนังสือคำสอนครูไม่ใหญ่