คำถาม:
ผมเกิดมาทำไมแสนจะยากจน เมื่อสมัยต้นๆ ชีวิต เคยผิดศีลข้อ ๒ ไว้มาก คืองัดแงะขโมยเงินขโมยของมีค่าของเพื่อนบ้านไปขาย ผมขโมยเพราะจนจริงๆ ไม่ใช่ขโมยโดยสันดาน ความจำเป็นมันบังคับ แต่ถึงอย่างไรก็ได้ชื่อว่าขโมย ปัจจุบันก็ยังยากจนอยู่ การทำบุญทำทานการสร้างกุศลตามที่เขาบอกบุญมายังทำอยู่เรื่อยๆ ถึงกระนั้นก็ตาม ชีวิตก็ยังฝืดเคืองอยู่ บุญไม่ส่งผลบ้างเลยหรือครับ?
คำตอบ:
สำหรับเรื่องนี้ที่ถามว่าทำไมถึงยากจนนัก ขออาศัยคำตอบที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าเคยให้ไว้กับสุภมานพ บุตรของโตเทพยพราหมณ์ซึ่งมากราบทูลถามว่า “พระพุทธเจ้าข้า ทำไมบางคนในโลกนี้เกิดมารวย บางคนจนทั้งชาติ” พระพุทธองค์ทรงตอบว่า “ใครทำทานมาดีคนนั้นก็รวย ใครไม่ให้ทานจะยากจน”
อธิบายว่าเมื่อเราให้ทาน สิ่งที่ให้ที่เป็นส่วนหยาบก็คือสิ่งของที่เราสละไป ส่วนละเอียด ก็คือเราฆ่าความตระหนี่ได้สำเร็จจนสามารถสละทรัพย์สิ่งของไปได้ ทันทีที่ฆ่าความตระหนี่ได้สำเร็จจนสามารถสละทรัพย์สิ่งของไปได้ ทันทีที่ฆ่าความตระหนี่ในใจได้สำเร็จ บุญก็ก่อเกิดขึ้นในใจเดี๋ยวนั้นเลย เป็นบุญจากการให้ทาน ชนิดตัดขาดออกจากใจ
บุญชนิดนี้พอเกิดขึ้นมาแล้วจะมีคุณสมบัติอยู่อย่างหนึ่ง คือ สามารถดึงดูดทรัพย์สมบัติได้ เกิดอีกกี่ภพกี่ชาติบุญนี้จะติดตัวไป ทำให้ดึงดูดทรัพย์สมบัติมาอยู่กับเราได้โดยง่าย
คนที่ให้ทานมามาก และคิดให้ทานอยู่ตลอดเวลา พอเกิดขึ้นมาลืมตาดูโลก ยังไม่ทันทำอะไรเลยก็รวยแล้ว เพราะมีพ่อแม่ที่ร่ำรวยมีทรัพย์สมบัติเตรียมพร้อมไว้ให้ บางคนแต่เดิมพ่อแม่ก็ไม่รวย ทันทีที่เข้ามาอยู่ในครรภ์มารดา พ่อแม่เริ่มตั้งท้อง ทั้งพ่อทั้งแม่ไม่ว่าจะหยิบจะทำอะไรก็โชคดีไปหมด
พออกจากท้องแม่ โตขึ้นมาหน่อย สมบัติทุกอย่างก็มาพร้อมใช้ นี่เป็นผลของทานที่สร้างไว้ในอดีตชาติ ด้วยความตั้งใจและศรัทธาเต็มที่
อย่างไรก็ตาม บางคนเมื่อเริ่มจะให้ทานไม่ตั้งใจ แต่เมื่อทำไปแล้ว ภายหลังเกิดนึกดีใจว่าเราทำไปดีแล้ว เพราะคนอื่นจะได้ประโยชน์อีกมากมาย พวกนี้ก็ได้บุญติดตัวไปเหมือนกัน แต่เป็นบุญที่ให้ผลช้า เนื่องจากทำบุญโดยไม่ศรัทธามาก่อน
เพราะฉะนั้นเกิดกี่ชาติๆ ในระยะเด็กๆ ถึงวัยรุ่น ช่วงที่ยังไม่ถึงวัยกลางคนจะยากจน แต่พอเลยวัยนั้นฐานะดีขึ้น เป็นผลเนื่องมาจากการที่ดีใจที่ได้ทำบุญ ดีใจช้า บุญก็ตามมาอย่างช้าๆ กว่าจะตามทันทีก็เมื่ออายุเข้าวัยกลางคน
บางคนทำบุญทีแรกดีใจที่ได้โอกาสทำบุญ แต่พอทำไปแล้วกลับนึกเสียดายภายหลัง บุญจึงส่งผลมาในลักษณะที่ว่า เมื่อยังเล็กร่ำรวย เข้าวัยกลางคนก็ยังรวยเรื่อยมา แต่พอตอนแก่ๆ อายุมากแล้วการที่นึกเสียดายในภายหลัง ความเสียดายก็เริ่มมาตัดทอนกำลังบุญเลยทำให้ยากจน อย่างนี้ก็มี
ดังนั้นจึงสรุปตอบว่า ที่เราจนก็เพราะการให้ทานของเราภพในอดีตมันหย่อน เพราะฉะนั้นในภพชาตินี้ก็พยายามทำทานให้เต็มที่เต็มกำลังของเรา อย่าไปนึกตระหนี่ หรือนึกเสียดายทานที่ให้ไปแล้ว
ที่แน่ๆ คือเวรอทินนาฯ การลักขโมย อย่าไปก่อขึ้นอีก และอีกอย่างหนึ่งอย่าไปตัดลาภใคร ใครเขาจะทำบุญก็อย่าไปขัด อย่าไปค้านเขา ตรงกันข้ามเห็นใครเขาตักบาตรทำบุญ ควรรีบสนับสนุนให้กำลังใจเขา รีบไปกล่าวอนุโมทนาให้เขาปลื้มใจให้มากที่สุด
ที่ถามว่าทำบุญแล้วทำไมบุญไม่ส่งผลบ้าง ขอตอบว่า ส่งผลแน่แต่อาจจะช้า เหมือนที่เรามัวชักช้าในการทำบุญแต่ละครั้งนั่นแหละ
โอวาท หลวงพ่อทัตตชีโว (คุณครูไม่เล็ก)
วันที่
ที่มา
เรียบเรียงจากรายการหลวงพ่อตอบปัญหา ทาง DMC
บทความหลวงพ่อตอบปัญหา