กว่าที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าจะมาบังเกิดขึ้นแต่ละพระองค์นั้นยากมาก
และกว่าพระองค์จะมีความรู้ที่ลูกเณรกำลังเล่าเรียนอยู่นี้ ต้องสร้างบารมี สร้างความดีมายาวนานทีเดียว
สละโลหิตมากกว่าน้ำในท้องพระมหาสมุทร
สละเนื้อมากกว่าพื้นที่บนแผ่นดิน
ควักลูกนัยน์ตาให้ทานมากกว่าดวงดาวบนท้องฟ้า
ตัดศีรษะบูชาธรรมมากกว่าผลมะพร้าวทั้งชมพูทวีป
พระสัมมาสัมพุทธเจ้าบางพระองค์สร้างบารมีถึง ๘๐ อสงไขยกับแสนมหากัป ทั้งนึกในใจ เปล่งวาจา จนได้
รับพุทธพยากรณ์
บางพระองค์ ๔๐ อสงไขยกับแสนมหากัป
บางพระองค์อย่างพระสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นี้สร้างบารมี ๒๐ อสงไขยกับแสนมหากัป
อสงไขย แปลว่า นับไม่ไหว คือสร้างบารมีนับภพนับชาติไม่ถ้วน
สิ่งที่นับไม่ไหวมารวมกัน ๘๐, ๔๐, ๒๐ เศษอีกแสนมหากัป
แล้ววันที่จะตรัสรู้เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ต้องสละชีวิตเข้าไปค้นความรู้
กว่าจะได้เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้านี่ยากมาก
เมื่อตรัสรู้แล้วท่านทรงนำความรู้นั้นมาถ่ายทอดสั่งสอนสืบต่อกันเรื่อยมาเป็นเวลาสองพันกว่าปี
พระธรรมคำสอนอันทรงคุณค่านั้นถูกเก็บไว้เป็นภาษาบาลี
ในตำรับตำราที่ลูกเณรกำลังเล่าเรียนอยู่นี้ เป็นคำสอนที่มีประโยชน์ ศึกษาแล้วจะเป็นแบบพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
พระสัมมาสัมพุทธเจ้าดับขันธปรินิพพานไปแล้ว ก็เหลือพระธรรมคำสอนเป็นพระศาสดาแทนพระองค์
เพราะฉะนั้นลูกเณรมีบุญมากๆ ที่ได้ศึกษาคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าที่เก็บไว้เป็นภาษาบาลี
ดังนั้นเวลาลูกเณรเรียนต้องเรียนเหมือนกับเราเข้าเฝ้าพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
มีความคิดอย่างนี้ว่า ทุกตัวอักษรที่เก็บไว้เป็นภาษาบาลี คือองค์แทนของท่าน
เรียนด้วยความเคารพ เรียนด้วยความกระหายอยากจะรู้ว่า พระสัมมาสัมพุทธเจ้าท่านตรัสสอนอะไร อะไรที่ทำให้เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
แล้วศึกษาอย่างทุ่มเทชีวิตจิตใจ ให้รู้ทั่วถึง ให้แตกฉาน
อย่าไปคิดว่า จะเรียนเพื่อให้สอบได้ จะได้เป็นมหาเปรียญอย่างเดียว
สอบได้นั้นให้ถือเป็นผลพลอยได้
ถ้าหากลูกเณรคิดเพียงแค่จะเรียนให้สอบได้เป็นมหาเปรียญ จะได้มีหน้ามีตา คิดแค่นี้เขาเรียกว่าคิดแบบเด็กๆ
ลูกเณรแม้จะเป็นเด็กแต่ต้องมีหัวใจเป็นผู้ใหญ่ ไม่หวังเพียงแค่ให้สอบได้ จะได้มีวิทยฐานะเทียมหน้าเทียมตาเขา
เราไม่หวังเพียงแค่นั้น
ต้องหวังว่าเราจะต้องเรียนรู้ให้ทั่วถึงคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าที่เก็บไว้เป็นภาษาบาลี คล้ายกับพระราหุลที่กำเม็ดทราย แล้วมีความปรารถนาที่จะเรียนรู้คำสั่งสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าให้ได้เท่ากับปริมาณของเม็ดทรายที่อยู่ในกำมือทุกวัน
ลูกเณรต้องคิดอย่างนี้นะ จะทำให้เรามีความเข้มแข็งคึกคักอยากจะรู้ แล้วใจจะไม่ไปไหน
จะเรียนด้วยความเคารพ เรียนด้วยความสนุกสนานเพลิดเพลิน เรียนด้วยความสุข มีความปีติ มีความเบิกบานว่า โอ…เรามีบุญมากจริงๆ นะ ได้เข้ามาใกล้คำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
เพราะคำสอนที่นอกเหนือจากนี้ที่อยู่ในโลก เขาเรียนไปเพื่อครองเรือน มีครอบครัว มีลูกมีเต้า มีภาระ มีพันธะของชีวิต ชาวโลกเขาเรียนกันอย่างนั้น
แต่ลูกเณรเรียนความรู้ที่จะทำให้หลุดพ้นจากโลก เรียนให้เป็นผู้ที่สมบูรณ์ด้วยวิชชาและจรณะ
โอวาท หลวงพ่อธัมมชโย (คุณครูไม่ใหญ่)
วันที่ วันอังคารที่ ๓๐ เมษายน พ.ศ. ๒๕๓๙
ที่มา
หนังสือ ผ้าสีสุดท้าย
อ่านในรูปแบบ EBook ที่นี่