5.สวรรค์…ภพภูมิแห่งการเสวยผลบุญ
๕. สวรรค์…ภพภูมิแห่งการเสวยผลบุญ สวรรค์…ภพภูมิแห่งการเสวยผลบุญ สวรรค์… เป็นที่เสวยผลบุญ ที่เรากระทำเมื่อตอนเป็นมนุษย์ สวรรค์… เขาไม่ได้ดูว่า ตอนเป็นมนุษย์ใครมียศถาบรรดาศักดิ์ สูงต่ำแค่ไหน จะหล่อรวยสวยฉลาดแค่ไหน… เขาดูที่ใครสั่งสมบุญมามากแค่ไหน สวรรค์… เขาไม่ได้ดูว่าใครอายุยืนยาว หรืออยู่มานาน จึงจะให้เป็นผู้มียศใหญ่ มีความเป็นใหญ่ แต่เขาดูที่ใครมีบุญมาก เขาก็ให้โอกาสผู้นั้น เป็นผู้มียศใหญ่ มีความเป็นใหญ่ สวรรค์… เทพบุตรเทพธิดาผู้มีบุญมาก รัศมีที่ออกจากกาย จากเครื่องประดับก็มาก บริวารสมบัติก็มาก วิมานใหญ่โตโอฬาร สวรรค์…มีพื้นที่ใหญ่โตโอฬาร มีการปกครองแบ่งออกเป็นเขต ๆ ประชากรชาวสวรรค์ในแต่ละชั้น มีจำนวนมากกว่าในเมืองมนุษย์มาก สวรรค์…มีฤดูเดียว คือ ฤดูสบาย ไม่มีฤดูร้อน ฤดูฝน ฤดูหนาว ฤดูใบไม้ผลิ สวรรค์…ไม่มีความมืด มีแต่ความสว่างไสว แม้วัตถุสิ่งของก็สว่างไสว สวรรค์…มีแต่ความเป็นหนุ่มเป็นสาว เทพธิดาอายุ ๑๖ – ๑๘ ปี เทพบุตรอายุ ๑๘ – ๒๐ ปี สวรรค์…มีแต่เกิดกับตาย ไม่มีแก่ …