krirk

๖๐. รักษาจิตดวงเดียว

รักษาจิตดวงเดียว ลูกมาจากที่ต่างๆ กัน มาอยู่รวมกันเยอะๆ อย่างนี้เพิ่งได้ไม่กี่วัน ก็อาจจะต้องปรับตัวกันนิดหน่อย สักเปอร์เซ็นต์ สองเปอร์เซ็นต์ ที่จะให้เป็นหนึ่งเดียวกัน ลูกต้องอย่าถือสากัน ให้อภัยกัน ถ้าในกรณีที่อีกฝ่ายยังไม่เข้าใจ ต้องให้อภัยกัน แล้วก็ต้องรีบกลมเกลียวเป็นหนึ่งเดียวกันให้ได้เร็วที่สุด ว่าอย่างไร ต้องว่าตามกัน เพราะเรามีเวลาจำกัด ลูกต้องเป็นต้นบุญต้นแบบของพุทธบุตรรุ่นน้องๆ ที่จะมาในภายหลัง แล้วให้กิตติศัพท์อันดีงามที่เราฝึกตน ทนหิว บำเพ็ญตบะ เป็นพระแท้ แล้วรวมเป็นหนึ่งเดียวกันได้นี้ ให้เลื่องลือไปจนกระทั่งเกิดกระแสตื่นตัวที่จะช่วยกันกอบกู้พระพุทธศาสนากันไปทั่วสังฆมณฑล จากเราถึงสังฆมณฑลทั่วประเทศ แม้เราจะเป็นพระบวชใหม่ก็ตาม สิ่งนี้ก็จะเป็นบารมีย้อนกลับมาที่ตัวลูกทุกๆ รูป ถ้าทำอย่างนี้ได้เร็ว ก็ได้บุญเร็ว ได้บารมีเร็ว และสิ่งดีๆ ก็จะเกิดขึ้นกับพระศาสนาได้เร็ว ถ้าช้ามันก็เกิดช้า เพราะฉะนั้น รีบเป็นหนึ่งเดียวกันให้ด่วนจี๋เลย เพราะตอนนี้พระศาสนาอยู่ในภาวะวิกฤติคล้ายๆ น้ำท่วมอย่างนี้แหละ ต่างก็ได้แต่รำพึงว่า ทำไมถึงเป็นอย่างนี้ ไม่รู้จะทำอย่างไร ก็บ่นกันไป บ่นกันมา ซึ่งหลวงพ่อว่ามันเสียเวลา เรามาลุยแก้ไขกันเลยดีกว่า เพราะเราจะอยู่ในโลกนี้ไม่นานเท่าไร แต่การที่จะแก้ไขตรงนี้ได้ จะต้องมีพุทธบุตรสักกลุ่มหนึ่ง เป็นต้นบุญต้นแบบที่เราได้ฝึกตนมาในระดับหนึ่ง เพราะเราเพิ่งบวชได้ไม่กี่วันไม่กี่เดือนเท่านั้นเอง จะต้องเป็นต้นบุญต้นแบบที่ดี จนกระทั่งเกิดแรงบันดาลใจไปทั่วสังฆมณฑล นี่ก็เป็นเรื่องที่สำคัญ กาลเวลาเพิ่งผ่านมาได้ไม่นานเท่าไร …

๖๐. รักษาจิตดวงเดียว Read More »

๕๙. ดวงประทีปแห่งพระพุทธศาสนา

ดวงประทีป แห่งพระพุทธศาสนา การที่ลูกทุกรูปได้มาบวชในคราวนี้ มาด้วยบุญเก่าที่สั่งสมมาดีแล้วในอดีตชาติได้จังหวะส่งผล ให้ทิ้งทุกอย่าง วางทุกสิ่ง แล้วก็มาบวช บวชแล้วก็ได้มาฝึกตน ทนหิว บำเพ็ญตบะ เป็นพระแท้ กระทั่งอยู่รับกฐิน เดินธุดงค์ ไปพัฒนาวัดร้างเป็นวัดรุ่ง แล้วก็มาสู่ภารกิจที่สำคัญ คือ การเดินธรรมยาตรา กตัญญูบูชาแด่พระเดชพระคุณหลวงปู่ พระผู้ปราบมาร ในเส้นทางที่ท่านเคยเดินมาก่อน สมัยที่ท่านยังมีชีวิตอยู่ ลูกได้มาสู่โครงการนี้ทั้งหมด มาด้วยบุญบารมีเก่าที่สั่งสมไว้ แล้วก็มาเพิ่มเติมใหม่ ณ ช่วงเวลานี้เป็นช่วงรอยต่อที่สำคัญ เมื่อชาวพุทธถูกกระแสโลก กระแสสื่อ กระแสสารพัดทั้งหมดมาจากทุกทิศทุกทาง ทำให้ห่างเหินจากพระพุทธศาสนา ศรัทธาเริ่มคลอนแคลน ไม่มั่นคง ไม่เหนียวแน่นเหมือนสมัยปู่ย่าตายาย จังหวะนี้จึงเป็นจังหวะที่ลูกจะต้องไปทำหน้าที่เป็นผู้ให้แสงสว่าง ฉุดให้ทุกคนออกจากความมืด มาสู่ความสว่าง มาสู่ความถูกต้องและดีงาม ให้กลับมาเคารพรักในพระรัตนตรัย ในพระพุทธศาสนา อย่างน้อยก็ให้เหมือนกับปู่ย่าตายายบรรพบุรุษที่ผ่านมา หรือยิ่งกว่านั้น > การเดินธรรมยาตรากตัญญูบูชาในคราวนี้ มีความสำคัญอย่างยิ่ง ลูกจะต้องไปเดินในฐานะที่เป็นเนื้อนาบุญที่แท้จริง แม้ยังไม่ได้เป็นพระอริยเจ้า ยังไม่ได้เป็นพระอรหันต์ก็ตาม แต่ข้อวัตรปฏิบัติ ทุกกิจวัตรกิจกรรมจะต้องเป็นสมณะแท้ พุทธบุตรแท้ จะต้องฝึกตน ทนหิว บำเพ็ญตบะ เป็นพระแท้ตลอด จนมีความรู้สึกปลื้มปีติใจ …

๕๙. ดวงประทีปแห่งพระพุทธศาสนา Read More »

๕๘. กองพันธรรมยาตรา เพื่อการฟื้นฟูพระพุทธศาสนา

กองพันธรรมยาตรา เพื่อการฟื้นฟูพระพุทธศาสนา การเดินธรรมยาตราในคราวนี้ มีความสำคัญต่อพระพุทธศาสนาในยามนี้มาก ลูกจะอยู่ในสายตาของมนุษย์และเทวดาทั้งหลาย ในยามที่พระพุทธศาสนากำลังถูกผู้ที่ไม่ประสงค์ดีคิดทำลายในทุกรูปแบบ ศรัทธาของชาวพุทธถูกเขย่าให้คลอนแคลน เราจะต้องไปกู้สิ่งนี้ให้กลับคืนมาให้ได้ จากการออกเดินธรรมยาตราในเส้นทางพระผู้ปราบมาร ด้วยอากัปกิริยาที่สงบเสงี่ยม สง่างาม มีปีติสุขหล่อเลี้ยงใจ สมกับเป็นเนื้อนาบุญ เป็นบุตรแห่งพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ให้ผู้ที่พบเห็นแล้ว เขาเกิดกุศลศรัทธาเลื่อมใสในพระรัตนตรัย จากการเห็นข้อวัตรปฏิบัติของพวกเราทุกรูป “การเห็น” เป็นจุดเริ่มต้นที่สำคัญ ที่จะยังพระศาสนาให้เจริญรุ่งเรืองหรือสืบทอดต่อไปเรื่อยๆ เหมือนสมัยพระเจ้าอโศกมหาราช หลังพุทธกาลประมาณ ๒๐๐-๓๐๐ ปี พระศาสนาก็เสื่อมลงมาคล้ายๆ กับยุคนี้ แต่มีสามเณรรูปหนึ่ง ชื่อ “สามเณรนิโครธ” ท่านเดินอยู่ด้วยอากัปกิริยาที่สงบเสงี่ยม สง่างาม สมเป็นเทือกเถาเหล่ากอของสมณะ พอดีมาในจังหวะที่พระเจ้าอโศกทอดพระเนตรเห็นจากช่องหน้าต่าง แต่ท่านนึกว่า เป็นนักบวชประเภทหนึ่ง เพราะยุคนั้นมีนักบวชหลายประเภท อีกทั้งใจของพระเจ้าอโศกก็หมกมุ่นกับการขยายพระราชอาณาจักร ทำศึกสงครามมาตลอด ไม่ได้ให้ความสนใจเกี่ยวกับเรื่องเหล่านี้ อากัปกิริยาของสามเณรนิโครธเพียงรูปเดียวที่เดินอย่างสงบเสงี่ยม สง่างาม ทำให้พระองค์เกิดพระราชศรัทธาขึ้นในระดับหนึ่ง คือ อยากรู้จัก อยากพูด อยากคุย อยากซักถามว่า เป็นนักบวชประเภทไหน ทำไมถึงต้องบวช มีวัตถุประสงค์อะไร แล้วใครเป็นผู้อบรมสั่งสอน สอนว่าอย่างไร เป็นต้น จึงได้ให้มหาดเล็กไปอาราธนาสามเณรนิโครธเข้ามาในพระราชวัง แล้วการสนทนาธรรมจึงเกิดขึ้น …

๕๘. กองพันธรรมยาตรา เพื่อการฟื้นฟูพระพุทธศาสนา Read More »

๕๗. ทำไมต้องสถาปนาเส้นทางมหาปูชนียาจารย์

ทำไมต้องสถาปนาเส้นทางมหาปูชนียาจารย์ เราจะไปเดินธรรมยาตราในเส้นทางมหาปูชนียาจารย์กันนะ เส้นทางนี้เป็นเส้นทางที่สำคัญมากๆ เพราะว่าเป็นเส้นทางที่พระเดชพระคุณหลวงปู่ พระมงคลเทพมุนี (สด จนฺทสโร) พระผู้ปราบมาร ได้เดินทางตรงนี้มาก่อน เราเป็นลูกเป็นหลานท่านในรุ่นหลังๆ ต้องเดินตามรอยนี้ ถ้าเราไม่สถาปนาเส้นทางมหาปูชนียาจารย์นี้ขึ้นมา เดี๋ยวเรื่องราวที่สำคัญสำหรับทุกๆ คนในโลกจะเลือนหายไป เพราะกว่าท่านจะบังเกิดขึ้นได้ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ เลย พญามารกันนักกันหนาทีเดียว กว่าจะได้มาบังเกิดขึ้น เมื่อท่านมาบังเกิดขึ้นแล้ว ทำให้การค้นคว้าคำสอนดั้งเดิมของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าที่เลือนหายไปกว่า ๒,๐๐๐ ปี หวนกลับคืนมาใหม่ ซึ่งเป็นเรื่องที่สำคัญอย่างยิ่ง ถ้าไม่ได้ท่านรื้อฟื้นขึ้นมาใหม่ มนุษย์ก็จะไม่แตกต่างจากก่อนสมัยพุทธกาล คือ เกิดมาก็จะไม่รู้เรื่องราวเกี่ยวกับตัวของตัวเองว่าเกิดมามีทุกข์ ก็จะหาที่พึ่งที่ระลึกที่แท้จริงไม่ได้ ทั้งๆ ที่ที่พึ่งที่ระลึกที่แท้จริงมีอยู่ในตัวของทุกๆ คนในโลก พระเดชพระคุณหลวงปู่ท่านถึงเป็นบุคคลที่สำคัญของโลกและจักรวาล ที่ฟื้นฟูสิ่งนี้กลับคืนมาใหม่ ทำให้ทุกคนซึ่งเป็นลูกเป็นหลานท่านรู้เรื่องราวว่า ที่พึ่งที่ระลึกที่แท้จริงนั้นอยู่ภายในตัวของทุกๆ คนในโลก คือ พระธรรมกายนั่นเอง แล้วก็เข้าถึงได้ด้วยวิธีการหยุดใจนิ่งๆ อยู่ที่ฐานที่ ๗ นี่จึงเป็นเรื่องที่สำคัญ คำสอนนี้หรือสิ่งที่ท่านค้นพบนี้ เป็นพยานยืนยันแห่งการตรัสรู้ธรรมของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ซึ่งไม่ควรจะสูญหายไปจากโลกใบนี้ ทีนี้การจะไม่สูญหาย จะต้องมีการสืบทอดต่อในทุกๆ ด้าน ทั้งด้านการปฏิบัติตามคำสอนของท่าน กับอีกประการหนึ่ง คือ เส้นทางมหาปูชนียาจารย์ เพราะกว่าที่ท่านจะมาค้นพบธรรมกาย และค้นพบวิชชาธรรมกาย …

๕๗. ทำไมต้องสถาปนาเส้นทางมหาปูชนียาจารย์ Read More »

๕๖. ทุกคนก็อยากเจอพระแท้

ทุกคนอยากเจอพระแท้ ตัวเราเองยังต้องการทำบุญกับผู้บริสุทธิ์ เพราะมีความรู้สึกว่า ทำแล้วจะได้บุญมาก เพราะเราเชื่อว่า บุญเป็นบ่อเกิดแห่งความสุขและความสำเร็จของชีวิต ตั้งแต่ปุถุชนจนกระทั่งเป็นพระอริยเจ้า ขอให้เราได้รู้เถิดว่า ผู้บริสุทธิ์ ผู้บรรลุธรรมอยู่ที่ไหนก็ตาม จะเป็นในป่า ในเขา ในห้วย หนอง คลอง บึง ในทะเล ตามเกาะแก่งต่างๆ เราจะเพียรพยายามไปหา เพื่อหวังที่จะได้บุญได้กุศลเต็มที่ ผู้ที่เขาเดินทางมาวัดเราก็เช่นเดียวกัน จะภายในประเทศหรือต่างประเทศก็ดี ที่เขาเข้าใจเรื่องราวความจริงของชีวิต เขาก็ต้องการบุญ อยากจะตักตวงบุญกุศลอย่างเต็มที่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในภาวะที่เกิดวิกฤตศรัทธาในพระพุทธศาสนาในยามนี้ ถ้าหากเขาเดินทางไกลมาด้วยความเหนื่อยยาก แล้วมาเจอเนื้อนาบุญ เจออายุพระพุทธศาสนาที่แท้จริง นั่นคือความรู้สึกปีติ มหาปีติ เป็นสิ่งที่จะทดแทนความยากลำบากที่เขาได้เดินทางไกลมา และได้ทดแทนความยากลำบากในการแสวงหาทรัพย์ของเขาที่ต้องเอาชีวิตเป็นเดิมพันมาเพื่อแสวงบุญ แต่เขาจะรู้ได้อย่างไร ในเมื่อเขาไม่มีดวงตาเอกซเรย์ ที่จะมองดูลึกเข้าไปในใจของเราว่า เรามีความบริสุทธิ์บริบูรณ์แค่ไหน สิ่งที่เขาจะมองเห็นได้นั้นมีหลายชั้น เช่นเดียวกับเรามองดูต้นไม้ ก็เห็นตั้งแต่เปลือก กระพี้ แก่น เข้าไปเรื่อยๆ เรียงไปตามลำดับ เขาก็จะมองเห็นตั้งแต่ภายนอกของเรา ตั้งแต่การนุ่งห่ม การครองจีวร การนั่ง นอน ยืน เดิน อากัปกิริยา บุคลิกต่างๆ ถ้อยคำพูดที่เป็นไปตามธรรมชาติของเรา มันกลั่นออกมาจากใจที่บริสุทธิ์สะอาดแค่ไหน …

๕๖. ทุกคนก็อยากเจอพระแท้ Read More »

๕๕. รักแม่ก็ต้องเป็นพระแท้

รักแม่ต้องเป็นพระแท้ รักแม่ต้องเป็นพระแท้ ยิ่งเป็นพระแท้ได้มากเท่าไร โยมพ่อโยมแม่ยิ่งได้บุญมากเพิ่มขึ้นเป็นทับทวี ตอนนี้โยมพ่อโยมแม่ ท่านกำลังรอคอยอยากจะได้บุญจากพระลูกชายมากๆ ขึ้นอยู่กับว่า เรารักท่านมากแค่ไหน ถ้าอัศจรรย์ชายก็ต้องรักยิ่งกว่าหมดหัวใจ เพราะตั้งแต่อยู่ในครรภ์มารดาจนมาถึงวันที่ท่านรอคอย ความลำบากตลอดชีวิตของท่านทั้งสองรอคอยเพียงวันนี้วันเดียว คือ วันบวชของพระลูกชาย เพราะฉะนั้น…ถ้ารักโยมพ่อโยมแม่ ก็ต้องเป็นพระแท้ให้เกิน ๑๐๐ เปอร์เซ็นต์ การที่ช่วยปิดอบายแล้วเปิดประตูสวรรค์ให้ท่าน หรือที่เราได้ยินว่า ให้ท่านเกาะชายผ้าเหลืองไปสู่สวรรค์นั้น ไม่ใช่เรื่องพูดกันเล่นๆ หรือเป็นเรื่องเล็กๆ เพราะชีวิตในอบายนั้นทุกข์ทรมานและยาวนานมาก สวรรค์ก็สุขยาวนานเช่นกัน นี่เป็นเรื่องสำคัญที่เรามองข้ามไปไม่ได้ “บุญ” เกิดขึ้นตั้งแต่ตอนที่เราตัดสินใจบวชแล้ว แม้ยังไม่ได้บวชก็ตาม แต่บุญนั้นเกิดขึ้นที่เราแล้วไปถึงท่าน มันเป็นจุดเริ่มต้นที่เป็นทางมาแห่งบุญ และเมื่อเราตัดสินใจทิ้งทุกอย่าง วางทุกสิ่งจริงๆ แล้วก็เข้ามาวัด บุญเกิดขึ้นอีกวาระ เมื่อเราตัดสินใจบวช เราเข้าข่ายที่จะเข้าใกล้การเป็นเทือกเถาเหล่ากอของสมณะ ความบริสุทธิ์ต้องเริ่มตั้งแต่เราตัดสินใจแล้ว ต้องทิ้งทุกอย่างจริงๆ น้ำเมา บุหรี่ ยาเสพติด สิ่งไม่ดีต่างๆ ต้องเอาออกไปให้เกลี้ยงจากตัวเรา แต่ถ้ายังแอบนำมาวัด อย่างนี้บุญหย่อนลงมา เพราะความไม่บริสุทธิ์มลทินของใจเกิดขึ้นแล้ว ไม่อยู่ในร่องรอยแห่งความเป็นพระแท้ การได้มาบวชเป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุดในชีวิตของเราที่ได้เกิดมาในชาตินี้ เพราะเป็นเส้นทางของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ซึ่งเราก็รอคอยวันนี้มายาวนาน ไม่ใช่แค่อย่างน้อย ๒๐ ปี ของอายุเรา พระสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์รอคอยมากว่า …

๕๕. รักแม่ก็ต้องเป็นพระแท้ Read More »

๕๔. พระแท้

พระแท้ ลูกพระธรรมทายาททุกรูป ทุกศูนย์อบรม ให้ตั้งใจใช้ทุกอนุวินาทีให้เป็นไปเพื่อการฝึกตน ทนหิว บำเพ็ญตบะ เป็นพระแท้ ตอนนี้เรามีความเสมอภาคกันแล้ว เพราะว่าเรามาเป็นสายโลหิตแห่งพระสัมมาสัมพุทธเจ้าแล้ว มีความเสมอภาค ที่เราจะเจริญศีล สมาธิ ปัญญาให้ยิ่งๆ ขึ้นไป จนกระทั่งกลายเป็นอธิศีล อธิจิต อธิปัญญา คือ จากศีลที่เราปฏิบัติรักษาพระธรรมวินัยอย่างดี ก็จะไปเข้าถึงดวงศีลภายใน ศีลที่เห็นได้ ศีลที่จำได้อย่างหนึ่ง ศีลที่เห็นแจ้งได้อีกอย่างหนึ่ง นี่แหละเขาเรียกว่า “อธิศีล” ศีลยิ่งกว่าปกติ ในระดับเห็นได้ เป็นตัวเป็นตนได้ เมื่อเห็นได้ ก็รักษาได้ ไม่อย่างนั้นคำว่า รักษาศีลจะเกิดขึ้นได้อย่างไร ถ้าไม่เห็น จะไปรักษาตรงไหน และศีลจริงๆ ที่เป็นอธิศีลเกิดขึ้นตรงไหน จะรักษาได้อย่างไร จะเป็นศีลที่ยิ่งๆ ขึ้นไปที่พระอริยเจ้าท่านสรรเสริญได้อย่างไร จักร ๔ คือ นั่ง นอน ยืน เดิน ทวารทั้ง ๙ คือ ปาก ๑ จมูก ๒ ตา ๒ …

๕๔. พระแท้ Read More »

๕๓. พระพี่เลี้ยง

พระพี่เลี้ยง หน้าที่ของพระพี่เลี้ยง คือ เป็นพี่เลี้ยงน้องใหม่ ที่จะเข้ามาสู่ร่มเงาของพระพุทธศาสนา น้องใหม่เมื่อเข้ามาบวชใหม่ๆ ก็ยังทำอะไรไม่เป็น ทั้งกิจวัตรกิจกรรมก็ดี เรื่องพระธรรมวินัยต่างๆ ก็ดี ยังเป็นผู้ใหม่อยู่ เพราะฉะนั้นหน้าที่ของพระพี่เลี้ยงจะต้องไปทำหน้าที่ของพี่ คอยประคับประคอง ให้คำแนะนำที่ดีแก่รุ่นน้อง “แนะ” คือ ให้คำแนะนำสั่งสอน อบรมข้อวัตรปฏิบัติต่างๆ ที่เราได้ฝึกตัวมาตลอดระยะเวลาว่า วิธีที่จะให้เป็นพระที่สมบูรณ์เขาทำกันอย่างไร โดยเฉพาะน้องใหม่มีเวลาช่วงสั้นในการอบรม ควรจะได้เรียนรู้อะไรบ้าง ที่ลัดสั้นที่สุด ที่ทำให้เป็นพระได้สมบูรณ์ราวกับบวชมาแล้วร้อยพรรษาอย่างนั้น “นำ” คือ ทำให้ดู เป็นแบบอย่างที่ดี ข้อวัตรปฏิบัติต่างๆ เราก็ทำให้เขาดู อะไรที่เขาเลียนแบบยังไม่สมบูรณ์ เราก็แนะเขา ประคับประคองกันไปอย่างนี้ รวมทั้งคอยเป็นพี่เลี้ยงเรื่องการปฏิบัติธรรมนอกรอบให้ด้วย ในรอบก็มีพระอาจารย์ท่านให้คำอบรมสั่งสอนอยู่แล้ว นอกรอบก็จะเป็นหน้าที่ของพระพี่เลี้ยงคอยชี้แนะ แก้ไขในสิ่งที่น้องใหม่ยังไม่ค่อยเข้าใจ และคอยแก้ไขปัญหาต่างๆ ที่จะเกิดขึ้น คอยให้กำลังใจ เพราะบางทีน้องใหม่ไม่เคยเจอระบบระเบียบต่างๆ หรือความเป็นอยู่แบบพระ ก็อาจจะอึดอัด ก็คอยให้กำลังใจ ประคับประคองกันไป ให้ใช้วิธีแบบพี่กับน้อง อย่าไปใช้วิธีอื่น สมัยก่อนโน้น เคยมีบางรุ่นเหมือนกัน แต่ว่าหลังๆ นี้ไม่ค่อยเจอ เพราะหลวงพ่อปรับวิธีการใหม่ คือ ดูแลกันจนกระทั่งเคร่งเครียด ไม่มีความสุข …

๕๓. พระพี่เลี้ยง Read More »

๕๒. พี่เลี้ยงที่โลกต้องการ

พี่เลี้ยงที่โลกต้องการ ธรรมทายาท หรือชาวโลก ต้องการพระพี่เลี้ยง พระพี่เลี้ยงมีหน้าที่ทำตัวอย่างดีๆ ให้ดู คอยแนะนำ คอยเชียร์ คอยให้กำลังใจ คอยประคับประคองจนกระทั่งเขาเกิดความสุข ความสนุกกับการปฏิบัติธรรมได้ก็จะดีมากๆ เลย นี่คือสิ่งที่หลวงพ่ออยากให้พระพี่เลี้ยงเป็นอย่างนี้ แล้วถ้ายิ่งได้พระพี่เลี้ยงที่ไม่ติดลาภสักการะ ไม่ติดการพะเน้าพะนอจากญาติโยม ไม่ติดความสบาย ไม่ติดคนสัตว์สิ่งของ หรือไม่ตื่นเต้นกับสถานที่สิ่งแวดล้อมที่เราเปลี่ยนบรรยากาศ ติดอยู่ที่ศูนย์กลางกายได้อย่างเดียวอย่างนี้จะดีมากเลย ยิ่งถ้ามีความรู้ภาษาอังกฤษเพิ่ม นี่คือสิ่งที่หลวงพ่อฝัน อยากได้จังเลย โลกกำลังต้องการ ต่อไปโลกจะร้อนขึ้น จะเกิดการแข่งขันกันมาก คนจะเครียดมากขึ้น โลกขาดแคลนความเย็นกายเย็นใจ สุขกายสุขใจ เพราะฉะนั้นใครมีความรู้ มีวิธีแนะนำให้เขาเข้าถึงความสงบภายใน คลายความเครียดได้ ใครมีความรู้อย่างนี้ นั่นคือสิ่งที่เขาต้องการ ตลาดในอนาคตต้องการรู้เรื่องความรู้ภายใน อีกหน่อยหลวงพ่อจะผลิตไม่ทันเลย โลกกำลังคอยพวกเราอยู่นะ พยายามฝึกฝนอบรมตนให้ได้อย่างนี้ เหมือนภาษิตจีนที่ว่า ต้องหมั่นซ้อมยิงเกาทัณฑ์เอาไว้ให้แม่นยำ เวลาห่านป่าบินมา จะได้ห่านพะโล้ หมายความว่า เราต้องเตรียมตัวให้พร้อม เมื่อโอกาสนั้นเปิดขึ้น คือ โอกาสที่ชาวโลกกำลังต้องการธรรมะชโลมใจให้เย็นลง ถ้าหากเราไม่เตรียมตัวให้พร้อม ถึงตอนนั้นมันก็ทำอะไรไม่ได้ ถ้าหากเราเตรียมตัวของเราให้พร้อมได้ พอโอกาสนั้นมาถึงแล้ว ต่างก็จะได้ประโยชน์ซึ่งกันและกัน เราได้ขยายความรู้ ได้ความสุขใจ ได้บุญกุศลเป็นเครื่องตอบแทน ชาวโลกก็จะได้วิธีการที่ดี …

๕๒. พี่เลี้ยงที่โลกต้องการ Read More »

๕๑. หน้าที่พระอาจารย์ พระพี่เลี้ยง

หน้าที่พระอาจารย์ พระพี่เลี้ยง หน้าที่พระอาจารย์และพระพี่เลี้ยงเป็นหน้าที่ที่สำคัญมาก เพราะมีหน้าที่บ่มเพาะเมล็ดพันธุ์ให้พร้อมที่จะงอกงาม เจริญเติบโต พระอาจารย์และพระพี่เลี้ยงที่ทำหน้าที่คอยประคับประคองธรรมทายาท เรียกได้ว่า ทำหน้าที่เป็นตัวแทนของหลวงพ่อ ที่จะให้คำแนะนำดีๆ แก่ธรรมทายาท ให้กำลังใจ ชื่นชม คอยประคับประคองเขาให้ดี ดูแลเอาใจใส่ให้ดี พยายามทำความเข้าใจกับทุกคน หากเราเข้าใจธรรมชาติของเขาแล้ว เราไม่ต้องอดทนเลย เราจะไม่ ถือสา เพราะเราเข้าใจ พอเราใกล้ชิดเขา เดี๋ยวเราจะเห็นสิ่งที่เราควรจะแนะนำเพิ่มเติมให้เขา พระอาจารย์และพระพี่เลี้ยงต้องมีกิริยามารยาทที่ดูแล้วสุขุม สงบเสงี่ยม สง่างาม นุ่มนวล และวิธีการที่แนะนำเต็มเปี่ยมไปด้วยความปรารถนาดี มีรอยยิ้มบนใบหน้า มีคำพูดที่ไพเราะ และมีเหตุผลอยู่ในตัว ธรรมทายาทจะดูพวกเราอยู่ตลอดเวลา ตั้งแต่ถ้อยคำ การพูดคุย การนุ่งห่มจีวร การปัดกวาดเสนาสนะ การขบฉันภัตตาหาร การบิณฑบาต การนั่งสมาธิ จะอยู่ในสายตาของเขาตลอดเวลา ธรรมทายาทเหล่านี้จะต้องมีบุญมากจึงเข้ามาอบรม ต่อไปจะเป็นกำลังสำคัญต่อพระพุทธศาสนาและต่อชาวโลก ดังนั้นพระอาจารย์และพระพี่เลี้ยงจะต้องฝึกตัวเราให้ดี มีจิตสำนึกอยู่ตลอดเวลาว่า เราเป็นพระอาจารย์ เราเป็นพี่เลี้ยง มีหน้าที่คอยประคับประคองให้เขาเข้าถึงเส้นทางสายกลาง นี้ถือเป็นบุญอันยิ่งใหญ่ สำคัญมาก ให้พวกเราทำหน้าที่นี้ให้สมบูรณ์ที่สุด หากธรรมทายาทที่เข้ามาอบรม “มีประสบการณ์ภายใน” อย่างน้อยหากเขารู้วิธีวางใจเป็นในเบื้องต้น หรือเข้าถึงดวงธรรมภายใน หลวงพ่อถือว่า การมาอบรมคราวนี้สมปรารถนา …

๕๑. หน้าที่พระอาจารย์ พระพี่เลี้ยง Read More »

๕๐. เราเกิดมาเพื่อหาพระในตัว

เราเกิดมาเพื่อหาพระในตัว อย่าเพิ่งรีบตายนะ ให้หาพระธรรมกายภายใน คือ พระรัตนตรัยภายในให้ได้ก่อน อย่าให้วันคืนล่วงไป ผ่านไป โดยที่ใจไม่มาหยุดนิ่งอยู่ที่ตรงนี้ เราสูญเสียเวลาไปกับสิ่งที่ไม่เป็นแก่นสารของชีวิตมาเยอะแยะแล้ว วันเวลาที่เหลืออยู่มีจำกัด เราจะหมดเวลาของชีวิตวันไหนก็ไม่ทราบ ไม่มีนิมิตหมาย เพราะฉะนั้นวันเวลาที่เหลืออยู่นี้ ก็ควรให้ความสำคัญกับการฝึกใจให้หยุดนิ่ง โดยไม่มีข้อแม้ ข้ออ้าง หรือเงื่อนไขใดๆ ทั้งสิ้น เพื่อตัวของเราเองเป็นลำดับแรก แล้วก็เพื่อผู้อื่นเป็นลำดับถัดไป นี่คือสิ่งที่เราต้องหมั่นมาพิจารณาไตร่ตรองอยู่เรื่อยๆ ไม่ว่าจะเป็นคฤหัสถ์หรือว่าบรรพชิตก็ตาม ๒๐ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๕๐ พระธรรมเทศนา โดย หลวงพ่อธัมมชโย (คุณครูไม่ใหญ่) ที่มา https://www.dhamma01.com/book/92 ต้นฉบับ หนังสือ เล่ม 3 ชีวิตสมณะ ผู้เห็นภัยในวัฏสงสาร กลับสู่ สารบัญ หนังสือคำสอนครูไม่ใหญ่

๔๙. อย่าประมาทสร้างบารมีให้สุดชีวิต

อย่าประมาท สร้างบารมีให้สุดชีวิต หลวงพ่อเชื่อว่า ลูกทุกรูป ต่างมีความตั้งใจที่จะแสวงหาหนทางพระนิพพาน ตั้งใจจะทำพระนิพพานให้แจ้งกันทุกรูป ต่างกันแค่ทำมากหรือน้อยเท่านั้น เพราะบางรูปก็มีกิจวัตรกิจกรรม มีภารกิจที่หมู่คณะได้มอบหมายไว้ให้ แต่ก็ทำภารกิจควบคู่ไปกับจิตใจ ที่จะไม่ทำเลย หลวงพ่อคิดว่า ในวัดของเราไม่มี ก็ให้สังเกตดูผลที่ออกมาว่า ประกอบเหตุกันมาอย่างไร ถ้าประกอบเหตุดี ผลก็ดีตามไปด้วย ซึ่งเราจะสังเกตได้จากประสบการณ์ภายในที่เกิดขึ้นเป็นรางวัล สำหรับการทำความเพียรของเรา บางคนก็หยุดใจเป็น บางคนก็หยุดมาก บางคนก็หยุดได้น้อย ใจโล่งก็มี โปร่งเบาสบาย ใจขยาย เห็นแสงสว่างภายใน เห็นดวงธรรม เข้าถึงกายภายในก็มี เข้าถึงพระธรรมกายก็มี แต่เรียกว่า ไม่ตามลำดับ ลดลงไปเรื่อย โล่งโปร่งเบาสบายนี่มีเยอะ แสงสว่างก็น้อยลงไป จนกระทั่งถึงพระธรรมกาย แต่ก็ได้ชื่อว่า ลูกทุกรูปได้ใช้วันเวลาให้เป็นประโยชน์ในการสร้างบารมี เอาบุญทุกอย่างทั้งทาน ศีล ภาวนา ทั้งช่วยเหลือกิจการงานส่วนรวม บางรูปก็เรียนปริยัติ บางท่านก็ปฏิบัติ บางท่านก็ทั้งเรียนด้วย ทั้งสอนด้วย บางท่านก็ไปเป็นพระอาจารย์ให้กับญาติโยมทั้งหลาย หรือชักชวนญาติโยมให้มาสร้างคุณงามความดี บำเพ็ญบุญกิริยาวัตถุ ๓ ประการ ๑๐ ประการ เป็นต้น ก็เป็นความดีงาม เป็นบารมีของลูกทุกๆ …

๔๙. อย่าประมาทสร้างบารมีให้สุดชีวิต Read More »

๔๘. บุญพิเศษ ช่วยกันสร้างบรรยากาศที่ดี

บุญพิเศษ..ช่วยกันสร้างบรรยากาศที่ดี ช่วยกันรับบุญพิเศษ คือ สร้างสิ่งแวดล้อมให้เป็นสัปปายะ เหมาะสำหรับการปฏิบัติธรรม ต้องเกื้อกูลกัน ต้องรู้รักสามัคคีกัน ประคับประคองกันไป ให้กำลังใจซึ่งกันและกัน เมื่อสิ่งแวดล้อมเป็นสัปปายะ การเข้าถึงธรรมก็จะง่ายๆ เพราะหลักวิชชานั้นต้อง “สบาย” คำว่า “สบาย” นั้นลึกซึ้งกว่าที่เราเคยเข้าใจ เพราะถ้าสร้างสิ่งแวดล้อมทำให้รู้สึกสบายๆ จะได้ดู ได้เห็น ได้ยิน ได้ฟังอะไรตรงไหนก็แล้วแต่ ทำให้ใจสบาย เบิกบาน ใจที่สบายเบิกบานอย่างนี้ ความบริสุทธิ์จะได้ช่อง ใจก็จะหยุดนิ่งได้ง่าย นี่ก็จะเป็นอานิสงส์พิเศษ บารมีพิเศษ สำหรับผู้ที่ช่วยกันสร้างบรรยากาศแห่งความเป็นสัปปายะให้เกิดขึ้น จะช่วยทำให้เราเข้าถึงธรรมได้อย่างง่ายๆ ๓ สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๕๕ พระธรรมเทศนา โดย หลวงพ่อธัมมชโย (คุณครูไม่ใหญ่) ที่มา https://www.dhamma01.com/book/92 ต้นฉบับ หนังสือ เล่ม 3 ชีวิตสมณะ ผู้เห็นภัยในวัฏสงสาร กลับสู่ สารบัญ หนังสือคำสอนครูไม่ใหญ่

๔๗. อย่าเสียเวลากับสิ่งไร้สาระ

อย่าเสียเวลากับสิ่งไร้สาระ พวกที่ปฏิบัติธรรมไม่ได้ผลมีเพียงประการเดียว คือ ไม่ได้ทำ หรือทำย่อหย่อน ไม่จริงจังกัน มันก็ไม่ค่อยเห็นผล อย่าว่าแต่เป็นฆราวาสเลย แม้แต่เป็นพระก็เหมือนกัน เฉพาะพระเณรวัดพระธรรมกายนะจ๊ะ เฉพาะวัดนี้ รักจะเข้าถึง ชอบ รู้อานิสงส์ว่า เข้าถึงธรรมแล้วดี มีประโยชน์ แต่ว่าถ้าปฏิบัติย่อหย่อน ไม่เอาจริงเอาจัง เอาเวลาไปทำอย่างอื่น ไปเล่นเกมคอมพิวเตอร์บ้าง หรือว่าไปทำอะไรที่มันนอกเหนือจากนี้ ถ้าให้เวลาไปกับอย่างนี้ นั่งร้อยปีก็ไม่ได้ผล เพราะว่าเสียเวลากันไปเปล่าๆ กับสิ่งที่ไม่เกิดประโยชน์ เสียทั้งเวลาการปฏิบัติ เสียทั้งค่าใช้จ่ายในการเล่นอินเทอร์เน็ต หรืออะไรต่ออะไรต่างๆ เหล่านั้น ซึ่งกว่าจะได้คอมพิวเตอร์มาสักเครื่องหนึ่ง ญาติโยมก็ต้องทำมาหากินด้วยความยากลำบาก กว่าจะเกิดกุศลศรัทธามาถวาย แล้วเอาปัจจัยมาซื้อเครื่องคอมพิวเตอร์เพื่อทำงานพระศาสนา แต่ถ้าเอาไปทำอะไรที่มันไม่เกี่ยวกับงานพระศาสนา สิ่งนี้ไม่เกิดประโยชน์ แถมเกิดโทษกับบุคคลที่ใช้เครื่องนี้อย่างผิดวัตถุประสงค์ บาปก็เกิดขึ้นกับตัว บุญก็ห่างไกล ธรรมะไม่ต้องพูดถึง จะส่งผลในภพชาติต่อไป ต้องทุกข์ยากลำบาก ต้องเป็นหนี้ ต้องมาใช้หนี้กัน ไปเกิดเป็นวัว เป็นควาย เป็นต้น เพราะฉะนั้น การปฏิบัติธรรม ไม่ว่าจะเป็นคฤหัสถ์หรือบรรพชิตวัดพระธรรมกาย ก็ต้องเอาใจใส่ ใช้เวลาที่มีจำกัดในโลกนี้ให้เป็นประโยชน์อย่างเต็มที่ โดยเฉพาะตอนที่กำลังแข็งแรง ยังสดชื่นอยู่ สังขารยังพอประคับประคองกันไหว โรคยังน้อย …

๔๗. อย่าเสียเวลากับสิ่งไร้สาระ Read More »

๔๖. นั่งธรรมะกันเถิด

นั่งธรรมะกันเถิด… ให้ทำธรรมะควบคู่กับงานหยาบไปด้วย เพราะ…ถ้ารอให้งานหยาบเสร็จ แล้วค่อยมาปฏิบัติธรรม เราอาจจะ “ซี้*” ก่อน เหมือนเวลาเรากินก๋วยเตี๋ยวก็ต้องหายใจไปด้วย ไม่ใช่กินก๋วยเตี๋ยวเสร็จ แล้วค่อยมาหายใจ ถ้าเรารองานหยาบเสร็จ เดี๋ยวเราจะซี้ก่อนที่จะได้ปฏิบัติธรรมกัน เพราะที่เราเข้ามาสู่องค์กร เพื่อจะมาปฏิบัติธรรม หาพระรัตนตรัยภายในตัว เพื่อศึกษาวิชชาธรรมกาย เราจึงมาอยู่ตรงนี้ ปีนี้หลวงพ่อ ๗๒ แล้ว เราทุกคนต้องหวนไปทบทวนมโนปณิธานดั้งเดิม ก่อนเข้ามาสู่องค์กรว่า ไม่ใช่เราไม่มีทางไป เราจะไปใช้ชีวิตทางโลกก็สามารถทำได้ แต่เราเลือกมาทางนี้ ซึ่งตอนนี้ถึงเวลาแล้ว ถ้าอายุมากขึ้นความแข็งแรงจะลดลง จะมารอให้งานหยาบเสร็จ แล้วค่อยทำงานละเอียดมันไม่ได้ เราต้องทำควบคู่กันไปในจังหวะที่ยังแข็งแรงอยู่ เป็นบุญลาภอันประเสริฐ ที่จะได้ช่วยกันประคับประคองให้ไปสู่เป้าหมายที่เราเข้ามาสู่องค์กร ถ้าหากองค์กรเราใจหยุดได้ ใจสบายได้ มีความสุข จากการปฏิบัติธรรม การกระทบกระทั่งสูญพันธุ์เลย จะทำภารกิจกันอย่างมีความสุข สนุกสนาน บุญบันเทิง “ข้างนอกเคลื่อนไหว แต่ข้างในหยุดนิ่ง” ได้อย่างสมบูรณ์ จึงต้องมีโครงการติวธรรมะที่กำลังจะเกิดขึ้น เพราะจะเป็นจุดเริ่มต้นที่ดี ที่จะทำให้เราทุกคนเข้าถึงธรรมได้อย่างง่ายๆ หลวงพ่อจะได้สมหวังเสียที พอทุกคนในองค์กรมีความสุขจากผลของการปฏิบัติธรรม ก็จะมีความยิ้มแย้มเบิกบาน ถ้าใครเห็นหมู่คณะเรา ก็จะเกิดคำถามว่า ทำไมสมาชิกในองค์กรถึงดูเบิกบาน เหมือนชาวสวรรค์ เขาก็อยากจะมาอยู่ด้วย อยากทำบุญด้วย …

๔๖. นั่งธรรมะกันเถิด Read More »