krirk

๔๕. เทคนิคเข้าถึงธรรม

เทคนิคเข้าถึงธรรม ถ้าเรามีภาระน้อย เครื่องกังวลน้อย ใจก็จะหยุดนิ่งได้ง่าย ถ้าทั้งวันทั้งคืนมีอารมณ์ดีอารมณ์สบายตลอดเวลา ก็จะทำให้ง่ายต่อการฝึกใจให้หยุดนิ่งได้ อารมณ์ดี อารมณ์สบายเป็นสิ่งสำคัญมากสำหรับผู้ที่มีมรรคผลนิพพานเป็นแก่นสาร หวังจะทำพระนิพพานให้แจ้ง ต้องหมั่นสอนตัวเองให้ได้ทุกวัน ให้ได้ทั้งวัน สิ่งใดที่เป็นบาปอกุศล เราก็เพียรละ ลด เลิก สิ่งใดที่เป็นกุศลก็เพียรทำให้มันเจริญ นึกถึงบุญ นึกถึงความดี ความบริสุทธิ์ของเรา แล้วก็ทำใจให้ใสๆ ให้ละเอียด นึกบ่อยๆ ความใสจะมาเอง แล้วก็จะเพิ่มพูนความใสทวีขึ้นไปเรื่อยๆ ใจก็จะยิ่งมีปีติ มีความสุข จะมีอารมณ์เป็นหนึ่ง เป็นเอกัคคตา เป็นกลาง บริสุทธิ์ แล้วก็มีความสุขเกิดขึ้น ถ้ารักจะไปนิพพาน จะไปสู่ที่สุดแห่งธรรม จะต้องทำอย่างที่กล่าวมาแล้วนี่แหละ ๖ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๔๕ พระธรรมเทศนา โดย หลวงพ่อธัมมชโย (คุณครูไม่ใหญ่) ที่มา https://www.dhamma01.com/book/92 ต้นฉบับ หนังสือ เล่ม 3 ชีวิตสมณะ ผู้เห็นภัยในวัฏสงสาร กลับสู่ สารบัญ หนังสือคำสอนครูไม่ใหญ่

๔๔. ภารกิจกับจิตใจไปด้วยกัน

ภารกิจกับจิตใจไปด้วยกัน ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ ลูกทุกรูป ทุกคน รู้ดีอยู่แล้วว่า เป็นทางไปสู่อายตนนิพพานของตัวเรา เช่นเดียวกับเป็นทางเสด็จไปสู่อายตนนิพพานของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ของพระอรหันต์ทั้งหลาย เพราะฉะนั้นศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ ตรงนี้ เป็นภารกิจที่สำคัญที่ลูกทั้งหมดจะต้องหวงแหนเอาใจใส่เป็นอย่างดี นี่เป็นภารกิจ เป็นหน้าที่ เป็นอาชีพของเรา โดยเฉพาะเราได้ตั้งใจมาบวช เพื่อจะได้มีโอกาสว่างไม่ต้องทำมาหากินแบบชาวโลก ปลอดกังวลแล้วจะได้เอาเวลาว่างนั้น มาทำใจหยุดใจนิ่งๆ ที่ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ เพื่อมุ่งไปสู่ที่สุดแห่งธรรม นี่เป็นหน้าที่ของลูกทุกรูปที่สมัครใจมา เพราะฉะนั้น ต้องให้ความสำคัญกับศูนย์กลางกาย ฐานที่ ๗ ให้มาก ต้องหวงแหนเอาไว้ให้ดี ไม่ว่าลูกทุกรูป ทุกคน จะอยู่ในกิจวัตรหรือกิจกรรมอันใดก็ตาม ในทุกอิริยาบถ จะนั่ง นอน ยืน เดิน เหยียดแขน คู้แขน กิน ดื่ม ทำ พูด คิด หยุดนิ่ง ลิ้มรส ต้องให้สอดคล้องหรือไปด้วยกัน หรือกลมกลืนกันไปกับภารกิจที่สำคัญ ที่เราจะต้องนำใจของเรากลับมาหยุดอยู่ตรงฐานที่ ๗ ไม่ให้สิ่งเหล่านั้นเป็นอุปสรรค แต่ควรให้สิ่งเหล่านั้นเป็นสิ่งที่เกื้อหนุนกัน เรามาบวชแล้ว เราจะหนีกิจวัตรกิจกรรมไม่ได้ …

๔๔. ภารกิจกับจิตใจไปด้วยกัน Read More »

๔๓. นอกรอบให้หมั่นประคองใจ

นอกรอบให้หมั่นประคองใจ วัตถุประสงค์ของหลวงพ่อ ต้องการให้ทุกรูปเข้าถึงพระธรรมกาย ดังนั้นให้ร่วมมือกับหลวงพ่อ โดยพยายามหมั่นตรึกนึกคิดที่ศูนย์กลางกายอย่างสบายๆ ตลอดเวลา อย่าทำเฉพาะในห้องนี้ ออกไปแล้วก็ให้พยายามขวนขวายให้ใจมันละเอียด ถ้าสมมติว่า นอกรอบเราประคองใจของเราไปเรื่อยๆ ให้ใจคลอเคลียนัวเนียอยู่ที่ศูนย์กลางกาย จนกระทั่งมันคุ้น มันติดอยู่ตรงนั้น เวลากลับเข้ามาปฏิบัติในรอบ ใจจะรวมได้เร็ว ไม่ต้องเสียเวลาปรับใจ เพราะเราปรับอยู่ตลอดเวลา คำว่า “ประคอง” ไม่ใช่บังคับนะ ประคองจะทำให้ใจเราอยู่อย่างสบายๆ ไม่ตึงเครียด แต่ถ้าบังคับ มันจะทำให้เครียด ไม่มีผลดีต่อการปฏิบัติเลย ต้องสบายๆ อารมณ์สบายๆ จึงจะเข้าถึงจุดตรงนี้ได้ เพราะฉะนั้นให้ร่วมมือกับหลวงพ่อ พยายามประคองไปตลอดเวลา ให้สังเกตดู วันไหน ช่วงไหนที่เราประคองใจตลอดเวลา เวลาเรามานั่งรวมกันในห้อง เราจะนั่งได้ดี ใจจะรวมได้เร็ว การประคองใจได้ตลอดเวลาเป็นเครื่องวัดว่า เรารักธรรมะจริงแค่ไหน อยากจะเข้าถึงธรรมจริงแค่ไหน ถ้าหากว่านอกรอบ เราปล่อยใจให้คิดฟุ้งซ่านไปในเรื่องอื่นๆ ที่ไม่มีประโยชน์ ก็แสดงว่า เรายังรักไม่ร้อยเปอร์เซ็นต์ เพราะฉะนั้นผลที่เกิดก็ไม่เต็มร้อยเหมือนกัน นี่คือเครื่องวัดว่า เรารักธรรมะจริงแค่ไหน ๑๔ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๓๙ พระธรรมเทศนา โดย หลวงพ่อธัมมชโย (คุณครูไม่ใหญ่) …

๔๓. นอกรอบให้หมั่นประคองใจ Read More »

๔๒. ยิ่งอยาก ยิ่งยาก

ยิ่งอยาก ยิ่งยาก ไม่อยากอะไรทั้งหมดเลย ต้องเลิกอยาก ลาหยอกนะ การติดใจในอารมณ์ที่สมหวัง อารมณ์ที่นั่งแล้วได้ผลดี เป็นกันทุกคน เพราะว่าเรารอคอยอารมณ์ที่ดีๆ อย่างนี้มา หลายปี แล้วพอได้สักครั้งมันติดใจ ติดใจก็อยากได้อีก พออยากได้อีกก็แสวงหา ใจมันก็ดิ้นทุรนทุราย จำไว้ให้ดีนะ ตลอดเส้นทางสายกลางต้องสบายตลอดเส้นทาง ตั้งแต่เบื้องต้นจนกระทั่งถึงปริโยสาน (เบื้องปลายในที่สุด) ต้องเริ่มต้นอย่างง่ายๆ ไม่มีกด ไม่มีบังคับ ไม่มีเครียด ไม่มีอึดอัด มีแต่อึดออก สบาย เบิกบาน สดชื่น แจ่มใส อย่าลืมนะ ให้เอาตัวเราเป็นครู ถ้ารู้สึกไม่สบาย ให้รู้เลยว่า ไปบังคับใจแล้ว ตั้งใจมาก ไม่สบาย ต้องปรับนะ ฟุ้งก็ไม่สบายนะ แต่มันเพลิน บางทีก็ไม่เพลิน แต่ไม่รู้จะทำอย่างไร จะไม่สบายตอนที่บังคับไม่ให้ฟุ้ง รำคาญมันเหลือเกิน ไม่น่าฟุ้ง แต่ถ้าไม่สบาย นี่เครียด ตั้งใจมาก อยากมาก ความอยาก แม้แต่พระอนุรุทธะยังเจอเลย สมัยเป็นพระอนาคามี ติดอยู่ขั้นนั้นตั้งนาน เข้าไปกราบพระสารีบุตร เรียนถามท่านว่า กระผมมีความชำนาญเรื่องทิพยจักษุ …

๔๒. ยิ่งอยาก ยิ่งยาก Read More »

๔๑. แค่เฉยๆ

แค่เฉยๆ จับหลักให้ได้ คือ เฉยๆ หยุดกับนิ่งอย่างเดียว เฉยๆ แบบที่เราไม่ไปตั้งใจว่า เราจะเฉยๆ นึกเหมือนไม่ได้นึก สบายๆ เฉยๆ นะ แล้วมันเกิดขึ้นมาเอง ใจหยุดเกิดขึ้นเอง แสงสว่างเกิดขึ้นเอง ดวงเกิดขึ้นเอง กายเกิดขึ้นเอง ธรรมกายเกิดขึ้นเอง ตลอดเส้นทาง นิ่งอย่างเดียว สบายๆ ที่จริงไม่เห็นต้องไปรำคาญอะไร หลวงพ่อยังแปลกใจ พอเราหลับตา มีเรื่องอะไรที่ผ่านมาในใจ เราก็เฉยๆ กับมัน เหมือนเราเดินไปซื้อส้มในตลาด ระหว่างทางในตลาดจะสับสนวุ่นวาย เดี๋ยวคนเข้า เดี๋ยวคนออก ในตลาดไม่ได้ขายส้มอย่างเดียว ขายสารพัด ขายปลาทู ขายเนื้อหมู เนื้อไก่ เนื้อเป็ด เสียงตะโกนคุยกันโหวกเหวก คนเดินไปเดินมา คนขนของก็มี เราเดินไปบางคนก็เดินชนเรา บางคนก็ชวนเราให้ซื้อของ แต่เราก็เฉยๆ ไม่สนใจ ใครเดินชนก็ชนไป เราก็เดินของเราไป ใครเชิญชวนให้เราซื้ออะไร เราก็เฉยๆ ใจเรามุ่งไปซื้อส้มอย่างเดียว สุดท้ายเราก็ไปซื้อส้มได้ การนั่งสมาธิก็เช่นเดียวกัน ความสับสนวุ่นวายมีอยู่ในใจตลอดเวลาที่เราเริ่มต้นใหม่ เมื่อใจยังไม่หยุด มันไม่ใช่เป็นของอัศจรรย์ หรือเกิดกับเราคนเดียว …

๔๑. แค่เฉยๆ Read More »

๔๐. จงสนุกกับมัน

จงสนุกกับมัน ทุกครั้งที่เริ่มหลับตา จงสนุกกับมัน ต้องเบิกบาน ไม่ว่าจะมีปรากฏการณ์อะไรเกิดขึ้นภายใน ตักตวงความสุขที่ได้จากประสบการณ์ภายในทุกขั้นตอนของการนั่งปฏิบัติธรรม ตักตวงความสุขนะ อย่าไปตักตวงความทุกข์ กลุ้มแล้วกลุ้มอีก กลุ้มเช้ากลุ้มสายบ่ายเย็น อย่างนั้นไม่เอานะ ตักตวงให้ดี ทุกประสบการณ์ที่เกิดขึ้น ไม่ว่าจะเป็นประสบการณ์ชนิดไหน ดีทั้งนั้น แล้วจะเป็นประโยชน์ต่อไปในอนาคต ในอนาคตเราจะต้องไปทำหน้าที่กัลยาณมิตร เราจำเป็นจะต้องเจอประสบการณ์ทุกแบบ เพราะฉะนั้นทุกประสบการณ์คือเครื่องหล่อหลอมชีวิตจิตใจของกัลยาณมิตร เมื่อเราเจอประสบการณ์ทุกแบบ ต่อไปเราจะไปแนะนำใครก็ตามในโลก เขาจะต้องเจอประสบการณ์คล้ายๆ กับเรา เหมือนกับเราไม่มีอะไรผิดเพี้ยนเลย เราเจอประสบการณ์อย่างไร เขาเจออย่างนั้น เราสอนตัวเราอย่างไร เราก็ไปสอนเขาอย่างนั้น เราสมหวังอย่างไร เขาก็สมหวังอย่างนั้น ไม่ยากเลยนะ เพราะฉะนั้น อย่ากลุ้มใจนะ อย่าคิดว่า มาคราวนี้เราไม่สมหวัง ผิดหวัง ทุกประสบการณ์มีประโยชน์ทั้งนั้น เหมือนเราได้เคยเคี้ยวพริกป่น พริกไทย พริกขี้หนู หรือพริกชี้ฟ้า หรือพริกอะไรก็แล้วแต่ มันก็เป็นประสบการณ์ทั้งนั้น ๙ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๓๕ พระธรรมเทศนา โดย หลวงพ่อธัมมชโย (คุณครูไม่ใหญ่) ที่มา https://www.dhamma01.com/book/92 ต้นฉบับ หนังสือ …

๔๐. จงสนุกกับมัน Read More »

๓๙. คิดถึงตลอดเวลาสิ

คิดถึงตลอดเวลาสิ ตอนนี้เรากำลังฝึกหยุดนิ่ง อย่าท้อ ถ้ารักวิชชาธรรมกาย ต้องไม่ท้อ ไม่กลัวอุปสรรค ต้องหมั่นสังเกตว่า ทำอย่างไรถึงจะถูกต้อง ต้องมีความเพียร ถ้าเรามีฉันทะ รักวิชชาธรรมกายเหมือนชายหนุ่มรักหญิงสาว เรารักพระ รักท่าน เดี๋ยวท่านก็รักเรา คนรักกันมันก็มีขั้นมีตอน ค่อยเป็นค่อยไป ตาต่อตา ตาสบตา ติดต่อพูดคุยทีละเล็กทีละน้อย กว่าจะร่วมหอลงโรงได้ พระภายในก็เช่นเดียวกัน ถ้าเราผูกสมัครรักใคร่ หมั่นไปเยี่ยมไปเยียน ไปดู สร้างความคุ้นเคยบ่อยๆ ใหม่ๆ ท่านก็ดูเราว่า เราแน่จริงหรือเปล่า มาผลุบๆ โผล่ๆ เดี๋ยวเห็น เดี๋ยวหาย เดี๋ยวมา เดี๋ยวไป เอาจริงหรือเปล่า ถ้ารักท่านจริง เราก็จะคิดถึงท่านตลอด คนรักกัน กินข้าวยังคิดถึงกันเลย ไปไหนก็คิดถึงตลอด คิดถึงพระก็เหมือนกัน ถ้าเรารักท่าน เราก็คิดไปเรื่อยๆ เดี๋ยวก็เห็นท่านตลอด เดี๋ยวก็จะชัดขึ้น ถ้ารักมากขึ้น เดี๋ยวก็ชัดขึ้นๆ จนกระทั่งชัดแจ๋ว เรากับท่านเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน เป็นบุคคลคนเดียวกัน เหมือนสามีภรรยาอย่างนั้น ๒ เมษายน พ.ศ. ๒๕๓๙ …

๓๙. คิดถึงตลอดเวลาสิ Read More »

๓๘. จริง ต้องได้

“จริง” ต้องได้ ออกพรรษาแล้ว มีเวลาถึง ๘ เดือน มากกว่าอยู่ในพรรษาเสียอีก เราก็จะต้องทำความเพียรกันต่อไป อย่าทำความเพียรเฉพาะภายในพรรษาเท่านั้น ภายในพรรษาก็ถือว่าเรามาอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากัน มีความอบอุ่นใจ ได้ประพฤติธรรมร่วมกัน ออกพรรษาแล้ว บางท่านอาจจะแยกย้ายกันไปตามที่ต่างๆ ก็ให้ใช้วันเวลานอกพรรษานั้นบำเพ็ญสมณธรรมเช่นเดียวกัน ให้ภารกิจกับจิตใจไปด้วยกัน ทำควบคู่กันไปอย่างนี้ บารมีก็เกิดขึ้นกับเราทุกวันทุกคืน หลวงพ่อหวังว่า ลูกทุกรูปจะได้เข้าถึงวิชชาธรรมกาย มีความปรารถนามาก ไม่เคยหลุดจากใจเลย ตั้งแต่บวชมาจนถึงวันนี้ ความตั้งใจเดิมไม่เคยเปลี่ยนแปลง ที่อยากจะให้ลูกทุกรูปทุกคน ทั้งพระ ทั้งเณร รวมถึงอุบาสก อุบาสิกาได้เข้าถึงวิชชาธรรมกาย ความปรารถนาของหลวงพ่อจะสมหวังนั้น ลูกทุกรูปทุกคนต้องร่วมมือกัน ต้องปฏิบัติธรรม เจริญสมาธิภาวนากันไปทุกวันทุกคืน ทำกันไปเรื่อยให้สม่ำเสมอ สักวันหนึ่งเมื่อบารมีของเราเต็มเปี่ยม จิตใจเราสะอาด บริสุทธิ์ ผ่องใส เราต้องเข้าถึงอย่างแน่นอน หลวงปู่วัดปากน้ำ ภาษีเจริญ ท่านพูดคำที่เป็นหนึ่งไม่มีสอง ญาณทัสสนะของท่านแม่นยำ ท่านยืนยันเสมอว่า ทุกคนมีดวงธรรมอยู่ภายในตัว ดวงธรรมที่ทำให้เป็น กายมนุษย์ ใส บริสุทธิ์ โตเท่ากับฟองไข่แดงของไก่ ถ้าไม่มี ดวงธรรมดวงนี้ มาเกิดเป็นมนุษย์ไม่ได้ และดวงธรรมดวง นี้ทุกคนสามารถเข้าถึงได้ …

๓๘. จริง ต้องได้ Read More »

๓๗. พระผู้ปราบมาร

พระผู้ปราบมาร ทำใจให้ใสๆ นึกน้อมภาพพระเดชพระคุณหลวงปู่ ที่เราจำได้ นึกน้อมท่านไว้ที่ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ อย่างเบาๆ สบายๆ นึกถึงท่านทุกวันตลอดเวลา ให้ใจของเราผูกพันอยู่กับท่านทุกวัน ทุกคืน ก็จะเป็นทางมาแห่งบุญของเรา ไม่ใช่เฉพาะเพียงชาตินี้ แต่เราผูกพันกับท่านมาข้ามชาติ หลายชาติมากมายทีเดียว ในระหว่างที่เราเวียนว่ายตายเกิดมานี้ แต่บางช่วงของชีวิตก็ยาว บางช่วงก็สั้น บางช่วงก็พลัดจากท่านไปบ้างในยามที่เราประมาทในการดำเนินชีวิต แต่ว่าเราก็ได้อยู่ร่วมสร้างบารมีกับท่านในหลายๆ ลักษณะกันมาอย่างนี้ แม้กระทั่งปัจจุบันในชาตินี้ บางคนก็มาถึงท่านเร็ว บางคนก็ช้า คำว่า ถึงท่านนี้ แม้ท่านจะละสังขารไปแล้วก็ตาม การได้ถึงวิชชาของท่าน ก็ถือว่าได้เจอตัวองค์ท่าน บางชาติเราก็เจอกายเนื้อของท่าน ก็สลับกันไปอย่างนี้เป็นช่วงๆ แปลว่า เราเป็นสายธาตุสายธรรมของท่านมาตลอด ชาตินี้จึงได้มาสร้างบารมีกับท่านอีก แม้ว่าเราจะเข้าใจในระดับหนึ่ง หรือบางทีเราก็ไม่เข้าใจลึกซึ้ง แต่เราก็ไม่ทราบเหมือนกันว่า ทำไมเราต้องผูกพันกับท่าน ต้องมาสร้างบารมีร่วมกับท่าน ก็เพราะว่าเราได้เคยสร้างกันมา อีกทั้งท่านก็ทุ่มบุญทุ่มบารมีตามเรามา ด้วยเหตุนี้เราก็จะต้องตรึกระลึกนึกถึงท่านให้ได้ตลอดเวลา การระลึกนึกถึงท่านเป็นทางมาแห่งบุญและการเข้าถึงวิชชาธรรมกายของเรา บุญเป็นบ่อเกิดแห่งความสุขและความสำเร็จในชีวิตของเรา สุขทั้งในมนุษยโลก และในเทวโลก การที่เราประสบความสุขความสำเร็จในชีวิต ในการสร้างบารมี ในธุรกิจการงานต่างๆ ก็เพราะบุญนี่แหละ บุญที่เนื่องกับพระเดชพระคุณหลวงปู่นั้นไม่ธรรมดา วันใดที่เราเข้าถึงวิชชาธรรมกาย เราจะเห็นบุญได้ด้วยตัวของเราเอง และเราจะซาบซึ้งถึงคำที่หลวงพ่อได้กล่าวไปนี้ ให้ลูกนึกถึงท่าน …

๓๗. พระผู้ปราบมาร Read More »

๓๖. หยุดเป็นตัวสำเร็จ

หยุดเป็นตัวสำเร็จ ถ้าจะช่วยหลวงพ่อให้มีปีติเบิกบาน จงช่วยกันทำให้เข้าถึงสรณะภายในให้ได้ ไม่ถึง..เป็นไม่ยอมกัน ให้รู้จัก “หยุดเป็นตัวสำเร็จ” เป็นอย่างไร ได้ยินได้ฟังมาตั้งนานแล้ว ไปรู้จักกันเสีย จะได้มีรสนิยมเดียวกัน เข้าถึงจุดที่คุยกันได้ ไม่ใช่คุยอยู่รูปเดียว จะได้คุยกันได้ว่า หยุดแล้วดีอย่างไร ยิ่งหยุดยิ่งเร็วเป็นอย่างไร ไปพิสูจน์ให้ได้ เขามีแต่หยุดอยู่กับที่ แต่ยิ่งหยุดยิ่งเร็วมันเป็นอย่างไร หลวงปู่วัดปากน้ำกล่าวว่า “เอาอะไรมาปริยาย” ท่านใช้ภาษาท่าน คือ มันมีความรู้ที่กว้างขวางใหญ่โตขึ้นไปเรื่อยๆ ไล่ไปเรื่อยๆ ท่านถามของท่านไปเรื่อยๆ เราก็หายสงสัยไปทีละเรื่อง เรื่องนี้หายสงสัย ท่านพูดใหม่ สงสัยอีกแล้ว เพราะเรายังเข้าไม่ถึง พอถึงก็หายสงสัยไปตามลำดับ จนกระทั่งเรียนเรื่องจักรวาลวิทยา เรื่องภพภูมิต่างๆ เรียนไปถึงเรื่องนิพพาน ภพสาม โลกันตร์ แล้วก็มาเข้าใจคำว่า “นิพพาน” ตอนที่ละเอียดหยุดได้สนิทสมบูรณ์ หลวงปู่วัดปากน้ำท่านเคยเทศน์เอาไว้ ยังมีอยู่ในเทปอยู่เลย “ไปนิพพานจะไปยากอะไร ตดปึ๋งเดียวก็ถึงแล้ว” ท่านว่าอย่างนั้น แล้วท่านก็หัวเราะ เพราะความละเอียดของท่านถึงจุดตรงนั้น ท่านไปเอาความรู้เหล่านี้มาจากไหน นี่เป็นสิ่งที่น่าคิด แต่เดิมท่านก็ไม่รู้อะไร จะรู้ได้อย่างไร ไปเอามาจากไหน นี่เป็นสิ่งที่น่าศึกษา แต่แล้วท่านก็เปิดเผย ก็หยุดนั่นเอง “หยุดเป็นตัวสำเร็จ” …

๓๖. หยุดเป็นตัวสำเร็จ Read More »

๓๕. นั่งสมาธิแล้วกลัวเป็นบ้า?

นั่งสมาธิแล้วกลัวเป็นบ้า? ปัจจุบันนี้ที่ละเลยเรื่องการปฏิบัติกัน เพราะกลัวว่านั่งแล้วเป็นบ้าบ้าง ที่นั่งแล้วเป็นบ้าไม่ใช่อะไร เพราะคนบ้ามานั่ง หรือประเภทมีเชื้อบ้าอยู่ก่อนแล้ว ตอนที่เชื้อยังไม่กำเริบ ยังไม่สำแดงออกก็ดูปกติ ทีนี้คนไปเห็นตอนที่เขาดีๆ อยู่ แต่พอนั่งสมาธิออกอาการ ก็เลยเหมาว่านั่งสมาธิแล้วเป็นบ้า ที่จริงมีเชื้อมาก่อน เพราะฉะนั้นจึงทำให้หลายคนกลัวการปฏิบัติธรรม หรือบางคนนั่งแล้วใจยังไม่บริสุทธิ์ ยังหยุดไม่สนิท เกิดนิมิตหลอน เห็นภาพโน่นภาพนี่ที่น่ากลัว เป็นภาพที่เก็บสั่งสมไว้ในจิตมาฉายให้เห็น จึงเกิดความกลัว แล้วก็ไปเล่าต่อๆ กันว่า ระวังนะ นั่งแล้วจะเห็นนั่นเห็นนี่ น่ากลัว คนที่ไม่ได้นั่งได้ยินได้ฟังเข้าก็กลัวตามไปด้วย ทั้งๆ ที่ยังไม่ได้นั่งเลย เกิดกลัวไปเสียแล้ว กลัวจะไปเห็นผีสาง เห็นโน่นเห็นนี่ ถ้าจิตบริสุทธิ์จริงๆ เห็นพวกนี้จะรู้สึกเฉยๆ นะ เพราะเห็นเหมือนเห็นมนุษย์อย่างนี้แหละ แต่ว่ารูปร่างมันพิกลพิการกว่าเล็กน้อยบางประการอย่างมากมาย แต่อารมณ์ที่จะไปเห็นอย่างนี้ มันต้องใสแล้วนิ่ง ไม่มีความกลัวอยู่ แต่อารมณ์ที่ยังมีความกลัวแล้วเห็น แสดงว่าจิตยังไม่บริสุทธิ์ ยังเป็นนิมิตเลื่อนลอย นิมิตเลื่อนลอยยังไม่ใช่ของจริง บางแห่งก็ไปเหมาเอาว่า นิมิตทั้งหมดเลื่อนลอย ไม่ควรยึดติด อย่าไปติดนิมิต อันที่จริง นิมิตจริงก็มี เลื่อนลอยก็มี ก็เหมือนเราลืมตาเห็น คงเคยเห็นของลวงๆ เป็นของจริง มันเหมือนกันอย่างนั้นนะ แต่แทนที่จะเป็นตามนุษย์ …

๓๕. นั่งสมาธิแล้วกลัวเป็นบ้า? Read More »

๓๔. เป็นพระต้องนั่งสมาธิ

เป็นพระต้องนั่งสมาธิ สมาธิกับพระเป็นของคู่กัน เหมือนลมหายใจคู่กับจมูก เหมือนเสียงคู่กับหู สมาธิกับพระก็คู่กัน ขาดจากกันไม่ได้เลย จะทำให้เราเห็นคุณค่าความเป็นพระ การเห็นคุณค่าความเป็นพระ สำคัญมาก มันทำให้อยากอยู่ต่อ อยากบำเพ็ญสมณธรรม อยากเดินตามรอยพระสัมมาสัมพุทธเจ้าจนตลอดชีวิต ความรู้สึกเช่นนี้จะเกิดจากการบำเพ็ญสมณธรรมของเรา ถ้าบวชแล้วไม่ได้นั่งสมาธิ ครูไม่ใหญ่เสียดายแทน…เสียดายมาก ๒๗ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๕๓ พระธรรมเทศนา โดย หลวงพ่อธัมมชโย (คุณครูไม่ใหญ่) ที่มา https://www.dhamma01.com/book/92 ต้นฉบับ หนังสือ เล่ม 3 ชีวิตสมณะ ผู้เห็นภัยในวัฏสงสาร กลับสู่ สารบัญ หนังสือคำสอนครูไม่ใหญ่

๓๓. ปริยัติ ปฏิบัติ ปฏิเวธ เทศนา

ปริยัติ ปฏิบัติ ปฏิเวธ เทศนา ครั้งหนึ่ง พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงสอนเรื่องปฏิจจ-สมุปบาทซึ่งเป็นธรรมขั้นสูง พระอานนท์ได้ฟัง แล้วบอกว่า ไม่เห็นยากนี่ อวิชชาทำให้เกิดสังขาร สังขารเกิดวิญญาณ วิญญาณทำให้เกิดนามรูป ไล่เรื่อยไปเลย พระสัมมาสัมพุทธเจ้าก็ตรัสบอกพระอานนท์ว่า “อานนท์ มันไม่ง่ายอย่างนั้นหรอก มันเป็นวิสัยของการเข้าถึงจริงๆ ต้องไปเห็นด้วยธรรมจักขุ และรู้ได้ด้วยญาณทัสสนะเท่านั้น” เพราะฉะนั้น เมื่อได้ศึกษาปริยัติอย่างคล่องแคล่วเชี่ยวชาญแล้ว ก็ต้องปฏิบัติด้วย ปริยัติ ปฏิบัติ ปฏิเวธ เทศนาจะต้องไปด้วยกันทั้งหมด เรียนปริยัติเพื่อศึกษาแนวทางในการที่จะปฏิบัติไปนิพพาน เมื่อเข้าใจแล้วก็ลงมือปฏิบัติ ไปฝึกทำหยุดทำนิ่ง ปริยัติก็จะสอนเพื่อให้รู้เรื่องเกี่ยวกับโลก เรื่องราวความจริงของชีวิตว่าเป็นอย่างไร การเวียนว่ายตายเกิด จนกระทั่งเบื่อหน่ายในการเวียนว่ายตายเกิด หรือวัฏฏะมีภัยมาก อันตราย ล้วนแต่มีทุกข์ทั้งสิ้น เพราะฉะนั้นจะต้องไปทำกิเลสอาสวะให้หมดสิ้นให้ได้ ก็จะน้อมไปสู่การปฏิบัติ ทำกรรมฐาน ทำใจหยุดใจนิ่ง พอใจหยุดนิ่งได้ก็จะเห็นไปตามขั้นตอนตามที่ได้ศึกษามา มีเครื่องยืนยัน เมื่อเข้าถึงแล้วเป็นปฏิเวธ มีประสบการณ์ภายใน เมื่อโปรดตัวเองได้พ้นแล้ว จึงนำมาถ่ายทอด มาแนะนำสั่งสอนกันต่อๆ ไป ที่จริงก็มีหลักสูตรในสมัยพุทธกาลอยู่แล้วนะ ปริยัติ ปฏิบัติ ปฏิเวธ เทศนา นี่เป็นอาชีพพระภิกษุในพระพุทธศาสนาเลย ไม่ใช่เอาอย่างใดอย่างหนึ่ง …

๓๓. ปริยัติ ปฏิบัติ ปฏิเวธ เทศนา Read More »

๓๒. เธอคือลมหายใจของพระศาสนา

เธอคือลมหายใจของพระศาสนา หลวงพ่อแม้มีภารกิจมาก แต่ก็เจียดเวลาในการปฏิบัติธรรม ไม่ขาดเลยแม้แต่เพียงวันเดียว และทำเรื่อยมาจนกระทั่งบัดนี้ ก็มาพิจารณาดูว่า ทำไมเราทำได้ ที่ทำได้ก็เพราะอยากจะพ้นทุกข์ อยากจะเข้าถึงความสุขที่แท้จริง อยากรู้แจ้งเห็นจริงในธรรมที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงไปรู้ไปเห็นอย่างไร เราก็อยากจะไปรู้ไปเห็นอย่างนั้นบ้าง อยากรู้เรื่องราวความเป็นมาของตัวเองว่า ก่อนหน้านี้มีความเป็นมาอย่างไร ปัจจุบันและอนาคตจะเป็นอย่างไรอีก มีความกระหายอยากรู้อยากเห็นอย่างนี้ เพราะสอนตัวเองอย่างนี้จึงทำให้เกิดความขวนขวาย กระตือรือร้น กระหายที่จะปฏิบัติธรรม ศึกษาวิชชาธรรมกาย โดยไม่มีข้ออ้าง ข้อแม้ เงื่อนไข หลวงพ่อก็มีภารกิจเช่นเดียวกับลูกทุกรูป แต่อาจจะมองไม่เห็นเป็นรูปธรรมว่า หลวงพ่อทำอะไรบ้าง เพราะเป็นนามธรรม สิ่งที่ลูกมองไม่เห็น ในฐานะตำแหน่งพระสมภารนั้น ต้องรับภาระตลอด ๒๔ ชั่วโมง ภาระหนักไปในทางความคิด ซึ่งไม่เป็นรูปธรรม เพราะฉะนั้นบางทีเห็นนั่งอยู่เฉยๆ เดินไปเดินมา อาจจะคิดว่า หลวงพ่อไม่ได้ทำอะไร จริงๆ ทำงานตลอดเวลา แม้ขณะฉันก็ดี เข้าห้องน้ำห้องท่า ทำงานตลอด มีความคิดแต่เพียงว่า “จะเอาอย่างไร” มีประโยคนี้คิดอยู่ทุกวัน “จะทำอย่างไรให้งานพระศาสนาเดินได้” เพราะขณะนี้พระศาสนาถูกย่ำยีมากมาย “ทำอย่างไรเราถึงจะปกป้องพระพุทธศาสนาเอาไว้ได้” “จะทำอย่างไรพระพุทธศาสนาจะขยายไปสู่ชาวโลก” ให้ชาวโลกทุกคนมีโอกาสศึกษาเรียนรู้เรื่องราวของชีวิตของตัวเองว่า เราเกิดมาทำไม อะไรคือเป้าหมายของชีวิต คำตอบทั้งหมดมีอยู่ในพระพุทธศาสนา ในคำสอนที่มีมรรคมีองค์ ๘ …

๓๒. เธอคือลมหายใจของพระศาสนา Read More »

๓๑. แสวงหาธรรมกายดีกว่า

แสวงหาธรรมกายดีกว่า วิชชาธรรมกายสำคัญมากๆ จำเป็นมากๆ สำหรับชีวิตมนุษย์ จำเป็นยิ่งกว่าปริญญาในทางโลกเสียอีก หลวงพ่อได้คุยกับดอกเตอร์หลายๆ ท่าน มักจะตอบเป็นเสียงเดียวกันว่า ตอนที่ยังไม่ได้ดอกเตอร์ ก็อยากได้ พอได้ดอกเตอร์แล้ว ก็ไม่เห็นมีอะไร และยังบอกอีกว่า ถ้าหากให้ท่านเลือกระหว่างการได้เข้าถึงธรรมกายหรือถึงวิชชาธรรมกาย แล้วแลกกับดอกเตอร์ ท่านยอมแลกดอกเตอร์ขอให้ได้ธรรมกาย เพราะว่าเข้าถึงธรรมกายแล้วเป็นที่พึ่งแก่เราได้ ได้ข่าวว่า ลูกๆ หลวงพ่อหลายๆ ท่าน ทั้งพระภิกษุ สามเณร กำลังกระหายปริญญากัน จะขอเรียนต่อทางโลกเพื่อให้มีปริญญา เนื่องจากมีความรู้สึกขาดแคลนปริญญา มีความรู้สึกลึกๆ คิดไปเองว่า เป็นพลเมืองชั้นสอง รู้สึกมีปมด้อย มีความรู้สึกเหล่านี้ติดอยู่ในใจ หลวงพ่อว่า เรากำลังจะออกนอกทางกันนะ เพราะวัตถุประสงค์ของหลวงพ่อ อยากให้ลูกทุกรูป อุบาสก อุบาสิกาทุกคน ได้ศึกษาความรู้ที่ยิ่งใหญ่ ที่ไม่มีอะไรเหมือน เป็นความรู้ของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า แล้วอยากให้รู้ซึ้งถึงคุณค่าของวิชานี้ แล้วภาคภูมิใจในการที่ได้เข้ามาอยู่ร่วมสำนัก อยู่ร่วมอุดมการณ์เดียวกัน นี่เป็นสิ่งที่หลวงพ่ออยากให้เกิดขึ้น จึงอยากจะย้ำให้ลูกๆ ทุกท่านได้ทราบไว้ว่า ไม่มีอะไรจะยิ่งใหญ่หรือเท่าเทียมวิชชาธรรมกายได้เลยแม้แต่นิดเดียว หลวงพ่อขอยืนยัน เพราะฉะนั้น แทนที่เราจะทุ่มตัวไปศึกษาความรู้ในทางโลก เพื่อให้ได้ปริญญาตรีแบบทางโลก หลวงพ่อคิดว่า เราควรจะมุ่งเข้าไปศึกษาวิชชาธรรมกาย ซึ่งอยู่ภายใน ซึ่งเราจะใช้เวลาในชีวิตของเราที่เหลืออย่างจำกัดไม่กี่สิบปีนี้ …

๓๑. แสวงหาธรรมกายดีกว่า Read More »