กัณฑ์ ๒๗ มงคลสูตร
กัณฑ์ที่ ๒๗ มงคลสูตร จิตของผู้ที่โลกธรรมกระทบแล้วไม่หวั่นไหว ๑ เป็นจิตไม่ยินร้าย ๑ เป็นจิตไม่ยินดีที่ ๑ เป็นจิตเกษม ๑ ๒๕ เมษายน พุทธศักราช ๒๔๙๗ นโม ตสฺส ภควโต อรหโต สมฺมาสมฺพุทฺธสฺสฯ (๓ หน) ผฎฺฐสฺส โลกธมฺเมหิ จิตฺตํ ยสฺส น กมฺปติ อโสกํ วิรชํ เขมํ เอตมฺมงฺคลมุตฺตมํฯ เอตาทิสานิ กตฺวาน สพฺพตฺถมปราชิตา สพฺพตฺถ โสตฺถึ คจฺฉนฺติ ตนฺเตสํ มงฺคลมุตฺตมนฺติฯ ขุ.ขุ.(บาลี) ๒๕/๖/๔ บัดนี้ อาตมภาพจักได้แสดงธรรมิกถาแก้ด้วยมงคลสูตรในคาถาสุดท้ายสืบต่อไป จะชี้แจงแสดงตามวาระพระบาลี คลี่ความเป็นสยามภาษา ตามมตยาธิบาย พอเป็นเครื่องประคับประคองฉลองศรัทธา ประดับสติปัญญาคุณสมบัติ ของท่านผู้พุทธบริษัท ทั้งคฤหัสถ์บรรพชิต บรรดามาสโมสรในสถานที่นี้ทุกถ้วนหน้า เริ่มต้นแห่งมงคลสูตรในคาถาท้ายว่า ผฎฺฐสฺส โลกธมฺเมหิ …