หลวงพ่อทัตตชีโว

คำถาม: กราบเรียนถามพระเดชพระคุณหลวงพ่อด้วยความเคารพครับว่า คนที่ไม่เชื่อเรื่องนรกสวรรค์มีจริง เราจะมีวิธีการอธิบายอย่างเป็นเหตุเป็นผลอย่างง่ายๆ ได้อย่างไรครับ คำตอบ: เรื่องนรกเรื่องสวรรค์เป็นเรื่องที่มีจริง…ก็จริงอยู่ แต่การที่จะอธิบายให้ใครฟัง ให้เขาเชื่อนั้น มันก็ไม่ง่ายนัก เพราะว่า คนที่จะเข้าใจ จะรับฟังได้ง่าย จะต้องเป็นคนที่มีพื้นใจผ่องใสมาพอสมควร คนที่จะมีใจผ่องใสพอสมควรนั้น ได้แก่ 1.เด็ก ตั้งแต่วัยเด็กเล็ก…ตั้งแต่ชั้นอนุบาลเรื่อยขึ้นมา จนกระทั่งชั้น ป.6 เด็กเหล่านี้ยังไม่ได้แปะเปื้อนอะไร ยกเว้นไปอยู่ในสิ่งแวดล้อมไม่ดี ไปเจอยาเสพติดเสียก่อน อันนั้นก็ย่ำแย่หน่อย ถ้าไม่อย่างนั้นแล้ว เด็กๆใจจะใสตั้งแต่แรก เพราะฉะนั้นถ้าจะสอนจะสั่งในเรื่องของนรกสวรรค์ เด็กจะรับได้ง่าย 2.ผู้ใหญ่ที่ยังไม่เคยไปแตะต้องอบายมุข คือ ไม่เคยไปจมอยู่ในวงเหล้า ไม่เคยไปท่องกลางค่ำกลางคืน เที่ยวในแหล่งที่ไม่เหมาะสม ไม่เคยไปจมอยู่ในวงไพ่ อะไรทำนองนี้ ผู้ที่ไม่ได้จมอยู่ในวงอบายมุข ถ้าพูดเรื่องนรกเรื่องสวรรค์ ค่อนข้างจะรับได้ง่าย เพราะใจมันยังไม่เปื้อน อย่างไรก็ตาม ในโลกปัจจุบันนี้ เนื่องจากอบายมุขมันก็แพร่กันเสียเหลือเกินแล้ว ก็เป็นหน้าที่ของเรา ที่ไม่ว่าใครใจมืด ใจบอด ใจเปื้อนขนาดไหน เราก็มีหน้าที่จะต้องทำความเข้าใจถูกให้เขาให้ได้ ในเรื่องนรกเรื่องสวรรค์ เพราะว่าถึงอย่างไรเขาก็อยู่ร่วมโลกกับเรา บางทีก็เป็นญาติของเรา เป็นเพื่อนของเรา เรารู้เห็นอะไรดีๆ ก็อยากจะให้เขาได้รู้ได้เห็นความดีนั้นๆ ตามเราด้วย จะไปทิ้งเสีย ได้อย่างไร ด้วยหัวใจของกัลยาณมิตรที่เปี่ยมล้นอย่างนี้ ก็มีข้อคิดฝากพวกเรา คือ ในการที่จะไปอธิบายแก่ใครให้เข้าใจว่า นรกมี สวรรค์มี …

จะอธิบายให้คนที่ไม่เชื่อเรื่องนรกสวรรค์ให้เข้าใจอย่างมีเหตุมีผลได้อย่างไร Read More »

คำถาม: หลวงพ่อเจ้าคะ…ลูกเคยไปชวนเพื่อนๆหลายคน มานั่งสมาธิ เพื่อนๆเขาก็บอกว่า ทำไมวิธีการนั่งสมาธิจึงมีหลากหลายวิธีเหลือเกิน แต่ละวิธีก็สอนไม่เหมือนกัน แล้วแต่ละคนที่มาชวนก็บอกว่า วิธีของตัวเองดีที่สุด ในกรณีดังกล่าวนี้ ลูกขอกราบเรียนถามหลวงพ่อว่า เราจะมีคำตอบอย่างไร ให้เขาได้พอใจที่สุดเจ้าค่ะ คำตอบ: คุณโยม…ในเรื่องของการฝึกสมาธิ จับหลักการให้ได้ก่อนว่า เขาฝึกกันทำไม ถ้าจับหลักการได้แล้ว การจะอธิบายอย่างอื่นง่ายหมด หลักการของการฝึกสมาธิมีสั้นๆว่า การฝึกสมาธิแท้ที่จริงแล้วเป็นเรื่องของการรู้จักควบคุมจิตใจตัวเองให้เป็น หลักการมีเท่านี้ ควบคุมใจตัวเองให้เป็น ทำอย่างไร…คือ พยายามที่จะเอาใจเก็บมาไว้ในตัว เพราะธรรมชาติของใจโดยทั่วไปแล้ว หากไม่ใช่เป็นใจที่ถูกฝึกมาดีแล้ว มันชอบเที่ยว มันชอบคิด มีอยู่ 2เรื่องของมัน 1.ชอบเที่ยว เป็นอย่างไร…ตัวเองนั่งอยู่เมืองไทย แต่ใจเที่ยวข้ามไปถึงเมืองจีน…มันไปได้ ตัวเองนั่งอยู่กรุงเทพฯ ใจมันไปเที่ยวถึงหาดใหญ่ ถึงปัตตานี…มันไปได้…นี่มันชอบเที่ยว 2.ชอบคิด คิดสารพัดเรื่อง ยิ่งอยู่คนเดียวมีเรื่องคิดเยอะเลย แล้วไปสังเกตดู เรื่องที่คิด ยิ่งคิดมาก ยิ่งวุ่นมาก แล้วเรื่องที่คิดเป็นเรื่องนอกตัวทั้งนั้น ยิ่งปล่อยให้ใจเที่ยวไปด้วย คิดไปด้วย ยิ่งว้าวุ่นหนักเข้าไป เพราะฉะนั้น พระสัมมาสัมพุทธเจ้าจึงทรงให้ทำสมาธิ เพื่อแก้ความที่ใจว้าวุ่นของเราด้วยการเอาใจกลับมาไว้ในตัว เมื่อมันเลิกเที่ยว เลิกคิด เลิกว้าวุ่น พอกลับมาตั้งอยู่ในตัวเข้า ใจก็เลยทรงพลังขึ้นมา …

ทำไมวิธีการนั่งสมาธิจึงมีหลากหลายวิธีเหลือเกิน แต่ละวิธีก็สอนไม่เหมือนกัน Read More »

คำถาม: กราบเรียนถามหลวงพ่อเจ้าค่ะ ถ้าเราทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้กับญาติพี่น้องของเราที่ล่วงลับไปแล้วนะเจ้าคะ เราจะทราบได้อย่างไรว่า ญาติที่ล่วงลับไปแล้วได้บุญหรือไม่เจ้าคะ คำตอบ: ตรงนี้คงต้องตอบโดยหลักการก่อน คือ ต้องรู้ไว้ว่า บุญ คือ อะไร บุญเป็นธาตุกายสิทธิ์ชนิดหนึ่ง และด้วยความเป็นธาตุกายสิทธิ์ของบุญ ทำให้บุญมีฤทธิ์ต่างๆนานากันไป พอที่จะอุทิศส่วนกุศลให้ถึงผู้ที่ตายแล้วได้รับ แล้วก็มีผลเป็นสุขด้วย บุญมีลักษณะที่คล้ายๆน้ำอยู่ 2ประการ คือ 1.บุญนั้นเมื่อเกิดขึ้นแล้ว สามารถรวมตัวกันได้ เหมือนอย่างกับหยดน้ำ หยดน้ำค้าง หยดน้ำฝน หยดลงมาแล้ว มันก็รวมตัวกันได้จนกระทั่งน้ำเต็มโอ่ง เต็มไห เต็มหม้อ เต็มขัน 2.บุญซึ่งเป็นธาตุกายสิทธิ์นี้ สามารถจะไหล หรือสามารถที่จะไปจะมาได้ไกลๆ เหมือนอย่างกับน้ำ เช่น จากภูเขาสูงในภาคเหนือของประเทศไทย เมื่อมารวมตัวกันแล้ว มันก็ไหลลงสู่ที่ต่ำ เช่น ไหลมาเป็นแม่น้ำเจ้าพระยา แล้วก็ไหลลงอ่าวไทยไป น้ำจากที่สูงไหลไปได้ไกลๆ จนกระทั่งถึงทะเลเป็นร้อยกิโลเมตร เป็นพันกิโลเมตร บุญก็สามารถอุทิศให้ไปไกลๆได้ แม้ผู้ที่ต้องการนั้น ผู้ที่เราจะให้เขานั้น อยู่กันคนละโลก แต่ว่า ถึงแม้เราจะรู้ จะทราบโดยหลักการว่า บุญสามารถส่งไปได้ไกลๆถึงผู้ที่ละโลกไปแล้วก็จริง แต่ว่าก็ต้องรู้อีกว่า เอาจริงๆเข้าแล้ว บุญไหลไปอย่างไร แล้วเข้าไปถึงใจของผู้ที่เราอุทิศให้ด้วยอาการอย่างไร จะรู้จะเห็นได้อย่างนั้น มีทางเดียว …

จะทราบได้อย่างไรว่าญาติได้รับบุญที่เราอุทิษไปให้ Read More »

คำถาม: หลวงพ่อครับ ทหารตำรวจที่มีหน้าที่ป้องกันประเทศชาติ บางครั้งปราบปรามโจรผู้ร้ายจนเสียชีวิต ซึ่งเป็นการกระทำบาปด้วยความจำเป็น อยากกราบเรียนหลวงพ่อว่า บาปกรรมที่เกิดขึ้นนี้น้อยกว่าการทำปาณาติบาตทั่วไปหรือไม่ครับ คำตอบ: คุณโยม…การที่บาปมากบาปน้อย เอาหลักง่ายๆแบบชาวบ้านก็แล้วกัน พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสเอาไว้ชัด เมื่อจิตขุ่นมัว ไม่ผ่องใส ทุคติเป็นที่ไป นี่เป็นหลักเกณฑ์ที่พระองค์ตรัสเอาไว้ ในขณะที่ตรงกันข้าม เมื่อจิตผ่องใส สุคติเป็นที่ไป พูดง่ายๆ การจะไปนรกจะไปสวรรค์ จะบาปมากบาปน้อย ขึ้นอยู่กับความขุ่นมัวของจิตใจกับความผ่องใสของจิตใจนี่เอง ไม่ว่าการฆ่านั้นจะด้วยเหตุอะไรก็ตาม เมื่อเวลาไปลงมือฆ่ากัน ไปประกอบเหตุกัน จิตขุ่นมัวมากเท่าไหร่ก็บาปมากเท่านั้น ถ้าขุ่นมัวน้อยเท่าไหร่ บาปก็น้อยเท่านั้น อันนี้เป็นกฎเกณฑ์ จากกฎเกณฑ์ตรงนี้…เราก็มาดูก็แล้วกัน…ความที่ต่อสู้ป้องกันตัว แล้วก็ไม่ได้โกรธ ไม่ได้เคืองกัน แต่ว่าเมื่อถูกบุกรุก ถูกรุกรานเข้ามา ทหารเป็นรั้วของประเทศชาติยังไงก็ต้องสู้ สู้เพื่อประเทศชาติด้วย สู้เพื่อชีวิตของตัวเองด้วย แต่ในขณะที่สู้นั้น ถ้าสู้ด้วยความเคียดแค้น สู้ด้วยความฮึกเหิม ตรงนี้แน่นอนใจขุ่นมัวหนัก ตรงนี้ไม่ค่อยจะดี แต่ว่าสู้เพราะจนใจจริงๆ ต้องสู้ ปล่อยเอาไว้ไม่ได้ เดี๋ยวบ้านเมืองอยู่ไม่ได้ จะต้องเข่นต้องฆ่ากันไป…แต่…ใครที่พอยั้งมือได้ก็ยั้ง ควรจะตายมากก็เลยตายน้อย ควรจะตายน้อยก็แค่บาดเจ็บ อะไรทำนองนั้นล่ะก็ ตรงนี้ก็คงจะขึ้นอยู่กับเหตุการณ์ ขึ้นอยู่กับสถานการณ์ แล้วก็ขึ้นอยู่กับสภาพจิตใจของทหารท่านนั้น ตำรวจท่านนั้น เป็นเรื่องของรายบุคคล อันนี้ก็เป็นกรณีที่1 กรณีที่2 ที่จะต้องมาพิจารณาตามกันไปอีกก็คือ พอทำไปแล้ว รู้สึกอย่างไร ถ้ารู้สึกว่า…มันสะใจจริงๆ…ถ้าอย่างนี้ใจขุ่นหนักเลย คือ นอกจากใจขุ่นแล้ว ยังดีใจกับความขุ่นนั้นเข้าไปด้วย อันนี้แทบจะมืดสนิทกัน…ตรงนี้ก็บาปมากหน่อยนะ เพราะดีใจกับบาปกรรมที่ตัวทำ แต่ตรงกันข้าม…เราก็ไม่อยากจะทำ แต่ว่าถ้าไม่ทำ ไม่ฆ่า …

ทหารตำรวจที่มีหน้าที่ป้องกันประเทศชาติ บางครั้งปราบปรามโจรผู้ร้ายจนเสียชีวิต ซึ่งเป็นการกระทำบาปด้วยความจำเป็น อยากกราบเรียนหลวงพ่อว่า บาปกรรมที่เกิดขึ้นนี้น้อยกว่าการทำปาณาติบาตทั่วไปหรือไม่ครับ Read More »

คำถาม: หลวงพ่อเจ้าคะ ในฐานะที่เป็นแม่ ก็พยายามสอนลูกให้ทำความดี แต่เด็กสมัยนี้ต้องการเหตุผลค่ะ ก็จะย้อนถามกลับมาว่า แล้วแม่มีอะไรเป็นเครื่องวัดว่า อะไรคือความดี อะไรคือความชั่ว ซึ่งลูกก็ตอบไม่ค่อยถนัดนัก ก็ขอกราบเรียนถามหลวงพ่อนะคะ คำว่า กรรม มีความหมายว่าอย่างไร และคนเราทำกรรมได้กี่ทางคะ และจะมีอะไรเป็นเครื่องตัดสินคะ คำตอบ: เจริญพร…คำถามแรก คำว่า “กรรม” คืออะไร ความจริงคำว่า “กรรม” เป็นคำในภาษาพระพุทธศาสนา แต่ถ้าแบบชาวบ้าน กรรม คือ การกระทำของเรานี่เอง แต่ละคนก็มีการกระทำในชีวิตประจำวันด้วยกันทั้งนั้น ทุกอิริยาบถที่เราทำ ไม่ว่าทำด้วยการพูด ทำด้วยการคิด ทำด้วยมือของเราก็ตามที แต่ว่า ความหมายของกรรมที่ลึกไปกว่าการกระทำทั่วๆไป คือ อะไรก็ตาม ถ้าทำด้วยความตั้งใจ ถือว่าเป็นกรรม ถ้าไม่ตั้งใจ ไม่ถือว่าเป็นกรรม ถ้าถามว่า คนเรา ทำกรรมได้กี่ทาง…ชัดเจนเลย ไม่ว่าเด็ก ไม่ว่าผู้ใหญ่ ไม่ว่าหญิง ไม่ว่าชาย คนเราทำกรรมได้ 3ทางด้วยกัน คือ ประการที่1.กรรมทางกาย จะเอามือไปทำ จะเอาเท้าไปทำ หรือเอาทั้งตัวนี้ไปทำ …

อะไรคือเครื่องวัดว่า อะไรคือความดี อะไรคือความชั่ว Read More »

คำถาม: หลวงพ่อครับ…กรณีที่ผู้พิพากษาสั่งลงโทษผู้ต้องหาถึงขั้นตัดสินประหารชีวิต กรณีนี้ผู้พิพากษาท่านไม่ได้ลงมือเอง ท่านจะผิดศีลข้อที่1 ด้วยหรือไม่ครับ   คำตอบ: คุณโยม…ในเรื่องของการลงโทษคนตามกฎหมาย นี่เป็นเรื่องของกฎหมายบ้านเมือง และในเรื่องของกฎหมายนี้ ต้องทำความเข้าใจอีกนิดหนึ่งด้วย กฎหมายยังมีกฎหมายแม่ กฎหมายลูก กฎหมายลูกก็ขึ้นอยู่กับกฎหมายแม่ ถ้าลูกว่าผิด แต่แม่ว่าไม่ผิดก็ เป็นว่าไม่ผิด ก็ขึ้นอยู่กับกฎหมายแม่ คุณโยม…แต่ว่ากฎหมายลูกกฎหมายแม่ มันเป็นเรื่องที่มนุษย์ตั้งกันขึ้นมา ส่วนว่าผิดศีลหรือไม่ผิดศีล นั่นมันกฎแห่งกรรม อย่ามาปนกันนะคุณโยม  ถ้าปนกันเมื่อไหร่ พลาดเมื่อนั้น   กฎหมาย มนุษย์เป็นผู้กำหนดขึ้นมาตามวาระ ตามเทศะ บางประเภทด้วยกรณีตัดสินเรื่องเดียวกัน อาจจะเหมือนกัน ไม่เหมือนกัน แต่ว่าในเรื่องของ กฎแห่งกรรม แล้ว…ไม่ว่าเรื่องการตัดสินหรือการฆ่านั้นๆ จะเกิดตรงไหนในโลกก็ตาม คุณโยม…มันผิดทั้งนั้น เพราะว่ากฎแห่งกรรมนั้น เป็นกฎของจักรวาล มันไม่ใช่กฎของบ้านเมืองใดบ้านเมืองหนึ่ง ดวงอาทิตย์ที่ประเทศจีน ประเทศไทย ประเทศฝรั่ง เห็น มันดวงเดียวกัน ดวงอาทิตย์ที่คนต่างศาสนาเห็น มันดวงเดียวกัน เพราะฉะนั้นความรู้สึกนึกคิดหรือว่าความร้อนแรงมันก็ระดับเดียวกัน ไม่เปลี่ยน  ขณะนี้ เมื่อเราพูดถึงกฎหมายบ้านเมืองแล้ว ดูเหมือนว่าผู้พิพากษาท่านไม่ผิด ท่านไม่ผิดโดยกฎหมาย เพราะกฎหมายอนุญาตท่าน แต่ถึงอย่างไรก็เข้าข่ายฆ่าสัตว์ตัดชีวิตตามกฎแห่งกรรม กฎเกณฑ์ในเรื่องของฆ่าสัตว์ตัดชีวิตในศีลข้อที่1 ว่าอย่างไร 1.สัตว์นั้นมีชีวิต 2.รู้ด้วยว่ามีชีวิต 3.มีจิตคิดจะฆ่า 4.ลงมือฆ่า 5.ได้ตายสมใจนึก เมื่อไหร่ก็ตาม เมื่อได้มีการสั่งฆ่ากันขึ้นแล้ว และได้ฆ่าเสร็จสรรพแล้ว ใครมีส่วนไหนใน 5ขั้นตอนนี้ ก็รับเอาไป…ชัดเจนดีนะ แต่ว่า มันก็มีข้อคิดกัน บางอย่างผ่อนหนักเป็นเบาได้…ผ่อนหนักเป็นเบาทำอย่างไร…อย่างกรณีที่กล่าวมาแล้วว่า …

กรณีที่ผู้พิพากษาสั่งลงโทษผู้ต้องหาถึงขั้นตัดสินประหารชีวิต กรณีนี้ผู้พิพากษาท่านไม่ได้ลงมือเอง ท่านจะผิดศีลข้อที่1 ด้วยหรือไม่ครับ Read More »

คำถาม: ขอกราบเรียนถามหลวงพ่ออีกข้อหนึ่งนะเจ้าคะ คำว่า ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว มีความหมายว่าอย่างไรเจ้าคะ ขอความกรุณาหลวงพ่อช่วยขยายความให้ชัดเจนด้วยนะเจ้าคะ และคนในปัจจุบันนี้มักจะเข้าใจว่า ทำดีได้ดีมีที่ไหน ทำชั่วได้ดีมีถมไป อะไรทำให้เขามีความเข้าใจผิดๆ เช่นนั้นเจ้าคะ คำตอบ:  เจริญพร…ก็คงเป็น 2ประเด็นด้วยกัน ประเด็นแรก “ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว” หมายถึงอะไร ถ้าจะพูดให้เต็ม “ทำกรรมดีย่อมได้ผลดี” คือ เป็นความสุข เป็นความเจริญ “ทำกรรมชั่วย่อมได้ผลชั่ว” คือ ได้ผลในเชิงลบ เป็นความเดือดร้อน เป็นความตกทุกข์ได้ยาก ทั้งทางกาย ทางใจ เจาะลึกเข้าไปอีกนิดหนึ่ง ดังที่กล่าวไปแล้วว่า คนเราทำกรรมได้ 3ทาง เพราะฉะนั้น ทำกรรมดี ไม่ว่า กรรมดีทางกาย ทางวาจา ทางใจ เมื่อทำกรรมดีแล้ว ผลแห่งกรรมดีนั้นต้องออกมาแน่นอน แต่ว่าจะออกมาในรูปแบบไหน คงต้องว่ากันเป็นเรื่องๆไป ยกตัวอย่าง ทำกรรมดีด้วยการขยันหมั่นเพียรในการเรียนหนังสือของเด็ก ผลแห่งกรรมดีมาแน่นอน คือ มีความเข้าใจในเรื่องที่เรียน มีความฉลาดเฉลียวเพิ่มขึ้น และทำให้เด็กคนนั้นมีความมั่นใจในตัวเองเพิ่มขึ้น นี้เป็นผลของกรรมดี แต่ว่าในทำนองกลับกัน ทำกรรมชั่วย่อมได้ผลชั่ว เป็นอย่างไร ถ้าขี้เกียจเรียนหนังสือ ขี้เกียจทำการบ้าน ขี้เกียจที่จะเข้าครัวไปช่วยแม่ทำกับข้าว เพราะฉะนั้นเรียนก็ไม่ดี ทำกับข้าวก็ไม่เป็น นอกจากทำกับข้าวไม่เป็นแล้ว ช่วยแม่ไม่ได้ …

ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว หมายความว่าอย่างไร Read More »

คำถาม: หลวงพ่อเจ้าคะ…การที่คนเรามีนิสัยเห็นแก่ตัว เกิดมาจากสาเหตุอะไรเจ้าคะ แล้วถ้าเจอเพื่อนร่วมงานประเภทนี้ ลูกควรจะวางตัวอย่างไรดีเจ้าคะ คำตอบ: คุณโยม…พวกเห็นแก่ตัวนี่น่าเห็นใจ มันมีอยู่ 3 สาเหตุใหญ่ๆด้วยกัน สาเหตุแรก เป็นสันดานติดตัวข้ามชาติมา…อันนี้ไม่ใช่หลวงพ่อมาแกล้งด่า แกล้งประจานกันนะ คำว่า สันดาน พจนานุกรมพูดชัด  สันดาน คือ นิสัยที่ติดตัวข้ามภพข้ามชาติมา มันติดข้ามชาติมาแล้ว เกิดขึ้นมันก็เป็นเลย ถ้าเจอประเภทนี้หนักหน่อย สาเหตุที่สอง เกิดมาจากสิ่งแวดล้อมไม่ดี คือ เกิดจากสาเหตุจากชาตินี้  ตั้งแต่การเลี้ยงดูสมัยเด็กๆ จากพ่อแม่ยากจน หรือพ่อแม่ไม่ยากจน แต่ว่าการดูแลไม่ดี ก็เลยทำให้ลูกๆ อาจต้องแย่ง อาจจะต้องชิง อาจต้องทุบต้องตีกัน สิ่งเหล่านี้นี่เอง ในที่สุดก็ค่อยๆ เพาะขึ้นมา แล้วก็กลายมาเป็นนิสัยเห็นแก่ตัว สาเหตุที่สาม เลยไปกว่านั้นอีก ตรงนี้ไม่ใช่เพราะการเลี้ยงดูหรือสิ่งแวดล้อมคนรอบข้างไม่ดี แต่ตัวเขาเองไม่ดี…เป็นอย่างไร…บริหารงาน บริหารเงินไม่เป็น ผลสุดท้าย…นี่พูดถึงผู้ใหญ่แล้วนะ…ผลสุดท้ายเศรษฐกิจฝืดเคือง ก็เลยมาเป็นต้นเหตุให้ เป็นคนเห็นแก่ได้ เป็นคนเห็นแก่ตัวเข้ามาอีก ตรงนี้มันต้องมองภาพกันชัดๆว่า ที่คุณโยมไปเจอคนเห็นแก่ตัวนั้น ตามดูหน่อยว่า มันเห็นแก่ตัว ประเภทไหน ไม่อย่างนั้นแก้ไม่ถูก เพราะว่า เราเคยเจอกันมาแล้วทั้งโลก เคยมีบันทึกกันทุกประเทศ เช่นเศรษฐีนะ ไม่ใช่ยากจน…เป็นเศรษฐีแต่มันเห็นแก่ตัว เคยมีเรื่องปรากฏอีกเหมือนกัน ภรรยาเศรษฐี ลูกเศรษฐี รวยแสนจะรวย แต่เข้า Supermarket   ไปขโมยของในร้านเขา…นี่ไม่ใช่นิสัยแล้ว…นี่สันดานข้ามชาติ เมื่อเรามองพอได้ภาพรวมๆแล้วว่า ความเห็นแก่ตัวเกิดจาก 1.สันดานข้ามชาติมาเลย ตรงนี้แทบว่าจะหมดทางแก้กัน แต่เอาล่ะ…ลองฝืนใจดู …

การที่คนเรามีนิสัยเห็นแก่ตัว เกิดมาจากสาเหตุอะไร และควรจะวางตัวอย่างไร Read More »

คำถาม: หลวงพ่อเจ้าคะ อยากทราบว่า สังคมของเรา ขณะนี้เรามีคนจนอยู่มาก เราควรจะช่วยเหลือคนจน หรือทำบุญกับพระสงฆ์ดีเจ้าคะ คำตอบ: พูดง่ายๆ คำถามของคุณโยมนี้ กำลังจะถามว่า “การสร้างโรงเรียน สร้างโรงพยาบาล น่าจะดีกว่าการสร้างวัด ใช่หรือไม่” คำถามประเภทนี้คล้ายๆ จะถามว่า “เสื้อกับกางเกง อันไหนสำคัญกว่ากัน” ความจริงมันสำคัญด้วยกันทั้งคู่นะ ใส่เสื้อไม่ได้นุ่งกางเกงนี่ยุ่งเหมือนกัน นุ่งกางเกงไม่ใส่เสื้อ ก็ยุ่งอีกเหมือนกัน โดยรวมก็คือ ในเรื่องของการทำบุญกับวัด การสร้างวัดต่างๆ หรือในเรื่องของการสังคมสงเคราะห์ ก็คือการทำทานกับคน ทำบุญกับคน นั่นเอง สองอย่างนี้ต้องทำคู่กันไป ถ้าถามว่า โรงเรียน คือ สถานที่สำหรับทำอะไร คำตอบ โรงเรียน คือ สถานที่ที่จะสอนให้คนเราฉลาด…ฉลาดเรื่องอะไร…ฉลาดในเรื่องเทคโนโลยีด้าน Material พูดอย่างง่ายๆ คือ ฉลาดในเรื่องของเทคโนโลยีทางด้านวัตถุ หรือฉลาดในเรื่องของการทำมาหากิน ส่วนวัด คือ สถานที่ที่จะสอนให้คนเราฉลาดเหมือนกัน แต่ฉลาดในเรื่องด้านจิตใจ หรือฉลาดในด้านเทคโนโลยีทางใจ ถ้าถามว่า โรงพยาบาล มีไว้ทำอะไร ตอบสั้นๆ โรงพยาบาลมีไว้สำหรับรักษาทางกายเป็นหลัก วัดก็มีหน้าที่คล้ายๆโรงพยาบาล …

ควรช่วยคนจนหรือทำบุญกับพระสงฆ์ดีกว่ากัน Read More »

คำถาม: กราบนมัสการ…เรียนถามหลวงพ่อว่า ธรรมะในพระพุทธศาสนามีมากมายถึง 84,000พระธรรมขันธ์ เราสมควรที่จะเลือกหัวข้อหมวดธรรมใด ให้นักเรียนระดับประถมศึกษา และมัธยมศึกษาได้ศึกษา และปฏิบัติครับ คำตอบ: ท่านผอ.ในเรื่องของเยาวชนของเรา ถ้าเรามองให้ซึ้งๆ ปัญหาเยาวชนเด็กนักเรียนไม่มาก แต่ว่าผู้ใหญ่ทำให้มันมากเรื่องเอง ธรรมะ 84,000ข้อ ก็จริงอยู่ แต่ว่าทั้ง 84,000ข้อ มันมีเรื่องเดียวท่านผอ.คือ เรื่องกรรม ถ้าเข้าใจเรื่องกรรมเสียแล้วว่า กรรมมันเกิดมาอย่างไร แล้วก็จะแก้ไขอย่างไร จึงจะได้หมดกรรมกันเสียที ถ้าเข้าใจตรงนี้แล้ว ก็เท่ากับว่าทั้ง 84,000ข้อ เข้าใจหมด…ท่านผอ. ทีนี้ เมื่อเรามองตรงนี้ชัดแล้ว ในเชิงปฏิบัติ ขอฝากท่านผอ.ไว้ก็แล้วกันว่า พระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ทรงให้เอาไว้เป็นหลักไว้เลยว่า ธรรมะทั้ง 84,000ข้อก็จริง แต่ว่าเริ่มต้น ต้องเริ่มที่เข้าใจถูก…เข้าใจถูกเรื่องอะไร…เข้าใจถูกเรื่องกรรม ตั้งแต่ง่ายไปหายาก ถ้าพูดอีกทีหนึ่ง…ท่านผอ.เวลาจะปลูกฝังธรรมะให้แก่เด็ก เรื่องที่จะต้องให้ความสนใจมาก คือ ปลูกฝังเรื่องสัมมาทิฐิเบื้องต้นให้แก่เด็ก สัมมาทิฐิเบื้องต้น พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงให้ไว้ 10ข้อด้วยกัน 1.ทานดีจริง พระองค์ทรงสอนให้เข้าใจในเรื่องของทานดีจริงนะ เพราะชีวิตอยู่ด้วยการให้ 2.เรื่องของการสงเคราะห์กันนั้นดี ควรทำเถอะ 3.เรื่องของความรู้จักให้เกียรติกัน ให้ความเคารพกัน…ไม่จับผิดกันนั่นเอง ทั้ง 3ข้อนี้ ถ้าเราปูพื้นฐานได้ดี ข้ออื่นนอกนั้นเดี๋ยวจะง่าย สอนให้รู้จักให้ทาน สอนให้รู้จักสงเคราะห์ช่วยเหลือกัน …

ธรรมะในพระพุทธศาสนามีมากมายถึง 84,000พระธรรมขันธ์ เราสมควรที่จะเลือกหัวข้อหมวดธรรมใด ให้นักเรียนระดับประถมศึกษา และมัธยมศึกษาได้ศึกษา และปฏิบัติ Read More »

คำถาม: นักเรียนมักจะถามเสมอว่า เรียนพระพุทธศาสนานั้นให้ประโยชน์อะไรกับเขา วิชาความรู้ที่เขาเรียนในโรงเรียนนั้นส่วนใหญ่แล้วได้ประโยชน์ในชีวิตประจำวันของเขา ในการบริหารปัจจัย4 แต่อยากถามพระเดชพระคุณหลวงพ่อว่า ในวิชาพุทธศาสนานั้น เมื่อศึกษาไปแล้ว ให้ประโยชน์อะไรแก่ผู้เรียนครับ คำตอบ: เจริญพร โยมอาจารย์ ความที่เวลาเราสอนพระพุทธศาสนาเมื่อไหร่ ทุกยุคทุกสมัยมักจะเริ่มต้นด้วย 1.เริ่มต้นด้วยพุทธประวัติ ซึ่งเด็กๆ บางทีตามไม่ทัน เพราะความเป็นมาของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าของเรามีเรื่องที่อยู่เบื้องหลัง เรื่องปูมหลังเยอะมาก 2.หรือพอเจาะลึกเข้าไปในพระพุทธศาสนา ก็มักจะเอาหลักธรรมหนักๆ เอามาสอนเด็ก เด็กชั้นประถมก็สอนแล้ว อริยสัจ4 โธ่…ครูยังไม่รู้เรื่องเลย…อย่าว่าแต่เด็ก เมื่อเราเอาเรื่องหนักๆในพุทธศาสนาไปสอนเด็ก จึงทำให้เด็กมีความรู้สึกว่า มันไม่ค่อยจะเกี่ยวอะไรกับชีวิตของแก ก็เลยค่อนข้างจะต่อต้านวิชาพระพุทธศาสนา เปลี่ยนแนวสอนใหม่ คือ แทนที่จะสอนในลักษณะที่เป็นธรรมะแท้ๆ ควรสอนพระพุทธศาสนาที่แทรกเข้าไปในชีวิตประจำวัน ยกตัวอย่างก็แล้วกัน ในเรื่องของการใช้ปัจจัย4 พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงสอนอะไรบ้าง…ยกตัวอย่างนะ ซึ่งเกี่ยวกับในเรื่องของข้าวปลาอาหารที่เราต้องกิน ต้องดื่มกันอยู่ทุกวัน พระพุทธศาสนาได้แทรกเอาไว้เรียบร้อยแล้วอยู่ในนั้น คือ คนในโลกนี้ส่วนมาก มันไม่ได้กินเพื่ออยู่ แต่มันมุ่งอยู่เพื่อจะกิน…นี่ตัวอย่าง เมื่อเขาไม่ได้กินเพื่ออยู่ แต่ว่าจะอยู่เพื่อกิน เพราะฉะนั้นความโลภ ความเห็นแก่ได้ก็เลยมีมากในมนุษย์ ตรงกันข้าม ถ้าเราสอนเด็กของเราให้กินเพื่ออยู่ ซึ่งกินเพื่ออยู่นั้น กินไม่มากหรอก ไม่ได้กินเล่น ไม่ได้กินจุกกินจิก ยิ่งไปกว่านั้น สอนลูกหลานของเราให้รู้ว่า ในการกินข้าวปลาอาหารนั้น ถ้าเรารู้จักคุณค่าอาหาร ข้าวจานเดียวกัน…ถ้า กินเมื่อตอนโกรธ มีเรี่ยวแรงแล้ว ก็เอาเรี่ยวแรงจากอาหารนั้นไประบายความโกรธ ไปยกพวกตีกัน …

วิชาพระพุทธศาสนามีประโยชน์อย่างไร Read More »

คำถาม: ขอกราบเรียน ขอคำแนะนำจากพระเดชพระคุณหลวงพ่อครับ นักเรียนที่เขาจบการศึกษาระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย และสอบเข้ามหาวิทยาลัยได้ มีทั้งสมหวังและไม่สมหวังจากการสอบ กล่าวคือ ไม่สมหวังที่สอบได้คณะวิชาสาขาซึ่งตัวเองไม่ต้องการเรียน แต่ด้วยคะแนนถูกบังคับ ทำให้เขาได้คณะวิชาที่เขาไม่ต้องการ แต่ก็ต้องฝืนใจเรียน อยากกราบขอคำแนะนำจากพระเดชพระคุณหลวงพ่อว่า เขาควรจะทำอย่างไรครับ คำตอบ: ในกรณีนี้ ในเมื่อตัวเองสอบได้อย่างไร ก็คงต้องเรียนอย่างนั้นไปก่อน แล้วก็มีข้อคิดตรงที่ว่า ไม่ว่าเราจะได้เข้าเรียนในคณะที่เราอยากจะได้หรือว่าไม่อยาก ไม่รักสักเท่าไหร่ก็ตามที ในการจัดหลักสูตรของหมู่คณะ ของทุกมหาวิทยาลัย แต่ละคณะจะต่างกันในบางวิชา แต่จะเหมือนกันในวิชาที่เป็นวิชาพื้นฐานส่วนกลาง ในเมื่อมันเป็นอย่างนี้แล้ว ก็อย่าไปเลือกอะไรให้มันมาก อย่าไปคิดมาก ในเมื่อวิชาที่เป็นส่วนกลาง วิชาพื้นฐานมันเหมือนกัน ตั้งใจเรียนวิชาพื้นฐานให้เต็มที่ ส่วนวิชาที่โดยเฉพาะนั้น…ถ้าไม่รักนัก พอผ่าน ก็ไม่ว่ากัน และในขณะที่กำลังเรียนวิชาพื้นฐานอยู่นั้น หลวงพ่ออยากจะฝากเอาไว้ก็คือ นอกจากจะต้องทำความรู้ ทำความเข้าใจให้ได้ดีจริงๆแล้ว ในขณะที่เรียนอยู่นั้น ให้เอาชั่วโมงเรียน อุปกรณ์การเรียนต่างๆทั้งหลาย เป็นอุปกรณ์ในการฝึกนิสัยของเราไปด้วย เพราะไม่ว่าเราจะอยู่สาขาใด ถ้านิสัยไม่ดีล่ะก็ ถึงจะจบสาขาวิชาที่เรารัก ก็เอาไปทำงานให้เกิดประโยชน์ไม่เต็มที่หรอก ตรงกันข้าม แม้ว่าเราจะได้เรียนในสาขาที่เรารักหรือไม่รักก็ตามที แต่นิสัยของเราดี เมื่อเป็นอย่างนี้แล้ว ต่อไปในภายภาคหน้า เมื่อเราจบการศึกษาของเราไปแล้ว ถึงคราวไปประกอบอาชีพแล้ว แม้สิ่งที่เราเรียนมาจะไม่ค่อยจะรักนัก ที่เราจบมาจะไม่ค่อยรักนัก แต่ก็ได้ความรู้พื้นฐานมาพอสมควร ก็พอจะประกอบอาชีพได้ในระดับหนึ่ง แต่ว่านิสัยดีๆของเราที่มีอยู่นั่นแหละ ที่ได้อบรมมา ในระหว่างที่เรากำลังเรียนอยู่ มันจะมีคุณค่ามหาศาลต่อตัวเราเอง คือ จะทำให้เราอย่างน้อยที่สุดก็เป็นคนที่เอางานเอาการ แล้วก็สิ่งใดที่เป็นพื้นฐาน เหมาะควรแก่การดำรงชีวิต พื้นฐานนั้นๆ เราก็มีพร้อม ไม่ว่าจะไปเทียบกับใครก็ตาม เพราะว่ามันเป็นวิชาพื้นฐานเหมือนๆกัน …

ได้เรียนในสาขาที่ไม่ชอบ ควรทำอย่างไร Read More »

คำถาม: กราบนมัสการหลวงพ่อเจ้าค่ะ ลูกมีข้อสงสัยอยากจะกราบเรียนถามพระเดชพระคุณหลวงพ่ออยู่ 2ข้อ คือว่า แพทย์กับพยาบาลเป็นวิชาชีพที่ใกล้ชิดกับการเกิดแก่เจ็บตาย แต่ทำไมจึงไม่มาสนใจพระพุทธศาสนาเท่าที่ควรคะ แล้วจะมีวิธีชวนเชิญอย่างไร ที่จะให้ท่านเหล่านี้ได้เข้ามาศึกษาเรื่องความจริงของชีวิต อย่างไรดีเจ้าคะ คำตอบ: เจริญพร มีความผิดพลาดในวงการศึกษาอยู่ ไม่เฉพาะในประเทศไทย แต่เป็นกันอยู่ทั่วโลกเลย คือ เมื่อเวลาตั้งแต่ชั้นอนุบาลเป็นต้นมา ครูบาอาจารย์ที่ให้การศึกษาก็ตาม รวมทั้งคุณพ่อคุณแม่ที่อยู่ที่บ้าน เรื่องที่พยายามจะให้เด็กรู้กลายเป็นเรื่องนอกตัวเด็ก ยิ่งเด็กรู้เรื่องเกี่ยวกับเรื่องนอกตัว เลยจนกระทั่งเรื่องนอกประเทศ เรื่องนอกโลก นอกจักรวาลได้เท่าไหร่ รู้สึกว่า นั่นแสดงถึงความฉลาดเฉลียวของเด็ก นี่คือสิ่งที่มันเป็นกันอยู่ขณะนี้ เมื่อเป็นอย่างนี้เข้า ยิ่งเรียนไป ยิ่งไม่รู้จักตัวเอง ในขณะที่พระพุทธศาสนา มีหลักการ ยิ่งเรียน ยิ่งต้องรู้จักตัวเอง ตรงนี้อยากจะฝากคุณโยมเอาไว้ด้วย ยิ่งเรียน ยิ่งรู้จักตัวเอง เป็นอย่างไร คือ พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ได้ทรงสอนให้กับพวกเราที่เข้าวัด…ถ้าไม่เข้าวัดก็ไม่รู้ ได้สอนไว้ว่า ความเกิดเป็นทุกข์ ความแก่เป็นทุกข์ ความเจ็บเป็นทุกข์ ความตายเป็นทุกข์ ความแก่ ความเจ็บ ความตาย เป็นทุกข์นั้น คนทางโลก พอมองออก แต่ว่า…ความเกิดเป็นทุกข์ ต้องบอกว่า ทั้งโลกนั้นมองไม่ออก…ทำไมจึงว่าอย่างนั้น ก็ทันทีที่เด็กคลอดออกมา …

แพทย์กับพยาบาลแม้ใกล้ชิดกับการเกิดแก่เจ็บตาย ทำไมจึงไม่มาสนใจพระพุทธศาสนาเท่าที่ควร – Read More »

คำถาม: ในกรณีที่แพทย์รักษาคนไข้ แต่เกิดผลข้างเคียงจากการรักษา ทำให้คนไข้เสียชีวิต ในกรณีเช่นนี้อยากกราบเรียนถามพระเดชพระคุณหลวงพ่อว่า จะมีผลบาปต่อแพทย์ หรือไม่ เจ้าคะ คำตอบ: คุณโยม…ตรงนี้ คงต้องแยกเป็น 2ประเด็น เวลาแพทย์ตั้งใจรักษาคนไข้ ในกรณีที่หนึ่ง แพทย์เอง…ความรู้ในยุคนั้นๆ ไปไม่ทันโรค ก็รักษากันไป งมกันไป…ตรงนี้ก็ต้องบอกว่า มีรอดบ้าง ตายบ้าง ส่วนกรณีที่สอง คือ ความรู้นั้นพอสู้กับโรคได้ แต่ประมาทแล้วไปทำเขาตาย ตรงนี้ 2ประเด็นนี้ไม่เหมือนกัน คุณโยม ในกรณีแรก รู้อยู่ว่าวิชาของเรา ภูมิรู้ของเรานั้นมันไม่ทันกับโรคภัยไข้เจ็บ แล้วในวงการแพทย์ไม่ว่าใครก็ยังไปไม่ถึง เพราะฉะนั้น เราก็พยายามจนสุดฝีมือแล้วมันได้เท่านี้ แล้วก็ปรากฏว่า คนไข้ก็มาตายในมือเรา…ถามว่า ตรงนี้จะมีบาปกับเราไหม 1.ดูตรงเจตนา เราก็มีเจตนาดี ไม่ได้มีเจตนาร้าย…เราไม่มีเจตนาร้ายกับคนไข้ 2.เราประมาทหรือไม่ แพทย์คนนี้ประมาทหรือไม่…ก็ยืนยันได้ว่าไม่ประมาท ก็ทำสุดฝีมือแล้ว ไม่ได้ประมาทเลย  3.เมื่อความรู้เรามันไม่ถึง…เราไม่ได้ประมาท แต่ความรู้เราไม่ถึง…ทำไมไม่ส่งให้คนอื่นเขาไปเสียล่ะ…ที่เขาถึงๆน่ะ…ซึ่งคนอื่นในย่านนั้น บ้านนั้น เมืองนั้น เขาก็ไม่ถึงเหมือนกัน ส่งไปกับคนอื่น คนอื่นเขาก็ไม่อยากจะรับด้วย แล้วมาถึงมือเรา เราก็รับแล้วก็ทำสุดฝีมือแล้ว แล้วปรากฏว่าคนไข้ก็ตายแล้ว…ตายกับใคร…ตายกับมือเราเลย…ก็อย่าโกรธอย่าโทษกันเลย เพราะว่าความรู้ความสามารถมันมีเท่านี้จริงๆ ไม่ได้แกล้งใคร ไม่ได้ปิดโอกาสใคร ตรงนี้หลวงพ่อว่า …

แพทย์รักษาคนไข้ แต่เกิดผลข้างเคียงจากการรักษา ทำให้คนไข้เสียชีวิต แพทย์บาปหรือไม่ Read More »

คำถาม:  คุณพ่อเพิ่งจะเสียชีวิตไป และผมเป็นลูกชายคนโตที่ต้องดูแลคุณแม่และน้องสาว อยากจะขอความเมตตาจากหลวงพ่อ ชี้แนะหลักในการดำเนินชีวิตต่อไปด้วยครับ คำตอบ:  ในฐานะที่เหลือกันเพียง 3ชีวิต คือ คุณแม่ ตัวคุณเอง แล้วก็น้องสาว น้องสาวก็ยังอยู่ในวัยเรียน คุณเองก็เพิ่งจบการศึกษาไม่นาน แต่เอาล่ะ…วันนี้ ต้องทำหน้าที่แทนคุณพ่อในบางเรื่องซะแล้ว เราต้องยอมรับความจริงกันว่า ถึงแม้บ้านเมืองไทยของเรา จะสุขสงบยังไงก็ตาม แต่ว่ามีหลายๆเรื่องที่ว่า…เอาในครอบครัวนี้ล่ะ…แม้ไม่มีใครมากวนเรา แต่ก็มีหลายๆเรื่องที่ต้องอาศัยฝ่ายชายดูแล เช่นเป็นต้นว่า ความปลอดภัยเกี่ยวกับเครื่องไม้เครื่องมือในบ้าน เช่น เกี่ยวกับไฟฟ้า เป็นต้น นี่ยกตัวอย่าง เกี่ยวกับการซ่อมบำรุง อุปกรณ์ต่างๆในบ้าน โดยเฉพาะเครื่องไม้เครื่องมือหนัก หรือเรื่องน้ำ เรื่องไฟฟ้า ในบ้านทำนองนี้ สิ่งเหล่านี้…วันนี้คุณพ่อไม่อยู่ คุณแม่ก็เคว้งคว้าง แม้เราจะเพิ่งจบการศึกษาใหม่ๆ ยังไม่ได้ผจญโลกอะไรหนักหนา ว่าที่จริง…ประสบการณ์ต่างๆก็เทียบคุณแม่ไม่ได้ แต่ถึงอย่างนั้นก็ตาม คุณแม่ไม่ถนัดหรอก ถ้าจะให้ไปดูเรื่องไฟฟ้า เรื่องซ่อมหลังคา เรื่อง ซ่อมหน้าต่าง คุณต้องทำหน้าที่ตรงนี้ รับภาระแทนคุณพ่อให้ดี นี่เป็นเรื่องที่หนึ่ง ที่คุณจะต้องยืดอกขึ้นมาแล้ว เรื่องที่สอง สำหรับน้อง…น้องสาวโตเป็นวัยรุ่นขึ้นมาแล้ว คุณเป็นพี่ชาย คุณผ่านวัยรุ่นตรงนี้มาก่อน คุณรู้นะ…จิตใจวัยรุ่น มันกระเจิงไปยังไงบ้าง วันนี้…เวลาน้องจิตใจกระเจิง ขวัญกระเจิง เหลียวมาไม่เจอหน้าคุณพ่อ …

คุณพ่อเพิ่งจะเสียชีวิตไป และผมเป็นลูกชายคนโตที่ต้องดูแลคุณแม่และน้องสาว อยากจะขอความเมตตาจากหลวงพ่อ ชี้แนะหลักในการดำเนินชีวิตต่อไปด้วยครับ Read More »