“ใจอยู่ข้างนอกเมื่อไหร่เดี๋ยวบาปเกิด ใจอยู่ข้างในเดี๋ยวบุญเกิด”
“ใจอยู่ข้างนอกเมื่อไหร่เดี๋ยวบาปเกิด ใจอยู่ข้างในเดี๋ยวบุญเกิด” . คุณยายบอกว่า ตรวจตรามาทั้งหมดโลกแล้ว มีบุญกับบาปเท่านั้น ทั้งโลกไม่มีอะไร มีอยู่แค่บุญกับบาป . ถ้าใจอยู่ข้างนอก ใจหลุดออกไปข้างนอกเมื่อไหร่ เดี๋ยวเรื่องบาปก็จะแทรกเข้ามาได้ ถ้าใจอยู่ข้างในเมื่อไหร่ บุญเกิดเป็นสายเหมือนสายฝน บาปเกิดไม่ได้ ต้องจำเป็นหลักให้ดี . ข้างนอกกับข้างใน ใจอยู่ข้างนอกเมื่อไหร่เดี๋ยวบาปเกิด ใจอยู่ข้างในเดี๋ยวบุญเกิด อยู่ตรงนี้ . คนเราสำคัญอยู่ที่บุญกับบาป คือ บุญมากก็เป็นสุข บาปมากก็เป็นทุกข์ แต่ว่าบุญจะมาก มีข้อแม้ใจต้องอยู่ข้างในตัว . แต่สิ่งที่ไม่น่าเชื่อคือ ยิ่งตัวเราเองหรือรอบตัวสกปรกเท่าไร ใจจะไม่ยอมอยู่กับตัว วิ่งออกข้างนอกหมด . ตื่นเช้ามาใจกำลังดี ๆ อารมณ์กำลังดี ๆ ไปได้ยินคำพูดอะไรไปไม่เข้าท่า ใจวิ่งออกจะไปลุยกับเขาแล้ว ได้กลิ่นอะไรไม่เข้าท่า ใจไม่อยู่กับตัว เห็นข้าวของอะไรมันสกปรก เดี๋ยวจะออกไปลุยกันเสีย . ในทางกลับกัน เมื่อตัวเราและรอบตัวเรา อะไร ๆ ก็สะอาดไปหมด ใจจะนิ่งขึ้นมา แล้วใจรักที่จะอยู่ในตัว . แต่มีข้อแม้ สะอาดเพราะมือเรา …
“ใจอยู่ข้างนอกเมื่อไหร่เดี๋ยวบาปเกิด ใจอยู่ข้างในเดี๋ยวบุญเกิด” Read More »