อานิสงส์ให้ข้าวสุนัขกิน
อานิสงส์ให้ข้าวสุนัขกิน (พระติสสะเถระผู้อยู่ในวิหารปูวบรรพต) สังขารร่างกายต้องอาบนํ้าชำระให้สะอาดผ่องใสทุกวัน ฉันใด จิตใจของเราที่ต้องเผชิญกับอารมณ์ภายนอกและกิเลสที่อยู่ในจิตใจ ทำให้ใจเศร้าหมอง ไม่ผ่องใส ย่อมต้องอาศัยบุญกุศลเป็นเครื่องชำระใจให้สะอาดบริสุทธิ์ผ่องใสทุกวันฉันนั้น บุญจึงเป็นสิ่งจำเป็นที่เราต้องแสวงหาและหมั่นสั่งสมทุกๆ วัน โดยเฉพาะบุญที่เกิดจากการเจริญสมาธิภาวนา ฝึกใจให้หยุดนิ่งที่ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ เป็นสิ่งที่สำคัญกับชีวิตมาก เพราะจะเป็นบุญที่ทำให้เราเข้าถึงความบริสุทธิ์ และความสุขที่แท้จริงได้ พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสไว้ใน มนาปทายีสูตร อังคุตตรนิกาย ว่า “มนาปทายี ลภเต มนาปํ ผู้มีปกติให้ของที่ชอบใจ ย่อมได้ของที่ชอบใจ” การให้ เป็นการเริ่มต้นของการพัฒนาคุณภาพชีวิตให้ดียิ่งๆ ขึ้น จากความยากจนเป็นความรํ่ารวย จากคนตระหนี่ให้เป็นทานบดี จากปุถุชนให้เป็นอริยชน จากคนที่ไม่เป็นที่รักของใคร ให้เป็นที่รักของคนทั้งหลาย โดยเฉพาะผู้ให้ของที่ถูกใจ ย่อมเป็นที่ชอบใจของผู้รับ ดังเช่นพระติสสะเถระผู้อยู่ในวิหารปูวบรรพต เรื่องมีอยู่ว่า * ในสมัยพระผู้มีพระภาคเจ้าพระนามว่า กัสสปะ ทรงอุบัติขึ้นในโลก ชาวบ้านชนบทคนหนึ่ง มีอาชีพค้าขายผงมโนศิลา คือผงกำมะถันสีแดงตามหมู่บ้านต่างๆ วันหนึ่งพ่อค้าได้ออกไปขายผงมโนศิลาที่หมู่บ้านแห่งหนึ่งตั้งแต่เช้า ขณะที่กำลังเดินขายของด้วยความหิวเพราะยังไม่ได้กินอาหารเช้า ขณะนั้นเองหญิงสาวคนหนึ่งเรียกเขาเข้าไปเพื่อจะซื้อของ พ่อค้าจึงถือโอกาสขอข้าวกับหญิงสาวนั้น นางได้เตรียมข้าวสาลีกับแกงเนื้อและน้ำมันเนยหอมให้เขา ในขณะเดียวกันสุนัขหิวโซตัวหนึ่งเดินตรงเข้ามาหาพ่อค้า ด้วยความกรุณา เขาได้แบ่งข้าวก้อนใหญ่คลุกแกงและน้ำมันให้กับสุนัขนั้น …