มหาโควินทสูตร ตอนที่ ๒ (พุทธคุณ ๘ ประการ)
มหาโควินทสูตรตอนที่ ๒ (พุทธคุณ ๘ ประการ) บุญ คือ สิ่งที่อยู่เบื้องหลัง ที่ทำให้เกิดความสำเร็จในทุกๆ เรื่อง ทำให้เป็นผู้ที่สมบูรณ์ด้วยโลกียสมบัติและอริยสมบัติ ถ้ามีบุญมากเราจะสร้างบารมีได้สะดวกสบาย และบรรลุมรรคผลนิพพานได้อย่างง่ายดาย ด้วยอานุภาพแห่งบุญที่ได้สั่งสมไว้ดีแล้ว การสั่งสมบุญจึงเป็นกิจที่เราทั้งหลายต้องกระทำกันทุกวัน ทุกเวลาและทุกสถานที่ มีวาระบาลีที่ปรากฎใน อรรถกถาขุททกนิกาย ชาดก ว่า “บุคคลจะเป็นอุบาสกหรืออุบาสิกาก็ตาม ผู้ถึงพระรัตนตรัยอันประกอบด้วยคุณอันอุดมอย่างนี้ ชื่อว่าจะเป็นผู้บังเกิดในนรกเป็นต้น ย่อมไม่มี อนึ่งพ้นจากการบังเกิดในอบายแล้ว ยังจะเกิดขึ้นในเทวโลกได้เสวยมหาสมบัติ” พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงเป็นที่พึ่งที่ระลึกของมนุษย์และเทวดาทั้งหลาย การบังเกิดขึ้นของพระองค์ เป็นสิ่งที่มวลสรรพสัตว์ทั้งหลายต่างรอคอยด้วยใจที่จดจ่อ เพื่อจะได้มีโอกาสฟังพระสัทธรรม อันเป็นเครื่องนำออกจากทุกข์ เข้าถึงบรมสุขอันเป็นอมตะ เป็นความสุขที่อิสระไม่มีทุกข์เจือปนแม้แต่น้อย เมื่อคราวที่แล้ว หลวงพ่อได้นำเรื่องราวในมหาโควินทสูตรมากล่าวเอาไว้ในเบื้องต้น เป็นเรื่องราวการสร้างบารมีของปัญจสิขเทพบุตร ที่ไปเข้าเฝ้าพระพุทธองค์ และได้กล่าวถึงมหาเทวสันนิบาต ซึ่งการประชุมใหญ่ในแต่ละครั้งของเหล่าเทวดาในสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ ปัญจสิขเทพบุตรได้ทูลเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นบนสวรรค์ชั้นนั้นถวายพระศาสดาว่า “ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ เทวดาทั้งหลายในชั้นดาวดึงส์ เมื่อประชุมกันในวันธรรมสวนะก็จะทบทวนถึงบุญที่ตนเองได้สร้าง” ใครที่ได้สร้างบุญในพระพุทธศาสนา เป็นสาวกของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า กายทิพย์ของเทพเหล่านั้นจะสว่างไสวมากกว่าเทพองค์อื่นๆ สังเกตได้จากรัศมีที่เกิดขึ้นด้วยอำนาจบุญ ท้าวสักกะจอมเทพที่ดูแลปกครองเทพทั้งหลายในดาวดึงส์จะเสด็จไปอนุโมทนาด้วยคาถาว่า “โอหนอ ผู้เจริญทั้งหลาย พวกเราเหล่าเทพชั้นดาวดึงส์ย่อมบันเทิงไหว้พระตถาคต เคารพพระธรรม พวกเทพใหม่ที่มีรัศมี มียศ ได้ประพฤติพรหมจรรย์ในศาสนาของพระสุคต …