เพราะเหตุที่ยายเป็นคนที่บริสุทธิ์กาย วาจา ใจ มีศีล มีสัจจะ และรักธรรมะมากที่สุด เมื่อมาถึงหลวงพ่อวัดปากน้ำแล้ว ก็ได้ทำวิชชาเลย ปกติคนที่จะทำวิชชาได้ ต้องสอบแล้วสอบอีก สอบกันมากมายก่อน ถ้าผ่านจึงเข้าทำวิชชาได้ แต่ยายมาถึงก็ได้เข้าไปทำวิชชาเลย โอวาท คุณยายอาจารย์มหารัตนอุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูง ที่มา หนังสือคำสอนยาย
ในชีวิตของเราต้องมีความเพียรที่จะนั่งธรรมะให้ยิ่ง ๆ ขึ้นไป สมัยก่อน ยายยังไม่เห็นธรรมะ ก็พยายามนึกทั้งเดิน และนั่ง พอทำไป ทำไป ใจก็หยุด เข้าถึงธรรมได้ การเข้าถึงธรรมะนี่แหละ เป็นหน้าที่ที่สำคัญที่สุด โอวาท คุณยายอาจารย์มหารัตนอุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูง ที่มา หนังสือคำสอนยาย
เออ ! ช่วยกันทำเอาบุญ พวกเรายังหนุ่มยังสาวมีกำลัง ช่วยกันทำงานให้พระศาสนา ทำกันแล้วก็อธิษฐานให้ได้บุญเยอะ ๆ ใครตั้งใจมากก็ได้บุญมาก ใครตั้งใจน้อยก็ได้บุญน้อย ชาติหน้ายายจะดูหน้าคนแล้วระลึกชาติว่าใครทำ อะไรมา ชาตินั้นชื่ออะไร ๆ มาจากไหน ชาตินี้ก็ทำได้ แต่ขี้เกียจ กิเลสมันยังหนาอยู่ ชาติหน้ายายมองปุ๊บ สว่างโล่งเลยล่ะ พอยายจะลงมาเกิด ยายจะตามพวกเราลงมาอีก ตามมาให้หมด ยายจะขนไปหมดนั่นแหละ ไปสวรรค์ก็เอาไปให้หมด ไปนิพพานก็เอาไปให้หมด จะลงมาเกิดสร้างบุญ ก็จะตามลงมาให้หมด โอวาท คุณยายอาจารย์มหารัตนอุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูง ที่มา หนังสือคำสอนยาย
ยายปฏิบัติธรรมมาก ในสมัยสงครามโลก ต้องนั่งธรรมะเวลากลางวัน 6 ชั่วโมง กลางคืน 6 ชั่วโมง วิชชานั้นต้องละเอียดมาก ถึงยายไม่ได้ทำวิชชารุ่นแรก แต่ก็มาทันทำวิชชาละเอียด ๆ เพราะหลวงพ่อเริ่มทำวิชชาละเอียดตอนที่ยาย เข้ามาอยู่ในโรงงานแล้ว ธรรมะของยายจึงเชี่ยวชาญมาก เพราะในชีวิตของยาย ยายรักธรรมะจริง ๆ โอวาท คุณยายอาจารย์มหารัตนอุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูง ที่มา หนังสือคำสอนยาย
การนั่งธรรมะเป็นเรื่องสำคัญที่สุดในชีวิตเราต้องคิดอยู่เสมอว่าต้องเข้าถึงธรรมะให้ได้ เพราะเป็นเรื่องที่สำคัญจริง ๆ เราต้องหมั่นนึกถึงบ่อย ๆ ทุก ๆ เวลา ไม่ว่าเราจะเดิน ขับรถ หรือทำอะไรก็ตาม เมื่อมีเวลาก็ให้นึกถึงให้มาก ๆ เหมือนอย่างยาย เมื่อยังไม่เห็นธรรมะ ก็พยายามนั่ง ขยันนั่ง จนเห็นธรรมะจากเห็นธรรมะได้ ก็ไปขาดรู้* ได้ ธรรมะยายจึงก้าวหน้า เพราะยายนั่งจริง ๆ การปฏิบัติธรรมเป็นสิ่งสำคัญที่สุดในชีวิต ถ้าเราไม่หาความสุขในชาตินี้ ชาติหน้าก็หาไม่พบ ถ้าจะพบก็ต้องพบในชาตินี้ เมื่อก่อน ยายนั่งสมาธิกลางวัน ๖ ชั่วโมง กลางคืน 6 ชั่วโมง เดี๋ยวนี้ยายแก่แล้ว อายุ 84 ปี นั่งเดี๋ยวเดียว ก็เมื่อยแล้ว เลยนอนดิ่งธรรมะไป ตอนนี้เรายังไม่รู้หรอก ถ้าเราแก่ เราถึงจะรู้ว่า เมื่อยหลังปวดเอวเป็นอย่างไร ตอนยังหนุ่มยังสาวอยู่ไม่รู้ หรอก . * (ขาดรู้ คือ การทำใจหยุดนิ่งสนิทสมบูรณ์ จนกระทั่งหลุดจากกายหยาบไปติดข้าง …
ยอมแพ้อะไรก็ยอมเถิด แต่อย่ายอมแพ้เรื่องบุญก็แล้วกัน โอวาท คุณยายอาจารย์มหารัตนอุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูง ที่มา หนังสือคำสอนยาย
ยายสังเกตดู หมอปิยะ หมอคว้าน หมอเจริญ แต่ละหมอที่รักษายายก็เก่งคนละอย่าง ชำนาญไม่เหมือนกัน ชำนาญแต่เฉพาะในเรื่องของตัว หมอปิยะก็ชำนาญในเรื่องฟัน หมอคว้านก็ชำนาญในเรื่องแมะ หมอเจริญก็ชำนาญในเรื่องลูกตา คนเราจะทำอะไรเก่ง ก็อาศัยที่ว่า รักในสิ่งที่ทำนั้น ๆ ใครรักสิ่งใดก็ทำสิ่งนั้นได้ดี ได้ประณีต ละเอียด อ่อน และดีที่สุด เหมือนยายรักธรรมะมาก รักเป็นที่สุด เพราะฉะนั้น ธรรมะของยายจึงละเอียดตลอด เวลา และเชี่ยวชาญ โอวาท คุณยายอาจารย์มหารัตนอุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูง ที่มา หนังสือคำสอนยาย
มาอยู่วัดปากน้ำ ทำวิชชากับหลวงพ่อ ยายไม่ได้หนีไปไหนเลย คนอื่นเขากลับบ้านบ้าง เดี๋ยวไปโน่น ไปนี่บ้าง แต่ยายห่วงธรรมะ รักธรรมะ ไม่เคยหนีไปไหนเลย คนอื่นจึงรู้ไม่เท่ายาย โอวาท คุณยายอาจารย์มหารัตนอุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูง ที่มา หนังสือคำสอนยาย
พวกเราอยู่ที่วัด การที่เราเข้าวัดนี่ ต้องเสียสละทุกสิ่งทุกอย่างทางโลก จึงเข้ามาอยู่วัดได้ เมื่อเรามาอยู่วัดแล้ว ต้องพยายามทำความดี ต้องคิดว่า เสียสละทางโลก แล้วเข้ามาอยู่วัดก็เพื่อมาทำความดี ต้องทำความดีสุดชีวิตของเราทีเดียว ให้สมกับความตั้งใจของเราที่มาอยู่วัด งานทุกอย่างต้องช่วยกันทำ ช่วยกันดูช่วยกันแล อย่าละเลยหน้าที่ คิดเสียว่าเป็นงานของเราทั้งนั้น อย่าคอยเกี่ยงว่า ไม่ใช่หน้าที่ของเรา แล้วทำเป็นไม่สนใจ อย่างนี้ใช้ไม่ได้ ทำไปเถอะ เราทำเราก็ได้ คนอื่นเขาก็ไม่ได้ เราทำก็เป็นสมบัติติดตัวเราไป ของเหล่านี้จะติดตัวเราไปข้ามภพข้ามชาติ ยายบอกให้ เราได้จริง ๆ นะ เพราะเราทำทุกอย่างในวัดนี้เป็นของศาสนา เป็นของพระพุทธเจ้า เราทำอะไร ๆ ก็เป็นบุญไปหมด จะงานเล็กงานใหญ่ ก็เป็นบุญทั้งนั้น เมื่อมีงาน ก็ร่วมกันช่วยกันทำงาน เมื่อว่างงานแล้ว ก็หาเวลานั่งธรรมะให้ใจใส อ่านหนังสือบ้าง จะได้มีความรู้กว้างขวาง เวลาไปหาใคร จะคุยกับเขาได้ ได้เป็นนักปราชญ์ เป็นบัณฑิต โอวาท คุณยายอาจารย์มหารัตนอุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูง ที่มา หนังสือคำสอนยาย
ธรรมะของยายละเอียดมาก ละเอียดจนเห็นทุกสิ่งทุกอย่าง “ความลับไม่มีสำหรับยาย” เหมือนอย่างที่โบราณว่า “ความลับไม่มีในโลก” นี่เรื่องจริง เพราะว่าไม่มีความลับสำหรับผู้ที่มีธรรมะละเอียดมากๆ อะไร ๆ ก็ปิดบังไม่อยู่ จะปิดบังได้แต่เฉพาะผู้มีกิเลสเท่านั้นเพราะฉะนั้น ใครจะทำอะไร ๆ อยู่ที่ไหน ยายรู้หมดเพียงแต่จะพูดหรือไม่พูดเท่านั้นเอง โอวาท คุณยายอาจารย์มหารัตนอุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูง ที่มา หนังสือคำสอนยาย
คนอวดรู้มัวแต่สู้กัน คนที่รู้จริงไม่ต้องอวดกับใคร จึงชนะในที่สุด โอวาท คุณยายอาจารย์มหารัตนอุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูง ที่มา หนังสือคำสอนยาย
เมื่อเราเข้าวัด ก็มุ่งหวังอย่างเดียว คือ เพื่อมาสร้างความดีให้มากๆ มาเอาบุญนั่นเอง มาเพื่อที่จะทำประโยชน์ให้แก่ตัวเองแท้ ๆ ฉะนั้นต้องตั้งใจทีเดียวว่า เราจะต้องทำความดีให้สุดชีวิต เพราะว่าเราได้เสียสละเวลา สละโอกาส ทุ่มเททุกอย่างมาแล้ว ก็ให้ตักตวงบุญกุศลให้เต็มที่ โอวาท คุณยายอาจารย์มหารัตนอุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูง ที่มา หนังสือคำสอนยาย
ที่ว่าธรรมะละเอียดนั้น ละเอียดจริง ๆ ขนาดว่า กินข้าว กินกับข้าว รู้เลยว่า สัตว์กินสัตว์ดูในตัวเอง เวลากิน ดูในไส้ตัวเอง เห็นคนกินคนเพราะสัตว์ที่กินเข้าไป ก็คนเหมือนกับเรานี่แหละ เพียงแต่ไปสวมขันธ์ที่เป็นหมู เป็ด ไก่ ตามกรรมของมันเท่านั้น โอวาท คุณยายอาจารย์มหารัตนอุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูง ที่มา หนังสือคำสอนยาย
ยายเป็นคนแรกที่คิดสร้างวัดตั้งแต่เริ่มต้น ต้องต่อสู้ทุกอย่างจนถึงบัดนี้ เพราะคิดว่า เราเริ่มไว้แล้วต้องเอาให้ดี เอาให้ได้ตลอด ไม่อย่างนั้นเราก็ไม่ไหว เรื่องไม่ดีแต่ละเรื่องที่เกิดขึ้น ยายต้องนั่งเข้าที่แก้แทบแย่ ยิ่งอายุมากก็เหนื่อยมาก เรื่องทุกอย่างยายรู้ทันหมด เพียงแต่จะถึงเวลา พูดหรือเปล่าเท่านั้น ยายถึงบอกว่า ในโลกนี้ไม่มีความลับ เพียงแต่เรายังไม่สนใจเท่านั้นเอง ลองเราจะดูจริง ๆ เข้า ก็รู้จนได้ โอวาท คุณยายอาจารย์มหารัตนอุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูง ที่มา หนังสือคำสอนยาย
งานทุกอย่างยายวางแผนมาตลอด แม้การสร้างศูนย์พุทธจักรฯ ยายก็วางแผน ต้องทำให้ดี ดีทุกอย่าง แล้วยายก็ตั้งโรงทานขึ้นมาได้ ที่ยายตั้งได้ เพราะยายดูตัวอย่างจากหลวงพ่อวัดปากน้ำ เห็นหลวงพ่อวัดปากน้ำท่านเลี้ยงพระ เลี้ยงคนได้มาก ท่านทำได้ ท่านมีความสุข ท่านได้บุญมาก แม้ท่านจะละโลกแล้ว ท่านก็ยังได้บุญอยู่ทุกวัน ยายก็อยากได้บ้าง คิดว่าเมื่อมีสำนักแล้ว จะตั้งโรงทานให้ได้ แล้วยายก็ตั้งได้จริง ๆ เมื่อทำได้ยายก็ดีใจ คนอื่น ๆ เขาก็อยากตั้งเหมือนกัน แต่ตั้งไม่สำเร็จ เพราะเป็นของยาก ขนาดคุณยายทองสุข ท่านไปสอน ที่ไหน ๆ ท่านเทศน์เก่ง เก่งขนาดที่ว่า พระมหาเปรียญ ประโยคสูง ๆ สู้ไม่ได้ ท่านเก่งขนาดนี้ ท่านยังตั้งโรงทาน ไม่สำเร็จเลย เพราะยากอย่างนี้ ยายนึกอยากจะตั้ง ยายก็นึกถึงบุญเป็นใหญ่ เวลานั่งเข้าที่ ก็อธิษฐานเอาบุญมาช่วยทำ ในที่สุดก็สำเร็จได้ด้วยบุญ คนมีบุญมาก จะปกครองคนมีบุญน้อย ทุกอย่างต้องอาศัยบุญอย่างเดียว มนุษย์เป็นเพียงหุ่น ต้องพยายามหาบุญให้มาก ๆ เวลานี้ยายต้องนึกถึงบุญ เอาบุญประคองทุกอย่าง …