สำเร็จด้วยบุญ
จะทำอะไรต่าง ๆ ให้นึกถึงบุญ ให้อยู่ในบุญ ถ้าเรามีบุญ สิ่งนั้นก็จะสำเร็จได้ด้วยบุญ เรามีบุญเป็นที่พึ่ง ให้นึกถึงบุญให้มาก ๆ ทุกอย่างจะสำเร็จ โอวาท คุณยายอาจารย์มหารัตนอุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูง ที่มา หนังสือคำสอนยาย
จะทำอะไรต่าง ๆ ให้นึกถึงบุญ ให้อยู่ในบุญ ถ้าเรามีบุญ สิ่งนั้นก็จะสำเร็จได้ด้วยบุญ เรามีบุญเป็นที่พึ่ง ให้นึกถึงบุญให้มาก ๆ ทุกอย่างจะสำเร็จ โอวาท คุณยายอาจารย์มหารัตนอุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูง ที่มา หนังสือคำสอนยาย
ธรรมะของยายนะ รับศึกได้เป็นร้อย เรื่องนี้ไม่มีใครเข้าใจ แต่ตัวยายเองเข้าใจดีว่า อะไรเป็นอะไร เหตุที่ได้ปฏิบัติธรรมมามาก และหวังพึ่งธรรมะในตัวเอง ถึงเอาตัวรอดได้อย่างนี้ โอวาท คุณยายอาจารย์มหารัตนอุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูง ที่มา หนังสือคำสอนยาย
นักธุรกิจท่านหนึ่งมากราบคุณยาย ท่านสอนว่า คนเราทำงานด้วยกัน เวลาเราคิดอะไรไม่ออก เราต้องหลบออกไปหาที่เงียบ ๆ สักพักหนึ่ง หลับตาทำใจให้หยุดนิ่ง ประเดี๋ยวเรื่องต่าง ๆ มันจะโผล่ขึ้นมาสอนเราว่า เราจะต้องทำอย่างไร แล้วเราค่อยตั้งสติไปพูด ถ้าคิดว่า พูดแล้วเราขาดทุน ก็อย่าเพิ่งพูด ให้กลับ ไปนั่งสมาธิใหม่ จนกว่าใจจะสบาย แล้วค่อยกลับมาพูดต้องพูดแล้วไม่ขาดทุน ถ้าขาดทุนอย่าพูด พูดแล้วให้ตัวเองกำไร ไม่เสีย เพราะชีวิตของเรา เดี๋ยวก็วัน เดี๋ยวก็คืน จะทำ อะไรก็ให้รีบทำ ตั้งหลักให้ดี จะได้ไม่เสียทีที่เกิดมาเอากำไร คือบุญ (ความดี) ติดตัวกลับไป โอวาท คุณยายอาจารย์มหารัตนอุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูง ที่มา หนังสือคำสอนยาย
คนจะหลุด หลุดกันยังไง ? ท่านมหา (หลวงพี่ชิตชัย มหาชิโต) สมัยนั้นมีงานก่อสร้างน้อย ท่านนั่งธรรมะมาก ท่านฝันไปว่า เห็นรถคันหนึ่ง โผล่ขึ้นมาจากกลางมหาสมุทร และมีคนเกาะติดรถ ไปด้วย รถวิ่งเร็วมาก วิ่งไปบนน้ำนี่แหละ เร็วมาก จนคนที่เกาะรถไม่แน่น ต้องหลุดตกลงมา รถเร็ว ๆ นั้นคือยาย ยายสร้างบารมี ทำอะไรทำจริง จึงไปเร็วอย่างนั้น ศูนย์พุทธจักรฯ นี้เปรียบเหมือนภูเขา คนบางคน เห็นภูเขาแล้วไม่กล้าปีน บางคนขึ้นมาแล้วมองเห็นสิ่งนั้นสิ่งนี้ ก็เกิดอยากได้นั่น อยากได้นี่ ตรงนั้นน่าไป ตรงนี้น่าไป แล้วก็เลยตกลงมา ไอ้คนที่ไม่กล้าปีน คือ คนที่เห็นระเบียบวินัยของวัด แล้วไม่อยากทำตาม อยากฝืนระเบียบวินัยเกาะรถให้ดี ๆ นะหลานนะอย่าให้ตกลงไปเด็ดขาด ต้องนั่งธรรมะให้มาก พยายามทำจิตทำใจทำตัวให้เป็นบุญแล้วทำ “สัมมาอะระหัง” ไปเรื่อย ๆไม่วันใดก็วันหนึ่งจะเห็นธรรม ยายอดทนมาก ๆ มากจริง ๆ เป็นร้อยเท่าพันทวีถึงได้มีศูนย์พุทธจักรฯ ขึ้นมาพระทั้ง 10 …
คนเราจะทำอะไร ต้องนึกถึงฐานะตัวเอง ดูบุญของตัวเอง ต้องดูทุนเก่าที่เราทำมา จะทำอะไรอย่าให้เกินฐานะ ทำให้พอเหมาะพอสมกัน จึงจะควร ถ้าอยากเป็นใหญ่ ต้องใหญ่ด้วยบุญอย่าเป็นใหญ่ด้วยกิเลส ถ้าใหญ่ด้วยบุญ ถึงจะเป็นใหญ่ได้อย่างแท้จริง แต่ถ้าเป็นใหญ่ด้วยกิเลสจะต้องหกคะเมนตกลงมา เสียท่าเสียทีไปเลย เรื่องนี้ก็เป็นกันมาก ดูอย่างพระเทวทัต เป็นต้น พอทำอะไรได้สักหน่อยหนึ่ง ก็อยากดังอยากเด่น โดยไม่ดูพื้นฐานของตัวเองว่า สร้างพื้นฐานความดีมามาก น้อยแค่ไหน มองดูแค่ปลายเหตุนิดเดียว เหมือนกับการสร้างบ้านที่พื้นฐานไม่ดี พื้นฐานทำไว้แค่นิดหน่อย แต่พอสร้างบ้านไปแล้วอยากได้ใหญ่ ๆ โต ๆ ในที่สุดบ้านนั้นก็มีแต่พังอย่างเดียว จะเอาอย่างยายเดี๋ยวนี้ได้อย่างไร เพราะเขาไม่รู้ว่า ยายอดทนมามาก ทำความดีไว้ในอดีตมากมาย จนความดีเป็นภูเขา ที่ยายได้ดีมีชื่อเสียง มีลูกศิษย์ลูกหามากมาย ก็เพราะความดีที่สร้างไว้ในอดีต โอวาท คุณยายอาจารย์มหารัตนอุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูง ที่มา หนังสือคำสอนยาย
พวกเราอย่าน้อยใจเราต้องเข้าใจว่า หลวงพ่อมีงานมาก ไม่ได้มาโอ๋ *พวกเรา ยายไม่ชอบให้ใครมาโอ๋เลย แต่คนบางพวกแก่งแย่งชิงดีกัน อะไร ๆ ก็อยากให้หลวงพ่อโอ๋ แย่งกันไปแย่งกันมา ธรรมะก็เลยไม่ก้าวหน้า * (โอ๋ ในความหมายของคุณยายหมายถึง การเอาอกเอาใจ) โอวาท คุณยายอาจารย์มหารัตนอุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูง ที่มา หนังสือคำสอนยาย
น้ำหยดทีละติ๋งยังเต็มตุ่ม ฉะนั้นเราต้องปฏิบัติไปเรื่อย ๆ มีบุญอะไรก็พยายามทำเรื่อยไป สักวันหนึ่งคงเต็มด้วยบุญ เหมือนน้ำหยดทีละติ๋ง ยังเต็มตุ่มได้ ถ้าไม่ปฏิบัติก็เหมือนกับไม่มีน้ำสักหยด ถ้าปฏิบัติไปเรื่อย ๆ วันหนึ่งเราคงได้รู้จริงกับเขาบ้าง ในเมื่อบารมีตอนนี้ของเรายังไม่เต็ม ก็ต้องขวนขวายไปเรื่อย ๆ ทีละนิดทีละหน่อย อย่าขี้เกียจเป็นอันขาด อย่ามัวไปห่วงคนอื่นเขามากเกินไป เราต้องทำให้ตัวเราเองมาก ๆ เพราะเวลาเราตายแล้ว ใครก็ช่วยเราไม่ได้ นอกจากเราจะช่วยตัวเราเอง เราทำเราก็ได้ จงสู้สิ…สู้ก็ตาย ไม่สู้ก็ตาย สู้ดีกว่านะ สู้ให้ถึงที่สุด สู้จนหมดอายุขัย จะได้แค่ไหนก็เอาแค่นั้น เราต้องเตือนตัวเราเอง เพราะเราทำของเราเอง เราทำมากได้มาก ทำน้อยได้น้อย ยายทำยายก็ได้ คุณก็ไม่ได้ คุณทำคุณก็ได้ เพราะฉะนั้นก็ทำมาก ๆ ไว้ก่อนเราทำทุก ๆ วัน ก็ได้ทุก ๆ วัน ทำให้ถึงที่สุด โอวาท คุณยายอาจารย์มหารัตนอุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูง ที่มา หนังสือคำสอนยาย
เรื่องธรรมะ ยายทำจนรู้หมดทุกสิ่งทุกอย่างว่า อะไรเป็นอะไร อะไรอยู่ที่ไหน อย่างกับว่า สมมติของหยาบนะ เข็มอยู่ตรงไหน จานอยู่ตรงไหน ต้องไปค้นหามาให้หลวงพ่อวัดปากน้ำจนได้ ธรรมะก็เหมือนกัน ต้องค้นได้ขนาดนี้ เรื่องนั่งธรรมะยายเก่งมาก นั่งเก่งจริง ๆ เวลาเข้าที่แล้ว ทิ้งทุกอย่างหมด เอาแต่ธรรมะอย่างเดียว บุกธรรมะอย่างเดียว ที่เห็นออกมารบกับหยาบ เวลายายออกมารบกับหยาบ ต้องถอยออกจากธรรมะละเอียดทีละชั้น ถอยออกมาทีละกาย ตั้งแต่กายพระอรหัตจนถึงกายมนุษย์หยาบ พอถึงกายมนุษย์หยาบ ก็จวกเขาได้ พอเรื่องข้างนอกเรียบร้อยแล้วก็ทิ้งเอาธรรมะคืน บุกธรรมะ ลืมเรื่องข้างนอกหมด เพราะยายยังอาศัยโลกอยู่ จึงต้องถอยออกมาหยาบ เรายังต้องกินข้าวนี่ หยาบก็ต้องรบ ละเอียดก็ต้องรบ ที่เห็นยายออกมารบหยาบข้างนอก ก็เพื่อให้งาน เรียบร้อย รบไปงั้นแหละ แต่พอเข้ากุฏินั่งธรรมะ เรื่องทุกอย่างก็วางทิ้งหมดมีแต่ธรรมะอย่างเดียว เรื่องนี้ยายแบ่งเวลาเป็น พอนั่งธรรมะก็เอาใจหยุดไปเรื่อย ๆ ที่ศูนย์กลางกาย หยุดที่กายมนุษย์ ตกศูนย์ก็ถึงกายมนุษย์ละเอียด จนถึงกายธรรมอรหัต มี 18 กาย เป็นทางผ่าน พอถึงกายธรรมอรหัตก็รู้เห็นหมด อย่างนี้เรียกว่า …
ชาตินี้ยายกลัวอยู่อย่างเดียว กลัวว่าจะได้บุญน้อย บุญจะแพ้คนอื่นเขา เพราะว่าถ้าเรามีบุญมากแล้ว ทุกสิ่งทุกอย่างที่ปรารถนาก็สำเร็จ ที่จะทำก็สำเร็จทุก ๆ อย่าง ใครมาขวางไม่ได้ ด้วยอำนาจบุญ เพราะฉะนั้น การมีบุญมากเป็นสิ่งที่ดีที่สุด จะทำสิ่งใดก็ทำได้ทุก ๆ อย่าง แล้วก็สำเร็จทุกอย่างด้วย โอวาท คุณยายอาจารย์มหารัตนอุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูง ที่มา หนังสือคำสอนยาย
ทำสมาธิ สัมมาอะระหัง ก็ได้บุญแล้ว การได้ธรรมกายไม่ใช่ของง่าย ๆ ใจเรามันวิ่งไปทั่วรอบโลก ต้องดึงมันเข้ามา ให้หยุดให้นิ่งอยู่ที่ศูนย์กลางกาย เหนือสะดือ 2 นิ้ว เรื่องอื่นอย่าไปคิด ทิ้งมันไปให้หมด พอใจหยุดใจนิ่ง มันก็จะสว่างในท้อง ทำใจให้หยุดให้นิ่ง นึกถึงองค์พระให้ใส โอวาท คุณยายอาจารย์มหารัตนอุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูง ที่มา หนังสือคำสอนยาย
ยายไม่อยากอยู่บนสวรรค์นานเกินไป อยากเกิดมาในโลกมนุษย์เร็ว ๆ เพื่อจะได้สร้างบารมีมาก ๆ ต่อไป โอวาท คุณยายอาจารย์มหารัตนอุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูง ที่มา หนังสือคำสอนยาย
หยุด เท่านั้นคือตัวสำเร็จ สำเร็จหมดทั้งทางโลก ทางธรรมทางโลก เขาอยากไปไหน ๆ ไปเร็ว ๆ ก็ต้องขึ้นรถไป ขึ้นเครื่องบินไป แต่ทางธรรมต้อง “หยุด” ถ้าไม่หยุด ไปไม่ได้ ยิ่งหยุดเท่าไร ก็ไปเร็วเท่านั้น เหมือนเรื่ององคุลีมาล ที่หลวงพ่อท่านเทศน์องคุลีมาลจะวิ่งไปตัดนิ้วพระพุทธเจ้า เพื่อให้ได้นิ้วครบ 1,000 นิ้ว จะได้เป็นเจ้าโลก วิ่งไปก็ร้องว่า “สมณะหยุด สมณะหยุด” พระพุทธเจ้าตรัสตอบว่า “สมณะหยุดแล้ว ท่านสิยังไม่หยุด” “หยุด” คำนั้นแหละ คือตัวสำเร็จ หยุดตัวนี้แหละ คือ ใจท่านหยุดแล้ว ถ้าใจไม่ หยุดก็ไม่ถึงธรรม ธรรมทุกอย่างมีอยู่ในตัวเรา จะถึงได้ต้องทำใจ ให้หยุด ถ้าไม่หยุดก็ไม่ถึง เพราะฉะนั้นเรานั่งธรรมะ ก็ต้องทำใจหยุดให้ได้ เป็นเรื่องสำคัญ พระไตรปิฎก 84,000 พระธรรมขันธ์ ย่อแล้ว เหลือ 3 คือ บริสุทธิ์กาย บริสุทธิ์วาจา …
บุญในอดีตเรามีมากหรือน้อย จะส่งผลให้เป็นไปในปัจจุบันนี้ ถ้าบุญในอดีตเราทำมา 10 ก็ส่งผล 10 ทำมา 100 ก็ส่งผล 100 บุญที่เราทำในปัจจุบันนี้ส่งผลในปัจจุบันเพียง 10–20 % ของบุญที่ทำ แต่จะส่งผลเต็มที่ในอนาคต ทำให้ชาติ หน้าของเราจะดีมาก ด้วยผลบุญในปัจจุบัน ดังนั้น เราต้องหัดมักน้อยให้มาก ๆ ถ้าเรามี 100 ใช้ 1,000 ไม่นานก็วิบัติ แต่ถ้าเรามีบุญ 1,000 ใช้แค่ 100 ไม่นานบุญก็ ต้องส่งผลมากขึ้น เมื่อได้มากขึ้น ก็ให้วางใจเป็นอุเบกขา อย่าโลภ จงคิดว่า นั่นเป็นบุญที่ส่งผล แล้ววางใจเฉย ๆ โอวาท คุณยายอาจารย์มหารัตนอุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูง ที่มา หนังสือคำสอนยาย
ทั่วแสนโกฏิจักรวาล อนันตจักรวาล ไม่มีใครช่วยเราให้พ้นทุกข์ได้หรอก นอกจากธรรมะเท่านั้น เกาะธรรมะให้แน่น ๆ นะ แค่เห็นแสงสว่างเพียงแวบเดียว บุญก็มากมายมหาศาล เป็นฟ้าครอบเชียวนะ เวลายายนั่งธรรมะ ใจยายก็จรดที่ศูนย์กลางกาย ผ่านกายต่าง ๆ เข้าไปเรื่อย ๆ จนถึงพระนิพพาน แล้วใจก็ไปติดที่โน่น จะไปดูอะไรก็ได้ กิเลสก็ไม่มี แต่พอยายจะพูดกับใคร ยายก็ถอนใจมาจดจ่อกับคนที่ยายจะพูดด้วย ใจมันก็หยาบ อายตนะหยาบก็เกาะ กิเลสมันก็เกาะ คนที่แต่งงาน ใจมันต้องหยาบ จึงคิดจะแต่ง เมื่อใจหยาบ อายตนะหยาบมันเกาะ ไม่ยากหรอกที่จะได้ธรรมะ ถ้ารักธรรมะจริง ไม่ต้องไปนึกถึงคนอื่น ให้นึกแค่ตัวเอง เพราะว่าไม่มีใครช่วยเราได้ ศาสนาพุทธมีเพียง 3 อย่าง คือปริยัติ ปฏิบัติ ปฏิเวธ นอกนั้นไม่ใช่ โอวาท คุณยายอาจารย์มหารัตนอุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูง ที่มา หนังสือคำสอนยาย
ผู้ที่จะสร้างบารมีไปกับยาย หรือไปเกิดร่วมกัน สร้างบารมีร่วมกันไปได้ตลอด จะต้องเป็นผู้มีใจสะอาด คือ จะทำอะไรก็ตาม ก็ตั้งใจเอาบุญจริง ๆ ทำเอาบุญอย่างเดียว คนใจสะอาดเท่านั้น จึงจะอยู่ใกล้ยายได้ ถ้าใจสกปรกก็อยู่ด้วยกันไม่ได้ เหมือนน้ำอยู่รวมกับน้ำมันไม่ได้ โอวาท คุณยายอาจารย์มหารัตนอุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูง ที่มา หนังสือคำสอนยาย