คำถาม:
การนั่งสมาธิ เห็นบางคนต้องทนนั่งหลายๆ ชั่วโมง ใจจึงจะสงบได้ บางคนเดี๋ยวก็ได้ ทำไมจึงแตกต่างกันครับ ?
คำตอบ:
คืออย่างนี้ จะไม่ขอใช้คำว่าใครมีบุญเก่าบุญใหม่มากกว่ากัน แต่จะใช้คำว่า ใครที่ปกติ เป็นคนไม่เจ้าอารมณ์ เป็นคนที่ไม่เอาแต่ใจตัวเอง ไม่ทำตามแต่ใจอยาก เป็นคนมีเหตุผล คนประเภทนี้เมื่อถึงเวลาทำสมาธิ จะประคองใจให้หยุดให้นิ่งได้ง่าย
สำหรับท่านที่ประคองใจให้หยุดให้นิ่งไม่ค่อยจะได้กับเขา ก็รู้ไว้เถอะว่าเราน่ะเจ้าอารมณ์ อย่าสงสัยเลย นะ
ก็เพราะว่าเป็นคนเจ้าอารมณ์เอาแต่ใจตัวเองนี่แหละ หลวงพ่อจึงต้องใช้วิธีฝึกให้แบบดัดสันดาน แต่ถ้าพูดก่อนหน้านี้ตรงๆ คงไม่ยอมมาวัดกันหรอก ก็ต้องค่อยๆ ตะล่อม “มานะ มาอยู่กลด” มาอยู่ทำไม? “มาดัดนิสัยเจ้า อารมณ์”
ถ้าพูดภาษาชาวบ้านให้ชัดแบบสมัยพ่อขุนรามคำแหง ก็ต้องพูดว่ามาฝึกหัดดัดสันดานเจ้าอารมณ์กันไง ที่เรามาปักกลดกันนี่พระก็ปักกลด เณรก็ปักกลด ญาติโยมก็ปักกลด ให้ปักกลดอยู่ทำไม?
ก็จะดัดสันดานเจ้าอารมณ์ให้อย่างไรล่ะ เช่น เมื่อก่อนนี้กว่าจะนอนได้ ถ้าไม่มีห้องแอร์ละก็ ฉันนอนไม่หลับ คราวนี้มาอยู่วัดอยู่กลดเป็นอย่างไรบ้างล่ะ นอนบนลูกรังสบายดีไหม มันก็หลับได้นี่ยกตัวอย่าง
เพียงแค่การเป็นคนเจ้าอารมณ์อย่างเดียว มันยังส่งผลไปถึงการกระทำทุกเรื่องอย่างนึกไม่ถึง เมื่อเป็นอย่างนี้ มาเถอะนะมาปักกลดอยู่ธุดงค์ มาฝึกตนเองมาดัดนิสัยตนเองเสียเร็วๆ แน่นอนว่าอยู่ธุดงค์ไม่สบายหรอก แต่นั่นแหละการมาอยู่ธุดงค์ก็เป็นวิธีขจัดความเจ้าอารมณ์อย่างได้ผลชะงัดที่สุด
เมื่อใดก็ตามที่เราขจัดความเจ้าอารมณ์ออกไปจากใจได้ เมื่อนั้นความดีงามต่างๆ ก็จะปรากฎแก่เรา แม้แต่การนั่งสมาธิประสบผลสำเร็จโดยง่าย
โอวาท หลวงพ่อทัตตชีโว (คุณครูไม่เล็ก)
วันที่
ที่มา
เรียบเรียงจากรายการหลวงพ่อตอบปัญหา ทาง DMC
บทความหลวงพ่อตอบปัญหา