คำถาม:
เวลานั่งสมาธิทำไมจึงจรดเข้ากลางได้ยากเย็นนักคะ บางครั้งก็มึนและปวดหัว เป็นเพราะอะไรคะ?
คำตอบ:
ที่เข้ากลางได้ยากเย็น ก็เพราะว่าตั้งแต่เกิดมาเราไม่เคยถูกสอนให้รู้จักศูนย์กลางกาย เพราะฉะนั้นเวลาคิด เราก็คิดที่หัวสมองกันทั้งนั้น แล้วก็คิดกันตลอดเวลา มาฝึกนั่งสมาธิ บอกให้หยุดคิด ก็หยุดไม่ได้ มิหนำซ้ำยังคิดเพิ่มขึ้นอีกว่าจะหยุดคิดได้อย่างไร คิดฟุ้งซ่านมากมายแล้วมาบ่นว่าปวดหัว
ไอ้ที่ปวดหัวเพราะอะไร เพราะนึกไม่เป็น นึกไม่ถูกเวลาที่คนทั่ว ๆ ไปนึกคิด เขาจะใช้สมองเป็นที่ทำงานของการคิด คิดมากเข้ากะโหลกมันขยายไม่ได้ ความคิดมันคับกะโหลก มันก็ต้องปวดหัว แต่ถ้าเอาศูนย์กลางกายซึ่งอยูในกลางท้องเป็นที่ทำงานของการคิด จะไม่ปวดหัว
พอเอาความคิดเข้ากลางได้ ก็มีที่กว้างขวางให้คิด แล้วก็คิดได้แบบเย็นๆ เป็นความคิดที่กรองด้วยสติ เวลานึกนิมิตองค์พระหรือดวงแก้ว บอกให้นึกเบาๆ แบบไม่ใช้กำลัง ให้นึกเหมือนนึกหน้าแม่หรือนึกถึงสิ่งที่เราคุ้นที่สุดก็นึกได้
ให้นึกสบายๆ นึกง่ายๆ เช่น นึกถึงหยาดน้ำค้างบนปลายยอดหญ้าในยามเช้า เป็นหยดกลมๆ ใสๆ หรือหยดน้ำที่กลิ้งอยู่บนใบบัวเดี๋ยวก็นึกออก นึกได้ชัดเจน เปลี่ยนที่ทำงานของการคนึกเสียใหม่ให้มาตรึกอยู่ที่กลางท้องให้ได้นะลูกนะ แล้วนะไม่ปวดหัว
โอวาท หลวงพ่อทัตตชีโว (คุณครูไม่เล็ก)
วันที่
ที่มา
เรียบเรียงจากรายการหลวงพ่อตอบปัญหา ทาง DMC
บทความหลวงพ่อตอบปัญหา