“ใจอยู่ข้างนอกเมื่อไหร่เดี๋ยวบาปเกิด ใจอยู่ข้างในเดี๋ยวบุญเกิด”
.
คุณยายบอกว่า ตรวจตรามาทั้งหมดโลกแล้ว มีบุญกับบาปเท่านั้น ทั้งโลกไม่มีอะไร มีอยู่แค่บุญกับบาป
.
ถ้าใจอยู่ข้างนอก ใจหลุดออกไปข้างนอกเมื่อไหร่ เดี๋ยวเรื่องบาปก็จะแทรกเข้ามาได้ ถ้าใจอยู่ข้างในเมื่อไหร่ บุญเกิดเป็นสายเหมือนสายฝน บาปเกิดไม่ได้ ต้องจำเป็นหลักให้ดี
.
ข้างนอกกับข้างใน ใจอยู่ข้างนอกเมื่อไหร่เดี๋ยวบาปเกิด ใจอยู่ข้างในเดี๋ยวบุญเกิด อยู่ตรงนี้
.
คนเราสำคัญอยู่ที่บุญกับบาป คือ บุญมากก็เป็นสุข บาปมากก็เป็นทุกข์ แต่ว่าบุญจะมาก มีข้อแม้ใจต้องอยู่ข้างในตัว
.
แต่สิ่งที่ไม่น่าเชื่อคือ ยิ่งตัวเราเองหรือรอบตัวสกปรกเท่าไร ใจจะไม่ยอมอยู่กับตัว วิ่งออกข้างนอกหมด
.
ตื่นเช้ามาใจกำลังดี ๆ อารมณ์กำลังดี ๆ ไปได้ยินคำพูดอะไรไปไม่เข้าท่า ใจวิ่งออกจะไปลุยกับเขาแล้ว ได้กลิ่นอะไรไม่เข้าท่า ใจไม่อยู่กับตัว เห็นข้าวของอะไรมันสกปรก เดี๋ยวจะออกไปลุยกันเสีย
.
ในทางกลับกัน เมื่อตัวเราและรอบตัวเรา อะไร ๆ ก็สะอาดไปหมด ใจจะนิ่งขึ้นมา แล้วใจรักที่จะอยู่ในตัว
.
แต่มีข้อแม้ สะอาดเพราะมือเรา ไม่ใช่สะอาดเพราะคนใช้ทำ
ถ้าสะอาดเพราะคนใช้ทำก็งั้น ๆ แต่สะอาดเพราะเราทำ กว่าจะได้ขนาดนี้ เหนื่อยแทบตาย อะไร ๆ จะไม่อยากได้อีกแล้ว แค่นี้พอ อันนี้เป็นข้อคิด
.
คุณยายบอกว่า ที่ให้ทำความสะอาดข้างนอกเพื่อให้สะอาดเข้าไปข้างใน แปลว่าใช้ให้คนอื่นทำผลสุดท้ายเลยสะอาดแค่ข้างนอก ข้างในของเราไม่ได้สะอาดตามไปด้วย
.
7 กันยายน 2561
โอวาท หลวงพ่อทัตตชีโว (คุณครูไม่เล็ก)
ที่มา