อานิสงส์ถวายเข็ม (พระสูจิทายกเถระเคยถวายเข็ม 5 เล่มแด่พระพุทธเจ้าทำให้มีปัญญาเฉียบแหลมไปทุกชาติ)
การบังเกิดขึ้นของพระพุทธศาสนา ไม่ใช่เป็นเรื่องที่บังเกิดขึ้นได้ง่าย จะต้องรอคอยการบังเกิดขึ้นของพระบรมโพธิสัตว์เจ้าทั้งหลาย ท่านเหล่านั้นต้องสั่งสมบุญบารมีมากมาย กว่าที่บารมีจะเต็มเปี่ยม จะต้องอดทนสร้างบารมีด้วยหัวใจที่แข้มแข็ง เปี่ยมไปด้วยมหากรุณาที่จะยกตนและสรรพสัตว์ทั้งหลาย ให้พ้นจากกองทุกข์ และมุ่งหน้าสั่งสมบารมีทั้งสามสิบทัศให้เต็มเปี่ยมบริบูรณ์ จนกระทั่งได้ตรัสรู้อนุตตรสัมมาสัมโพธิญาณ แล้วบังเกิดเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าและพระธรรมคำสอนที่ทรงคุณค่าขึ้น ดังนั้นการดำเนินตามรอยของพระบรมศาสดา จึงเป็นสิ่งที่เราต้องดำเนินตาม
มีวาระแห่งภาษิตที่ปรากฏอยู่ใน ปรัปปสาทกเถราปทาน ความว่า
“ใครได้เห็นพระสัมพุทธเจ้าผู้องอาจ ผู้ประเสริฐ ผู้แกล้วกล้า ผู้แสวงหาคุณใหญ่ ทรงชนะวิเศษ มีพระฉวีวรรณดังทองแล้ว จะไม่เลื่อมใสเล่า ใครเห็นพระฌานของพระพุทธเจ้า อันเปรียบเหมือนภูเขาหิมวันต์อันประมาณไม่ได้ ดังสาครอันข้ามได้ยาก แล้วจะไม่เลื่อมใสเล่า ใครเห็นศีลของพระพุทธเจ้า ซึ่งเปรียบเหมือนแผ่นดินอันประมาณมิได้ ดุจมาลัยประดับศีรษะอันวิจิตรฉะนั้นแล้ว จะไม่เลื่อมใสเล่า ใครเห็นพระญาณของพระพุทธเจ้า ซึ่งเปรียบดังอากาศอันไม่กำเริบ ดุจอากาศอันนับไม่ได้ฉะนั้นแล้ว จะไม่เลื่อมใสเล่า”
ถ้อยคำสุภาษิตนี้ พราหมณ์ผู้หนึ่งได้กล่าวสรรเสริญคุณของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าพระนามว่าสิทธัตถะ เป็นถ้อยคำที่พราหมณ์ผู้นั้นเกิดความปีติซาบซึ้งในพระพุทธคุณ และได้พูดออกจากใจด้วยความเลื่อมใสศรัทธา ด้วยถ้อยคำที่กล่าวในครั้งนั้น เป็นเหตุให้ท่านได้เข้าถึงสวรรค์สมบัติและนิพพานสมบัติในเวลาต่อมา
ในครั้งนี้ หลวงพ่อก็เลยถือโอกาสนำคำกล่าวอันเป็นมงคลนี้มาให้พวกเราได้รับทราบ จุดประสงค์ก็คือ อยากจะให้ได้ตระหนักในการสรรเสริญพระรัตนตรัย หากเรามีใจผูกพันกับพระรัตนตรัย เช่นมีพระพุทธเจ้าเป็นอารมณ์เป็นต้น การสั่งสมบุญในแต่ละครั้งจะเกิดมหากุศลที่ยิ่งใหญ่ เพราะใจที่เจริญพุทธานุสติ ย่อมเป็นใจที่ผ่องใส ทุกสิ่งทุกอย่างนั้น เริ่มต้นที่ใจ ใจที่ผ่องใสจะทำให้ความคิด คำพูด การกระทำล้วนดีงามถูกต้อง หากเมื่อไหร่ลงมือสร้างบุญ ก็จะได้อานิสงส์มากเป็นพิเศษ ดังนั้น ในการประกอบบุญกุศลต้องมีใจที่สะอาด บริสุทธิ์ ผ่องใส เป็นสิ่งที่สำคัญเหนือสิ่งอื่นใด
นักสร้างบารมีที่ดีจึงควรที่จะผูกใจไว้กับสิ่งที่ประเสริฐเช่นพระพุทธเจ้าเป็นต้น เมื่อรักษาใจได้อย่างนี้แล้ว หากเราปรารถนาที่จะสร้างบุญพิเศษอะไร เราก็ทำของเราไป แล้วก็นึกถวายเป็นพุทธบูชาไปด้วย นักสร้างบารมีที่ประสบความสำเร็จเมื่อครั้งในอดีต เมื่อย้อนกลับไปดูประวัติการสร้างบารมีของท่านเหล่านั้นแล้ว จะพบว่า ทุกๆ ท่านล้วนมีโอกาสทำบุญพิเศษกันทั้งนั้น เราประกอบเหตุอย่างไรไว้ ผลที่ได้ก็จะประจักษ์อย่างนั้น พอเหมาะพอสมกับการทุ่มเทสร้างบุญของเรา
เมื่อพูดถึงบุญพิเศษที่แต่ละบุคคลในอดีตได้ตั้งใจสั่งสมกันเอาไว้ ครั้งนี้ หลวงพ่อก็มีเรื่องๆ หนึ่ง ที่อยากนำมาเล่าให้ฟัง เป็นเรื่องที่น่าประทับใจอย่างยิ่ง เป็นเรื่องของพระอรหันต์องค์หนึ่งนามว่า สูจิทายกเถระ มีอยู่ภพชาติหนึ่ง ท่านได้สั่งสมบุญกับเนื้อนาบุญผู้เลิศ แล้วก็ได้ประสบผลแห่งบุญ บุญนั้นได้ส่งผลให้ท่านได้บรรลุธรรมในบั้นปลายของชีวิต ได้บรรลุถึงวัตถุประสงค์ของการเกิดมาเป็นมนุษย์ คือเข้าถึงพระนิพพานในที่สุด
พระสูจิทายกเถระรูปนี้ หลายภพหลายชาติที่ผ่านมา ท่านก็ได้บำเพ็ญบุญกุศลไว้กับพระพุทธเจ้าผู้ประเสริฐองค์ก่อนๆ พอสมควร แต่ก็ยังไม่ได้ทำอย่างที่เรียกว่า ควรค่าแก่การจดจำเท่าใดนัก ท่านก็คงเอาบุญธรรมดาๆ แบบทั่วๆ ไปเท่านั้น แม้ถึงกระนั้นก็ตาม บุญเล็กน้อยที่สร้างเอาไว้ในอดีต ก็ตามส่งผลเป็นอุปนิสัยสมควรแก่พระนิพพานในอนาคตกาลเบื้องหน้า
* ในระหว่างนั้นท่านเวียนว่ายตายเกิดในภพภูมิต่างๆ ทั้งดีและทั้งไม่ดี สลับสับเปลี่ยนกันไป จนมาถึงภพชาติหนึ่ง ในสมัยของพระผู้มีพระภาคเจ้าพระนามว่า สุเมธะ ได้ตรัสรู้อนุตตรสัมมาสัมโพธิญาณ พระองค์ได้เสด็จประกาศพระสัทธรรมในแว่นแคว้นต่างๆ ทั่วพื้นชมพูทวีป พระเถระท่านก็ได้มาบังเกิดในตระกูลแห่งหนึ่ง พอเจริญวัย เห็นมหาชนมากมาย เดินทางกันไปเป็นกลุ่มๆ กลุ่มเล็กบ้าง ใหญ่บ้าง ทุกๆ คนต่างก็มีดอกไม้ พวงมาลัย ของหอมและนํ้าปานะอยู่ในมือ ไม่มีผู้ใดที่เดินไปมือเปล่าเลย ท่านเห็นมหาชนเหล่านั้นเดินผ่านทางหน้าบ้านของตนเองทุกๆ วัน จึงเกิดความสงสัย วันหนึ่งจึงเข้าไปถามสาธุชนท่านหนึ่งว่า ทุกๆ วันเวลาเย็น มหาชนต่างมีดอกไม้ เครื่องสักการะอยู่ในมือ เดินออกจากบ้านทุกๆ วัน อย่างสมํ่าเสมอ พวกเขาเดินทางไปไหนกัน
ผู้มีบุญท่านนั้นได้ตอบว่า “พ่อหนุ่ม ท่านไม่ทราบข่าวมงคลหรือ บัดนี้พระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระนามว่า สุเมธ ได้เสด็จอุบัติขึ้นในโลกแล้ว พระองค์ทรงแสดงธรรมเพื่อนำสรรพสัตว์ออกจากทุกข์ ทรงเป็นที่พึ่งของโลก ผู้คนทั้งหลายที่ท่านเห็นเดินอยู่ทุกวันนี้ ทุกๆ คนมีใจมุ่งไปสักการะพระผู้มีพระภาคเจ้า และจะได้เข้าเฝ้าฟังธรรมจากพระโอษฐ์ของพระองค์”
กุลบุตรหนุ่มครั้นได้ฟังเช่นนั้น ก็เกิดความปรารถนาที่จะฟังธรรม จึงถามว่า “หากข้าพเจ้าจะไปบ้าง จะได้ไหม” ผู้มีบุญท่านนั้นก็ตอบทันทีว่า “เชิญเถิดพ่อหนุ่ม พระบรมศาสดาทรงมีมหากรุณาอย่างยิ่ง ทรงโปรดทุกๆ คนโดยไม่เลือกชนชั้นวรรณะ พระองค์มีพระพักตร์ไม่สยิ้ว ทรงยิ้มแย้มเบิกบานต้อนรับทุกๆ คน” พอได้ฟังอย่างนั้นก็สบายใจ จึงออกเดินทางไปฟังธรรมของพระศาสดาที่พระวิหารพร้อมๆ กับมหาชน
พอไปถึงพระวิหาร ได้ฟังธรรมของพระศาสดา เกิดความซาบซึ้งในเนื้อหาคำสอนที่พระองค์ตรัสเอาไว้ว่า ไม่ควรตั้งตนอยู่ในความประมาทมัวเมาในชีวิต ผู้ที่ประมาทแล้วก็เท่ากับเป็นคนที่ตายแล้ว ทำให้ท่านได้คิด และในวันนั้นก็ได้มีผู้บรรลุธรรมกันมากมาย แต่บารมีของกุลบุตรนั้นยังไม่เต็มเปี่ยม จึงไม่ได้บรรลุธรรม ได้เป็นเพียงแค่สัมมาทิฏฐิบุคคลเท่านั้น
กุลบุตรท่านนี้ เกิดความเลื่อมใสอย่างเต็มเปี่ยม ในใจมีแต่มหาปีติ คิดอยากจะทำบุญกับพระพุทธองค์ แต่ก็ไม่เห็นอะไร เห็นแต่เพียงเข็ม ๕ เล่ม ในขณะนั้นเท่านั้น จึงน้อมถวายเข็ม ๕ เล่มนั้นเพื่อทำจีวรกรรมแด่พระผู้มีพระภาคเจ้า ด้วยอานุภาพที่ได้ถวายเข็ม ๕ เล่มนั้น บุญได้ส่งผลให้ท่านเสวยทิพยสมบัติอันประณีตในเทวโลกและมนุษย์สมบัติในเมืองมนุษย์ และได้บุญพิเศษอย่างหนึ่งติดตัวไปทุกภพทุกชาติคือจะเป็นผู้มีปัญญาเฉียบแหลม ฉลาดในอุบายที่เป็นทั้งความเสื่อมและความเจริญในภพที่ตนเกิด
ในพุทธุปบาทกาลนี้ ท่านได้บังเกิดในตระกูลสัมมาทิฏฐิ มีความเลื่อมใส ได้ออกบวชและบรรลุพระอรหัตในขณะที่ปลงผมนั่นเอง ต่อมาภายหลังท่านมาพิจารณาบุพกรรมของตัวก็เกิดโสมนัส ก็ดีใจว่า ในกัปที่สามหมื่นแต่กัปนี้ ได้ถวายเข็ม ๕ เล่ม แด่พระสุเมธะพุทธเจ้าผู้เป็นนายกของโลก ผู้เป็นจอมแห่งชน ด้วยการถวายเข็มนั้น ญาณเป็นเครื่องรู้แจ้งอรรถและธรรมอันละเอียดคมกล้า แม่นยำ รวดเร็วและสะดวกเกิดขึ้นอย่างน่าอัศจรรย์ และได้เป็นพระเจ้าจักรพรรดิ ๔ ครั้ง ทรงพระนามว่า ทิปทาธิบดี สมบูรณ์ด้วยแก้ว ๗ ประการ ในที่สุดก็ขจัดกิเลสทั้งหลายได้ ถอนภพทั้งปวงได้หมด หยุดการเวียนว่ายตายเกิด เป็นผู้ทรงอภิญญาสมบูรณ์ด้วยวิชชาและจรณะ ด้วยอานุภาพแห่งบุญที่ได้ถวายเข็มเล่มน้อย
เราจะเห็นว่า เมื่อมีใจที่เลื่อมใส บุญที่สร้างก็เกิดขึ้นเป็นทับทวี เราประกอบเหตุอย่างไร ผลบุญที่ละเอียดรวมทั้งของหยาบๆ ก็บังเกิดขึ้น แม้เพียงแค่ถวายเข็มด้วยตั้งใจยังส่งผลให้มีปัญญาเฉียบแหลม มีญาณเป็นเครื่องรู้สามารถรู้แจ้งเห็นแจ้งในอรรถและธรรมที่ละเอียดลึกซึ้ง และรู้ได้อย่างรวดเร็ว นี้ก็ด้วยอานุภาพบุญ เมื่อเราทราบอย่างนี้ดีแล้ว ก็ต้องตักตวงเอาบุญให้ครบถ้วนทุกๆ อย่าง สั่งสมบุญกันในทุกๆ ด้าน เราจะได้สมบูรณ์พร้อมในทุกสิ่ง ให้หมั่นทำให้ได้อย่างนี้กันทุกคน
* มก. เล่ม ๗๑ หน้า ๒๘๘
พระธรรมเทศนา โดย หลวงพ่อธัมมชโย (คุณครูไม่ใหญ่)
ที่มา https://buddha.dmc.tv/dhamma/11862
ต้นฉบับ หนังสือ ธรรมะเพื่อประชาชน ฉบับอานิสงส์แห่งบุญ ๑
กลับสู่
สารบัญธรรมะเพื่อประชาชน สำหรับไฟล์เสียง, วีดีโอ และ Article