พุทธศาสนาในแผ่นดินจีน และ พระถังซัมจั๋ง (พระถังซำจั๋ง) ฉบับฝันในฝันวิทยา (ตอนจบ)วันที่ 8 – 9 มีนาคม 2549
พระถังซัมจั๋ง 唐三藏 (Táng sānzàng) เป็นพระภิกษุจีนในสมัยราชวงศ์ถัง ในวัย 13 ปี ท่านปรารถนาอยากจะบวช แต่อายุยังไม่ถึงเกณฑ์ ท่านโน้มน้าวจนกระทั่งได้บวชเป็นสามเณร อุปสมบทที่วัดต้าฉือ มีฉายาว่า เสวียนจ้าง 玄奘 Xuánzàng
ท่านศึกษาธรรมะจากหลายสำนักและพบว่ามีความแตกต่างกัน เมื่อตรวจสอบคัมภีร์ก็แตกต่างกันอีก ไม่อาจทราบว่าฝ่ายใดถูกต้อง
พ.ศ.1172 อายุ 26 ปี เพราะมีคำสั่งห้ามการเดินทางจากทางการ ท่านจึงต้องเดินทางไปศึกษาคำสั่งสอนดั้งเดิมยังถิ่นกำเนิดพระพุทธศาสนา เพียงผู้เดียว ตามเส้นทางสายไหม เดินทางด้วยเท้า ผ่านทะเลทราย บางช่วงไม่มีน้ำฉัน จนเป็นลมสลบไปหลายครั้ง มีโจรผู้ร้ายระหว่างทาง
ท่านไปถึงอินเดีย ในยุคสมัยพระเจ้าศีลาทิตย์ ได้ศึกษาหัวข้อธรรมและภาษาสันสกฤต จนแตกฉาน ที่มหาวิทยาลัยนาลันทา ศึกษาอยู่ 5 ปี ท่านเคยเป็นตัวแทนพระภิกษุแสดงธรรมเป็นภาษาสันตกฤต ถึง 1600 หัวข้อ โดยไม่มีผู้ใดคัดค้านสิ่งที่ท่านแสดง จนท่านมีชื่อเสียงไปทั่วอินเดีย อนึ่งช่วงเวลาที่ท่านศึกษา พระพุทธศาสนาในอินเดียเริ่มมีคำสอนแบบเทวนิยมซึ่งได้อิทธิพลจากพราหมณ์เจือปนบ้างแล้ว
ในปี พ.ศ. 1186 พระถังซัมจั๋งตัดสินใจนำพระไตรปิฏกกลับไปเมืองจีน โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อพระภิกษุปฎิบัติไปในทิศทางเดียวกัน พระเจ้าศีลาทิตย์ จัดผู้คนพร้อมเสบียง ขนคัมภีร์, พระพุทธรูปและของมีค่า โดยท่านใช้เวลาอัญเชิญพระไตรปิฎก 18 ปี หลังจากนั้น ท่านใช้เวลาแปลพระไตรปิฏกจากสันสกฤตเป็นภาษาจีนอีก 19 ปี พระพุทธศาสนาในแผ่นดินจีนตั้งได้แล้ว ไม่กี่ปีท่านก็มรณภาพ
ตลอดการเดินทาง ได้เขียนเป็นบันทึกการเดินทางไว้ ในหนังสือ ชื่อ大唐西游记 (Dà táng xīyóu jì) จดหมายเหตุการเดินทางสู่ดินแดนตะวันตกของมหาราชวงศ์ถัง
เรื่องราวการเดินทางของพระถังซัมจั๋ง ในภายหลัง อู๋เฉิงเอิน 吴承恩 (wúchéng’ēn) กวีชาวจีน ยุคราชวงศ์หมิง นำมาแต่งเป็นวรรณกรรมเรื่องไซอิ๋ว เพิ่มตัวละครเข้าไป ภายหลังมีผลทำให้ความเชื่อของผู้คนเบี่ยงเบนไป จนตัวละครที่เสริมเข้าไปบดบังความสำคัญของพระถังซัมจั๋ง
ปกิณกธรรม เทวบุตรจากดุสิตองค์หนึ่ง ได้รับพุทธพยากรณ์จากพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเมื่อครั้งที่พระพุทธองค์โปรดพุทธมารดาที่ดาวดึงส์ ในภายหลังเทวบุตรถือกำเนิดในแผ่นดินจีน
โอวาท หลวงพ่อธัมมชโย (คุณครูไม่ใหญ่)