นั่งธรรมะอย่างถูกหลักวิชา ถ้าฟุ้ง เราไม่ต้องเพ่งขับไล่ความฟุ้ง เพราะว่าที่ใดมีความคิด ที่นั้นฝึกจิตได้ เราหนีความคิดไม่พ้นหรอก เราสั่งสมประสบการณ์ในชีวิตประจำวันด้วยความคิด เป็นภาพ เป็นเสียง กลิ่น รส สัมผัส แล้วก็มารวมอยู่ที่ใจเรา ถึงเวลาที่เราฝึก มันก็ระเบิดออกมา เราก็ทำเฉยๆกับมัน ช่างมัน…ถ้าตั้งใจมาก ก็สอนตัวเองให้ได้ว่า ไม่เกิดประโยชน์อันใดเหมือนการบำเพ็ญทุกขกิริยา …ต้องสังเกต แม้ทำได้ดีก็ต้องจำรอยเอาไว้ เราหลับตาอย่างไร เราวางใจอย่างไร ถึงนิ่ง นุ่ม สบาย …
โอวาท หลวงพ่อธัมมชโย (คุณครูไม่ใหญ่)