ลูกก็ต้องหยุดไว้ กลางกาย
หมั่นฝึกอย่าดูดาย ลูกแก้ว
ให้ใจสนิท บ่ คลาย เคลื่อนที่
เมื่อถูกส่วนดีแล้ว เคลื่อนเข้าเร็วฉิว
ตะวันธรรม
(เมื่อเราได้สวดมนต์บูชาพระรัตนตรัยกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว
ต่อจากนี้ไปตั้งใจเจริญสมาธิภาวนากันนะ……..)
…หยุดนิ่งนี่สำคัญมาก
ให้หยุดนิ่งเฉยๆ อย่างสบายๆ
ถ้าหยุดนิ่งได้ถูกส่วน เมื่อเราวางใจเป็น
ซึ่งมันจะถูกส่วนไปเอง จะเห็นภาพขึ้นมาเอง
จะชัดขึ้นมาเอง ใสขึ้นมาเอง สว่างขึ้นมาเอง
ชัด-ใส-สว่างขึ้นมาเองนะ ไม่ใช่เราไปทำให้มันชัด ให้มันใส
ให้มันสว่าง จะชัด จะใส จะสว่างขึ้นมาเอง พร้อมกับใจที่สบาย
เบิกบาน ตรงนี้สำคัญ การเห็นจะเป็นผลพลอยได้
บางท่านนั่งแล้วไม่เห็นก็กลุ้มใจ นึกว่านั่งแล้วไม่ได้ผล
ไม่ใช่อย่างนั้นนะ มันต้องเป็นขั้นเป็นตอนไป บางคนเขาทำ
มาข้ามภพข้ามชาติ เขาก็จะเห็นได้ชัดเจนมาก ซึ่งเป็นบางคน
เท่านั้น นานๆ ก็จะเจอสักคนหนึ่ง บางคนเมื่อเริ่มต้นใหม่นึก
ชัดเจนปานกลาง แต่ส่วนใหญ่แล้วจะไม่ค่อย ชัดจะรัวๆ รางๆ
เหมือนเราเอาของไปตั้งไว้ในที่สลัว ที่มัวๆ อย่างนั้น ส่วนใหญ่
แล้วจะไม่ค่อยเห็น
เพราะฉะนั้น ถ้าหากว่ามันนิ่ง แต่ไม่เห็น ก็อย่าไปทุรนทุราย
กระสับกระส่าย ตีโพยตีพาย เป็นเรื่องธรรมดา เราจะต้องเริ่ม
จากขั้นนี้ไปก่อน เมื่อใจนิ่งหนักเข้าก็จะสบาย จะโล่ง โปร่ง เบา
สบายไปเอง เดี๋ยวก็สว่างขึ้นมาทีละน้อย จนกระทั่งสว่างมาก เมื่อ
สว่างมากเดี๋ยวก็จะเห็นภาพ มันก็เป็นขั้นเป็นตอนกันไปอย่างนี้
อย่าไปรำคาญ อย่าไปตีโพยตีพายว่า เราคงจะไม่มีบุญ
วาสนาได้เห็นธรรมะกับเขา บุญเราคงน้อย อย่าคิดอย่างนี้นะ
เดี๋ยวจะท้อ และที่คิดมันก็ไม่ถูกด้วย ความจริงเรามีบุญมาก แต่
เรายังทำไม่ถูกวิธี
เหมือนลูกไก่ที่อยู่ในกระเปาะไข่ ถ้ายังไม่ถึงเวลาก็ยัง
ไม่ฟักออกมาเป็นตัว ถ้าเราไปเร่งวันเร่งคืน เอาไม้ไปทุบมัน
นอกจากจะเปลืองแรงแล้ว ยังไม่ได้ลูกไก่มาให้เชยชมเสียอีก มี
แต่ไข่ขาวไข่แดงเลอะเทอะไปหมดอย่างนั้นนะ มันต้องถึงเวลา
ถึงขีดถึงคราว
เราต้องหมั่นสั่งสมความละเอียด หมั่นสั่งสมการหยุดการ
นิ่ง มันเป็นอย่างนี้แหละ ฉะนั้นเรานั่งไม่เห็นน่ะ เรื่องธรรมดา
นั่งให้นิ่งเสียก่อน เห็นเป็นเรื่องรองลงมา เพราะอย่างไรเราก็
ต้องเห็นอยู่ดี
วิธีแก้อุปสรรค ง่วง เมื่อย ฟุ้ง
ทีนี้เวลานั่ง บางท่านเพิ่งกลับมาจากที่ทำงาน มันง่วง ถ้า
ง่วงก็ปล่อยให้หลับไปนะ อย่าไปฝืน แต่หลับต้องมีเทคนิค หลับ
แล้วต้องได้บุญ จิตต้องบริสุทธิ์ด้วย หลับในกลางกายนั่นแหละ
แต่หลับแล้ว พอเรารู้สึกตัวว่าร่างกายจิตใจสดชื่นแล้ว ก็ตื่นขึ้นมา
ทำความเพียรกันต่อไป เริ่มต้นใหม่อย่างง่ายๆ เพราะฉะนั้น
จำไว้ว่า ถ้าง่วงก็ให้หลับไป แต่หลับในกลาง
ถ้าเมื่อยเราก็ขยับ อย่าไปฝืนอิริยาบถ ไปนั่งเคร่งเครียด
เกร็งมันจะปวดนั่นปวดนี่ ถ้าเมื่อยเราก็ขยับเอา แต่อย่าให้
กระเทือนคนข้างๆ ขยับเบาๆ นะ บางทีคนข้างๆ ใจเขากำลัง
จะละเอียด ถ้าเราไปขยับแรง มันไปกระทบกระเทือนถึงใจเขา
ใจเขาก็จะถอนขึ้นมา เราต้องเอื้อเฟื้อต่อพี่น้องวงธรรมะของเรา
ถ้าฟุ้งก็ภาวนา สัมมา อะระหัง แต่ถ้าหากว่าภาวนาแล้ว
ยังสู้ไม่ได้ ก็ลืมตามามองดูรูปคุณยายอาจารย์ของเรา ดวงตา
ท่านใสปิ๊งเต็มเปี่ยมไปด้วยความเมตตาและความเด็ดเดี่ยว
และทรงภูมิรู้ภูมิธรรม ดูแล้วเราจะอบอุ่นใจ ใจเราจะสบาย จะ
เยือกเย็น พอหายฟุ้งเราก็หลับตาใหม่ ปรับเปลี่ยนแปลงยุทธวิธี
กันอย่างนี้นะ
พอเราทำให้กายสบาย ใจสบาย คือ เอาใจร่างกายเอาใจ
สังขารเขาเสียหน่อย พอเขารู้สึกสบาย อีกหน่อยเขาก็จะตามใจ
เรา คือ เราจะเอาอย่างไร เขาก็จะเอาอย่างนั้น ตอนแรกให้
ตามใจเขาไปก่อน พอตอนหลังเขาจะตามใจเรา นี่จำตรงนี้ให้
ดีนะ จำ ถ้าจำตรงนี้ได้แล้วทำแบบนี้ ไม่ช้าการเข้าถึงธรรมก็จะ
อยู่ในกำมือของเราเลย ทำอย่างนี้ แค่นี้ เท่านั้น เดี๋ยวเราจะ
สมหวังดังใจมีความสุขมากทีเดียว
ทำทุกอิริยาบถ
ชั่วโมงหยุด ชั่วโมงนิ่ง ชั่วโมงกลาง ต้องหมั่นสั่งสมในทุก
อิริยาบถ นอกจากเวลานั่งแล้ว เวลายืน เวลาเดิน เวลานอน
เราก็ตรึกเอาไว้ เวลาเราอาบน้ำ ล้างหน้า แปรงฟัน ขับถ่าย
ในห้องน้ำ เราก็ตรึกเอาไว้ ไม่บาปนะ อย่าเข้าใจผิดว่า นั่งนึก
ดวง นึกองค์พระในห้องน้ำเวลาขับถ่ายมันจะบาป เป็นสถาน
ที่ไม่สมควร ไม่ใช่นะ
การทำความดี ทำจิตให้บริสุทธิ์ เราต้องทำทุกอิริยาบถ
และทุกสถานที่ และทุกกิจวัตรกิจกรรม ไม่ว่าจะทำมาค้าขาย
จะตีกอล์ฟ หรือว่าจะทำภารกิจอะไรก็แล้วแต่ ตรึกเอาไว้ บาง
คนไปเห็นดวงใสๆ ตอนตีกอล์ฟ คือ ใจตรึกตรงกลาง แล้วก็
ตีไป พอลูกกอล์ฟลงหลุม ใจก็ตกศูนย์พัวะ เห็นดวงใสในกลาง
ตัวเลย อย่างนี้ก็มีเหมือนกัน
เราใช้ทุกกิจวัตรกิจกรรมให้เป็นทางมาแห่ง
บุญ นำมาซึ่งความบริสุทธิ์ นำมาซึ่งการหยุด
การนิ่ง อย่างนี้เรียกว่า ไม่ประมาท ไม่ชะล่าใจ
เหมือนแม่ไก่กกไข่ คือ เฝ้าเพียรกกไข่จนกว่า
จะเป็นตัว เวลาไปหาอาหารเสร็จใจก็จดจ่ออยู่
ที่ฟองไข่ เดี๋ยวก็กลับมากกไข่ จนกว่าจะเป็นตัว
เราก็ต้องกกใจของเราอยู่กลางกาย ให้เหมือน
แม่ไก่กกไข่ เดี๋ยวใจเราจะใส ใจเราจะละเอียด
จะเข้าถึงธรรมอย่างง่ายดาย สบายๆ
บางคนเข้าถึงธรรมตอนทอดปาท่องโก๋ นี่เป็นเรื่องคาดไม่
ถึงทีเดียว เหมือนเข็มขัดสั้นๆ ที่เราคาดไม่ถึงว่า เออ ขณะทอด
ปาท่องโก๋ใจกำลังจดจ่อจะทอด แล้วก็จะขาย จะไปเห็นธรรมะ
ได้อย่างไร คือ เขาทำจนเคยชิน สัมมา อะระหัง ไป ทอดไป
เพื่อที่จะให้เกิดอานิสงส์ว่า ปาท่องโก๋นี้ถ้าใครได้รับประทานแล้ว
ให้อร่อย มีรสโอชา ให้ไปช่วยปรับปรุงร่างกายสังขารของเขาให้
แข็งแรง ให้สดชื่น ใจก็นึกเป็นกุศลอย่างนี้แล้วก็ภาวนาเรื่อยไป
จนกระทั่งวันหนึ่ง สิ่งที่ตัวได้สั่งสมเอาไว้มันก็เกิดการรวม
ตัวจนถูกส่วน พัวะ! ลงไปในกลางกาย เห็นดวงใสลอยมาจาก
กลางกายมาอยู่ที่ฐานที่ ๗ ขณะที่มือยังจับภาชนะคีบปาท่องโก๋
ค้างอยู่ในกระทะเลย ใจสบาย แม้เหงื่อจะออกเพราะความร้อน
จากเตา แต่ภายในเย็นฉ่ำ
จำวิธีการนี้ แล้วนำไปใช้ในทุกสาขาอาชีพนะ นอกจากเรา
จะได้บุญ จิตใจบริสุทธิ์ สั่งสมการหยุดนิ่งแล้ว ยังจะรวยด้วย
เพราะฉะนั้นให้ทำอย่างนี้แหละ ทำไปเรื่อยๆ อย่าให้ชีวิตผ่าน
ไปโดยเปล่าประโยชน์ หายใจทิ้งเปล่าอย่างนั้น ไม่เอานะ
เรามีเวลาจำกัดในการสร้างบารมี ต้องใช้ทุกอนุวินาทีให้
เป็นไปเพื่อการสร้างบารมี เป็นไปเพื่อการแสวงหาธรรมะภายใน
หาที่พึ่งภายใน หาพระรัตนตรัยในตัว แล้ววิมานคือบ้านบน
สวรรค์ของเรา ที่เราจะต้องไปอยู่ตอนที่เราละโลกไปแล้ว จะได้
สุกใส สว่าง ไม่อายชาวสวรรค์ เวลาเขาถามว่า ได้วิมานอย่างนี้
มาด้วยบุญอะไร เราก็จะได้ตอบอย่างองอาจ อย่างเบิกบานใจ
แล้วก็อยากจะให้เขาถามด้วยซ้ำไป ต้องเป็นอย่างนี้นะ
พระเทพญาณมหามุนี
เมื่อเข้าใจดีแล้ว ต่อจากนี้ไป ทำใจให้ใสๆ ให้เยือกเย็น
ให้บริสุทธิ์ต่างคนต่างทำกันไปเงียบๆ นะ
วันเสาร์ที่ ๑๘ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๔๕
โอวาท หลวงพ่อธัมมชโย (คุณครูไม่ใหญ่)
ที่มา หนังสือง่ายแต่ลึก ๒ บทที่ ๓๒
www.dhamma01.com
น้อมกราบอนุโมทนาบุญกับโอวาท
คำสอนและธรรมทานทรงคุณค่า
จากหลวงพ่อธัมมชโย#คุณครูไม่ใหญ่
ด้วยครับ สาธุ สาธุ สาธุครับ