สามเณร :
ตอนสมัยหลวงพ่อเรียนธรรมะกับคุณยายใหม่ๆ
หลวงพ่อฝึกอย่างไรครับ
หลวงพ่อ :
ก็ฝึกอย่างที่สอนลูกเณรอย่างนั้นแหละ
ในใจลึก ๆ ของหลวงพ่อ ตอนก่อนเข้ามหาวิทยาลัย มัน
แสวงหาคำตอบหลาย ๆ ข้อ เช่น นรกมีจริงไหม สวรรค์มีจริง
ไหม มนุษย์มาจากไหน แล้วก็แสวงหาความรู้เหล่านี้จากครูบา
อาจารย์ต่าง ๆ อ่านตำราบ้าง แต่ก็ไม่มีใครตอบหลวงพ่อได้ ไปถาม
ครูบาอาจารย์ที่ท่านเป็นพระ ส่วนใหญ่บอกว่า น่าจะมีนะ เพราะ
พระไตรปิฎกว่าอย่างนั้นอย่างนี้ ก็ไม่ค่อยถูกใจหลวงพ่อเท่าไร
แต่ก็เกรงใจท่าน ไม่ได้ถามต่อ
จนกระทั่งมาเจอยาย ก็ไปถามคำถามเดิม “นรกสวรรค์มี
จริงไหม” ท่านบอกว่า “มี” “แล้วไปได้ไหม” “ได้” “ยายเคยไป
หรือเปล่า ” “เคย” “คุณจะไปไหมล่ะ เดี๋ยวยายจะพาไป” “งั้น คุณ
ทำอย่างนี้ ๆ นะ” ก็นั่งไป
หลวงพ่อก็อยากรู้อยากเห็น แล้วยิ่งไปใหม่ ๆ เห็นยายไป
นรกสวรรค์เป็นเรื่องปกติเลย เวลาฟังยายรับแขก หลวงพ่อนั่งพิง
เสาเล็ก ๆ คนมาหาถามแต่เรื่องนรกสวรรค์ “ญาติตายแล้วเป็น
อย่างไร ไปไหน” ท่านก็ตอบ ฟังทีแรก ตื่นเต้น ตอนหลังชิน เพราะ
ได้ยินทุกวัน
ตอนหลังอยากได้ พอแขกมาหายาย หลวงพ่อหลบไปวิหารคด
นั่งหลับตารอให้แขกของยายหมด ค่อยย่อง ๆ มาดูว่าแขกหมด
หรือยัง หมดแล้วก็มานั่งธรรมะกับยาย ก็ฝึกนั่งไปจนกระทั่งสมหวัง
แต่กว่าจะสมหวังก็ล้มลุกคลุกคลาน ทั้งมืด เมื่อย มึน ไม่ค่อย
ม่วนเท่าไร หลับบ้าง ตื่นบ้าง ฟุ้งบ้าง ท้อบ้าง น้อยใจบ้าง เบื่อบ้าง
เบื่อแต่ก็นั่ง เบื่อประเดี๋ยวเดียว ไม่นาน แต่นั่งไม่ค่อยเมื่อยเท่าไร
มันอยากได้ มาได้ตอนที่ไม่อยาก ตอนทำใจเฉย ๆ
เฉย ๆ ทำอย่างไร คือ ทำมาหลายวิธีแล้ว จนสุดท้ายก็นั่งเฉย ๆ
นั่งปลงตก ก็มันไม่เห็น ไม่รู้จะทำยังไง มันก็ไปได้ตอนนั่งเฉย ๆ
สบาย ๆ
๓๑ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๔๑
โอวาท หลวงพ่อธัมมชโย (คุณครูไม่ใหญ่)
ที่มา
คำตอบคุณครูไม่ใหญ่ เล่ม ๑
https://www.dhamma01.com/book/48
๓๑ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๔๑