11. ความสำคัญของการศึกษาพระธรรมวินัย
คนเราที่เกิดมาในโลกนี้ หากไม่รู้ว่า ชีวิตคืออะไร มาจากไหน มาทำไม และเป้าหมายของชีวิตอยู่ที่ไหน จะเข้าถึงได้ด้วยวิธีการอย่างไรก็จะดำเนินชีวิตผิดพลาดล้มเหลวได้ การดำเนินชีวิตที่ผิดพลาดนั้นเป็นอันตรายอย่างยิ่ง เพราะจะทำไห้พลัดตกไปสู่อบายภูมิ คือไปเกิดเป็นสัตว์เดรัจฉาน เป็นเปรต อสุรกาย หรือสัตว์นรก เป็นเวลายาวนาน
การมีชีวิตอยู่ในอบายภูมินั้น เป็นความทุกข์อย่างยิ่ง เพราะจะต้องทนทุกข์ทรมานอยู่ตลอดเวลา ไม่ว่างเว้นเลยแม้แต่อนุวินาทีเดียว ส่วนชีวิตของสัตว์เดรัจฉานซึ่งเรายังพอมองเห็นได้ด้วยตาเนื้อนั้น แม้จะเป็นความทุกข์ที่ผ่อนคลายลงมาแล้ว ก็ยังมีความทุกข์ทรมานอยู่ ต้องมีชีวิตอยู่ด้วยความอดอยาก เบียดเบียนกัน มีความหวาดระแวงภัยอยู่ตลอดเวลา และเมื่อได้กลับมาเป็นมนุษย์ เพราะกระแสกรรมนั้นเบาบางลง ก็จะเป็นมนุษย์ที่มีชีวิตอยู่ด้วยความทุกข์ทรมาน กว่าจะมีโอกาสมาพบผู้รู้ ผู้รู้แจ้งเห็นจริงอย่างพระสัมมาสัมพุทธเจ้านั้น ยากนักทีเดียว เพราะเหตุนี้ พระสัมมาสัมพุทธเจ้าจึงตรัสเอาไว้ว่า การเกิดเป็นมนุษย์เป็นของยาก และการที่จะได้มาพบพระพุทธเจ้า ได้ฟังธรรม ได้ปฏิบัติธรรม และเข้าถึงธรรมยิ่งยากกว่า
มีเพียงพระธรรมคำสั่งสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเท่านั้น ที่จะเป็นประดุจแสงสว่างส่องทางชีวิต ให้เราดำเนินวิถีชีวิตในโลกนี้อย่างถูกต้อง นำมาซึ่งประโยชน์และความสุขในปัจจุบัน จนกระทั่งละโลกไปแล้วก็มีความสุขตลอดเวลา และถ้ามีบารมีแก่กล้าก็ทำให้เข้าถึงบรมสุขคือ อายตนนิพพานได้
เพราะพระธรรมวินัยมีความสำคัญอย่างนี้ คณะสงฆ์จึงได้กำหนดให้มีการศึกษาเล่าเรียนพระปริยัติธรรม เพื่อสืบทอดพระธรรมวินัยต่อกันมา เป็นการสืบทอดอายุพระพุทธศาสนา โดยมีการสอบเทียบความรู้กัน แล้วเลื่อนชั้นขึ้นไปตามลำดับ
๑๙ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๔๐
โอวาท หลวงพ่อธัมมชโย (คุณครูไม่ใหญ่)
ที่มา
หนังสือ พ่อสอนลูก
www.dhamma01.com/book/1
๑๙ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๔๐