วันอาทิตย์ต้นเดือน บูชาข้าวพระอย่าขาดกันนะ แม้วันอาทิตย์ธรรมดา หากมีความจำเป็นเราอาจจะขาดได้บ้าง เฉพาะผู้ที่ไปมาวัดได้สะดวก แต่วันอาทิตย์ต้นเดือนอย่าขาด เพราะว่าเป็นบุญใหญ่ ซึ่งบังเกิดขึ้นได้ยาก ต้องมีการบังเกิดขึ้นของวิชชาธรรมกาย สิ่งนี้จึงจะบังเกิดขึ้นได้ไม่ใช่ของง่ายเลย
ดังนั้น อาทิตย์ต้นเดือนต้องมาวัด และอย่ามาตามลำพัง ให้ชวนผู้ที่เป็นที่รักของเรามาด้วย แม้แต่เด็กตัวเล็กๆ ถ้าตัวเล็กมาก ที่เรายังควบคุมเสียงร้องของเธอยังไม่ได้ เราก็เอาไว้ขอบนอก ถ้าควบคุมได้ เราก็เอาเขยิบเข้ามา เพื่อจะได้ปลูกฝังวัฒนธรรมชาวพุทธ
การบูชาข้าวพระอย่างนี้ เป็นบุญใหญ่ เพราะจะต้องเข้าถึงวิชชาธรรมกายจึงจะทำอย่างนี้ได้ บุญเกิดขึ้นมากในระดับที่เราเอามาแก้ไขวิบากกรรมวิบากมารของเราได้เร็วแรงสามารถย่นย่อระยะเวลาในการเดินทางที่ไปสู่จุดหมายปลายทางที่จะต้องไปเป็นทีมนี้ได้สั้นเข้า ใกล้เข้า กลั่นแก้วิบากกรรมจากหนักเป็นเบา เบาเป็นหาย
เพราะฉะนั้น ในทุกๆ วันอาทิตย์ต้นเดือน ต้องมากันนะ เป็นบุญใหญ่พิเศษ ที่เราไม่ควรขาดเลย ๑ เดือน มีเพียงครั้งเดียว ๑ ปี มีเพียง ๑๒ ครั้งเท่านั้น เราทำต่อเนื่องกันมา ๕๐ กว่าปีแล้ว
ที่ว่าเป็นบุญใหญ่ เพราะโอกาสที่จะน้อมนำไทยธรรมไปถวายเป็นพุทธบูชาแด่พระธรรมกายของพระพุทธเจ้า พระอรหันต์ทั้งหลายที่ดับขันธปรินิพพานนานมาแล้วนับอสงไขยพระองค์ไม่ถ้วนอย่างนี้ ไม่ใช่เกิดขึ้นได้ง่าย เป็นสิ่งที่ยาก ต้องมีการบังเกิดขึ้นของพระพุทธศาสนา และวิชชาธรรมกายที่มีเป้าหมายในการปราบมารประหารกิเลสให้สิ้นเชื้อไม่เหลือเศษ และไปสู่ที่สุดแห่งธรรมบังเกิดขึ้นนั่นแหละ สิ่งนี้จึงบังเกิดขึ้นได้ เพราะฉะนั้นเราจึงไม่ค่อยคุ้นเคยกันเท่าไร
มีแต่คุ้นเคยในการบูชาข้าวพระแบบปกติธรรมดา ที่เรามีจิตเลื่อมใสในพระสัมมาสัมพุทธเจ้า อยากทำบุญ อยากใส่บาตรกับพระองค์ แต่ท่านดับขันธปรินิพพานไปแล้ว เราก็ไม่ทราบจะไปเจอพระองค์ได้อย่างไร มีศรัทธาจึงจัดสำรับอาหารหวานคาวอย่างละเล็กละน้อยมาตั้งไว้ที่หน้าโต๊ะหมู่บูชา โดยมีพุทธปฏิมากร หรือพระพุทธรูปเป็นตัวแทนของพระบรมศาสดา กล่าวคำถวายด้วยจิตที่เลื่อมใส แล้วเราก็อธิษฐานจิตนึกถึงบุญนั้น ที่ผ่านมาก็จะทำกันอย่างนี้ พระบรมศาสดา กล่าวคำถวายด้วยจิตที่เลื่อมใส แล้วเราก็อธิษฐานจิตนึกถึงบุญนั้น ที่ผ่านมาก็จะทำกันอย่างนี้
การบูชาข้าวพระในวันอาทิตย์ต้นเดือนนี้ ไปถึงถูกตัวจริงที่ทำให้เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า พระอรหันต์ทั้งหลาย คือ พระธรรมกายนับพระองค์ไม่ถ้วน จะต้องมีการบังเกิดขึ้นของวิชชาธรรมกาย เพราะฉะนั้นบุญจึงบังเกิดขึ้นมาก อุปมาผลบุญที่ได้เหมือนฝนตกลงมาในจักรวาลที่โล่งกว้าง ไม่มีอะไรกำบัง ที่เราเห็นฟ้าครอบอย่างนี้ ฝนเต็มฟ้าครอบอย่างนี้หลายๆ ครั้ง
ถ้ามีบุญน้อย เราก็ไปสู้รบปรบมือกับพญามารไม่ได้ เพราะว่าจะสู้กับบาปศักดิ์สิทธิ์ของพญามาร ต้องด้วยบุญศักดิ์สิทธิ์ของพระนิพพาน ดังนั้นต้องมีบุญเยอะๆ อย่างนี้ แต่ถึงกระนั้นต้องทำถี่ๆ บ่อยๆ แม้บ่อยก็ปีละแค่ ๑๒ ครั้งเท่านั้น จึงจะพอสู้รบปรบมือกันได้ เพราะขนาดนี้เรายังไม่เห็นตัวจริงเขาเลยนะ จนกระทั่งเข้าถึงวิชชาธรรมกายนี่แหละ ถึงจะไปเห็นตัวจริงเขาได้
ดังนั้น อย่าขาดบุญบูชาข้าวพระกันนะ
ทุกอาทิตย์ต้นเดือนต้องมาวัดกัน
๗ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๕๑
พระธรรมเทศนา โดย หลวงพ่อธัมมชโย (คุณครูไม่ใหญ่)
ที่มา https://www.dhamma01.com/book/90
ต้นฉบับ หนังสือ เล่ม 1 สิ่งที่ต้องสั่งสมคือบุญกุศล
กลับสู่
สารบัญ หนังสือคำสอนครูไม่ใหญ่