การขอขมา คือ การที่บุคคลได้กระทำความผิดต่อผู้อื่นทั้งโดยเจตนาหรือไม่เจตนาก็ดี ไม่ว่าจะด้วยความคิด คำพูด และการกระทำก็ดี และเกิดความรู้สึกสำนึกผิด อยากให้บุคคลนั้นอดโทษ ให้อภัยในความผิดนั้นๆ จึงได้เกิดกุศลจิตไปขอขมา เพื่อความบริสุทธิ์ในชีวิตที่จะต้องดำรงอยู่ต่อไป
การขอขมา ควรทำตอนที่ผู้มีพระคุณ หรือผู้ที่เราเคยล่วงเกินยังแข็งแรง และมีสติรู้ตัวดี
ในสังคมไทยมักจะนิยมขอขมาในเวลาที่พ่อแม่ ผู้มีพระคุณหรือหมู่ญาติของเราใกล้จะละโลก ก็จะถือโอกาสครั้งสุดท้ายขอขมาท่านตอนนั้น ซึ่งในตอนนั้นท่านอาจจะอยู่บนเตียงคนป่วย อาการโคม่าแล้ว การรับรู้ไม่สมบูรณ์ ตอนนั้นเราควรจะแนะนำเรื่องบุญกุศลและธรรมะ จึงจะถูกหลักวิชชา
พระธรรมเทศนา โดย หลวงพ่อธัมมชโย (คุณครูไม่ใหญ่)
ที่มา https://www.dhamma01.com/book/90
ต้นฉบับ หนังสือ เล่ม 1 สิ่งที่ต้องสั่งสมคือบุญกุศล
กลับสู่
สารบัญ หนังสือคำสอนครูไม่ใหญ่