คิดถึงตลอดเวลาสิ
ตอนนี้เรากำลังฝึกหยุดนิ่ง อย่าท้อ ถ้ารักวิชชาธรรมกาย ต้องไม่ท้อ ไม่กลัวอุปสรรค ต้องหมั่นสังเกตว่า ทำอย่างไรถึงจะถูกต้อง ต้องมีความเพียร ถ้าเรามีฉันทะ รักวิชชาธรรมกายเหมือนชายหนุ่มรักหญิงสาว เรารักพระ รักท่าน เดี๋ยวท่านก็รักเรา
คนรักกันมันก็มีขั้นมีตอน ค่อยเป็นค่อยไป ตาต่อตา ตาสบตา ติดต่อพูดคุยทีละเล็กทีละน้อย กว่าจะร่วมหอลงโรงได้ พระภายในก็เช่นเดียวกัน ถ้าเราผูกสมัครรักใคร่ หมั่นไปเยี่ยมไปเยียน ไปดู สร้างความคุ้นเคยบ่อยๆ ใหม่ๆ ท่านก็ดูเราว่า เราแน่จริงหรือเปล่า มาผลุบๆ โผล่ๆ เดี๋ยวเห็น เดี๋ยวหาย เดี๋ยวมา เดี๋ยวไป เอาจริงหรือเปล่า
ถ้ารักท่านจริง เราก็จะคิดถึงท่านตลอด คนรักกัน กินข้าวยังคิดถึงกันเลย ไปไหนก็คิดถึงตลอด คิดถึงพระก็เหมือนกัน ถ้าเรารักท่าน เราก็คิดไปเรื่อยๆ เดี๋ยวก็เห็นท่านตลอด เดี๋ยวก็จะชัดขึ้น ถ้ารักมากขึ้น เดี๋ยวก็ชัดขึ้นๆ จนกระทั่งชัดแจ๋ว เรากับท่านเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน เป็นบุคคลคนเดียวกัน เหมือนสามีภรรยาอย่างนั้น
๒ เมษายน พ.ศ. ๒๕๓๙
พระธรรมเทศนา โดย หลวงพ่อธัมมชโย (คุณครูไม่ใหญ่)
ที่มา https://www.dhamma01.com/book/92
ต้นฉบับ หนังสือ เล่ม 3 ชีวิตสมณะ ผู้เห็นภัยในวัฏสงสาร
กลับสู่
สารบัญ หนังสือคำสอนครูไม่ใหญ่