ภารกิจกับจิตใจไปด้วยกัน
ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ ลูกทุกรูป ทุกคน รู้ดีอยู่แล้วว่า เป็นทางไปสู่อายตนนิพพานของตัวเรา เช่นเดียวกับเป็นทางเสด็จไปสู่อายตนนิพพานของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ของพระอรหันต์ทั้งหลาย เพราะฉะนั้นศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ ตรงนี้ เป็นภารกิจที่สำคัญที่ลูกทั้งหมดจะต้องหวงแหนเอาใจใส่เป็นอย่างดี นี่เป็นภารกิจ เป็นหน้าที่ เป็นอาชีพของเรา
โดยเฉพาะเราได้ตั้งใจมาบวช เพื่อจะได้มีโอกาสว่างไม่ต้องทำมาหากินแบบชาวโลก ปลอดกังวลแล้วจะได้เอาเวลาว่างนั้น มาทำใจหยุดใจนิ่งๆ ที่ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ เพื่อมุ่งไปสู่ที่สุดแห่งธรรม นี่เป็นหน้าที่ของลูกทุกรูปที่สมัครใจมา
เพราะฉะนั้น ต้องให้ความสำคัญกับศูนย์กลางกาย ฐานที่ ๗ ให้มาก ต้องหวงแหนเอาไว้ให้ดี ไม่ว่าลูกทุกรูป ทุกคน จะอยู่ในกิจวัตรหรือกิจกรรมอันใดก็ตาม ในทุกอิริยาบถ จะนั่ง นอน ยืน เดิน เหยียดแขน คู้แขน กิน ดื่ม ทำ พูด คิด หยุดนิ่ง ลิ้มรส ต้องให้สอดคล้องหรือไปด้วยกัน หรือกลมกลืนกันไปกับภารกิจที่สำคัญ ที่เราจะต้องนำใจของเรากลับมาหยุดอยู่ตรงฐานที่ ๗ ไม่ให้สิ่งเหล่านั้นเป็นอุปสรรค แต่ควรให้สิ่งเหล่านั้นเป็นสิ่งที่เกื้อหนุนกัน
เรามาบวชแล้ว เราจะหนีกิจวัตรกิจกรรมไม่ได้ เป็นพระต้องมีกิจวัตรกิจกรรม เมื่อเราหนีไม่ได้ มันก็ต้องไปด้วยกัน คือภารกิจกับจิตใจต้องไปด้วยกัน วันเวลาที่ผ่านไปจะได้มีคุณค่า เราก็ได้ประโยชน์ทั้งบุญหยาบและบุญละเอียด เป็นสิ่งที่เกื้อหนุนกันอยู่
ถ้าเราเข้าใจอย่างแจ่มแจ้งแล้ว เราจะไม่มีความรู้สึกเบื่อหน่ายหรือเหน็ดเหนื่อยต่อการปฏิบัติกิจวัตรหรือกิจกรรมใดๆ เลย เพราะเราทำภารกิจกับจิตใจควบคู่กันไป เป็นชีวิตพระที่สมบูรณ์
เหมือนพระโมคคัลลานะ ท่านรับภารกิจเรื่องการก่อสร้าง แต่ในเวลาเดียวกัน ใจของท่านก็หยุดนิ่งอยู่ภายในไปด้วยกัน และยังมีพระอีกหลายรูปที่รับหน้าที่ที่คณะสงฆ์มอบหมายให้ทำภารกิจ แจกจ่ายอาหารบ้าง เป็นภัตตุเทศก์บ้าง ท่านก็ไม่ได้คิดว่า สิ่งเหล่านั้นเป็นอุปสรรคต่อการปฏิบัติทางใจ ภารกิจกับจิตใจก็ต้องไปด้วยกัน
หลวงพ่อเชื่อว่า ลูกทุกรูปได้ศึกษามาพอสมควรที่จะเข้าใจในสิ่งเหล่านี้ ดังนั้นจงหวงแหนศูนย์กลางกายเอาไว้ให้ดี ซึ่งเป็นทั้งจุดเริ่มต้นและจุดสุดท้ายของภารกิจ เราต้องเริ่มต้นที่ฐานที่ ๗ และการไปถึงจุดสุดท้ายก็อยู่ตรงนั้น แต่หยาบละเอียดต่างกัน จากหยาบที่สุดไปสู่จุดละเอียดที่สุด ณ ตำแหน่งเดียวกัน นี่คือสิ่งที่อัศจรรย์ เป็นความรู้อันยิ่งใหญ่ ซึ่งถ้าใครๆ รู้ และทำความเข้าใจ จะเอาตัวรอดได้
หลวงพ่อเชื่อว่า ลูกทุกรูปมีบารมีเก่ามามากพอ จึงไม่อาลัยอาวรณ์ในทุกสิ่งที่ชาวโลกเขามีเยื่อใยกัน ตัดขาดออกจากใจ และสมัครใจมาบวช มาสร้างบารมีร่วมกัน เรามาเพื่อสิ่งนี้ ก็จงทำสิ่งนี้ให้ดีที่สุด
๒๕ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๔๓
พระธรรมเทศนา โดย หลวงพ่อธัมมชโย (คุณครูไม่ใหญ่)
ที่มา https://www.dhamma01.com/book/92
ต้นฉบับ หนังสือ เล่ม 3 ชีวิตสมณะ ผู้เห็นภัยในวัฏสงสาร
กลับสู่
สารบัญ หนังสือคำสอนครูไม่ใหญ่