พุทธบริษัท ๔ ต้องเป็นหนึ่งเดียวกัน
หลวงพ่อฝันอยู่เรื่อยๆ ว่า สักวันหนึ่งพุทธบริษัท ๔ ทั่วโลกจะรวมเป็นหนึ่งเดียวกัน โดยเริ่มต้นจากในประเทศไทยของเราก่อน แล้วก็ค่อยๆ ขยายกันไป อยากให้รวมกันได้จริงๆ
คำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าจะยั่งยืน หรือจะล่มสลายก็ขึ้นอยู่กับพุทธบริษัท ๔ ไม่ใช่ใครหรอก คนอื่นยังทีหลัง ถ้าภายในยังไม่เข้มแข็งอะไรมาปะทะนิดเดียวมันก็พังได้
หลวงพ่อเสียดายคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า กว่าพระองค์จะไปเอาความรู้นี้มาได้ต้องสั่งสมบ่มบารมีกันมายาวนาน ตั้งแต่คิดในใจ เปล่งวาจา ได้รับพุทธพยากรณ์ อย่างน้อยก็ต้อง ๒๐ อสงไขยกับอีกแสนมหากัป ถึงจะไปค้นความรู้นี้มาได้ด้วยพระองค์เอง เพราะว่าพญามารเขาบดบังนัก
บารมี ๓๐ ทัศ ต้องเต็มเปี่ยมบริบูรณ์ เขาถึงกันไม่อยู่ บังไม่อยู่ แล้วถึงได้ค้นพบความรู้เหล่านี้มาแก้ไขตัวเองกระทั่งหลุดพ้นจากการเป็นบ่าวเป็นทาสของพญามาร แล้วอาศัยมหากรุณาของท่าน นำความรู้มาถ่ายทอดแก่มนุษย์และเทวดาทั้งหลายจะได้หลุดพ้นตามท่านไปด้วย
การตกเป็นบ่าวเป็นทาสของพญามารนั้น อันตรายมาก ชีวิตในสังสารวัฏอันตรายมากๆ อันตรายตรงที่ตกไปในอบาย หรือแม้แต่เป็นมนุษย์ก็ลำเค็ญ ทุกข์เข็ญ ทำอะไรก็ไม่ได้ดังใจเท่าไร เผลอพลาดพลั้งลงไปอบายอีกแล้ว เพราะฉะนั้นคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า จึงควรจะอยู่ยั้งยืนยงคู่โลกกันตลอดไป
เท่าที่เราศึกษาประวัติของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์ก่อนๆ ก็อยู่กันได้ชั่วครั้งชั่วคราว บางพระองค์ก็ยาวนาน บางพระองค์ก็ช่วงสั้น หลักหลายพันปีบ้าง หมื่นปีบ้าง หลายหมื่นปีบ้าง แล้วก็หมุนวนย้อนกลับไปทางเดิม
อีกแล้ว เป็นอย่างนี้อยู่ตลอดเวลา
ในยุคที่เรามาเกิด เรามาเกิดเพื่อการนี้แหละ นอกจากมาเพื่อสั่งสมบุญบารมีของเราแล้ว ก็มาช่วยกันพยุงพระพุทธศาสนาเอาไว้ให้กับผู้ที่จะมาภายหลังกันต่อไป แล้วเราก็อาศัยเป็นทางผ่านสร้างบารมีไปสู่ที่สุดแห่งธรรมด้วย
เพราะฉะนั้น ในยุคของเรา เราจะต้องทำให้พุทธบริษัททั้ง ๔ แข็งแรงให้ได้ ก็พูดบอกไปเรื่อยๆ สักวันหนึ่งก็คงจะเป็นไปอย่างนั้น ทีนี้ถ้าหากไม่มีใครพูดบ้าง เดี๋ยวก็จะปล่อยปละละเลย จะชะล่าใจกันเกินไปว่า อ๋อ พุทธบริษัท ๔ คงรู้กันแล้วมั้ง คือ ถ้ารู้แล้วมันจะต้องเข้มแข็ง แต่บัดนี้เราเห็นแล้วว่า ไม่ใช่อย่างนั้น ตอนนี้เรายังต่างคนต่างอยู่ ต่างคนต่างทำ
พระก็มองโยมว่า เดี๋ยวนี้โยมไม่ให้ความเคารพนับถือพระเลย ไม่ให้ความสำคัญเลย โยมก็มองพระว่า โอ เราอยากได้บุญ อยากจะเจอเนื้อนาบุญ อายุพระพุทธศาสนา อยากฟังคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า แต่เข้าวัดก็ไม่ได้อะไรเลย ก็เลยไม่อยากเข้าวัด อยากอยู่ที่บ้าน ใส่บาตร หรือถวายสังฆทานพอเป็นธรรมเนียมปฏิบัติเท่านั้นเอง ตอนนี้ต่างก็มองซึ่งกันและกันอย่างนี้ ซึ่งเป็นสัญญาณอันตรายอย่างยิ่ง
ทีนี้เราจะให้ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งปรับ มันไม่ได้หรอก ก็ต้องปรับกันทั้งหมดนั่นแหละ ทั้งพุทธบริษัท ๔ ภิกษุ สามเณร อุบาสก อุบาสิกา เราจะต้องปรับด้วยกัน คือ พระก็ปรับในส่วนของพระ ให้มันสมบูรณ์ตามมโนปณิธานที่เราได้ตั้งใจเอาไว้ว่า จะบวชเพื่อทำพระนิพพานให้แจ้ง สลัดตนให้พ้นจากทุกข์ คิดแค่นี้แล้วก็ตั้งใจปฏิบัติ แม้ยังไม่ได้เป็นพระอริยบุคคล ก็ยังเข้าข่ายแห่งความเป็นเนื้อนาบุญ และอายุพระศาสนา แล้วศึกษาคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เพื่อสอนตนเองแล้วก็สอนโยมด้วย
ส่วนโยมก็ปรับปรุงตัว คือ เราต้องไปทำนุบำรุงพระพุทธศาสนา ให้กำลังแก่ภิกษุสามเณรในการประพฤติธรรม ในการศึกษาเล่าเรียนคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า แล้วเวลาเข้าวัด ไปถามธรรมะท่านเถิด อย่าไปถามอย่างอื่นเลย เท่ากับเรากระตุ้นท่านทางอ้อม คือ ถ้าพระโดนโยมถาม ก็ต้องไปศึกษา แม้วันนี้ตอบไม่ได้ ก็บอกกับโยมว่า ขอเลื่อนไปวันพระหน้า เดี๋ยวท่านก็จะขวนขวายเอง
ถ้าไปเจอบางรูปบอกเทศน์ไม่เป็น เราก็ต้องเชียร์ท่าน นักกีฬายังต้องการกองเชียร์ พระก็เหมือนกัน โยมต้องไปเชียร์ท่าน ถ้าท่านบอกว่า เทศน์ไม่เป็น บอกเชื่อมือ เชื่อมั่น เชื่อใจ บอกมองโหงวเฮ้งแล้วไม่ผิดพลาด หาคำพูดไปเชียร์ๆ หยอดๆ หน่อย พระก็อดีตคฤหัสถ์นั่นแหละ ไปเชียร์หน่อย ชมหน่อย เดี๋ยวก็ยิ้มแก้มแทบปริ
พอพระท่านเทศน์ โยมต้องตั้งใจฟัง ก็จะได้อานิสงส์เคารพในธรรม แม้ท่านอาจพูดผิดบ้าง ก็อย่าเพิ่งไปเตือน ให้โอกาสท่านพูดไป เราก็จะมีอานิสงส์ เราจะได้โอกาสในทุกหนทุกแห่ง แม้บางครั้งเราพลาดพลั้ง ก็จะไม่มีใครทำให้เราหน้าแตก ไม่สบายใจ เขาจะให้กำลังใจเรา อย่างน้อยก็นั่งเฉยๆ แล้วเราจะได้รับเกียรติ ได้รับการยกย่องในทุกสถานที่ ในทุกสมาคม
เห็นไหมว่า ทางมาแห่งบุญที่ไม่ต้องเสียเงินมีตั้งหลายวิธี นี่เป็นคุณธรรมภายในของเรา ที่เราให้ความเคารพในธรรม
เมื่อโยมตั้งใจฟังธรรม พระก็ตั้งใจเทศน์ แล้วต่อไปพระท่านจะค่อยๆ พัฒนาไปเรื่อยๆ เมื่อมีจุดเริ่มต้น เมื่อสองเราพระกับโยมต่างเกื้อกูลกันอย่างนี้ พุทธบริษัท ๔ ก็เข้มแข็ง
เวลาเข้าวัดไหน พูดไปเรื่อยๆ นะว่า “พุทธบริษัท ๔ ต้องเป็นหนึ่งเดียวกัน เหมือนดวงตะวันที่มีดวงเดียว” อย่าต่างคนต่างทำ พูดไปนะลูกนะ ต้องพูด ถ้าเราไปพูด วันหลังเดี๋ยวพระท่านก็ไปพูดเอง พอเจอโยมคนใหม่มาก็พูดว่า เราพุทธบริษัท ๔ ต้องเป็นหนึ่งเดียวกัน เหมือนดวงตะวันที่มีดวงเดียว เอาอย่างนี้ก่อนนะ
แล้วถ้าอยากจะให้พระท่านเรียบร้อย โยมต้องเรียบร้อยก่อน เราไปถึง เราก็ต้องเรียบร้อย กราบให้เป็น ไหว้ให้เป็น คุยกับพระให้เป็น พอท่านเห็นเราเรียบร้อย ท่านก็ต้องปรับปรุงตัวท่าน แล้วถ้าพระเรียบร้อย โยมมาใหม่ๆ ทะเล่อทะล่ามา เดี๋ยวเรียบร้อยตาม พุทธบริษัท ๔ ต่างก็เกื้อกูลกันอย่างนี้ หลวงพ่อมีความเห็นอย่างนี้นะ
ทุกวันพระเราก็ไปทำอย่างนี้ แล้วมีทางใดเป็นทางมาแห่งบุญ เราก็ไปขวนขวายเถิด จัดระเบียบรองเท้าให้ดี ปัดกวาดเสนาสนะ ให้อารามนั้นเป็นบุญสถานเหมาะสมเป็นที่ประดิษฐานพระรัตนตรัย ถ้าวัดวาอารามสะอาด เราไปช่วยกันทำความสะอาด พระเณรท่านจะดูดายไม่ได้หรอก เดี๋ยวท่านก็ทำ แต่ว่าพระเณรอยู่ในวัดมีเพียงไม่กี่รูป วัดก็กว้าง กว้างก็เพื่อพวกเรานั่นแหละ เพราะฉะนั้นญาติโยมอยู่ข้างวัด ต้องไปช่วยกันทำ ต่างเกื้อกูลกันอย่างนี้ เราก็จะได้สิ่งดีๆ เกิดขึ้น
การไปปัดกวาดลานวัด หรือทำความสะอาดต่างๆ ไม่ใช่เป็นงานชั้นต่ำนะ เป็นงานชั้นสูง เป็นทางมาแห่งบุญของเรา ร่างกายก็แข็งแรง ไปแล้วก็ถือโอกาสปฏิบัติธรรม ถ้าพระท่านไม่นั่งสมาธิ เราก็นั่งของเราไป ถ้าท่านเห็นเรานั่ง เดี๋ยวท่านก็ฟิตขึ้นมา เดี๋ยวท่านก็นั่ง เราต่างเกื้อกูลซึ่งกันและกัน อย่าคิดว่า มันเป็นเรื่องเล็กๆ
ถ้าหากพุทธบริษัท ๔ พระภิกษุ สามเณร อุบาสก อุบาสิกาได้ตั้งใจปฏิบัติธรรม สิ่งดีๆ ก็จะเกิดขึ้นกับพระศาสนา การศึกษาคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าก็จะขยายวงกว้างขึ้น การเชื่อเรื่องกฎแห่งกรรมก็มากขึ้น พระก็มั่นใจในการยืนยันว่า กฎแห่งกรรมมีจริง ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว โยมเชื่อพระ หิริโอตตัปปะก็เกิดขึ้น ความละอายต่อการทำบาป กับเกรงกลัวต่อผลของบาปเกิดขึ้น สังคมก็อยู่เย็นเป็นสุข ค่อยๆ ขยายกันไปอย่างนี้
เพราะฉะนั้น อย่าดูเบาว่า วันพระเป็นเรื่องเล็กๆ เป็นเรื่องสำคัญ เป็นวันที่พุทธบริษัท ๔ จะต้องมารวมกันเป็นหนึ่งเดียวกัน ดังนั้นวันพระใครอยู่ใกล้วัดไหนก็ไปช่วยทำนุบำรุงวัดนั้น แล้วอย่าลืมทำตามหลักวิชชาอย่างที่กล่าวไว้นะ
๑๖ มกราคม พ.ศ. ๒๕๔๘
พระธรรมเทศนา โดย หลวงพ่อธัมมชโย (คุณครูไม่ใหญ่)
ที่มา https://www.dhamma01.com/book/92
ต้นฉบับ หนังสือ เล่ม 3 ชีวิตสมณะ ผู้เห็นภัยในวัฏสงสาร
กลับสู่
สารบัญ หนังสือคำสอนครูไม่ใหญ่