ในร้านหนังสือ เราต้องมีวิจารณญาณแยกแยะให้ดี
เพราะมีทั้งหนังสือที่ชวนให้ใจเราตกต่ำ พวกนุ่งชั่วห่มชั่วมีมากมาย
และที่เขียนเรื่องราวไม่ควรอ่านก็มาก ความรู้เหล่านี้ไม่เกิดประโยชน์ อย่าไปอยากรู้ อยากศึกษา
แค่เราคิดหรือเดินผ่านเท่านั้น เห็นแล้วเกิดความยินดี ตัวเสนียดก็เข้ามา เสน่ห์ก็หายไป
หากจะเรียนรู้หนังสือพวกนี้ ให้ไปศึกษาพระธรรมวินัยให้แตกฉานเสียก่อน พิสูจน์แล้วจนกระทั่งเราเห็นว่า
คำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้านั้นไม่มีอะไร เราเรียนรู้หมด
แล้ว ถูกหมดแล้ว จึงค่อยมาเรียนโลกียะ
เพราะฉะนั้น อย่าได้กล้ำกรายไปตามร้านหนังสือต่างๆ เหล่านั้น เพราะเห็นแล้วมันร้อน เอามาอ่านก็ร้อน ทำไม่ได้ก็ร้อน
ตอนนี้ลูกหลวงพ่อต้องถือว่าเป็นผู้ใหญ่ทั้งหมด เพราะมาเรียนเปรียญธรรมเอกกันแล้ว แม้อายุของเราจะยังไม่มากก็ตาม แต่เป็นผู้หลักและเป็นผู้ใหญ่ที่เป็นกำลังใจของชาวโลก
ขนาดผู้หลักผู้ใหญ่ในทางโลกยังต้องมากราบมาไหว้เรา เพื่อให้เกิดเป็นบุญต่อบุญติดตัวไปในภพเบื้องหน้า เพื่อที่เขาจะได้มีโอกาสมาบำเพ็ญบุญ
ที่เขากราบไหว้ เขาไม่ได้มองที่อายุ แต่มองถึงคุณธรรม ธรรมะภายใน
เพราะฉะนั้นอย่าเพลี่ยงพล้ำในสิ่งเหล่านี้ และอย่าให้ใจแปดเปื้อนได้
ให้เตือนตัวเองดีที่สุด
แต่ถ้าเผลอ.. ให้ช่วยกันเตือน ถ้าได้รับคำเตือน อย่าโกรธ อย่าขุ่นมัว รีบลด ละเลิกเสีย ทิ้งไปเลย และก็ขอบคุณคนที่มาเตือน
แต่ดีที่สุดอย่าไปทำอย่างนั้น เพราะเรากำลังจะเป็นที่พึ่งให้ทั้งมนุษย์และเทวา กำลังจะยกย่องพระพุทธศาสนา
โอวาท หลวงพ่อธัมมชโย (คุณครูไม่ใหญ่)
วันที่ วันพฤหัสบดีที่ ๒๗ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๕๔๐
ที่มา
หนังสือ ผ้าสีสุดท้าย
อ่านในรูปแบบ EBook ที่นี่