หนังสือ คำสอนคุณครูไม่ใหญ่

๖๐. ชาวพุทธต้องหยุดวันพระ

ชาวพุทธต้องหยุดวันพระ หยุดเพื่อไปเข้าวัด ไปฟังธรรม ปฏิบัติธรรม ไม่ใช่หยุดไปดูหนังนะ หยุดเพื่อไปเข้าวัด ไปทำพระนิพพานให้แจ้ง แสวงบุญ สร้างบารมี ให้ถูกวัตถุประสงค์ของการเกิดมาเป็นมนุษย์ เพราะวัดเป็นแหล่งเนื้อนาบุญ เป็นแหล่งแห่งความรู้ที่แท้จริงของชีวิต เป็นที่ประดิษฐานพระรัตนตรัย พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ อยู่ที่ตรงนั้น ไม่ใช่อย่างอื่นเลย เราเป็นชาวพุทธ พอถึงวันพระ ก็ต้องทำให้ถูกหลักวิชชา ก่อนวันพระ เราก็เตรียมตัว เตรียมเครื่องไทยธรรม อาหารหวานคาวมาเลี้ยงพระในวันพระ บ้านเราอยู่ใกล้วัดไหน เราก็ไปวัดนั้น ไปทำบุญ ไปแสวงหาความรู้ ไปประพฤติปฏิบัติธรรม ไปสมาทานอุโบสถศีล หรือไปทบทวนศีล ๕ ที่เราปฏิบัติมา ๑ อาทิตย์ว่า ครบถ้วนบริบูรณ์แค่ไหน พอวันพระเราก็สมาทานเพิ่มอีก ๓ ข้อ นั่นแหละเป็นทางไปสู่สวรรค์ ปิดประตูอบาย ดังนั้นสวรรค์อยู่ใกล้นิดเดียว ใกล้ๆ บ้านเรานั่นแหละ เพราะฉะนั้นไปสั่งสมบุญกันให้ได้ทุกวันพระนะ ๒๐ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๔๗ พระธรรมเทศนา โดย หลวงพ่อธัมมชโย (คุณครูไม่ใหญ่) ที่มา …

๖๐. ชาวพุทธต้องหยุดวันพระ Read More »

๔๕. อานิสงส์การรักษาศีล

เราชาวพุทธ วันพระก็ต้องเข้าวัด ฟังธรรมปฏิบัติธรรม บำเพ็ญบุญ ที่วัดใกล้บ้าน หรือวัดที่เราคุ้นเคย เพื่อจะได้เป็นทางมาแห่งบุญของเรา วันธรรมดาเราถือศีล ๕ พอถึงวันพระ เราถืออุโบสถศีล (ศีล ๘) จะได้รับอานิสงส์โดยย่อ คือ จะมีรูปงามตั้งแต่เกิด โดยไม่ต้องไปทำศัลยกรรม ศีลเป็นบ่อเกิดแห่งความสุข โภคทรัพย์ และพระนิพพาน จะทำให้เราเข้าถึงสมาธิได้ง่าย พอใจเราใส ใจเราสบาย เดี๋ยวสมบัติใหญ่ก็ไหลมาเทมา เป็นบุคคลที่น่าเชื่อถือ แม้ตัวเราเองก็นับถือตัวเอง จะมีปีติและภาคภูมิใจในตัวเราเอง ๑๒ มกราคม พ.ศ. ๒๕๕๔ พระธรรมเทศนา โดย หลวงพ่อธัมมชโย (คุณครูไม่ใหญ่) ที่มา https://www.dhamma01.com/book/90 ต้นฉบับ หนังสือ เล่ม 1 สิ่งที่ต้องสั่งสมคือบุญกุศล กลับสู่ สารบัญ หนังสือคำสอนครูไม่ใหญ่

๔๖. ทำไมต้องถือศีล ๕

เวลามีใครมาถามว่า เข้าวัดพระธรรมกายแล้วได้อะไร? คุณทองยศ สามีของลูก จะรีบตอบทันทีว่า “ได้ชีวิตใหม่” เพราะว่า ก่อนเข้าวัด ศีล ๕ ไม่ครบ ทำไมพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ต้องให้เราถือศีล ๕ ศีล ๕ มีความสำคัญอย่างไร คำตอบ เพราะศีล ๕ มีผลต่อ “กรรมนิมิต” ก่อนตาย กรรมนิมิต คือ ภาพยนตร์เรื่องสุดท้ายที่ทุกคนต้องดู ดูอยู่คนเดียว ในช่วงศึกชิงภพ บนเตียงคนป่วย ตอนนั้นเราขยับตัวไม่ได้แล้ว คนอยู่รอบข้าง รอบเตียง ไม่ว่าจะเป็นหมอ พยาบาล หมู่ญาติ สมาชิกในครอบครัว ไม่มีใครเห็น เราดูอยู่คนเดียว เพราะฉะนั้นถ้าเราถือศีล ๕ ไม่ครบ มันอันตราย..อันตรายอย่างไร ? อันตรายที่เวลาเราใกล้จะละโลก ถ้าภาพกรรมนิมิตที่เราเคยทำผิดศีลไว้มาฉายให้เห็น จะทำให้ใจเราเศร้าหมอง คตินิมิต คือ หนทางที่จะไปมันดำมืด แล้วเราจะผ่านความมืดนั้นไปสู่ภพที่มืด คือ อบาย ซึ่งมีความทุกข์ทรมานมาก และเวลายาวนานกว่าในเมืองมนุษย์มาก ซึ่งมันอันตราย …

๔๖. ทำไมต้องถือศีล ๕ Read More »

๔๗. เรื่องส่วนตัวให้วางอุเบกขา

เราชาวพุทธ จะต้องรักพระพุทธศาสนา รักพระพุทธเจ้า พระธรรม พระสงฆ์ แล้วก็ต้องปฏิบัติตามคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า โดยเริ่มง่ายๆ คือ รักษาศีล ๕ (ไม่ฆ่าสัตว์ ไม่ลักทรัพย์ ไม่ประพฤติผิดในกาม ไม่พูดปด ไม่ดื่มสุราเมรัย) ซึ่งง่ายมาก ประหยัดสุด ประโยชน์สูง การรักษาศีล ๕ ประหยัดกว่าการไม่รักษาศีล ๕ ในฐานะที่เราเป็นชาวพุทธ เราต้องรักพระรัตนตรัยต้องหวงแหนพระรัตนตรัยเอาไว้ให้ดี ต้องช่วยกันรักษาอย่าให้หมดไปจากประเทศของเรา เพราะพระพุทธศาสนาเป็นศาสนาที่มีประโยชน์ต่อมวลมนุษยชาติทุกคน ไม่จำกัดเชื้อชาติ ศาสนา และเผ่าพันธุ์ใด คำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเป็นเครื่องบำบัดทุกข์บำรุงสุขให้แก่มนุษย์และเทวดาทั้งหลาย เพราะพระธรรมคำสอนนี้กลั่นออกมาจากใจที่บริสุทธิ์หลุดพ้นแล้วจากกิเลสอาสวะ เพราะฉะนั้นสิ่งที่พระองค์เห็นแจ้งรู้แจ้งจึงเป็นเรื่องจริงแท้ของชีวิต หากใครได้ศึกษา ได้ปฏิบัติ ได้เข้าถึง ก็จะได้รับประโยชน์อย่างยิ่งจากคำสอนนี้ คำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ไม่ใช่พระองค์ทรงนึกคิดจินตนาการ โดยอาศัยเหตุผลตรรกะแบบธรรมดา แล้วนำมาตั้งเป็นคำสอนนะ หากแต่เป็นความรู้อันบริสุทธิ์ที่มีอยู่แล้ว มีมาก่อนที่พระองค์จะบังเกิดขึ้นด้วยซ้ำ แล้วพระองค์ทรงค้นพบด้วยตัวเอง ปฏิบัติตามสิ่งที่ค้นพบ จนกระทั่งบรรลุผลอันสูงสุดคือได้บรรลุอนุตตรสัมมาสัมโพธิญาณ แล้วทรงมีมหากรุณานำมาเปิดเผย นำมาสั่งสอนทั้งมนุษย์และเทวดา เพราะฉะนั้นเราต้องหวงแหนเอาไว้ รักษาเอาไว้ยิ่งชีวิต อย่าลืมคำขวัญที่เราพูดบ่อยๆ “ถ้าเป็นเรื่องส่วนตัว ให้วางอุเบกขา แต่ถ้าเป็นเรื่องพระศาสนา ต้องเอาอุเบกขาวางไว้ แล้วลุยไปเลย” …

๔๗. เรื่องส่วนตัวให้วางอุเบกขา Read More »

๔๘. การถือศีล ๘ สำหรับผู้ครองเรือน

การถือศีล ๘ สำหรับผู้ครองเรือน ก็มีวิธีการถือแบบไม่กดดัน และยังช่วยสร้างบรรยากาศที่ดีสดชื่นรื่นรมย์ภายในครอบครัวด้วย อย่างไรก็ตาม ความใกล้ชิดของสามีภรรยาเป็นเรื่องปกติที่ยอมรับกันในสากลโลก ดังนั้นแทนที่เราจะถือศีล ๘ รวดเดียว ๑ เดือนบ้าง ๓ เดือนบ้าง ซึ่งอาจจะทำให้เรามีความรู้สึกว่า ตึงเกินไป พระสัมมาสัมพุทธเจ้าจึงทรงกำหนดให้ถือศีล ๘ เป็นช่วงๆ คือ วันธรรมดาเราก็ถือศีล ๕ เป็นปกติ พอถึงวันพระซึ่งใน ๑ เดือนมี ๔ ครั้ง เราก็ถือศีล ๘ แต่ถ้ามีกุศลศรัทธามากกว่านั้นก็ถือวันโกนเพิ่มขึ้นอีก รวมเป็นเดือนละ ๘ ครั้ง หรือถ้าหากมีกุศลศรัทธามากกว่านั้น ก็เพิ่มหลังวันพระอีก ๑ วัน คือ วันโกน วันพระ และวันส่ง รวม ๓ วัน เท่ากับว่าใน ๑ เดือน เราถือศีลอุโบสถ ๑๒ วัน อย่างนี้สำหรับชีวิตของฆราวาสจะไม่ตึงจนเกินไป แล้วจะเป็นการฟื้นฟูวันโกน วันพระ ให้หวนคืนมาใหม่ด้วย …

๔๘. การถือศีล ๘ สำหรับผู้ครองเรือน Read More »

๔๙. พรหมจรรย์ ๑๐ ประการ

“พรหมจรรย์” คือ การครองชีวิตอันประเสริฐ ประพฤติแบบพรหม ไม่ได้มีความหมายเพียงการละเว้นจากเมถุนธรรมอย่างเดียว แต่มีความหมายกว้างถึง ๑๐ อย่างด้วยกัน คือ ๑. การทำทาน ๒. ไวยาวัจจะ ๓. การรักษาศีล ๕ ๔. การแผ่เมตตาเป็นประจำทุกค่ำเช้า ๕. การงดเว้นเมถุนธรรม คือ ไม่ยินดีในกาม ๖. การยินดีเฉพาะในคู่ครองของตนเอง ๗. การเป็นผู้มีความเพียรในการเจริญสมาธิภาวนา ๘. การรักษาศีล ๘ ๙. การบำเพ็ญอริยมรรคมีองค์ ๘ ๑๐. การปฏิบัติอยู่ในไตรสิกขาได้แก่ ศีล สมาธิ ปัญญา อธิบายขยายความว่า ๑. การทำทาน คือ การทำบุญด้วยทานวัตถุ เช่น ข้าว น้ำ ผ้า ยานพาหนะ ดอกไม้ ของหอม เครื่องลูบไล้ ที่นั่ง ที่นอน ที่อยู่อาศัย และประทีปโคมไฟ ๒. …

๔๙. พรหมจรรย์ ๑๐ ประการ Read More »

๓๔. ผู้นำบุญยอดกัลยาณมิตร

เมื่อเราไปชวนใครมาทำบุญ คนมีบุญมาก อินทรีย์แก่ เขาก็ทำทันที คนมีอินทรีย์ปานกลาง เขาก็ทำเฉยๆ คนมีอินทรีย์อ่อน ฟังแล้วเขาก็ต่อต้าน ก็ไม่เห็นจะต้องเก็บมาเป็นทุกข์เป็นร้อนใจ เราเป็นนักสร้างบารมี จะต้องไม่เก็บสิ่งที่ไร้สาระมาทำให้เราทุกข์กายทุกข์ใจนะลูกนะ กายและใจเราควรจะถูกสั่งสมด้วยบุญ บารมี ความสุข พลังแห่งความดี ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นต้นแบบของโลก โลกยังขาดแคลนต้นบุญต้นแบบอย่างนี้ เราจึงจำเป็นต้องมาเกิดพร้อมๆ กัน เพื่อจะเป็นต้นบุญต้นแบบของเขา และผู้ที่จะเป็นต้นบุญต้นแบบได้ ต้องทำความเข้าใจกับโลกให้ดี กับสรรพสัตว์ทั้งหลายก็ดี กับมวลมนุษยชาติก็ดี ทุกชาติ ทุกภาษา ทุกศาสนาเป็นอย่างนี้ทั้งนั้น อินทรีย์แก่ อินทรีย์ปานกลาง อินทรีย์อ่อน เวลาเจออย่างนี้แล้วเราจะได้ไม่ทุกข์ใจ เพราะฉะนั้นนับจากวันนี้เป็นต้นไป อย่าเก็บสิ่งไร้สาระมาให้รกรุงรังตัดทอนกำลังใจของเรา ให้ทุกสิ่งที่เราพบเจอเป็นสิ่งที่นำมาซึ่งกำลังใจ พลังใจ บุญบารมีของเรา และก็ความสุขใจนะลูกนะ ๑๙ มกราคม พ.ศ. ๒๕๔๕ พระธรรมเทศนา โดย หลวงพ่อธัมมชโย (คุณครูไม่ใหญ่) ที่มา https://www.dhamma01.com/book/90 ต้นฉบับ หนังสือ เล่ม 1 สิ่งที่ต้องสั่งสมคือบุญกุศล กลับสู่ สารบัญ หนังสือคำสอนครูไม่ใหญ่

๓๕. อย่าร้องไห้

คนในโลกนี้ระลึกนึกถึงผู้ที่ละโลกแล้วด้วยน้ำตา คือ ให้น้ำตา ให้ความโศก ให้ความบ่นเพ้อพิไรรำพัน ซึ่งไม่เป็นประโยชน์ต่อตัวเองและผู้ที่ตายแล้ว คนในโลกมักจะเป็นกันอย่างนี้ เพราะว่าขาดสติกับปัญญา ขาดความรู้ตามความเป็นจริงของชีวิตว่า ความแตกดับของชีวิตนั้นเป็นของธรรมดา การละโลกก็เป็นของธรรมดา ไม่ใช่อัศจรรย์อะไร ไม่เหมือนกับดวงอาทิตย์ขึ้นทางทิศเหนือ แล้วตกทางทิศใต้ นั่นถึงจะเป็นเหตุอัศจรรย์ แต่ความตายไม่ใช่อัศจรรย์ คนในโลกนี้ส่วนมากระลึกนึกถึงผู้ที่ตายแล้วด้วยน้ำตา ด้วยความโศก ทำลายตัวเองให้เศร้าหมอง ให้ขุ่นมัว แล้วเป็นเหตุพลอยให้หมู่ญาตินั้นเศร้าหมองขุ่นมัวตามไปด้วย เขาระลึกนึกถึงผู้ตายกันอย่างนี้ เขาให้ความรักแก่ผู้ตายด้วยความโศก ด้วยความแห้งใจ ซึ่งเป็นวิธีที่ผิด เหมือนชักศึกเข้าบ้าน หรือให้ของแสลงกับคนป่วย ตัวเราก็ป่วยอยู่แล้ว แต่ให้ของแสลง คือความเข้าใจผิดกับใจซึ่งป่วยทางใจอยู่แล้วให้เพิ่มพูนมากขึ้น แต่ผู้ที่ฉลาดมีปัญญา จะระลึกนึกถึงผู้ที่เป็นที่รักที่ละโลกไปแล้ว ด้วยการบำเพ็ญบุญ แล้วอุทิศบุญกุศลไปให้ โดยทำตามคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบานแล้ว ที่เข้าใจโลกและชีวิตอย่างแท้จริง ใครทำอย่างนี้ได้ชื่อว่าเดินตามรอยบาทของพระพุทธองค์ ท่านไปถึงไหนก็เดินตามท่านไปถึงนั่น ท่านไปถึงสวรรค์ เราก็เดินตามท่านถึงสวรรค์ ท่านเดินถึงพรหม ก็เดินตามท่านถึงพรหม ท่านเดินถึงอรูปพรหม ก็เดินตามท่านถึงอรูปพรหม ท่านเดินถึงพระนิพพาน ก็เดินตามท่านถึงพระนิพพาน ๒๐ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๒๗ พระธรรมเทศนา โดย …

๓๕. อย่าร้องไห้ Read More »

๓๖. บูชาข้าวพระแบบเข้าถึง

วันอาทิตย์ต้นเดือน บูชาข้าวพระอย่าขาดกันนะ แม้วันอาทิตย์ธรรมดา หากมีความจำเป็นเราอาจจะขาดได้บ้าง เฉพาะผู้ที่ไปมาวัดได้สะดวก แต่วันอาทิตย์ต้นเดือนอย่าขาด เพราะว่าเป็นบุญใหญ่ ซึ่งบังเกิดขึ้นได้ยาก ต้องมีการบังเกิดขึ้นของวิชชาธรรมกาย สิ่งนี้จึงจะบังเกิดขึ้นได้ไม่ใช่ของง่ายเลย ดังนั้น อาทิตย์ต้นเดือนต้องมาวัด และอย่ามาตามลำพัง ให้ชวนผู้ที่เป็นที่รักของเรามาด้วย แม้แต่เด็กตัวเล็กๆ ถ้าตัวเล็กมาก ที่เรายังควบคุมเสียงร้องของเธอยังไม่ได้ เราก็เอาไว้ขอบนอก ถ้าควบคุมได้ เราก็เอาเขยิบเข้ามา เพื่อจะได้ปลูกฝังวัฒนธรรมชาวพุทธ การบูชาข้าวพระอย่างนี้ เป็นบุญใหญ่ เพราะจะต้องเข้าถึงวิชชาธรรมกายจึงจะทำอย่างนี้ได้ บุญเกิดขึ้นมากในระดับที่เราเอามาแก้ไขวิบากกรรมวิบากมารของเราได้เร็วแรงสามารถย่นย่อระยะเวลาในการเดินทางที่ไปสู่จุดหมายปลายทางที่จะต้องไปเป็นทีมนี้ได้สั้นเข้า ใกล้เข้า กลั่นแก้วิบากกรรมจากหนักเป็นเบา เบาเป็นหาย เพราะฉะนั้น ในทุกๆ วันอาทิตย์ต้นเดือน ต้องมากันนะ เป็นบุญใหญ่พิเศษ ที่เราไม่ควรขาดเลย ๑ เดือน มีเพียงครั้งเดียว ๑ ปี มีเพียง ๑๒ ครั้งเท่านั้น เราทำต่อเนื่องกันมา ๕๐ กว่าปีแล้ว ที่ว่าเป็นบุญใหญ่ เพราะโอกาสที่จะน้อมนำไทยธรรมไปถวายเป็นพุทธบูชาแด่พระธรรมกายของพระพุทธเจ้า พระอรหันต์ทั้งหลายที่ดับขันธปรินิพพานนานมาแล้วนับอสงไขยพระองค์ไม่ถ้วนอย่างนี้ ไม่ใช่เกิดขึ้นได้ง่าย เป็นสิ่งที่ยาก ต้องมีการบังเกิดขึ้นของพระพุทธศาสนา และวิชชาธรรมกายที่มีเป้าหมายในการปราบมารประหารกิเลสให้สิ้นเชื้อไม่เหลือเศษ และไปสู่ที่สุดแห่งธรรมบังเกิดขึ้นนั่นแหละ สิ่งนี้จึงบังเกิดขึ้นได้ เพราะฉะนั้นเราจึงไม่ค่อยคุ้นเคยกันเท่าไร …

๓๖. บูชาข้าวพระแบบเข้าถึง Read More »

๒๑. ไม่สั่งสมบุญใหม่ = กินบุญเก่า

เมื่อไม่ได้สั่งสมบุญอะไรเพิ่มเติม ก็เหมือนกับกินใช้บุญเก่าที่สั่งสมเอาไว้ในอดีตชาติไปเรื่อยๆ ตรงนี้คนไม่ค่อยเข้าใจกัน บุญธาตุนี่ เหมือนพลังงานนะ พลังงานแห่งความสุขและความสำเร็จในชีวิต ถ้าหมดบุญก็หมดพลังงาน และบุญเก่ามีไว้เพื่อส่งเสริมสนับสนุนให้สร้างบุญใหม่เพิ่มขึ้นไปเรื่อยๆ ถ้าหากไม่สั่งสมบุญใหม่ ก็กินบุญเก่าที่สั่งสมเอาไว้ในอดีตชาติไปเรื่อยๆ จนกระทั่งบุญเก่าหมดไป ชีวิตความเป็นอยู่จึงยิ่งลำบากยากจนมากขึ้นๆ แล้วก็มากขึ้นไปเรื่อยๆ ต้องสั่งสมบุญ แล้วเราจะจนยากมาก คือ ไม่มีวันจน ๑๕ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๕๕๓ พระธรรมเทศนา โดย หลวงพ่อธัมมชโย (คุณครูไม่ใหญ่) ที่มา https://www.dhamma01.com/book/90 ต้นฉบับ หนังสือ เล่ม 1 สิ่งที่ต้องสั่งสมคือบุญกุศล กลับสู่ สารบัญ หนังสือคำสอนครูไม่ใหญ่

๓๗. อย่าขาดบุญบูชาข้าวพระ

บุญบูชาข้าวพระ สิ่งนี้บังเกิดขึ้นได้ยาก และเป็นบุญใหญ่ที่จะติดตามตัวเราไปในภพเบื้องหน้า ที่ว่าเป็นบุญใหญ่ เพราะว่าไปถูกตัวจริงของความเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า พระอรหันต์ในอายตนนิพพาน ด้วยอานุภาพของวิชชาธรรมกายที่มหาปูชนียาจารย์ท่านเชี่ยวชาญ การทำบุญทั่วไปว่าได้บุญเยอะแล้ว เช่น เรานำปัจจัยไทยธรรมถวายพระภิกษุสามเณรผู้ประพฤติธรรมอย่างนี้ได้อานิสงส์มาก แต่บุญบูชาข้าวพระแบบเข้าถึงตัวจริงของพระสัมมาสัมพุทธเจ้านับอสงไขยพระองค์ไม่ถ้วน อุปมาผลบุญที่ได้เหมือนฝนตกลงมาในห้วงจักรวาล ที่ไม่มีลมพายุ เป็นจักรวาลที่โล่งๆ ว่างๆ อย่างนั้นหลายๆ ฟ้าครอบ คือ เป็นอสงไขยอัปปมาณังหลายๆ ครั้ง นี่อุปมาให้ฟัง กำลังบุญอย่างนี้จึงจะพอที่จะแก้ไขวิบากกรรมวิบากมารที่เราทำข้ามชาติมานับภพนับชาติไม่ถ้วน ให้หลายๆ วิบากกรรมหนักเป็นเบา เบาเป็นหาย แล้วก็ตั้งผังใหม่ที่เหมาะสมต่อการสร้างบารมีของเราต่อไปในอนาคต เมื่อเราลงมาเกิดสร้างบารมีในทุกๆ ครั้งนั่นแหละ ที่จะทำให้เราได้มนุษย์สมบัติ ทิพยสมบัติ และนิพพานสมบัติ ปิดอบาย ไปสวรรค์ มีสุขในปัจจุบัน เป็นต้น หลวงพ่ออยากให้ลูกๆ ทุกคนได้บุญเยอะ ไม่อยากให้ขาดวันอาทิตย์ต้นเดือน ส่วนวันอาทิตย์ธรรมดา ถ้าเราติดภารกิจที่จำเป็นจริงๆ หรืออยู่ห่างไกล เราไม่มาบ้างก็ไม่เป็นไร แต่อาทิตย์ต้นเดือนนี้ต้องมากันนะ ไม่อยากให้ตกบุญ ปีหนึ่งก็มีเพียง ๑๒ ครั้งเท่านั้น ไม่ควรขาดกันนะ บุญทุกบุญที่เราทำมีความสำคัญมากๆ ทำครั้งหนึ่งใช้ได้หลายครั้ง เหมือนรถยนต์ เขาใช้เวลาแค่ ๑ นาที ในการผลิตให้สำเร็จรูปเป็นรถยนต์ขึ้นมา …

๓๗. อย่าขาดบุญบูชาข้าวพระ Read More »

๒๒. นึกแล้วปลื้ม

หลวงพ่อเชื่อว่า ลูกชายหญิงทุกคนทั้งภายในและต่างประเทศ ได้ใช้วันเวลาของชีวิตอย่างมีคุณค่าที่สุด เราเกิดมาสร้างบารมี ถ้าเราไม่ใช้วันเวลาในการสร้างบารมี เท่ากับเราขโมยวันเวลาของตัวเราเอง คือ เวลาในโลกมนุษย์ เขาให้เรามาทำความดี แต่เราไปทำสิ่งที่ไม่ดี เป็นบาปอกุศล ก็ได้ชื่อว่า ขโมยเวลาของตัวเอง เพราะฉะนั้น วันเวลาที่ผ่านมาให้ปลื้มใจเถิดว่า เราได้สั่งสมคุณงามความดีของเรากันมาโดยตลอด ให้จิตใจเราเบิกบาน แช่มชื่น นึกถึงการให้ทาน รักษาศีล เจริญภาวนา ทอดกฐิน ทอดผ้าป่า มีงานบุญอะไร เราก็ช่วยกันไปอย่างเต็มที่เต็มกำลัง ไม่ใช่ว่าพวกเราจะร่ำรวยทรัพย์สินเงินทอง เราก็มีเท่าๆ กับที่คนอื่นเขามี มีบ้างไม่มีบ้างอย่างนั้นแหละ แต่ทรัพย์ของเรามีประโยชน์ต่อตนเองและต่อโลก สิ่งที่เราได้สละทรัพย์มาสร้างถาวรวัตถุเอาไว้สร้างมหาธรรมกายเจดีย์ สร้างสภาธรรมกายสากล นี้เป็นของสาธารณะ เป็นของพระพุทธศาสนา เป็นของส่วนรวมของประเทศชาติของเรา และเป็นของโลก ไม่ใช่ของตัวเรา ไม่ใช่ของหลวงพ่อ ไม่ใช่ของวัดพระธรรมกาย แต่เป็นของส่วนรวม เราสละทรัพย์มาสร้างสิ่งที่เป็นสาธารณประโยชน์ ให้สถานที่นี้เป็นที่ปลูกฝังศีลธรรม เป็นมหาวิทยาลัยศีลธรรมที่สร้างสันติสุข สันติภาพให้เกิดขึ้นแก่โลก เป็นสาธารณประโยชน์ที่ยิ่งใหญ่มหาศาล ทรัพย์ของเราเป็นทรัพย์ที่มีประโยชน์ หามาด้วยความบริสุทธิ์ ด้วยความเหนื่อยยากลำบาก แต่เรานำมาใช้ให้เกิดประโยชน์อันสูงสุดเกินควรเกินค่า เปรียบเสมือนแม่น้ำมีท่าลงอย่างดี ตั้งอยู่ในที่ใกล้มหาชน เป็นประโยชน์ต่อมนุษย์ต่อสัตว์ทั้งหลายอย่างนั้น ส่วนบุคคลใดมีทรัพย์สินเงินทองแล้วเก็บเอาไว้ ทรัพย์นั้นเป็นทรัพย์ทุพพลภาพ เป็นทรัพย์พิการ …

๒๒. นึกแล้วปลื้ม Read More »

๓๘. บุญกฐิน มหากาลทาน

บุญกฐิน ถือเป็นบุญใหญ่ ที่มีอานิสงส์มากเพราะเป็นบุญที่ทำได้ยาก และมีข้อจำกัดบางประการอย่างมากมาย อีกทั้งการทำบุญทอดกฐินก็จะมีเฉพาะในพระพุทธศาสนาเท่านั้น จะต้องมีการบังเกิดขึ้นของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า มีพระธรรมคำสอน และมีพระสงฆ์สาวกผู้ปฏิบัติตาม ถึงจะทำบุญทอดกฐินได้ ซึ่งถือว่าเกิดขึ้นได้ยากมากๆ เพราะในบางกัปไม่มีการทอดกฐินเลย เนื่องจากไม่มีการบังเกิดขึ้นของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า หากเราพลาดไปเกิดในยุคนั้นเข้า เราก็ไม่มีโอกาสทอดกฐิน นอกจากนี้ การทำบุญกฐินยังมีความยากและข้อจำกัดอีกหลายประการ ซึ่งบัณฑิตนักปราชญ์ได้รวบรวมเป็นประเด็นเอาไว้ทั้งหมด ๗ ประการ เพื่อเราจะได้เห็นคุณค่าและปลื้มปีติว่า เราคือผู้โชคดีที่ได้มาทำบุญนี้ ประการที่ ๑ บุญกฐินเป็นบุญพิเศษ เป็นกาลทาน ทำได้แค่ปีละ ๑ ครั้งเท่านั้น คือ ภายใน ๑ เดือน นับจากวันออกพรรษา ประการที่ ๒ เป็นบุญที่ถูกจำกัดด้วยประเภทของทาน คือ ต้องถวายเป็นสังฆทานเท่านั้น จะถวายแบบเฉพาะเจาะจงภิกษุรูปใดรูปหนึ่งเหมือนทานอื่นๆ ไม่ได้ ประการที่ ๓ บุญจากการทอดกฐิน เป็นบุญที่ถูกจำกัดด้วยคราว คือ ใน ๑ ปี แต่ละวัดจะสามารถรับกฐินและกรานกฐินได้ปีละครั้งเท่านั้น ประการที่ ๔ วัดที่จะทอดกฐินได้นั้น ต้องมีพระภิกษุที่อยู่จำพรรษาครบอย่างน้อย ๕ รูป …

๓๘. บุญกฐิน มหากาลทาน Read More »

๒๓. ทำบุญแล้วต้องปลื้ม

สมบัติเป็นของกลางของโลก ผู้มีบุญเท่านั้นจึงจะได้ครอบครอง แต่บุญอยู่ดีๆ จะให้เกิดขึ้นไม่ได้ เราต้องทำ เราต้องสร้างบุญด้วยตัวเองอย่างถูกหลักวิชชา คือต้องปลื้มทั้งก่อนทำ กำลังทำ และภายหลังจากทำแล้ว ใจต้องมีความปลื้มปีติยินดีในสิ่งที่ตัวทำ มีปีติสุขหล่อเลี้ยงใจตลอดเวลาทั้งก่อนทำ กำลังทำ และภายหลังจากทำแล้ว ยามใดที่นึกถึงก็ปลื้ม มีปีติสุขในสิ่งที่เราได้สร้างมหาทานบารมี บุญนี้ก็จะเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง ทำน้อยก็ได้มาก ทำมากได้เยอะ เกิดขึ้นตลอดช่วงเวลาของชีวิตทั้งปฐมวัย มัชฌิมวัย และปัจฌิมวัย แปลว่า ตลอดชีวิตของเรา ตั้งแต่เกิดเรื่อยมาเลย จะมีสายสมบัติที่เกิดขึ้นในบุญธาตุ คอยหล่อเลี้ยงชีวิตของเราให้ได้สร้างบารมีอย่างสะดวกสบาย บุญธาตุเป็นบ่อเกิดแห่งความสุขและความสำเร็จในชีวิตของเรา ที่เราจะต้องเวียนว่ายตายเกิดสร้างบารมีในภพ ๓ นี้ บุญนี้ก็จะไปดึงดูดทรัพย์สมบัติ รูปสมบัติ คุณสมบัติ เป็นต้น เอาไว้ให้เราสำหรับสร้างบารมีเพราะฉะนั้นทุกครั้งที่ทำบุญต้องปลื้มนะ ๒๘ สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๕๔ พระธรรมเทศนา โดย หลวงพ่อธัมมชโย (คุณครูไม่ใหญ่) ที่มา https://www.dhamma01.com/book/90 ต้นฉบับ หนังสือ เล่ม 1 สิ่งที่ต้องสั่งสมคือบุญกุศล กลับสู่ สารบัญ หนังสือคำสอนครูไม่ใหญ่

๓๙. บุญกฐิน…รื้อผังจนถาวร

บุญทอดกฐินหนึ่งปีมีเพียงครั้งเดียว เป็นกาลทาน มีอานิสงส์ใหญ่ เพราะนอกจากเราจะได้บุญส่วนตัวแล้ว ยังทำให้พระได้รักษาพระวินัยได้ครบถ้วนบริบูรณ์ เพราะฉะนั้นอานิสงส์จึงเป็นพิเศษ บุญทอดกฐินเป็นบุญพิเศษ ที่จะรื้อผังจนให้สิ้นเชื้อไม่เหลือเศษ เป็นบุญใหญ่มาก ไม่ใช่บุญเล็กบุญน้อย เพราะก่อนที่จะถวายผ้ากฐิน เราได้นำของละเอียดไปถวายเป็นพุทธบูชาถูกพระธรรมกายของพระพุทธเจ้านับอสงไขยพระองค์ไม่ถ้วน ชาตินี้เราได้พิสูจน์แล้วว่า ความจนไม่จำเป็นสำหรับชีวิตเรา เมื่อจนแล้วสร้างบารมีไม่สะดวก เพราะวันหนึ่งคืนหนึ่งมัวแต่คิดว่า จะหาทรัพย์จากที่ไหนมาหล่อเลี้ยงสังขารและครอบครัวที่เราจะต้องดูแลอีกมากมาย กว่าจะได้ทรัพย์มาต้องดิ้นรนต่อสู้ ซึ่งหนีไม่พ้นบางครั้งก็ต้องทุศีล ต้องทำปาณาติบาต ศีล ๕ ข้อ ของเราก็พังพินาศ ดังนั้นเราไม่ควรจนควรจะรวยกันต่อไปทั้งในปัจจุบันและในอนาคต ปัจจุบันนี้เราอาจจะไม่รวยอย่างที่เราอยากจะรวย แต่บุญทอดกฐินที่เราทำจะเป็นผังสำเร็จเต็มที่ในภพเบื้องหน้า เพราะชาตินี้เป็นชาติประกอบเหตุ ชาติถัดไปเป็นชาติเสวยผล ส่วนหนึ่งจะมาส่งผลในปัจจุบันชาตินี้ จะมาตัดรอนวิบากกรรม รื้อผังจนเชื่อมสายสมบัติให้เราพอมีสร้างบารมีได้ต่อเนื่อง เพื่อที่จะได้ผังรวยต่อไปในอนาคต ที่จะทำให้เราสร้างบารมีได้อย่างสะดวกสบาย เมื่อสั่งสมบุญแล้ว อธิษฐานจิตให้ดีว่า รวยแล้วอย่าตระหนี่ รวยแล้วจะต้องมีจิตใจเหมือนพระบรมโพธิสัตว์ ที่คิดแต่จะให้ คิดแต่จะนำออกไปสร้างสิ่งที่ดีงามให้บังเกิดขึ้นแก่โลก ยิ่งมีทรัพย์ ยิ่งอยากจะสร้างมหาทานบารมี อย่างนี้จึงจะถูกหลักวิชชา เพราะฉะนั้นให้เราปลื้มใจในบุญเอาไว้ให้ดีว่า บุญนี้ทำถูกพระธรรมกายนับอสงไขยพระองค์ไม่ถ้วน ๖ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๕๔๘ พระธรรมเทศนา โดย หลวงพ่อธัมมชโย (คุณครูไม่ใหญ่) ที่มา https://www.dhamma01.com/book/90 …

๓๙. บุญกฐิน…รื้อผังจนถาวร Read More »