หนังสือ คำสอนคุณครูไม่ใหญ่

บุญทอดกฐินหนึ่งปีมีเพียงครั้งเดียว เป็นกาลทาน มีอานิสงส์ใหญ่ เพราะนอกจากเราจะได้บุญส่วนตัวแล้ว ยังทำให้พระได้รักษาพระวินัยได้ครบถ้วนบริบูรณ์ เพราะฉะนั้นอานิสงส์จึงเป็นพิเศษ บุญทอดกฐินเป็นบุญพิเศษ ที่จะรื้อผังจนให้สิ้นเชื้อไม่เหลือเศษ เป็นบุญใหญ่มาก ไม่ใช่บุญเล็กบุญน้อย เพราะก่อนที่จะถวายผ้ากฐิน เราได้นำของละเอียดไปถวายเป็นพุทธบูชาถูกพระธรรมกายของพระพุทธเจ้านับอสงไขยพระองค์ไม่ถ้วน ชาตินี้เราได้พิสูจน์แล้วว่า ความจนไม่จำเป็นสำหรับชีวิตเรา เมื่อจนแล้วสร้างบารมีไม่สะดวก เพราะวันหนึ่งคืนหนึ่งมัวแต่คิดว่า จะหาทรัพย์จากที่ไหนมาหล่อเลี้ยงสังขารและครอบครัวที่เราจะต้องดูแลอีกมากมาย กว่าจะได้ทรัพย์มาต้องดิ้นรนต่อสู้ ซึ่งหนีไม่พ้นบางครั้งก็ต้องทุศีล ต้องทำปาณาติบาต ศีล ๕ ข้อ ของเราก็พังพินาศ ดังนั้นเราไม่ควรจนควรจะรวยกันต่อไปทั้งในปัจจุบันและในอนาคต ปัจจุบันนี้เราอาจจะไม่รวยอย่างที่เราอยากจะรวย แต่บุญทอดกฐินที่เราทำจะเป็นผังสำเร็จเต็มที่ในภพเบื้องหน้า เพราะชาตินี้เป็นชาติประกอบเหตุ ชาติถัดไปเป็นชาติเสวยผล ส่วนหนึ่งจะมาส่งผลในปัจจุบันชาตินี้ จะมาตัดรอนวิบากกรรม รื้อผังจนเชื่อมสายสมบัติให้เราพอมีสร้างบารมีได้ต่อเนื่อง เพื่อที่จะได้ผังรวยต่อไปในอนาคต ที่จะทำให้เราสร้างบารมีได้อย่างสะดวกสบาย เมื่อสั่งสมบุญแล้ว อธิษฐานจิตให้ดีว่า รวยแล้วอย่าตระหนี่ รวยแล้วจะต้องมีจิตใจเหมือนพระบรมโพธิสัตว์ ที่คิดแต่จะให้ คิดแต่จะนำออกไปสร้างสิ่งที่ดีงามให้บังเกิดขึ้นแก่โลก ยิ่งมีทรัพย์ ยิ่งอยากจะสร้างมหาทานบารมี อย่างนี้จึงจะถูกหลักวิชชา เพราะฉะนั้นให้เราปลื้มใจในบุญเอาไว้ให้ดีว่า บุญนี้ทำถูกพระธรรมกายนับอสงไขยพระองค์ไม่ถ้วน ๖ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๕๔๘ พระธรรมเทศนา โดย หลวงพ่อธัมมชโย (คุณครูไม่ใหญ่) ที่มา https://www.dhamma01.com/book/90 …

๓๙. บุญกฐิน…รื้อผังจนถาวร Read More »

ให้ปลื้มทุกๆ บุญ ที่เราได้ทำเอาไว้ นึกเอาไว้เรื่อยๆ นึกย้อนหลังทีหนึ่ง ก็เหมือนกับเราเปิดวาล์วของท่อธารแห่งบุญ ให้เปิดขึ้น ให้สว่างขึ้น ให้ใจชุ่มอยู่ในบุญอย่างนี้ วิมานของเราก็จะใหญ่โตโอฬาร บริวารสมบัติก็เยอะ … สิ่งที่จะต้องทำต่อไปให้มากๆ ก็คือ “การเจริญภาวนา” พยายามทำให้ได้ทุกวัน อย่าให้ขาด แล้วก็ปรับปรุงให้ถูกวิธีการ โดยไม่มีความวิตกกังวลว่า กลัวจะไม่ได้ กลัวจะไม่เห็นในชาตินี้ ถ้าทำถูกวิธีแล้วต้องสมหวังดังใจอย่างแน่นอน เพราะฉะนั้นให้นึกเอาไว้ให้ดี แล้วก็หมั่นพยายามตรวจตราดูว่า เรามีสิ่งที่จะต้องปรับปรุงแก้ไขอย่างไร ให้ดีเพิ่มขึ้นไปทุกวันทุกคืน เพราะเรามีเวลาเหลืออยู่ไม่มากแล้วนะ มีเวลาอย่างจำกัด เราจะต้องเก็บเอา “ดี” ให้มากที่สุดไปให้ได้ ทั้งทาน ศีล ภาวนา เป็นต้น เมื่อถึงวันสุดท้าย ยิ้มสุดท้ายของเราจะได้สง่างามจากโลกนี้ไปก็ทิ้งข้อวัตรปฏิปทาการดำเนินชีวิตของเราไว้เป็นมรดกโลก ให้ลูกหลานได้ศึกษาฝึกฝนเดินตามรอยของเราต่อไป ๒๑ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๔๕ พระธรรมเทศนา โดย หลวงพ่อธัมมชโย (คุณครูไม่ใหญ่) ที่มา https://www.dhamma01.com/book/90 ต้นฉบับ หนังสือ เล่ม 1 สิ่งที่ต้องสั่งสมคือบุญกุศล กลับสู่ สารบัญ …

๒๔. ปลื้มทุกบุญ Read More »

การทอดกฐินธรรมชัย ซึ่งเป็นกาลทาน ปีหนึ่งมีเพียงครั้งเดียว เรารอคอยวันนี้มา ๓๖๕ วัน เพราะฉะนั้นต้องตักตวงบุญให้เต็มที่นะลูกนะ ต้องรักษาใจให้ใสๆ กว่าจะมีวันนี้ได้ ต้องมีการบังเกิดขึ้นของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า มีพระรัตนตรัยบังเกิดขึ้น แล้วก็สืบทอดกันเรื่อยมา จนกระทั่งมาถึงวันนี้ และกว่าที่เราจะตั้งกองกฐินได้ มันก็ยากลำบาก โดยเฉพาะในภาวะสิ่งแวดล้อมของโลกเป็นอย่างนี้ แต่ละบาทแต่ละสตางค์ที่เราหามาได้มันยากลำบาก ต้องเอาชีวิตเป็นเดิมพันกว่าจะได้มา เมื่อได้มาแล้วเราเกิดกุศลศรัทธา อยากจะมาสร้างมหาทานบารมี ให้บุญนี้เป็นเสบียงบุญติดไปทุกภพทุกชาติ ตราบกระทั่งถึงที่สุดแห่งธรรม เพราะฉะนั้นเราก็ต้องตักตวงบุญนี้ให้เต็มที่ บุญนี้จะมากไม่มีประมาณได้นั้น ฐานของใจต้องบริสุทธิ์ ต้องเกลี้ยงๆ ใสๆ ใจต้องเย็นๆ ใสในระดับที่เราเห็นความบริสุทธิ์ภายในของตัวเราได้ เป็นดวงใสๆ หรือองค์พระใสๆ ถ้าเราทำอย่างนี้ได้ ทำน้อยก็จะได้บุญมาก ทำมากก็จะได้บุญเยอะๆ บุญนี้เป็นบ่อเกิดแห่งความสุขและความสำเร็จในชีวิตของเรา ตั้งแต่เราเป็นปุถุชนจนกระทั่งเป็นพระอริยเจ้า จะส่งผลให้เราไปสู่เทวโลก เป็นบันไดนำไปสู่สุคติโลกสวรรค์ และจะเป็นเสบียงบุญให้เราได้สร้างบารมีต่อไปในภพเบื้องหน้า ๔ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๕๕๕ พระธรรมเทศนา โดย หลวงพ่อธัมมชโย (คุณครูไม่ใหญ่) ที่มา https://www.dhamma01.com/book/90 ต้นฉบับ หนังสือ เล่ม 1 สิ่งที่ต้องสั่งสมคือบุญกุศล กลับสู่ …

๔๐. กฐินธรรมชัย มหาทานบารมี Read More »

ทุกครั้งที่เราทำบุญ อย่าลืมอธิษฐานจิต ๒ ข้อเป็นหลัก คือ อธิษฐานว่า ด้วยอานุภาพแห่งบุญนี้ ขอให้เราได้ติดรถด่วนขบวนนี้ไปสู่ที่สุดแห่งธรรม และในระหว่างหนทางสร้างบารมีให้เราได้ไปอยู่ดุสิตบุรี วงบุญพิเศษ เราจะได้ไม่พลัดพรากกัน เมื่อหมู่คณะลงมาสร้างบารมีในยุคไหนก็จะได้ลงมาพร้อมๆ กัน มาเติมบารมีแล้วก็กลับไปพร้อมๆ กัน ไม่มีหกไม่มีหล่น การอธิษฐานนอกนั้นก็เป็นเรื่องรอง เราจะอธิษฐานจิตออกแบบชีวิตของเราให้มีอุปกรณ์ในการสร้างบารมีอย่างไรก็แล้วแต่เรา การไปสู่ที่สุดแห่งธรรมนั้นเป็นการสร้างบารมีแบบไม่มีกำหนดเวลา อาจจะเร็วหรือช้า อยู่ที่เราจะต้องมีบารมีมากๆ บารมีจะมากได้นั้น ต้องสั่งสมบารมีมากๆ จะสั่งสมบารมีได้มากก็ต่อเมื่อเรามีอุปกรณ์ในการสร้างบารมีได้ครบถ้วน เช่น มีรูปสมบัติ ทรัพย์สมบัติ คุณสมบัติ ลาภ ยศ สรรเสริญ สุข มรรคผลนิพพาน วิชชาธรรมกาย สมบัติจักรพรรดิตักไม่พร่อง เป็นต้น ถ้าเรามีอุปกรณ์พร้อม การสร้างบารมีของเราก็จะสะดวกสบาย ก็ให้สังเกตดูในชาตินี้ ตั้งแต่เราเกิดมาจนกระทั่งบัดนี้ เรามีข้อบกพร่องอะไรบ้าง เมื่อเราทำบุญทุกครั้งก็ต้องอธิษฐานว่า ขอให้ภพนี้เป็นภพสุดท้ายที่ขาดตกบกพร่อง ภพชาติต่อไปต้องเป็นภพแห่งความสมบูรณ์พร้อมของอุปกรณ์ในการสร้างบารมี ให้เราสังเกตดูตัวเองและก็อธิษฐานสร้างบารมีกันไป ๘ สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๔๗ พระธรรมเทศนา โดย หลวงพ่อธัมมชโย (คุณครูไม่ใหญ่) ที่มา https://www.dhamma01.com/book/90 …

๒๕. การอธิษฐานจิต Read More »

เรามีเวลาเหลืออยู่ในโลกนี้นับจากวันนี้ไปถึงวันสุดท้ายอีกไม่มาก แล้วก็ไม่เท่ากันด้วย เราจะต้องใช้วันเวลาและสิ่งที่เรามีอยู่สร้างบารมีกันให้เต็มที่ อย่าประมาทในการดำเนินชีวิต เราเกิดมาเพื่อสร้างบารมีก็ต้องสร้างบารมีให้เต็มที่ อย่ามัวคิดว่า เราทำบุญมามากแล้ว ขอพักก่อน ขอชะลอไว้ก่อน อย่าคิดอย่างนั้น บุญเก่าเราใช้ไปทุกอนุวินาที แต่บุญใหม่นานๆ เราสร้างกันทีหนึ่ง ที่ผ่านมาก็เป็นอย่างนี้ เพราะฉะนั้นวันเวลาที่เหลืออยู่ เราจะต้องใช้ทุกอย่างที่เรามีสร้างบารมีให้เต็มที่ให้เท่ากับที่เราใช้บุญเก่าไป ให้เพิ่มเติมยิ่งขึ้นทุกๆ วัน วันธรรมดาให้หมั่นสั่งสมบุญทั้งทาน ศีล ภาวนา วันอาทิตย์ธรรมดาเราก็มาปฏิบัติธรรมร่วมกันที่วัด โดยเฉพาะอาทิตย์ต้นเดือนอย่าขาด ให้มาพร้อมกัน อย่ากลัวความปวด ความเมื่อย ความหิวกระหาย ความร้อนอบอ้าว ความไม่สะดวกสบายเหมือนเราอยู่ที่บ้าน อย่าให้สิ่งเหล่านี้มาเป็นอุปสรรคต่อการสร้างบารมีของเรา เพราะเราจะอยู่ในโลกนี้อีกไม่นาน ถ้าเราอดทนกันในตอนนี้ เวลาบุญส่งผลในเทวโลกก็ยาวนาน เราจะได้ปลื้มใจกันตรงนั้น เมื่อเราเดินทางออกจากกายมนุษย์ไปสู่เทวโลกแล้ว ตอนนั้นมันกลับตัวไม่ได้แล้ว ถ้าเราทำน้อย เราก็มีบุญน้อย มีบุญน้อยเราก็ต้องไปอยู่ท้ายแถว ถ้าเราสร้างบุญให้มากๆ เมื่อเรามีบุญมาก เราก็จะได้ไปอยู่หัวแถวในภพแห่งการเสวยบุญนั้น เราจะชื่นชมผลบุญที่เราได้กระทำตอนเป็นมนุษย์ เพราะฉะนั้นขอให้ลูกทุกคนพึงคิดสิ่งเหล่านี้เอาไว้ให้ดี ๘ สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๔๗ พระธรรมเทศนา โดย หลวงพ่อธัมมชโย (คุณครูไม่ใหญ่) ที่มา https://www.dhamma01.com/book/90 ต้นฉบับ …

๒๖. อดเปรี้ยวไว้กินหวาน Read More »

กลัวก็ต้องตาย ไม่กลัวก็ต้องตาย ทุกคนล้วนตายหมด และก็เคยตายกันมาแล้วทั้งนั้น ความตายเป็นสิ่งที่เราจะต้องนำมาคิด คิดถึงความตายวันละนิด จิตแจ่มใส เพราะจะทำให้เราดำเนินชีวิตได้อย่างถูกวัตถุประสงค์ของการเกิดมาเป็นมนุษย์ จะไม่ประมาท จะสั่งสมบุญอยู่ตลอดเวลาเลย จะไม่คร่ำครวญเมื่อชีวิตลำเค็ญ เพราะรู้ว่าเราจะลำเค็ญอยู่ในโลกมนุษย์ไม่กี่ปีก็ตายแล้ว โดยเฉพาะอายุขัยเฉลี่ยมนุษย์ในยุคนี้แค่ ๗๕ ปี เพราะฉะนั้น ลำเค็ญก็ไม่นาน ยากจนก็ประเดี๋ยวเดียว อย่าไปทุกข์ใจเลย สั่งสมบุญกุศลกันไป เราไปเอาดีกันภพเบื้องหน้า ไปศึกษาเรื่องเหตุและผลที่เราเป็นอยู่ในปัจจุบัน เพราะเราประกอบเหตุในอดีตมา ผลที่เราเกิดมาลำบากยากจน อัตคัดเรื่องปัจจัย ๔ เป็นเพราะในอดีตเรามีความตระหนี่ หวงแหนเสียดายทรัพย์ ไม่สั่งสมบุญเอาไว้ เราอาจจะเป็นคนเคยรวย มีทรัพย์มาก และมีความคิดว่า เรารวยขึ้นมาเพราะหนึ่งสมองสองมือ ไม่ใช่เพราะอย่างอื่น ทำให้เรามีมานะทิฐิ และประมาทในชีวิต ใช้ทรัพย์นั้นเพื่อแสวงหาทรัพย์และแสวงหาความสุขอย่างเดียว ใครจะมาชักชวนให้ทำความดี มาบอกบุญ ก็จะถือเนื้อถือตัว ไม่ต้อนรับบ้าง ไม่ยอมรับคำแนะนำบ้าง แม้จะต้อนรับทางกายก็ตาม นี่ก็เป็นสิ่งที่เราประกอบเหตุเอาไว้ เพราะมีความตระหนี่ เราจึงมาลำบากในชาตินี้ แต่ลำเค็ญประเดี๋ยวเดียวก็จะหมดเวลาของชีวิตแล้ว เพราะฉะนั้นอดทนสั่งสมบุญกันไปเถอะนะลูกนะ ส่วนใครที่ชาตินี้ร่ำรวย ก็ให้คิดว่า รวยแค่ประเดี๋ยวเดียวเช่นกัน จะรวยกี่แสนล้าน ก็รวยประเดี๋ยวเดียว เดี๋ยวก็ต้องตาย แล้วจะรวยมากแค่ไหนก็ตาม …

๒๗. รวย-จน ประเดี๋ยวเดียว Read More »

เราเกิดมาสร้างบารมี ก็ต้องสร้างกันให้เต็มที่เต็มกำลัง อย่าไปขยักขย่อน เพราะชีวิตมนุษย์สั้นนัก ไม่ช้าเดี๋ยวเราก็ตายจากโลกนี้ไปแล้ว การเวียนว่ายในสังสารวัฏนี้ กายมนุษย์เท่านั้นที่สร้างบารมีได้ กายอื่น ภพอื่น ทำได้ยาก นานๆ จึงจะมีปรากฏสักครั้งหนึ่ง ซึ่งถือเป็นกรณียกเว้น อย่างท้าวสักกเทวราชกับนางสุชาดาที่ได้ถวายทานกับพระอรหันต์ เราอย่าไปคิดทำอย่างนั้น เพราะมันเกิดขึ้นได้ยากมากๆ ตอนนี้เรายังมีกายมนุษย์ ยังมีชีวิตอยู่ มีเรี่ยวมีแรงแค่ไหนก็สร้างบารมีกันให้เต็มที่เต็มกำลัง เมื่อไรที่บุญส่งผลเราจะปลื้ม ชีวิตในสังสารวัฏ เขาใช้บุญเอาไปสู้กับบาป เวลาที่บาปเข้ามาสิงจิตเรา จะบังคับให้เราคิดพูดทำในสิ่งอกุศล ทำแล้วก็มีวิบากติดไป ทำให้เป็นอุปสรรคของชีวิต ทั้งชีวิตตอนเป็นมนุษย์ ชีวิตในปรโลก และชีวิตในสังสารวัฏ อดีตที่ผ่านมา เรารู้เรื่องบุญบาปบ้าง ไม่ค่อยจะรู้บ้าง แต่เวลานี้เราได้เรียนรู้กันมามากแล้ว เมื่อรู้แล้วควรทำให้ถูกหลักวิชชา ออกแบบชีวิตของเราให้ดี คือ ภพชาติต่อไปชีวิตเราต้องสมบูรณ์พร้อมด้วยรูปสมบัติ ทรัพย์สมบัติ คุณสมบัติ ลาภ ยศ สรรเสริญ สุข มรรคผลนิพพาน พวกพ้องบริวาร วิชชาธรรมกาย เกิดมาระลึกชาติได้ เกิดมาระลึกชาติได้ ระลึกชาติเดียวก็ไม่เอานะ มีเรื่องกล่าวไว้ในพระไตรปิฎก มีอยู่หลายท่านระลึกชาติได้ชาติเดียว เห็นว่าภพในอดีต ตนเคยเกิดเป็นคนรวยได้ สั่งสมบุญมาอย่างดี แต่ชาตินี้กลับมาเกิดเป็นคนจน …

๒๘.เกิดมาอีกทีต้องพร้อม Read More »

อย่าลืมว่า เรามาเกิดเพื่อสร้างบารมี ไม่ใช่เพื่อวัตถุประสงค์อื่น เรามีเวลาอยู่ในโลกมนุษย์นี้เพียงเล็กน้อย ไม่ช้าเราก็ต้องตาย ชีวิตหลังความตายยาวนานเป็นหมื่น เป็นแสน เป็นล้านปี ถ้าหากเราทำดี สร้างบุญบารมีเอาไว้มากในเมืองมนุษย์ เวลาไปเสวยผลบุญมันก็ยาวนาน แล้วก็จะอยู่ในหมู่เทพเทวาที่มีอานุภาพ มีศักดิ์ใหญ่ มีบารมีมากๆ มีรัศมีมาก มีบริวารสมบัติมาก ในเทวโลกนั้นมีความเป็นธรรมในสังคม คือ ใครสร้างบุญมาก ก็จะไปอยู่ในหมู่ของเทวาผู้มีฤทธิ์ มีอานุภาพมาก มีรัศมีมาก มีความสุข สะดวกสบายมาก ถ้าสร้างบุญปานกลางก็จะอยู่ในเทพที่มีบุญปานกลาง มีศักดิ์ปานกลาง มีบริวารสมบัติปานกลาง ถ้าเราทำบุญน้อย แม้ขึ้นไปอยู่ชั้นเดียวกันก็อยู่รอบนอก อยู่ขอบภพ เพราะฉะนั้น ถ้าหากเราสร้างบุญเต็มที่ ชีวิตหลังความตายนั้นยาวนาน เราก็จะได้ไปเสวยผลบุญอย่างเต็มที่อย่างสมศักดิ์ศรี และเวลาเคลื่อนย้ายจากกายหยาบไปสู่กายทิพย์ก็จะไปอย่างสง่างาม ๔ มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๔๕ พระธรรมเทศนา โดย หลวงพ่อธัมมชโย (คุณครูไม่ใหญ่) ที่มา https://www.dhamma01.com/book/90 ต้นฉบับ หนังสือ เล่ม 1 สิ่งที่ต้องสั่งสมคือบุญกุศล กลับสู่ สารบัญ หนังสือคำสอนครูไม่ใหญ่

บุญที่เราได้ถวายที่ดินไว้ในพระพุทธศาสนา บุญนี้ถือว่าเป็นเบื้องต้นของบุญทุกๆ บุญ ที่จะเกิดขึ้นตามมาอีกมากมาย เป็นบุญรากฐานที่รองรับการสร้างบารมีทั้ง ๓๐ ทัศของเรา ให้เต็มเปี่ยมบริบูรณ์ เหมือนต้นไม้ใหญ่ที่เจริญงอกงามผลิดอกออกผล ก็เพราะได้อาศัยแผ่นดินเป็นที่ตั้ง บุญใหญ่ทั้งหลายที่จะเกิดขึ้นได้ก็ต้องอาศัยแผ่นดิน เป็นที่สำหรับสร้างบารมี ผลบุญนี้จะส่งผลให้เราได้เป็นราชาราชินีที่ดิน คือ มีที่ดินมากมายเป็นของตัวเอง มีที่อยู่อาศัยอันเป็นสัปปายะ สะดวก สบาย อยู่ในสิ่งแวดล้อมที่เหมาะสมต่อการสร้างบารมี แล้วก็จะได้สร้างบารมีไปจนตลอดอายุขัย ไม่ว่าจะก้าวไปที่ใดก็จะได้รับการต้อนรับเชื้อเชิญเป็นอย่างดี ให้เราเข้าพักอาศัยด้วยความเต็มใจ ราวกับว่าเขาได้เชื้อเชิญบุคคลวิเศษผู้มีสิริมงคลที่มาเยี่ยมเยือนเขา เราจะเป็นที่รักของเจ้าของสถานที่ เป็นที่รักของมนุษย์และเทวาทั้งหลาย การถวายที่ดินเป็นสัญลักษณ์ของผู้มีจิตใจหนักแน่น ก็จะทำให้เราเป็นผู้ที่มีจิตใจหนักแน่นประดุจแผ่นดิน เราจะมีพลังใจอันสูงส่ง ที่จะสามารถเอาชนะกิเลสอาสวะทั้งหลายได้ ๖ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๕๔๘ พระธรรมเทศนา โดย หลวงพ่อธัมมชโย (คุณครูไม่ใหญ่) ที่มา https://www.dhamma01.com/book/90 ต้นฉบับ หนังสือ เล่ม 1 สิ่งที่ต้องสั่งสมคือบุญกุศล กลับสู่ สารบัญ หนังสือคำสอนครูไม่ใหญ่

การที่เราได้บูชามหาปูชนียาจารย์ บูชาบุคคลที่ควรบูชาด้วยประทีป แสงสว่าง จะทำให้เราเป็นผู้มีดวงปัญญาที่สว่างไสว มีดวงตาที่สดใส สวยงาม ปราศจากโรคเกี่ยวกับดวงตา สมบูรณ์ด้วยมังสจักษุ ทิพยจักษุ ปัญญาจักษุ สมันตจักษุ และธรรมจักษุ กระทั่งมีดวงตาเห็นธรรม ได้บรรลุธรรมโดยเร็วพลัน ธรรมอันใดที่พระเดชพระคุณหลวงปู่* ท่านได้บรรลุ เราก็จะมีส่วนในการบรรลุธรรมนั้นด้วย ซึ่งธรรมที่พระเดชพระคุณหลวงปู่ท่านได้บรรลุ เป็นธรรมอันประเสริฐ เป็นธรรมอันวิเศษ มีความศักดิ์สิทธิ์ มีฤทธิ์ มีเดช มีอานุภาพมาก ทำให้ท่านเป็นผู้ที่ถึงพร้อมด้วยคุณธรรม คุณวิเศษ มีความศักดิ์สิทธิ์ มีอานุภาพที่ไม่มีประมาณ ๓๑ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๕๑ พระธรรมเทศนา โดย หลวงพ่อธัมมชโย (คุณครูไม่ใหญ่) ที่มา https://www.dhamma01.com/book/90 ต้นฉบับ หนังสือ เล่ม 1 สิ่งที่ต้องสั่งสมคือบุญกุศล กลับสู่ สารบัญ หนังสือคำสอนครูไม่ใหญ่

ช่วงนี้ให้ลูกหลานหลวงปู่ทั่วโลกนึกน้อมเอาภาพพระเดชพระคุณหลวงปู่ จะเป็นภาพใดก็ได้ที่เราชอบ นึกน้อมอาราธนาท่านให้มาสิงสถิตอยู่ที่ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ ให้ท่านหันหน้าออกไปทางเดียวกับตัวของเรา อาราธนาท่านให้กลั่นกาย วาจา ใจ ของเราให้ใส สะอาด บริสุทธิ์ เชื่อมสายบุญ สายสมบัติ ทั้งโลกียทรัพย์และอริยทรัพย์ให้ติดตัวเราทั้งในปัจจุบันนี้และในภพชาติเบื้องหน้าไปทุกภพทุกชาติ ตราบกระทั่งถึงที่สุดแห่งธรรม ทำจิตให้เลื่อมใสด้วยความเคารพบูชาในพระเดชพระคุณหลวงปู่ พระผู้ปราบมาร ที่การบังเกิดขึ้นของท่าน ทำให้เราเข้าใจแจ่มแจ้งในคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทำให้เราดำเนินชีวิตได้ถูกต้อง ปิดอบาย ไปสวรรค์ และมีความสุขในปัจจุบัน อาราธนาท่านให้คุมบุญคุมบารมี กลั่นกาย วาจา ใจของเราให้ใสสะอาด บริสุทธิ์ แล้วก็เติมบุญเติมบารมี รัศมี กำลัง ฤทธิ์ อำนาจ สิทธิ เฉียบขาด สมบัติ คุณสมบัติ ลาภยศ สรรเสริญ สุข มรรคผลนิพพาน และวิชชาธรรมกายให้กับพวกเราทุกคน ๑๐ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๕๓ พระธรรมเทศนา โดย หลวงพ่อธัมมชโย (คุณครูไม่ใหญ่) ที่มา https://www.dhamma01.com/book/90 ต้นฉบับ หนังสือ เล่ม …

๓๒. นึกถึงหลวงปู่ Read More »

บุญกุศลที่ได้สั่งสมมาอย่างดีแล้ว จะส่งผลให้ไปเสวยสุข อยู่ในสุคติโลกสวรรค์ เรื่องนรกสวรรค์ ใครจะเชื่อหรือไม่เชื่อ ไม่ห้าม จะเชื่อก็ได้ ไม่เชื่อก็ไม่บังคับ แต่จะเชื่อหรือไม่เชื่อก็ตาม ให้ทำความดีเอาไว้เถิด หากนรกสวรรค์มีจริง เราสร้างความดีไว้ ตายไปเราก็ไปสู่สุคติโลกสวรรค์ ปิดประตูอบายภูมิ แต่หากเราไม่ทำความดี ไปทำบาปอกุศลกรรม คิดชั่ว พูดชั่ว ทำชั่ว เมื่อละโลกไปแล้ว บาปอกุศลที่ทำไว้ก็ดึงดูดไปอบาย เพราะฉะนั้น สร้างความดีไว้เถิด ๖ มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๔๒ พระธรรมเทศนา โดย หลวงพ่อธัมมชโย (คุณครูไม่ใหญ่) ที่มา https://www.dhamma01.com/book/90 ต้นฉบับ หนังสือ เล่ม 1 สิ่งที่ต้องสั่งสมคือบุญกุศล กลับสู่ สารบัญ หนังสือคำสอนครูไม่ใหญ่

ในสมัยพุทธกาล พระราชธิดาของพระเจ้าโกศล พระนามว่า “สุมนา” เมื่อทรงพระเยาว์มีพระชนม์ได้ ๗ พระชันษา ทรงทอดพระเนตรเห็นสิ่งที่เป็นอจินไตยเกิดขึ้น แต่เก็บไว้เป็นความลับ ไม่กล้าบอกใครเพราะเกรงว่า เขาจะไม่เชื่อ จนกระทั่งวันหนึ่ง เมื่อพระวิหารเชตวันสร้างเสร็จใหม่ๆ พระเจ้าโกศลทรงรับสั่งให้พระราชธิดาไปรับเสด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า หลังจากที่ถวายบังคมพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทรงบูชาด้วยของหอมและดอกไม้แล้ว ประทับนั่งในที่อันควรแล้ว จึงตรัสเล่าถึงเรื่องที่ทรงสงสัยว่า “หม่อมฉันเห็นเด็ก ๒ คน เพิ่งเกิดใหม่ คนหนึ่งนอนอยู่ในเปลทอง อีกคนหนึ่งนอนที่พื้นใกล้ๆ กัน เด็กที่นอนในเปลทองเป็นน้องชายของหม่อมฉัน ได้คุยกับเด็กที่นอนบนพื้นซึ่งเป็นลูกของหญิงรับใช้ว่า “เห็นไหม ท่านไม่เชื่อคำชักชวนของเราว่า ให้ทำทานตั้งแต่ชาติที่แล้ว ถ้าทำทานก็จะได้เกิดในอู่ทอง แล้วก็มีสมบัติใหญ่อย่างนี้” เด็กชายที่นอนที่พื้นบอกว่า“ถึงจะร่ำรวยมีทรัพย์สินเงินทองแค่ไหน มันก็เป็นแค่ธาตุดินน้ำลมไฟเท่านั้น ไม่เห็นว่าจะสำคัญอย่างไร จะได้นอนเปลทอง หรือว่านอนบนพื้นมันก็เหมือนกัน” เด็กชาย ๒ คน คุยกันตั้งแต่เกิด พระนางสุมนา ซึ่งตอนนั้นมีวัยเพียง ๗ ขวบ จึงไม่กล้าเล่าเรื่องนี้ให้ใครฟัง และได้นำมาตรัสถามพระสัมมาสัมพุทธเจ้า พระองค์ก็ทรงยืนยันว่า สิ่งที่เธอเห็นเป็นจริงอย่างนั้น พระนางสุมนาจึงกราบทูลถามพระสัมมาสัมพุทธเจ้าต่อว่า “คน ๒ คน มีศรัทธา มีศีล …

๑๗. ผู้ให้..ย่อมได้รับ Read More »

บุญเป็นบ่อเกิดแห่งความสุขและความสำเร็จ ในชีวิตของเราทุกระดับเลย ตั้งแต่ระดับปุถุชนจนกระทั่งเป็นพระอริยเจ้า บุญนี้จะติดตามส่งผลให้เราทั้งในมนุษย์และในเทวโลก แม้แต่ในอบาย ถ้าบุญได้ช่องละก็จะแวบลงไปช่วยทันทีเลย แต่ว่าคนส่วนมากไม่ค่อยจะเข้าใจ เวลาอะไรไม่ได้ดังใจ ก็มักจะบ่นว่า บุญไม่ช่วย แต่จริงๆ บุญช่วยตลอดเวลา ๒๔ ชั่วโมง อย่าลืมว่า มีแค่บุญกับบาปเท่านั้นที่กำลังประมูลฤทธิ์กันอยู่ ปะทะกันอยู่ มนุษย์เหมือนหุ่นเชิด ต่างก็ทำงานกันทุกอนุวินาที คือ ตลอดเวลา ชิงช่วงช่วงชิงกันอยู่ ใครได้จังหวะช่วงชิงไปได้ก็เป็นหุ่นของเขา ถ้าบุญได้จังหวะ…ก็เป็นหุ่นของบุญ ถ้าบาปชิงช่วงได้…ก็เป็นหุ่นของบาป ถ้าเป็นหุ่นของบุญ ก็คิดดี พูดดี ทำดี ถ้าเป็นหุ่นของบาปก็คิดไม่ดี พูดไม่ดี ทำไม่ดี ผลออกมาก็ตรงกันข้าม นี่คือกฎแห่งกรรม Law of Karma มันเป็นอย่างนี้ เราจะต้องศึกษาให้เข้าใจ แล้วก็ต้องเลือกทำแต่สิ่งที่ดี ที่จะนำพาชีวิตไปสู่ความสุขความสำเร็จในชีวิตทุกระดับ ๘ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๔๕ พระธรรมเทศนา โดย หลวงพ่อธัมมชโย (คุณครูไม่ใหญ่) ที่มา https://www.dhamma01.com/book/90 ต้นฉบับ หนังสือ เล่ม 1 …

๒. มนุษย์เหมือนหุ่น..ให้บุญและบาปเชิด Read More »

บุญที่เราทำนั้นจะติดตัวเราเป็นเงาตามตัวไปทุกภพทุกชาติจนกว่าจะถึงที่สุดแห่งธรรม บุญเป็นบ่อเกิดแห่งความสุขและความสำเร็จในชีวิตทุกระดับตั้งแต่ปุถุชนจนกระทั่งเป็นพระอริยเจ้า บุญ คือ ที่พึ่ง คือ ทุกสิ่งที่อยู่เบื้องหลังความสุขและความสำเร็จในชีวิตของเรา ไม่ว่าจะเป็นมนุษย์ เป็นเทวดาก็ตามต้องอาศัยบุญ หรือแม้พระสัมมาสัมพุทธเจ้าก็ทรงอาศัยบุญบารมีจึงทำให้ตรัสรู้เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ บุญทำมากก็ได้มาก ทำปานกลางก็ได้ปานกลาง ทำน้อยก็ได้น้อยลดหย่อนกันลงมา มีบุญมากอุปสรรคในชีวิตก็น้อย มีบุญน้อยอุปสรรคในชีวิตก็มาก เพราะฉะนั้น เราควรสั่งสมบุญเอาไว้ให้เต็มที่ สิ่งที่เรานำออกด้วยการบริจาคฝากฝังไว้ในพระพุทธศาสนานี้ คือ สิ่งที่เป็นของเราที่จะติดตามเราไปทุกภพทุกชาติอย่างแท้จริง สิ่งใดที่เรายังไม่ได้นำออกด้วยการบริจาคฝากฝังไว้ในพระพุทธศาสนาก็ยังไม่ได้ชื่อว่า เป็นของเราอย่างแท้จริง เราจะได้ครอบครองเหมือนอยู่ชั่วคราวเท่านั้น เพราะการชิงช่วงช่วงชิงนั้นเกิดขึ้นตลอดเวลา ถ้าเราไม่ชิงช่วงมาสร้างบารมีก่อน ก็อาจจะถูกช่วงชิงให้สมบัตินั้นกระจัดกระจาย ถูกใช้ไปในทางอื่นที่ไม่เป็นสาระแก่นสาร เมื่อไม่ใช้สร้างบุญก็ต้องไปใช้ทำอย่างอื่น เพราะเราจะต้องใช้มันตลอดเวลา บัณฑิตนักปราชญ์รู้ว่า เกิดมาในโลกนี้เกิดมาเพื่อสร้างบารมี โลกนี้ไม่ใช่ที่เสวยบุญ ไม่ใช่มาคอยกินบุญเก่า แต่เป็นที่สร้างบารมี สุคติโลกสวรรค์นั่นแหละเป็นที่เสวยผลบุญ เมื่อเราทำบุญก็ต้องรอระยะเวลาให้บุญส่งผลบ้าง บางทีระหว่างที่บุญกำลังจะส่งผลอยู่ วิบากกรรมมันมาตัดรอน คือ มาให้ผลก่อน ก็อย่าได้ท้อใจ อย่าได้น้อยใจว่า ปัจจุบันเราทำบุญไว้ตั้งเยอะ ทุ่มเททำโดยเอาชีวิตจิตใจเป็นเดิมพัน แต่ทำไมบุญถึงยังส่งผลไม่เต็มที่ กลับมีอุปสรรคต่างๆ นานาในชีวิต บุญไม่เห็นช่วยเราเลย อย่าท้อใจ อย่าน้อยใจ และอย่าคิดอย่างนั้น อย่าคิดอย่างผู้ที่ไม่รู้ บุญที่เราทำไม่ได้หายไปไหน กำลังช่วยแก้ไขอยู่ตลอดเวลา แต่วิบากกรรมที่เราทำมาจากชาติในอดีตมันตามมา …

๑๘. คิดอย่างนักสร้างบารมี Read More »