หนังสือ คำสอนคุณครูไม่ใหญ่

นอกรอบให้หมั่นประคองใจ วัตถุประสงค์ของหลวงพ่อ ต้องการให้ทุกรูปเข้าถึงพระธรรมกาย ดังนั้นให้ร่วมมือกับหลวงพ่อ โดยพยายามหมั่นตรึกนึกคิดที่ศูนย์กลางกายอย่างสบายๆ ตลอดเวลา อย่าทำเฉพาะในห้องนี้ ออกไปแล้วก็ให้พยายามขวนขวายให้ใจมันละเอียด ถ้าสมมติว่า นอกรอบเราประคองใจของเราไปเรื่อยๆ ให้ใจคลอเคลียนัวเนียอยู่ที่ศูนย์กลางกาย จนกระทั่งมันคุ้น มันติดอยู่ตรงนั้น เวลากลับเข้ามาปฏิบัติในรอบ ใจจะรวมได้เร็ว ไม่ต้องเสียเวลาปรับใจ เพราะเราปรับอยู่ตลอดเวลา คำว่า “ประคอง” ไม่ใช่บังคับนะ ประคองจะทำให้ใจเราอยู่อย่างสบายๆ ไม่ตึงเครียด แต่ถ้าบังคับ มันจะทำให้เครียด ไม่มีผลดีต่อการปฏิบัติเลย ต้องสบายๆ อารมณ์สบายๆ จึงจะเข้าถึงจุดตรงนี้ได้ เพราะฉะนั้นให้ร่วมมือกับหลวงพ่อ พยายามประคองไปตลอดเวลา ให้สังเกตดู วันไหน ช่วงไหนที่เราประคองใจตลอดเวลา เวลาเรามานั่งรวมกันในห้อง เราจะนั่งได้ดี ใจจะรวมได้เร็ว การประคองใจได้ตลอดเวลาเป็นเครื่องวัดว่า เรารักธรรมะจริงแค่ไหน อยากจะเข้าถึงธรรมจริงแค่ไหน ถ้าหากว่านอกรอบ เราปล่อยใจให้คิดฟุ้งซ่านไปในเรื่องอื่นๆ ที่ไม่มีประโยชน์ ก็แสดงว่า เรายังรักไม่ร้อยเปอร์เซ็นต์ เพราะฉะนั้นผลที่เกิดก็ไม่เต็มร้อยเหมือนกัน นี่คือเครื่องวัดว่า เรารักธรรมะจริงแค่ไหน ๑๔ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๓๙ พระธรรมเทศนา โดย หลวงพ่อธัมมชโย (คุณครูไม่ใหญ่) …

๔๓. นอกรอบให้หมั่นประคองใจ Read More »

ดวงประทีป แห่งพระพุทธศาสนา การที่ลูกทุกรูปได้มาบวชในคราวนี้ มาด้วยบุญเก่าที่สั่งสมมาดีแล้วในอดีตชาติได้จังหวะส่งผล ให้ทิ้งทุกอย่าง วางทุกสิ่ง แล้วก็มาบวช บวชแล้วก็ได้มาฝึกตน ทนหิว บำเพ็ญตบะ เป็นพระแท้ กระทั่งอยู่รับกฐิน เดินธุดงค์ ไปพัฒนาวัดร้างเป็นวัดรุ่ง แล้วก็มาสู่ภารกิจที่สำคัญ คือ การเดินธรรมยาตรา กตัญญูบูชาแด่พระเดชพระคุณหลวงปู่ พระผู้ปราบมาร ในเส้นทางที่ท่านเคยเดินมาก่อน สมัยที่ท่านยังมีชีวิตอยู่ ลูกได้มาสู่โครงการนี้ทั้งหมด มาด้วยบุญบารมีเก่าที่สั่งสมไว้ แล้วก็มาเพิ่มเติมใหม่ ณ ช่วงเวลานี้เป็นช่วงรอยต่อที่สำคัญ เมื่อชาวพุทธถูกกระแสโลก กระแสสื่อ กระแสสารพัดทั้งหมดมาจากทุกทิศทุกทาง ทำให้ห่างเหินจากพระพุทธศาสนา ศรัทธาเริ่มคลอนแคลน ไม่มั่นคง ไม่เหนียวแน่นเหมือนสมัยปู่ย่าตายาย จังหวะนี้จึงเป็นจังหวะที่ลูกจะต้องไปทำหน้าที่เป็นผู้ให้แสงสว่าง ฉุดให้ทุกคนออกจากความมืด มาสู่ความสว่าง มาสู่ความถูกต้องและดีงาม ให้กลับมาเคารพรักในพระรัตนตรัย ในพระพุทธศาสนา อย่างน้อยก็ให้เหมือนกับปู่ย่าตายายบรรพบุรุษที่ผ่านมา หรือยิ่งกว่านั้น > การเดินธรรมยาตรากตัญญูบูชาในคราวนี้ มีความสำคัญอย่างยิ่ง ลูกจะต้องไปเดินในฐานะที่เป็นเนื้อนาบุญที่แท้จริง แม้ยังไม่ได้เป็นพระอริยเจ้า ยังไม่ได้เป็นพระอรหันต์ก็ตาม แต่ข้อวัตรปฏิบัติ ทุกกิจวัตรกิจกรรมจะต้องเป็นสมณะแท้ พุทธบุตรแท้ จะต้องฝึกตน ทนหิว บำเพ็ญตบะ เป็นพระแท้ตลอด จนมีความรู้สึกปลื้มปีติใจ …

๕๙. ดวงประทีปแห่งพระพุทธศาสนา Read More »

ภารกิจกับจิตใจไปด้วยกัน ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ ลูกทุกรูป ทุกคน รู้ดีอยู่แล้วว่า เป็นทางไปสู่อายตนนิพพานของตัวเรา เช่นเดียวกับเป็นทางเสด็จไปสู่อายตนนิพพานของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ของพระอรหันต์ทั้งหลาย เพราะฉะนั้นศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ ตรงนี้ เป็นภารกิจที่สำคัญที่ลูกทั้งหมดจะต้องหวงแหนเอาใจใส่เป็นอย่างดี นี่เป็นภารกิจ เป็นหน้าที่ เป็นอาชีพของเรา โดยเฉพาะเราได้ตั้งใจมาบวช เพื่อจะได้มีโอกาสว่างไม่ต้องทำมาหากินแบบชาวโลก ปลอดกังวลแล้วจะได้เอาเวลาว่างนั้น มาทำใจหยุดใจนิ่งๆ ที่ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ เพื่อมุ่งไปสู่ที่สุดแห่งธรรม นี่เป็นหน้าที่ของลูกทุกรูปที่สมัครใจมา เพราะฉะนั้น ต้องให้ความสำคัญกับศูนย์กลางกาย ฐานที่ ๗ ให้มาก ต้องหวงแหนเอาไว้ให้ดี ไม่ว่าลูกทุกรูป ทุกคน จะอยู่ในกิจวัตรหรือกิจกรรมอันใดก็ตาม ในทุกอิริยาบถ จะนั่ง นอน ยืน เดิน เหยียดแขน คู้แขน กิน ดื่ม ทำ พูด คิด หยุดนิ่ง ลิ้มรส ต้องให้สอดคล้องหรือไปด้วยกัน หรือกลมกลืนกันไปกับภารกิจที่สำคัญ ที่เราจะต้องนำใจของเรากลับมาหยุดอยู่ตรงฐานที่ ๗ ไม่ให้สิ่งเหล่านั้นเป็นอุปสรรค แต่ควรให้สิ่งเหล่านั้นเป็นสิ่งที่เกื้อหนุนกัน เรามาบวชแล้ว เราจะหนีกิจวัตรกิจกรรมไม่ได้ …

๔๔. ภารกิจกับจิตใจไปด้วยกัน Read More »

รักษาจิตดวงเดียว ลูกมาจากที่ต่างๆ กัน มาอยู่รวมกันเยอะๆ อย่างนี้เพิ่งได้ไม่กี่วัน ก็อาจจะต้องปรับตัวกันนิดหน่อย สักเปอร์เซ็นต์ สองเปอร์เซ็นต์ ที่จะให้เป็นหนึ่งเดียวกัน ลูกต้องอย่าถือสากัน ให้อภัยกัน ถ้าในกรณีที่อีกฝ่ายยังไม่เข้าใจ ต้องให้อภัยกัน แล้วก็ต้องรีบกลมเกลียวเป็นหนึ่งเดียวกันให้ได้เร็วที่สุด ว่าอย่างไร ต้องว่าตามกัน เพราะเรามีเวลาจำกัด ลูกต้องเป็นต้นบุญต้นแบบของพุทธบุตรรุ่นน้องๆ ที่จะมาในภายหลัง แล้วให้กิตติศัพท์อันดีงามที่เราฝึกตน ทนหิว บำเพ็ญตบะ เป็นพระแท้ แล้วรวมเป็นหนึ่งเดียวกันได้นี้ ให้เลื่องลือไปจนกระทั่งเกิดกระแสตื่นตัวที่จะช่วยกันกอบกู้พระพุทธศาสนากันไปทั่วสังฆมณฑล จากเราถึงสังฆมณฑลทั่วประเทศ แม้เราจะเป็นพระบวชใหม่ก็ตาม สิ่งนี้ก็จะเป็นบารมีย้อนกลับมาที่ตัวลูกทุกๆ รูป ถ้าทำอย่างนี้ได้เร็ว ก็ได้บุญเร็ว ได้บารมีเร็ว และสิ่งดีๆ ก็จะเกิดขึ้นกับพระศาสนาได้เร็ว ถ้าช้ามันก็เกิดช้า เพราะฉะนั้น รีบเป็นหนึ่งเดียวกันให้ด่วนจี๋เลย เพราะตอนนี้พระศาสนาอยู่ในภาวะวิกฤติคล้ายๆ น้ำท่วมอย่างนี้แหละ ต่างก็ได้แต่รำพึงว่า ทำไมถึงเป็นอย่างนี้ ไม่รู้จะทำอย่างไร ก็บ่นกันไป บ่นกันมา ซึ่งหลวงพ่อว่ามันเสียเวลา เรามาลุยแก้ไขกันเลยดีกว่า เพราะเราจะอยู่ในโลกนี้ไม่นานเท่าไร แต่การที่จะแก้ไขตรงนี้ได้ จะต้องมีพุทธบุตรสักกลุ่มหนึ่ง เป็นต้นบุญต้นแบบที่เราได้ฝึกตนมาในระดับหนึ่ง เพราะเราเพิ่งบวชได้ไม่กี่วันไม่กี่เดือนเท่านั้นเอง จะต้องเป็นต้นบุญต้นแบบที่ดี จนกระทั่งเกิดแรงบันดาลใจไปทั่วสังฆมณฑล นี่ก็เป็นเรื่องที่สำคัญ กาลเวลาเพิ่งผ่านมาได้ไม่นานเท่าไร …

๖๐. รักษาจิตดวงเดียว Read More »

เทคนิคเข้าถึงธรรม ถ้าเรามีภาระน้อย เครื่องกังวลน้อย ใจก็จะหยุดนิ่งได้ง่าย ถ้าทั้งวันทั้งคืนมีอารมณ์ดีอารมณ์สบายตลอดเวลา ก็จะทำให้ง่ายต่อการฝึกใจให้หยุดนิ่งได้ อารมณ์ดี อารมณ์สบายเป็นสิ่งสำคัญมากสำหรับผู้ที่มีมรรคผลนิพพานเป็นแก่นสาร หวังจะทำพระนิพพานให้แจ้ง ต้องหมั่นสอนตัวเองให้ได้ทุกวัน ให้ได้ทั้งวัน สิ่งใดที่เป็นบาปอกุศล เราก็เพียรละ ลด เลิก สิ่งใดที่เป็นกุศลก็เพียรทำให้มันเจริญ นึกถึงบุญ นึกถึงความดี ความบริสุทธิ์ของเรา แล้วก็ทำใจให้ใสๆ ให้ละเอียด นึกบ่อยๆ ความใสจะมาเอง แล้วก็จะเพิ่มพูนความใสทวีขึ้นไปเรื่อยๆ ใจก็จะยิ่งมีปีติ มีความสุข จะมีอารมณ์เป็นหนึ่ง เป็นเอกัคคตา เป็นกลาง บริสุทธิ์ แล้วก็มีความสุขเกิดขึ้น ถ้ารักจะไปนิพพาน จะไปสู่ที่สุดแห่งธรรม จะต้องทำอย่างที่กล่าวมาแล้วนี่แหละ ๖ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๔๕ พระธรรมเทศนา โดย หลวงพ่อธัมมชโย (คุณครูไม่ใหญ่) ที่มา https://www.dhamma01.com/book/92 ต้นฉบับ หนังสือ เล่ม 3 ชีวิตสมณะ ผู้เห็นภัยในวัฏสงสาร กลับสู่ สารบัญ หนังสือคำสอนครูไม่ใหญ่

นั่งธรรมะกันเถิด… ให้ทำธรรมะควบคู่กับงานหยาบไปด้วย เพราะ…ถ้ารอให้งานหยาบเสร็จ แล้วค่อยมาปฏิบัติธรรม เราอาจจะ “ซี้*” ก่อน เหมือนเวลาเรากินก๋วยเตี๋ยวก็ต้องหายใจไปด้วย ไม่ใช่กินก๋วยเตี๋ยวเสร็จ แล้วค่อยมาหายใจ ถ้าเรารองานหยาบเสร็จ เดี๋ยวเราจะซี้ก่อนที่จะได้ปฏิบัติธรรมกัน เพราะที่เราเข้ามาสู่องค์กร เพื่อจะมาปฏิบัติธรรม หาพระรัตนตรัยภายในตัว เพื่อศึกษาวิชชาธรรมกาย เราจึงมาอยู่ตรงนี้ ปีนี้หลวงพ่อ ๗๒ แล้ว เราทุกคนต้องหวนไปทบทวนมโนปณิธานดั้งเดิม ก่อนเข้ามาสู่องค์กรว่า ไม่ใช่เราไม่มีทางไป เราจะไปใช้ชีวิตทางโลกก็สามารถทำได้ แต่เราเลือกมาทางนี้ ซึ่งตอนนี้ถึงเวลาแล้ว ถ้าอายุมากขึ้นความแข็งแรงจะลดลง จะมารอให้งานหยาบเสร็จ แล้วค่อยทำงานละเอียดมันไม่ได้ เราต้องทำควบคู่กันไปในจังหวะที่ยังแข็งแรงอยู่ เป็นบุญลาภอันประเสริฐ ที่จะได้ช่วยกันประคับประคองให้ไปสู่เป้าหมายที่เราเข้ามาสู่องค์กร ถ้าหากองค์กรเราใจหยุดได้ ใจสบายได้ มีความสุข จากการปฏิบัติธรรม การกระทบกระทั่งสูญพันธุ์เลย จะทำภารกิจกันอย่างมีความสุข สนุกสนาน บุญบันเทิง “ข้างนอกเคลื่อนไหว แต่ข้างในหยุดนิ่ง” ได้อย่างสมบูรณ์ จึงต้องมีโครงการติวธรรมะที่กำลังจะเกิดขึ้น เพราะจะเป็นจุดเริ่มต้นที่ดี ที่จะทำให้เราทุกคนเข้าถึงธรรมได้อย่างง่ายๆ หลวงพ่อจะได้สมหวังเสียที พอทุกคนในองค์กรมีความสุขจากผลของการปฏิบัติธรรม ก็จะมีความยิ้มแย้มเบิกบาน ถ้าใครเห็นหมู่คณะเรา ก็จะเกิดคำถามว่า ทำไมสมาชิกในองค์กรถึงดูเบิกบาน เหมือนชาวสวรรค์ เขาก็อยากจะมาอยู่ด้วย อยากทำบุญด้วย …

๔๖. นั่งธรรมะกันเถิด Read More »

อย่าเสียเวลากับสิ่งไร้สาระ พวกที่ปฏิบัติธรรมไม่ได้ผลมีเพียงประการเดียว คือ ไม่ได้ทำ หรือทำย่อหย่อน ไม่จริงจังกัน มันก็ไม่ค่อยเห็นผล อย่าว่าแต่เป็นฆราวาสเลย แม้แต่เป็นพระก็เหมือนกัน เฉพาะพระเณรวัดพระธรรมกายนะจ๊ะ เฉพาะวัดนี้ รักจะเข้าถึง ชอบ รู้อานิสงส์ว่า เข้าถึงธรรมแล้วดี มีประโยชน์ แต่ว่าถ้าปฏิบัติย่อหย่อน ไม่เอาจริงเอาจัง เอาเวลาไปทำอย่างอื่น ไปเล่นเกมคอมพิวเตอร์บ้าง หรือว่าไปทำอะไรที่มันนอกเหนือจากนี้ ถ้าให้เวลาไปกับอย่างนี้ นั่งร้อยปีก็ไม่ได้ผล เพราะว่าเสียเวลากันไปเปล่าๆ กับสิ่งที่ไม่เกิดประโยชน์ เสียทั้งเวลาการปฏิบัติ เสียทั้งค่าใช้จ่ายในการเล่นอินเทอร์เน็ต หรืออะไรต่ออะไรต่างๆ เหล่านั้น ซึ่งกว่าจะได้คอมพิวเตอร์มาสักเครื่องหนึ่ง ญาติโยมก็ต้องทำมาหากินด้วยความยากลำบาก กว่าจะเกิดกุศลศรัทธามาถวาย แล้วเอาปัจจัยมาซื้อเครื่องคอมพิวเตอร์เพื่อทำงานพระศาสนา แต่ถ้าเอาไปทำอะไรที่มันไม่เกี่ยวกับงานพระศาสนา สิ่งนี้ไม่เกิดประโยชน์ แถมเกิดโทษกับบุคคลที่ใช้เครื่องนี้อย่างผิดวัตถุประสงค์ บาปก็เกิดขึ้นกับตัว บุญก็ห่างไกล ธรรมะไม่ต้องพูดถึง จะส่งผลในภพชาติต่อไป ต้องทุกข์ยากลำบาก ต้องเป็นหนี้ ต้องมาใช้หนี้กัน ไปเกิดเป็นวัว เป็นควาย เป็นต้น เพราะฉะนั้น การปฏิบัติธรรม ไม่ว่าจะเป็นคฤหัสถ์หรือบรรพชิตวัดพระธรรมกาย ก็ต้องเอาใจใส่ ใช้เวลาที่มีจำกัดในโลกนี้ให้เป็นประโยชน์อย่างเต็มที่ โดยเฉพาะตอนที่กำลังแข็งแรง ยังสดชื่นอยู่ สังขารยังพอประคับประคองกันไหว โรคยังน้อย …

๔๗. อย่าเสียเวลากับสิ่งไร้สาระ Read More »

บุญพิเศษ..ช่วยกันสร้างบรรยากาศที่ดี ช่วยกันรับบุญพิเศษ คือ สร้างสิ่งแวดล้อมให้เป็นสัปปายะ เหมาะสำหรับการปฏิบัติธรรม ต้องเกื้อกูลกัน ต้องรู้รักสามัคคีกัน ประคับประคองกันไป ให้กำลังใจซึ่งกันและกัน เมื่อสิ่งแวดล้อมเป็นสัปปายะ การเข้าถึงธรรมก็จะง่ายๆ เพราะหลักวิชชานั้นต้อง “สบาย” คำว่า “สบาย” นั้นลึกซึ้งกว่าที่เราเคยเข้าใจ เพราะถ้าสร้างสิ่งแวดล้อมทำให้รู้สึกสบายๆ จะได้ดู ได้เห็น ได้ยิน ได้ฟังอะไรตรงไหนก็แล้วแต่ ทำให้ใจสบาย เบิกบาน ใจที่สบายเบิกบานอย่างนี้ ความบริสุทธิ์จะได้ช่อง ใจก็จะหยุดนิ่งได้ง่าย นี่ก็จะเป็นอานิสงส์พิเศษ บารมีพิเศษ สำหรับผู้ที่ช่วยกันสร้างบรรยากาศแห่งความเป็นสัปปายะให้เกิดขึ้น จะช่วยทำให้เราเข้าถึงธรรมได้อย่างง่ายๆ ๓ สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๕๕ พระธรรมเทศนา โดย หลวงพ่อธัมมชโย (คุณครูไม่ใหญ่) ที่มา https://www.dhamma01.com/book/92 ต้นฉบับ หนังสือ เล่ม 3 ชีวิตสมณะ ผู้เห็นภัยในวัฏสงสาร กลับสู่ สารบัญ หนังสือคำสอนครูไม่ใหญ่

อย่าประมาท สร้างบารมีให้สุดชีวิต หลวงพ่อเชื่อว่า ลูกทุกรูป ต่างมีความตั้งใจที่จะแสวงหาหนทางพระนิพพาน ตั้งใจจะทำพระนิพพานให้แจ้งกันทุกรูป ต่างกันแค่ทำมากหรือน้อยเท่านั้น เพราะบางรูปก็มีกิจวัตรกิจกรรม มีภารกิจที่หมู่คณะได้มอบหมายไว้ให้ แต่ก็ทำภารกิจควบคู่ไปกับจิตใจ ที่จะไม่ทำเลย หลวงพ่อคิดว่า ในวัดของเราไม่มี ก็ให้สังเกตดูผลที่ออกมาว่า ประกอบเหตุกันมาอย่างไร ถ้าประกอบเหตุดี ผลก็ดีตามไปด้วย ซึ่งเราจะสังเกตได้จากประสบการณ์ภายในที่เกิดขึ้นเป็นรางวัล สำหรับการทำความเพียรของเรา บางคนก็หยุดใจเป็น บางคนก็หยุดมาก บางคนก็หยุดได้น้อย ใจโล่งก็มี โปร่งเบาสบาย ใจขยาย เห็นแสงสว่างภายใน เห็นดวงธรรม เข้าถึงกายภายในก็มี เข้าถึงพระธรรมกายก็มี แต่เรียกว่า ไม่ตามลำดับ ลดลงไปเรื่อย โล่งโปร่งเบาสบายนี่มีเยอะ แสงสว่างก็น้อยลงไป จนกระทั่งถึงพระธรรมกาย แต่ก็ได้ชื่อว่า ลูกทุกรูปได้ใช้วันเวลาให้เป็นประโยชน์ในการสร้างบารมี เอาบุญทุกอย่างทั้งทาน ศีล ภาวนา ทั้งช่วยเหลือกิจการงานส่วนรวม บางรูปก็เรียนปริยัติ บางท่านก็ปฏิบัติ บางท่านก็ทั้งเรียนด้วย ทั้งสอนด้วย บางท่านก็ไปเป็นพระอาจารย์ให้กับญาติโยมทั้งหลาย หรือชักชวนญาติโยมให้มาสร้างคุณงามความดี บำเพ็ญบุญกิริยาวัตถุ ๓ ประการ ๑๐ ประการ เป็นต้น ก็เป็นความดีงาม เป็นบารมีของลูกทุกๆ …

๔๙. อย่าประมาทสร้างบารมีให้สุดชีวิต Read More »

เราเกิดมาเพื่อหาพระในตัว อย่าเพิ่งรีบตายนะ ให้หาพระธรรมกายภายใน คือ พระรัตนตรัยภายในให้ได้ก่อน อย่าให้วันคืนล่วงไป ผ่านไป โดยที่ใจไม่มาหยุดนิ่งอยู่ที่ตรงนี้ เราสูญเสียเวลาไปกับสิ่งที่ไม่เป็นแก่นสารของชีวิตมาเยอะแยะแล้ว วันเวลาที่เหลืออยู่มีจำกัด เราจะหมดเวลาของชีวิตวันไหนก็ไม่ทราบ ไม่มีนิมิตหมาย เพราะฉะนั้นวันเวลาที่เหลืออยู่นี้ ก็ควรให้ความสำคัญกับการฝึกใจให้หยุดนิ่ง โดยไม่มีข้อแม้ ข้ออ้าง หรือเงื่อนไขใดๆ ทั้งสิ้น เพื่อตัวของเราเองเป็นลำดับแรก แล้วก็เพื่อผู้อื่นเป็นลำดับถัดไป นี่คือสิ่งที่เราต้องหมั่นมาพิจารณาไตร่ตรองอยู่เรื่อยๆ ไม่ว่าจะเป็นคฤหัสถ์หรือว่าบรรพชิตก็ตาม ๒๐ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๕๐ พระธรรมเทศนา โดย หลวงพ่อธัมมชโย (คุณครูไม่ใหญ่) ที่มา https://www.dhamma01.com/book/92 ต้นฉบับ หนังสือ เล่ม 3 ชีวิตสมณะ ผู้เห็นภัยในวัฏสงสาร กลับสู่ สารบัญ หนังสือคำสอนครูไม่ใหญ่

หน้าที่พระอาจารย์ พระพี่เลี้ยง หน้าที่พระอาจารย์และพระพี่เลี้ยงเป็นหน้าที่ที่สำคัญมาก เพราะมีหน้าที่บ่มเพาะเมล็ดพันธุ์ให้พร้อมที่จะงอกงาม เจริญเติบโต พระอาจารย์และพระพี่เลี้ยงที่ทำหน้าที่คอยประคับประคองธรรมทายาท เรียกได้ว่า ทำหน้าที่เป็นตัวแทนของหลวงพ่อ ที่จะให้คำแนะนำดีๆ แก่ธรรมทายาท ให้กำลังใจ ชื่นชม คอยประคับประคองเขาให้ดี ดูแลเอาใจใส่ให้ดี พยายามทำความเข้าใจกับทุกคน หากเราเข้าใจธรรมชาติของเขาแล้ว เราไม่ต้องอดทนเลย เราจะไม่ ถือสา เพราะเราเข้าใจ พอเราใกล้ชิดเขา เดี๋ยวเราจะเห็นสิ่งที่เราควรจะแนะนำเพิ่มเติมให้เขา พระอาจารย์และพระพี่เลี้ยงต้องมีกิริยามารยาทที่ดูแล้วสุขุม สงบเสงี่ยม สง่างาม นุ่มนวล และวิธีการที่แนะนำเต็มเปี่ยมไปด้วยความปรารถนาดี มีรอยยิ้มบนใบหน้า มีคำพูดที่ไพเราะ และมีเหตุผลอยู่ในตัว ธรรมทายาทจะดูพวกเราอยู่ตลอดเวลา ตั้งแต่ถ้อยคำ การพูดคุย การนุ่งห่มจีวร การปัดกวาดเสนาสนะ การขบฉันภัตตาหาร การบิณฑบาต การนั่งสมาธิ จะอยู่ในสายตาของเขาตลอดเวลา ธรรมทายาทเหล่านี้จะต้องมีบุญมากจึงเข้ามาอบรม ต่อไปจะเป็นกำลังสำคัญต่อพระพุทธศาสนาและต่อชาวโลก ดังนั้นพระอาจารย์และพระพี่เลี้ยงจะต้องฝึกตัวเราให้ดี มีจิตสำนึกอยู่ตลอดเวลาว่า เราเป็นพระอาจารย์ เราเป็นพี่เลี้ยง มีหน้าที่คอยประคับประคองให้เขาเข้าถึงเส้นทางสายกลาง นี้ถือเป็นบุญอันยิ่งใหญ่ สำคัญมาก ให้พวกเราทำหน้าที่นี้ให้สมบูรณ์ที่สุด หากธรรมทายาทที่เข้ามาอบรม “มีประสบการณ์ภายใน” อย่างน้อยหากเขารู้วิธีวางใจเป็นในเบื้องต้น หรือเข้าถึงดวงธรรมภายใน หลวงพ่อถือว่า การมาอบรมคราวนี้สมปรารถนา …

๕๑. หน้าที่พระอาจารย์ พระพี่เลี้ยง Read More »

หยุดเป็นตัวสำเร็จ ถ้าจะช่วยหลวงพ่อให้มีปีติเบิกบาน จงช่วยกันทำให้เข้าถึงสรณะภายในให้ได้ ไม่ถึง..เป็นไม่ยอมกัน ให้รู้จัก “หยุดเป็นตัวสำเร็จ” เป็นอย่างไร ได้ยินได้ฟังมาตั้งนานแล้ว ไปรู้จักกันเสีย จะได้มีรสนิยมเดียวกัน เข้าถึงจุดที่คุยกันได้ ไม่ใช่คุยอยู่รูปเดียว จะได้คุยกันได้ว่า หยุดแล้วดีอย่างไร ยิ่งหยุดยิ่งเร็วเป็นอย่างไร ไปพิสูจน์ให้ได้ เขามีแต่หยุดอยู่กับที่ แต่ยิ่งหยุดยิ่งเร็วมันเป็นอย่างไร หลวงปู่วัดปากน้ำกล่าวว่า “เอาอะไรมาปริยาย” ท่านใช้ภาษาท่าน คือ มันมีความรู้ที่กว้างขวางใหญ่โตขึ้นไปเรื่อยๆ ไล่ไปเรื่อยๆ ท่านถามของท่านไปเรื่อยๆ เราก็หายสงสัยไปทีละเรื่อง เรื่องนี้หายสงสัย ท่านพูดใหม่ สงสัยอีกแล้ว เพราะเรายังเข้าไม่ถึง พอถึงก็หายสงสัยไปตามลำดับ จนกระทั่งเรียนเรื่องจักรวาลวิทยา เรื่องภพภูมิต่างๆ เรียนไปถึงเรื่องนิพพาน ภพสาม โลกันตร์ แล้วก็มาเข้าใจคำว่า “นิพพาน” ตอนที่ละเอียดหยุดได้สนิทสมบูรณ์ หลวงปู่วัดปากน้ำท่านเคยเทศน์เอาไว้ ยังมีอยู่ในเทปอยู่เลย “ไปนิพพานจะไปยากอะไร ตดปึ๋งเดียวก็ถึงแล้ว” ท่านว่าอย่างนั้น แล้วท่านก็หัวเราะ เพราะความละเอียดของท่านถึงจุดตรงนั้น ท่านไปเอาความรู้เหล่านี้มาจากไหน นี่เป็นสิ่งที่น่าคิด แต่เดิมท่านก็ไม่รู้อะไร จะรู้ได้อย่างไร ไปเอามาจากไหน นี่เป็นสิ่งที่น่าศึกษา แต่แล้วท่านก็เปิดเผย ก็หยุดนั่นเอง “หยุดเป็นตัวสำเร็จ” …

๓๖. หยุดเป็นตัวสำเร็จ Read More »

มหัศจรรย์ความรู้ภายใน ถ้าบวชเป็นพระ ก็จะทำสมาธิได้ง่ายกว่าตอนเป็นคฤหัสถ์ เพราะชีวิตพระมีเครื่องกังวลน้อยกว่า คฤหัสถ์จะมีปัญหาและแรงกดดัน ต้องทำมาหากิน ทำมาค้าขาย ทำมาสร้างบารมี ต้องดูแลทั้งตัวเอง ครอบครัว ดูทั้งบ้าน ทั้งคนในบ้าน นอกบ้าน ในที่ทำงานอีกเยอะแยะ ชีวิตพระมีเวลาว่างมากกว่าที่จะบำเพ็ญสมณธรรม คือ ข้อปฏิบัติสำหรับชีวิตสมณะ ที่จะทำให้กายวาจาใจสะอาด บริสุทธิ์ สงบนิ่ง เยือกเย็น เรียนรู้เรื่องราวความเป็นจริงของชีวิตภายในที่ถูกปกปิดเป็นความลับมายาวนาน ชีวิตของบรรพชิตเป็นชีวิตที่สูงส่ง เฉพาะผู้มีบุญ มีบารมี ที่ผ่านชีวิตของคฤหัสถ์มามากเพียงพอจนถึงจุดอิ่มตัวแล้ว ถึงเวลาที่จะต้องก้าวไปสู่ชีวิตใหม่ที่ยกระดับชีวิตให้สูงขึ้น เรียนรู้ให้สูงขึ้นไปเรื่อยๆ ชีวิตของบรรพชิตจะมีเวลาทำหยุดทำนิ่งได้มาก ยิ่งหยุดยิ่งนิ่งก็ยิ่งดิ่งไม่หยุด เข้าไปสู่ภายใน เดี๋ยวก็เห็นกายมนุษย์ละเอียด เห็นกายทิพย์ เห็นกายในกายซ้อนๆ อยู่ เป็นความมหัศจรรย์ที่หลายพันล้านคนในโลกเขาไม่เห็นกัน แต่เราเห็นชีวิตภายใน ชาวโลกส่วนมากเขาจะเห็นกายมนุษย์ละเอียดตอนเขาหลับฝันไป แต่ไม่รู้จักว่า เป็นกายฝัน เหมือนตัวเราเองออกไปทำหน้าที่ฝัน ตื่นขึ้นมาเราก็ยังระลึกได้บ้าง ไม่ได้บ้าง จริงบ้าง ไม่จริงบ้าง แต่ว่ากายนั้นเวลาตื่นไปอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้ แต่ถ้าหากว่า เข้าถึงกายมนุษย์ละเอียดได้ จะมีความรู้สึกปีติสุข ภาคภูมิใจว่า คนอย่างเราเข้าถึงกายมนุษย์ละเอียด ได้ มีชีวิตที่สูงส่งกว่าชีวิตของคฤหัสถ์ไปอีกเท่าตัว อีก ๑๐๐ …

๒๑. มหัศจรรย์ความรู้ภายใน Read More »

พระผู้ปราบมาร ทำใจให้ใสๆ นึกน้อมภาพพระเดชพระคุณหลวงปู่ ที่เราจำได้ นึกน้อมท่านไว้ที่ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ อย่างเบาๆ สบายๆ นึกถึงท่านทุกวันตลอดเวลา ให้ใจของเราผูกพันอยู่กับท่านทุกวัน ทุกคืน ก็จะเป็นทางมาแห่งบุญของเรา ไม่ใช่เฉพาะเพียงชาตินี้ แต่เราผูกพันกับท่านมาข้ามชาติ หลายชาติมากมายทีเดียว ในระหว่างที่เราเวียนว่ายตายเกิดมานี้ แต่บางช่วงของชีวิตก็ยาว บางช่วงก็สั้น บางช่วงก็พลัดจากท่านไปบ้างในยามที่เราประมาทในการดำเนินชีวิต แต่ว่าเราก็ได้อยู่ร่วมสร้างบารมีกับท่านในหลายๆ ลักษณะกันมาอย่างนี้ แม้กระทั่งปัจจุบันในชาตินี้ บางคนก็มาถึงท่านเร็ว บางคนก็ช้า คำว่า ถึงท่านนี้ แม้ท่านจะละสังขารไปแล้วก็ตาม การได้ถึงวิชชาของท่าน ก็ถือว่าได้เจอตัวองค์ท่าน บางชาติเราก็เจอกายเนื้อของท่าน ก็สลับกันไปอย่างนี้เป็นช่วงๆ แปลว่า เราเป็นสายธาตุสายธรรมของท่านมาตลอด ชาตินี้จึงได้มาสร้างบารมีกับท่านอีก แม้ว่าเราจะเข้าใจในระดับหนึ่ง หรือบางทีเราก็ไม่เข้าใจลึกซึ้ง แต่เราก็ไม่ทราบเหมือนกันว่า ทำไมเราต้องผูกพันกับท่าน ต้องมาสร้างบารมีร่วมกับท่าน ก็เพราะว่าเราได้เคยสร้างกันมา อีกทั้งท่านก็ทุ่มบุญทุ่มบารมีตามเรามา ด้วยเหตุนี้เราก็จะต้องตรึกระลึกนึกถึงท่านให้ได้ตลอดเวลา การระลึกนึกถึงท่านเป็นทางมาแห่งบุญและการเข้าถึงวิชชาธรรมกายของเรา บุญเป็นบ่อเกิดแห่งความสุขและความสำเร็จในชีวิตของเรา สุขทั้งในมนุษยโลก และในเทวโลก การที่เราประสบความสุขความสำเร็จในชีวิต ในการสร้างบารมี ในธุรกิจการงานต่างๆ ก็เพราะบุญนี่แหละ บุญที่เนื่องกับพระเดชพระคุณหลวงปู่นั้นไม่ธรรมดา วันใดที่เราเข้าถึงวิชชาธรรมกาย เราจะเห็นบุญได้ด้วยตัวของเราเอง และเราจะซาบซึ้งถึงคำที่หลวงพ่อได้กล่าวไปนี้ ให้ลูกนึกถึงท่าน …

๓๗. พระผู้ปราบมาร Read More »

หัวใจนักสร้างบารมี นักสร้างบารมีควรมีหัวใจของผู้ให้ ตั้งแต่ให้ความรัก ความปรารถนาดีต่อสรรพสัตว์ทั้งหลาย ให้อภัยต่อบุคคลที่พลาดพลั้งล่วงเกินเรา ให้ทรัพย์สินเงินทอง ให้ข้าวปลาอาหาร หรือให้โอกาสแก่ผู้ด้อยโอกาส อย่างนี้ใจของเราจะเกิดความผาสุก ความผาสุกที่บังเกิดขึ้นนี้ มีคุณค่ามากมายมหาศาลยิ่งกว่าทรัพย์สินเงินทอง เพราะว่าเป็นต้นทางให้เราไปสู่อายตนนิพพาน ความผาสุกเท่านั้น ที่จะทำให้ใจเราหยุดนิ่งอยู่ในกลางตัวของเรา พอถูกส่วนเข้า เดี๋ยวดวงใสของปฐมมรรคก็จะบังเกิดขึ้นชัดใสแจ่ม แล้วจะเข้าถึงกายภายในไปตามลำดับจนกระทั่งเข้าถึงพระธรรมกายที่ละเอียดยิ่งๆ ขึ้นไป ซึ่งทั้งดวงธรรม ทั้งกายภายใน และพระธรรมกาย ล้วนมีอยู่ในตัวของพวกเราทั้งหลาย ไม่ใช่เป็นสิ่งที่เราปรุงแต่งขึ้น มีมาแต่ดั้งเดิมแล้ว เป็นผังสำเร็จมานาน เพราะฉะนั้นความผาสุกนี้จึงเป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่ เมื่อใจผาสุก เราก็จะเข้าถึงพระรัตนตรัยภายในได้ เข้าถึงสรณะอันเป็นที่พึ่งที่ระลึกอย่างแท้จริงของมนุษย์ทั้งหลาย หากเกิดมาแล้วไม่เข้าถึงพระรัตนตรัยภายใน ชาตินี้ เราเกิดมาเสียเปล่าไปหนึ่งชาติ ดังนั้นเราจะต้องเข้าถึงให้ได้ ถ้าเข้าถึงแล้วชีวิตก็จะปลอดภัย แม้ละโลกไปแล้วยังนำเรา ไปสู่สุคติภูมิ ปิดประตูอบายได้ ภัยในสังสารวัฏไม่อาจทำ อันตรายผู้ที่เข้าถึงพระรัตนตรัยภายในได้ เมื่อเข้าถึงพระธรรมกายภายในแล้ว ความสุขก็จะเกิดขึ้นทันทีที่เข้าถึง เป็นความสุขที่พูดไม่ออก บอกไม่ถูก สุขจากการมีทรัพย์ สุขจากการได้ใช้จ่ายทรัพย์ หรือสุขจากการไม่เป็นหนี้ เทียบไม่ได้เลยกับความสุขแม้เพียงนิดเดียวที่เข้าถึงพระรัตนตรัย ซึ่งเป็นความสุขที่เป็นอิสระ กว้างขวาง ไม่มีขอบเขต ไม่มีประมาณ กายเบา ใจเบา มีความปีติ เบิกบานใจ …

๒๒. หัวใจนักสร้างบารมี Read More »