หนังสือ พ่อสอนลูก

41. ทำเรื่องอัศจรรย์ให้เป็นเรื่องปกติ การสอบยกชั้น ไม่ใช่เรื่องแปลกเลยสำหรับนักศึกษา ลูกเณรยังอยู่ในวัยขนาดนี้ ถ้าอยู่ทางโลก ก็ยังต้องเป็นนักเรียน นักศึกษา นักศึกษาทางโลก เวลาเรียนหนังสือ ก็มีวัตถุประสงค์จะสอบให้ได้ด้วยกันทั้งนั้น ความคิดว่า “เราจะตั้งใจเรียนให้ดีเพื่อสอบให้ได้” จึงเป็นเรื่องปกติของทุกคน ไม่มีนักศึกษาคนใดนิยมเรียนซ้ำชั้น เขาจึงสอบได้กันทุกปีเป็นปกติ คำว่า “ยกชั้น” จึงไม่ใช่เรื่องอัศจรรย์ สำหรับนักศึกษาทางโลก ทั้งๆ ที่ วิชาที่ต้องเรียนในแต่ละปี มีมากกว่า ๑๐ วิชา และไม่ซ้ำกันเลย การสอบพระบาลีของเรา สอบเพียงปีละครั้ง เรียนปีละ ๒ วิชา ๓ วิชา หรืออย่างมากก็ไม่เกิน ๔ วิชา เรียนแต่พระบาลีอย่างเดียว ไม่ต้องปรับเปลี่ยนอารมณ์อย่างเขา เราจึงอยู่ในวิสัยที่จะสอบยกชั้นได้โดยไม่ยากอะไร ยิ่งกว่านั้น พระบาลีเป็นคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เป็นเรื่องราวที่พระองค์ประสงค์จะให้เราเรียนรู้ และนำไปปฏิบัติ สิ่งที่จะเป็นเครื่องวัดว่าเราเรียนรู้และทรงจำคำสอนได้ คือ การสอบ ถ้าลูกอยากรู้ และอยากทรงจำเพื่อนำไปปฏิบัติให้ได้ ลูกทุกองค์ก็จะสอบได้ คำว่า “ยกชั้น” ก็จะบังเกิดขึ้น ในทางโลก การสอบได้ถือเป็นเรื่องปกติ …

ทำเรื่องอัศจรรย์ให้เป็นเรื่องปกติ Read More »

26. อย่าหวังเพียงสอบได้ ในการศึกษาพระปริยัติธรรม อย่าหวังเพียงแค่สอบได้เท่านั้น เพราะไม่เกิดประโยชน์อะไร ถ้าเราหวังเพียงแค่สอบได้ พอถึงเวลาใกล้สอบเราจึงจะมาดูหนังสือกันสักที และการดูช่วงสั้นนั้น โอกาสพลาดก็มีมาก แม้ลูกจะสอบได้ก็ตาม ก็คือเดาเอาว่า ครูบาอาจารย์ท่านจะออกข้อสอบอย่างนี้ แล้วบังเอิญลูกสอบได้ อย่างนี้ก็ไม่น่าภาคภูมิใจนะลูกนะ สอบได้ไปก็เท่านั้น เป็นมหาเปรียญก็เป็นไปอย่างนั้นเอง รับพัดมาแล้วก็เท่านั้น ไม่ได้เกิดประโยชน์อันใด ดังนั้น ลูกต้องเรียนด้วยความกระหายใคร่รู้แล้วน้อมนำมาปฏิบัติให้ได้ เรียนจนกระทั่งเกิดธรรมปีติ มีความสุขใจที่ได้ศึกษาเล่าเรียน อย่างนี้จึงบรรลุวัตถุประสงค์ของการศึกษาพระธรรมวินัย ๑๒ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๔๐ โอวาท หลวงพ่อธัมมชโย (คุณครูไม่ใหญ่) ที่มา หนังสือ พ่อสอนลูก www.dhamma01.com/book/1 ๑๒ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๔๐

27. มาทางลัด ลูกเณรต้องนึกเรื่อยๆ นะจ๊ะ ว่าลูกเณรมีบุญมากที่ได้เข้ามาสู่เส้นทางธรรมที่ทางลัดที่สุด ไม่ต้องไปเสียเวลาเรียนรู้วิชาทางโลก หลวงพ่อยังอธิษฐานเลยว่า ภพต่อๆ ไปที่จะมาเกิดสร้างบารมี ให้มาทางลัด อย่ามาทางอ้อมแบบนี้เลย คือพอมาเกิด พอรู้ความ ถึงอายุจะครบบวชให้ได้บวชเลย มาศึกษาวิชชาธรรมกายต่อไปอีก ไม่ต้องไปเสียเวลาเรียนทางอ้อมอย่างนี้ สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคเจ้าท่านเสด็จไปที่วังพระนางพิมพาทราบก็นำพระราหุลซึ่งอายุได้ ๗ ขวบ มาขอสมบัติจากพระผู้มีพระภาคเจ้า แล้วพระพุทธเจ้าท่านให้สมบัติอะไร ท่านก็ให้บรรพชาเป็นสามเณร เห็นไหมจ๊ะ เป็นทางลัดที่สุดเลย ลูกเณรกำลังเดินตามรอยพระราหุล แสดงว่าเป็นผู้มีบุญมากมหาศาล แต่ถ้าไม่คิด เราก็ไม่รู้ตัวหรอกว่าเรามีบุญ เรามาทางลัด มาเพื่อจะศึกษาพระพุทธศาสนา รักษาพระพุทธศาสนา ปกป้องพระพุทธศาสนา และปักหลักขยายงานพระพุทธศาสนา ลูกเณรเกิดมาเพื่อการนี้โดยตรงเลยนี่คือผู้มีบุญนะจ๊ะ หลวงปู่หลวงตาที่รักษาพระพุทธศาสนาเรื่อยมาจนกระทั่งเรามีโอกาสได้มาศึกษาธรรมต่อก็เช่นเดียวกัน เกือบร้อยเปอร์เซ็นต์ท่านมาทางลัดทั้งนั้น ไม่ต้องเสียเวลาไปเรียนศาสตร์ทางโลก ท่านมาทางลัดเข้าสู่ร่มเงาของพระพุทธศาสนาเลย ศึกษา ฝึกฝน แล้วก็สั่งสอน ปกป้องพระพุทธศาสนาเรื่อยมา จนกระทั่งเรามีพระพุทธศาสนาที่สืบต่อมาจนถึงปัจจุบัน แม้แต่หลวงพ่อวัดปากน้ำฯ ครูบาอาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ท่านก็มาทางลัด ไม่มาทางอ้อมเลย เวลาใครไปกราบท่านก็เห็นถามแต่ว่า ทำอย่างไรใจจึงจะหยุดจะนิ่ง ทำอย่างไรจึงจะใส ทำอย่างไรจึงจะสว่าง เขาถามอย่างนั้น ไม่เห็นมีใครถามว่าท่านจบอะไรมา เพราะฉะนั้นให้ลูกเณรภูมิใจนะจ๊ะที่ได้มาทางลัดเหมือนครูบาอาจารย์ ๑๘ …

มาทางลัด Read More »

28. ชีวิตของผู้มีบุญ ลูกเณรมีบุญมากนะจ๊ะ ที่ได้มาอยู่ใกล้พระสัมมาสัมพุทธเจ้าด้วยการศึกษาพระบาลี ซึ่งสิ่งนี้เป็นสิ่งที่ผู้มีบุญในกาลก่อนปรารถนากันมาก เพราะถ้าบุญไม่มากพอ ก็ยากที่จะได้อยู่ใกล้คำสอนของพระองค์ อาจจะต้องไปใช้ชีวิตอยู่ทางโลก ต้องไปลำบาก ไปต่อสู้ ฟาดฟันกัน หรืออาจจะต้องไปอยู่ในสิ่งแวดล้อมที่มีแต่ผู้ทุศีล แล้วก็พลอยทำให้เราทุศีลตามไปด้วย แต่ชีวิตของลูกเณรนี้ได้สั่งสมบุญอยู่ตลอดเวลา ทุกวัน ทุกคืน ทุกวินาทีเลย วิมานของลูกเณรสว่างไสวตลอดเวลา ทุกครั้งที่จิตใจของลูกเณรเป็นกุศล เป็นสามเณรที่แท้จริง เป็นนักบวชที่แท้จริง ๔ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๔๑ โอวาท หลวงพ่อธัมมชโย (คุณครูไม่ใหญ่) ที่มา หนังสือ พ่อสอนลูก www.dhamma01.com/book/1 ๔ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๔๑

29. อยากเป็นตัวของเราเอง วิชชาที่ลูกเณรกำลังเรียนนี้ เป็นสิ่งที่มีคุณค่าอย่างยิ่ง เรียนเพื่อจะให้รู้ตัวของเราว่า เราคือใคร มาจากไหน อะไรคือเป้าหมายของชีวิต บางทีลูกเณรไม่รู้ตัวเองหรอกว่ากำลังอยู่ในสิ่งที่ประเสริฐที่สุด เพราะบางทีเรามองออกจากวัดไปสู่ชาวโลก เห็นเขาหัวเราะกันสนุกสนานเพลิดเพลินแต่ลูกเณรเชื่อไหมจ๊ะว่า เขาเหล่านั้นก็อยากใช้ชีวิตอย่างลูกเณรเหมือนกัน หลวงพ่อขอยืนยันว่า สิ่งที่ลูกเณรกำลังเป็นอยู่นี้เป็นสิ่งที่ประเสริฐที่สุด วิเศษที่สุด ไม่มีอะไรมาเสมอเหมือนได้เลย ขอให้มีความปีติและภาคภูมิใจในภาวะที่เราเป็นอยู่อย่าให้มีความรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจแม้แต่นิดเดียวว่า เราไม่มีโอกาสเหมือนอย่างชาวโลกเขา ความจริง ชาวโลกเขาก็คิดว่า เขาไม่มีโอกาสเหมือนอย่างเรา เพราะเขามีพันธนาการของชีวิต มีครอบครัว ต้องทำมาหากินวุ่นวาย เรามาอยู่ในสภาวะอิสระที่ดีที่สุดแล้วนะลูกนะ คิดเรื่องนี้ให้ดี ให้มีความปีติ ภาคภูมิใจว่า เป็นสามเณรอย่างเราวิเศษที่สุด ถ้ามีใครถามว่าเราอยากเป็นอะไร ให้ยืนยันตอบเขาไปด้วยความองอาจกล้าหาญว่า อยากเป็นตัวของเราที่กำลังเป็นสามเณรอยู่ตอนนี้ และได้ศึกษาพระธรรมวินัย อยากเป็นอย่างนี้ ไม่อยากเป็นอย่างอื่น อย่างอื่นเรื่องเล็กทั้งนั้นเลยนะจ๊ะ ๔ เมษายน พ.ศ. ๒๕๓๙ โอวาท หลวงพ่อธัมมชโย (คุณครูไม่ใหญ่) ที่มา หนังสือ พ่อสอนลูก www.dhamma01.com/book/1 ๔ เมษายน พ.ศ. ๒๕๓๙

30. เครื่องแบบสุดท้ายในสังสารวัฏ ลูกเณรรู้ตัวหรือเปล่าจ๊ะว่า ลูกเณรมีบุญที่ได้มาศึกษาพระธรรมวินัยของพระพุทธเจ้า จะวัดว่าใครมีบุญมากหรือบุญน้อยก็วัดกันตรงนี้ ว่าใครดับทุกข์ได้ ไปสู่อายตนนิพพานได้ เป็นผู้บริสุทธิ์ หลุดพ้นจากกิเลสอาสวะ ผู้มีบุญมากที่สุดต้องไปสู่อายตนนิพพาน มีบุญถัดลงมาก็ได้เป็นเทือกเถาเหล่ากอของสมณะอย่างที่ลูกเณรเป็นอยู่ มีเครื่องแบบเป็นชุดสุดท้ายของสังสารวัฏ ของการเวียนว่ายตายเกิด ในสมัยพุทธกาล แม้เกิดเป็นพระราชามหากษัตริย์อย่างพระมหากัปปินะ ในที่สุดก็ต้องทิ้งเครื่องแบบพระราชามาสวมใส่ชุดนี้ หรือเกิดเป็นมหาเศรษฐีที่มีสมบัติตักไม่พร่องอย่างท่านโชติกะ ก็ต้องมาอยู่ในชุดนี้ จะเกิดเป็นคนชั้นกลาง ชั้นล่าง ทุกๆ ชั้น ในที่สุดก็ต้องมาอยู่ในชุดนี้ แม้แต่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าของเรา พระองค์เวียนว่ายตายเกิดมานับภพนับชาติไม่ถ้วน จะเกิดเป็นสามัญชนก็ดี เป็นพระราชามหากษัตริย์ก็ดี สุดท้ายก็สละราชสมบัติออกบวชบำเพ็ญพรต ครองผ้ากาสาวพัสตร์ เป็นชุดสุดท้ายก่อนไปอายตนนิพพาน เหมือนเป็นชุดที่รวมบุญรวมคุณความดีทั้งหมด คล้ายกับท้องทะเลเป็นที่รวมลงของน้ำจากห้วย หนอง คลอง บึง ป่า เขา ชุดนี้เป็นชุดที่สำคัญที่สุดเลยนะจ๊ะ มีทรงผมแบบนี้ ทรงที่เขาจัดเสร็จเรียบร้อยแล้ว ไม่มีภาระ ไม่มีเครื่องกังวล มีมีดโกนแทนหวีนี่แหละ เป็นเครื่องแบบที่ทั้งมนุษย์และเทวดาเห็นแล้วยกมือไหว้ แค่มีบาตรใบเดียว ถึงแม้ว่ามีไม่มาก แต่ก็มีไม่หมด บิณฑบาตเลี้ยงสังขารเรื่อยไป จะได้มีกำลังมาปฏิบัติธรรม เลี้ยงได้ตลอดชาติเลย เพียงพอสำหรับผู้แสวงหามรรคผลนิพพาน แค่ลูกถือบาตรไปใบหนึ่ง เขาเห็นแล้วเขาดีใจนะมีอะไรก็อยากเอามาถวาย ข้าวปากหม้อ อาหารรสเลิศ …

เครื่องแบบสุดท้ายในสังสารวัฏ Read More »

31. เตรียมตัวเป็นพระ ลูกเณรซ้อมท่องคำขานนาคไว้ให้คล่องเลยนะจ๊ะ ท่องไปอย่างเพลินๆ ให้มีความสุขใจเหมือนเราได้เริ่มบวชตั้งแต่ตอนท่องเลยนะ เพราะว่าทุกตัวอักษร ทุกถ้อยคำ ได้ถอดออกมาจากพระโอษฐ์ของพระบรมศาสดาทีเดียว ถอดออกมาจากคำสอนของพระองค์ แล้วสืบทอดกันต่อๆ มา แม้พระองค์จะดับขันธปรินิพพานไปแล้วก็ตาม การที่ถ้อยคำนี้ที่ทำให้เราเป็นพระยังคงอยู่ ก็เหมือนกับพระพุทธองค์ยังทรงมีพระชนม์ชีพอยู่ ฉะนั้นต้องมีความเคารพในทุกตัวอักษรเหมือนอักษรหนึ่งเป็นพระพุทธเจ้าองค์หนึ่งทีเดียว ท่องไปเรื่อยๆ ให้เพลิน เบิกบาน มีความสุข แล้วก็ควรจะหาสมุดบันทึกไว้สักเล่มหนึ่ง บันทึกตั้งแต่ลูกเณรเริ่มเตรียมตัวบวช เขียนบันทึกเอาไว้เรื่อยๆ ให้เป็นสมุดบันทึกธรรมส่วนตัวของเราในขณะที่เรามีชีวิตเป็นนักบวช เหมือนอย่างที่หลวงพ่อวัดปากน้ำฯ ท่านบันทึกเอาไว้ ซึ่งหลวงพ่อจำได้ไม่มีลืม ท่านบันทึกว่า “ผู้เทศน์บวชแล้ววันหนึ่ง รุ่งขึ้นอีกหนึ่งวันนั่งสมาธิปฏิบัติธรรมไม่เคยขาดแม้แต่วันเดียวจนกระทั่งบัดนี้ ถวายชีวิต ไม่ได้ตายเถอะ ถึง ๒ ครั้ง บัดนี้ทั้งเรียนทั้งสอน” เมื่อเราละจากโลกนี้ไป สมุดเล่มนี้และตัวอย่างดีๆ ที่เราทิ้งไว้ให้กับโลก จะกลายเป็นมรดกโลกที่ใครก็ตามที่มาเปิดดูในภายหลังจะเดินตามเส้นทางนี้ ให้บันทึกสิ่งที่เป็นสาระแก่นสารของชีวิต อย่าไปบันทึกสนุกสนานเฮฮานะจ๊ะ เพราะสมุดนี้ไม่ใช่บันทึกสนุกแต่บันทึกด้วยความบันเทิงธรรม บันเทิงใจ สิ่งที่เป็นจริงที่จะทำให้ใจเราบริสุทธิ์ขึ้น สูงขึ้น เมื่อใครได้มาอ่าน มาเปิดดูแล้วก็อยากทำตาม อ่านแล้วให้เขาชื่นใจทุกตัวอักษร เหมือนเราได้อยู่เป็นตัวแทนทุกตัวอักษรเลยนะ ๒๐ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๓๖ โอวาท หลวงพ่อธัมมชโย …

เตรียมตัวเป็นพระ Read More »

32. บวช ๒ ชั้น หลวงพ่ออยากให้การบวชของลูกเณรในคราวนี้เป็นการบวชที่เป็นมหากุศลอย่างยิ่งแก่ตัวเอง แก่โยมพ่อโยมโยมแม่และหมู่ญาติให้มากที่สุดเลย เพราะว่าเป็นการบวชครั้งเดียว การบวชที่จะมีอานิสงส์มากนั้น ในสมัยหลวงพ่อวัดปากน้ำฯ ท่านพูดถึง การบวช ๒ ชั้น คือบวชทั้งข้างนอกและข้างใน ข้างนอกบวชแบบญัตติจตุตถกรรม ข้างในบวชแบบ ติสรณคมนูปสัมปทา บวชแบบญัตติจตุตถกรรมนี้ จะต้องมีพระอุปัชฌาย์ มีพระคู่สวด บวชอย่างนี้ก็มีอานิสงส์มาก ซึ่งลูกเณรคงทราบดีแล้วว่า มีอานิสงส์ทั้งหมด ๖๔ กัป ซึ่งใครๆ ก็บวชกันได้ ถ้ามีจิตศรัทธาและคุณสมบัติพร้อมทุกอย่าง แต่บวชแบบติสรณคมนูปสัมปทา คือเข้าถึงพระรัตนตรัยภายใน เป็นสิ่งที่ทำได้ยาก จะต้องเข้าถึงพุทธรัตนะ ธรรมรัตนะ สังฆรัตนะทั้ง ๓ อย่างนี้ เป็นที่พึ่ง การบวชอย่างนี้ทำได้ยาก อานิสงส์เรียกว่าไม่ต้องนับ ไม่ต้องคำนวณกันแล้ว เพราะว่าเป็นอายุของพระพุทธศาสนา เพราะธรรมกายเป็นเนื้อหนังของพระพุทธศาสนา เป็นพุทธะล้วนๆ เมื่อเราเข้าถึงและเป็นอันหนึ่งอันเดียวกับท่าน เท่ากับเราสืบอายุพระพุทธศาสนาให้ยืนยาวต่อไป ในสมัยพุทธกาล พระสัมมาสัมพุทธเจ้าท่านสอนเกี่ยวกับเรื่องธรรมกายล้วนๆ เพราะท่านเข้าถึงและเป็นอันหนึ่งอันเดียวกับธรรมกาย ถ้าหากลูกเณรได้เข้าถึงรัตนะทั้ง ๓ อย่างนี้ การสืบทอดธรรมกายหรือการสืบทอดพระพุทธศาสนาก็จะมีอยู่คู่กับโลกนี้ต่อไป การบวชอย่างนี้จึงมีอานิสงส์มากๆ หลวงพ่ออยากให้ลูกเณรที่จะบวชในคราวนี้ทำให้ได้อย่างนี้ทุกองค์เลย แล้วการบวชครั้งนี้ …

บวช ๒ ชั้น Read More »

33. ช่วงชีวิตที่ดีที่สุด ช่วงชีวิตที่ดีที่สุดของลูกทุกองค์ คือช่วงจังหวะชีวิตที่มีโอกาสมาตักตวงเติมความบริสุทธิ์ให้แก่ตนเอง ซึ่งก็คือช่วงที่เป็นนักบวชนี่แหละ เราจะได้เติมความบริสุทธิ์ทุกวันทุกคืน ทุกเวลา ซึ่งคนในโลกนี้หกพันกว่าล้านคนก็อยากได้โอกาสนี้เช่นกัน ร่างกายของลูกทุกองค์ยังแข็งแรง มีอาพาธน้อยเครื่องกังวลที่เป็นพันธนาการของชีวิตแบบชาวโลกก็ไม่มีญาติโยมก็สนับสนุน ดังนั้นช่วงนี้จึงเป็นช่วงชีวิตที่ดีที่สุดที่ลูกควรจะใช้เวลามาศึกษา ฝึกฝนอบรมตัวของเราให้เข้าถึงธรรมกายให้ได้ อะไรจะเกิดขึ้นถ้าลูกทุกองค์ได้เข้าถึงธรรมกาย มีชีวิตอยู่กับธรรมกายตลอดเวลา หากลูกทุกองค์เข้าถึงธรรมกายแล้ว ไม่ว่าจะนั่ง นอน ยืน เดิน หรือทำอะไรก็ตามความผาสุกจะเกิดขึ้น จะเรียนปริยัติก็เรียนด้วยความสุขเพราะเรามีธรรมกายซึ่งเป็นแหล่งกำเนิดแห่งความสุข จะปฏิบัติภารกิจที่หมู่คณะมอบหมายให้ก็ปฏิบัติด้วยความสุขจะทำอะไรก็แล้วแต่ จะมีความผาสุกทั้งนั้น เพราะรากฐานจิตใจของเราเป็นธรรมกาย เราจะมีความยิ้มแย้มแจ่มใสให้ซึ่งกันและกัน ให้ความรัก ความปรารถนาดีแก่กันและกัน นี่คือสิ่งที่หลวงพ่ออยากให้ลูกทุกองค์ได้ตระหนักเอาไว้ ไม่มีภาพใดในโลกจะงดงามเท่ากับภาพคนเข้าถึงพระธรรมกายแล้วรวมกันเป็นหนึ่ง มีความผาสุก มีแต่รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้า ยิ่งเป็นนักบวชด้วยแล้ว ยิ่งเป็นภาพที่งดงามที่สุด งามกว่าภาพของเพชรนิลจินดาและธรรมชาติทั้งปวง ถ้าลูกทุกองค์ได้เข้าถึงพระธรรมกายกันทั้งหมด สิ่งนี้ก็จะปรากฏเกิดขึ้นในโลก ลูกทุกองค์ยังอยู่ในวัยที่สดชื่นเพราะฉะนั้นอย่าเกียจคร้านในการทำความเพียรนะจ๊ะ ๗ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๔๑ โอวาท หลวงพ่อธัมมชโย (คุณครูไม่ใหญ่) ที่มา หนังสือ พ่อสอนลูก www.dhamma01.com/book/1 ๗ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๔๑

34. พุทธศาสตร์ เครื่องเดินทางสู่สุคติภพ ในฐานะที่เราเป็นชาวพุทธ เราไม่ควรนับถือพุทธเพียงแค่เป็นอาภรณ์ประดับกายเหมือนแว่นกันแดด หรือเหมือนเสื้อเหมือนผ้า เพราะแท้จริงแล้ว พุทธศาสตร์เป็นศาสตร์ที่สำคัญยิ่งสำหรับชีวิตของเราทีเดียว เวลาเราใกล้จะละโลก นอนอยู่บนเตียงของคนป่วยนั้น ศาสตร์ทุกศาสตร์นำมาใช้ไม่ได้เลย ทุกศาสตร์ที่เรียนมาจากในมหาวิทยาลัย จะเป็นเศรษฐศาสตร์ วิทยาศาสตร์ รัฐศาสตร์ หรือศาสตร์ชนิดไหนก็ตาม จะนำมาใช้บนเตียงคนป่วยไม่ได้เลย ในเวลานั้น เราจะมีความเจ็บป่วยและความตายเป็นยานพาหนะไปสู่ชีวิตใหม่ แต่มีอยู่ศาสตร์หนึ่งที่จะช่วยเราในเวลานั้นได้ คือ พุทธศาสตร์ ซึ่งเกี่ยวพันกับชีวิตของเราตลอดมา จะโยงมาให้เราเห็นเลยว่า ในวาระสุดท้ายนั้น เราจะเอาอะไรเป็นเครื่องเดินทางไปสู่ปรโลก สู่สุคติภพ ก็มีอยู่เพียงอย่างเดียวคือคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ถ้าเกิดมาชาติหนึ่งเราไม่มีโอกาสได้เรียนรู้ ผู้ไม่รู้ก็ย่อมไปสู่เส้นทางของความไม่รู้ มักจะพลัดไปสู่อบาย เพราะไม่รู้ว่าจะปฏิบัติตัวอย่างไร จะดำเนินจิตอย่างไรให้ถูกต้อง ดังนั้นในการมาบวชนี้ เราต้องขวนขวายศึกษาคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าให้เต็มที่ เพื่อจะได้รู้ว่า ต่อไปเราควรดำเนินชีวิตอย่างไรในเวลาที่เหลืออยู่อย่างจำกัดนี้ไม่ให้ผิดพลาด อย่างน้อยเมื่อตายก็ไปดี มีภพอันวิเศษ ไปสู่สุคติภพได้อย่างสบายๆ ๒๖ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๓๙ โอวาท หลวงพ่อธัมมชโย (คุณครูไม่ใหญ่) ที่มา หนังสือ พ่อสอนลูก www.dhamma01.com/book/1 ๒๖ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๓๙

35. ธงชัยของชาวโลก ศูนย์กลางกาย เป็นแหล่งแห่งความบริสุทธิ์ เป็นแหล่งที่มีอานุภาพ ที่จะกลั่นกายวาจาใจของเราให้สะอาดให้บริสุทธิ์ จนกระทั่งความบริสุทธิ์ปรากฏเกิดขึ้นมาในกลางกายให้เราเห็นเป็นดวงสว่างซึ่งเป็นต้นทางไปสู่อายตนนิพพาน ถ้าหากว่า ลูกทุกองค์ฝึกฝนอบรมใจของเราไว้ในกลางให้สม่ำเสมอในอิริยาบถทั้ง ๔ ไม่ว่าจะนั่ง นอน ยืน เดิน กระแสธารแห่งบุญจะไหลผ่านตัวเราตลอดเวลา เราจะใช้เวลาแห่งชีวิตอย่างมีประโยชน์อย่างยิ่ง บางทีลูกอาจไม่ได้เฉลียวใจว่า เราเป็นหนึ่งในพระรัตนตรัย เป็นหัวใจของชาวโลก ผู้ที่ได้ศึกษาพระธรรมคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า และมีความซาบซึ้งในพระรัตนตรัยนั้น พอเห็นหน้าเราคราใดเขาก็ยกมือไหว้ทุกครั้ง แล้วก็มีความปีติใจ มีกำลังใจที่จะสร้างความดีต่อๆ ไป เมื่อเขาคิดอย่างนั้น เราก็ต้องทำให้เป็นอย่างนั้นให้ได้ แม้ว่าเรายังไม่เป็นพระอรหันต์ก็ตาม แต่หากเรามีความตั้งใจจริงในการฝึกฝนอบรมตนให้เป็นนักบวชที่สมบูรณ์ความบริสุทธิ์ก็จะไหลพรั่งพรูออกมาจากตรงกลาง แล้วกลั่นกาย วาจา ใจ ของเราให้สะอาดบริสุทธิ์ผ่องแผ้ว จนกระทั่งเรามีความรู้สึกว่าเคารพตัวของเราเองได้ มีความชื่นชมในตัวเอง มีความปีติและภาคภูมิใจในตัวเองว่า เรามีความบริสุทธิ์ในระดับหนึ่งที่เป็นหนึ่งในรัตนะทั้งสาม และความปีติความภาคภูมิใจ ความเคารพตัวเองที่เกิดขึ้นจากภายใน ก็จะขยายไปสู่ภายนอก ไปยังระบบประสาท กล้ามเนื้อผิวพรรณวรรณะเราก็ผ่องใส บริสุทธิ์ เหมือนพระจันทร์ในคืนวันเพ็ญ ญาติโยมเห็นก็มีความปีติยินดี เพราะฉะนั้นต้องรู้ตัวเสมอว่า เราเป็นธงชัยของชาวโลก ถ้าเรามีจิตสำนึกอย่างนี้ ความคิด คำพูด การกระทำของเราก็จะบริสุทธิ์ผุดผ่อง แล้วจะมีผลต่อการปฏิบัติธรรม ทำให้เราเข้าไปถึงสิ่งที่มีอยู่ในตัวได้อย่างง่ายดาย เข้าถึงแสงสว่าง เข้าถึงดวงธรรม …

ธงชัยของชาวโลก Read More »

36. เนื้อนาบุญอายุของพระศาสนา อายุของพระพุทธศาสนาก็เหมือนอายุของมนุษย์นั่นแหละ คือถ้ายังมีการสืบทอดต่อเนื่องไป ก็เรียกว่ายังคงอยู่ อายุของพระพุทธศาสนานั้น เขาดูกันตรงที่พระรัตนตรัยยังคงอยู่หรือไม่ พุทธรัตนะ ธรรมรัตนะ สังฆรัตนะ ยังมีคนรู้จัก ยังมีคนเข้าถึงหรือไม่ และยังมีคนเป็นอันหนึ่งอันเดียวกับรัตนะทั้งสามหรือไม่ ถ้ายังมีอยู่อย่างนี้จึงจะเรียกว่าพระพุทธศาสนายังคงอยู่ แล้วถ้าลูกเณรเข้าถึงพระรัตนตรัยภายในได้ ลูกเณรจะเป็นเนื้อนาบุญ เป็นแหล่งกำเนิดแห่งบุญที่ผู้แสวงบุญปรารถนา ทุกคนในโลกที่เข้าใจเรื่องบุญกุศล เรื่องภพนี้ ภพหน้าและเชื่อเรื่องกฎแห่งกรรมนั้น เขาอยากจะได้บุญ อยากทำบุญกับเนื้อนาบุญ เพราะทำน้อยได้ผลมาก ทำมากก็ได้มากยิ่งขึ้นไปอย่างไม่มีประมาณ เขาอยากได้อย่างนี้ แม้แต่ตัวของเราเอง เวลาจะทำบุญเราก็อยากทำกับผู้บริสุทธิ์ ที่เป็นเนื้อนาบุญ เป็นแหล่งแห่งบุญ ทำแล้วเราก็ปลื้มใจ ชื่นใจ นึกทีไรก็มีแต่ความปีติเบิกบาน เพราะฉะนั้นถ้าลูกเณรทำตัวของเราให้บริสุทธิ์โดยการเข้าถึงและเป็นอันหนึ่งอันเดียวกับผู้บริสุทธิ์ คือพระธรรมกาย ลูกเณรจะเป็นเนื้อนาบุญ เป็นบุคคลที่โลกต้องการจะเป็นผู้ที่เทวดาลงหล่อเลี้ยงรักษาตลอดเวลาเลย เพราะแม้แต่เทวดาที่เสวยสุขอยู่บนสวรรค์ยังอยากอยู่ใกล้ผู้มีบุญ ๒๑ เมษายน พ.ศ. ๒๕๓๙ โอวาท หลวงพ่อธัมมชโย (คุณครูไม่ใหญ่) ที่มา หนังสือ พ่อสอนลูก www.dhamma01.com/book/1 ๒๑ เมษายน พ.ศ. ๒๕๓๙

21. เหมือนสามเณรราหุลกำเม็ดทราย ให้ทำเหมือนสามเณรราหุลที่กำเม็ดทราย แล้วตั้งใจว่า จะต้องศึกษาพระธรรมวินัยของพระผู้มีพระภาคเจ้าให้ยิ่งๆ ขึ้นไป ให้มากกว่าเม็ดทรายนี้ ลูกเณรต้องเรียนอย่างนี้นะจ๊ะ กระแสธารแห่งบุญจะได้บังเกิดขึ้นกลางกายกลางใจของลูกเณรทุกองค์ กาย วาจา ใจ ลูกเณรทุกองค์จะบริสุทธิ์ เพราะกระแสแห่งความบริสุทธิ์จะแผ่ซ่านออกมาจากการที่เราได้อ่านพระธรรมวินัยเป็นภาษาบาลี เพราะฉะนั้นให้เรียนรู้ด้วยความกระหาย อยากรู้อยากเห็น ว่าพระพุทธเจ้าตรัสรู้อะไรบ้าง ทำอย่างไรพระองค์จึงได้เป็นบุคคลที่วิเศษกว่าใครๆ ทั้งหมด เหนือมนุษย์ เทวดา พรหม อรูปพรหม เหนือกว่าใครทั้งสิ้นในภพทั้งสามถ้าเรียนอย่างนี้แล้ว ลูกเณรจะเรียนด้วยความปีติ มีความสุข มีความเบิกบาน ชุ่มชื่นใจอยู่ตลอดเวลา ๔ เมษายน พ.ศ. ๒๕๓๙ โอวาท หลวงพ่อธัมมชโย (คุณครูไม่ใหญ่) ที่มา หนังสือ พ่อสอนลูก www.dhamma01.com/book/1 ๔ เมษายน พ.ศ. ๒๕๓๙

37. นักบวชที่สมบูรณ์ ทำใจให้หยุดให้นิ่ง ปล่อยใจของเราเข้าไปสู่ภายในให้ติดเป็นนิสัย นี่คือชีวิตของนักบวช จะเป็นพระหรือเป็นเณรก็ตาม ต้องเติมความบริสุทธิ์เอาไว้ อย่าให้สิ่งที่เป็นข้าศึกต่อความบริสุทธิ์บังเกิดขึ้น หรือก่อตัวขึ้นมาในใจเราให้มีแต่ความบริสุทธิ์ผุดผ่องเกิดขึ้น ก่อตัวขึ้นทีละเล็กทีละน้อยไปเรื่อยๆ หากเราไม่ได้ทำภาวนา ชีวิตนักบวชของเราก็ไร้ค่า แม้เป็นพระเป็นเณรก็เหมือนกับไม่ได้เป็น การภาวนานี้เป็นจุดรวมความบริสุทธิ์อย่างสำคัญทีเดียว เพราะจะทำให้ใจเราผ่องแผ้ว เข้าไปถึงพระรัตนตรัยภายในตัว ไปสู่เส้นทางสายกลางที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าท่านเสด็จไปสู่อายตนนิพพาน หลวงพ่ออยากให้ลูกทุกองค์มีใจเป็นนักบวชที่สมบูรณ์ มีเป้าหมาย มีปณิธาน มีอุดมการณ์ อยู่ในใจของเราอย่าสักแต่ว่าบวชไปอย่างนั้น บวชแล้วต้องมีเป้าหมายโดยเฉพาะในใจลึกๆ จะต้องตั้งใจที่จะเข้าให้ถึงพระธรรมกายให้ได้ คิดอย่างนี้ให้ได้ทุกวัน แล้วก็หมั่นฝึกฝนอบรมใจของเราไป ให้มันหยุด ให้มันนิ่ง ฝึกทุกวัน อย่าได้เว้นเลยแม้แต่วันเดียว เมื่อใจของเรามีดวงเดียว สิ่งที่จะเข้ามาในใจของเราก็เข้ามาได้ทีละอย่าง เราก็ต้องนึกดูว่าจะนำอะไรที่คุณค่ามากที่สุดมาไว้ในใจเรา สิ่งที่เหมาะที่สุดก็คือพระรัตนตรัยให้มีอยู่ในใจเราตลอดเวลา แล้วก็ตั้งใจให้มั่นว่า เราจะบวชอุทิศชีวิต ทิ้งชีวิตไปเลย เป็นนักบวช ตายในผ้าเหลืองอย่างนี้แหละ ไม่สึกหาลาเพศ ตั้งใจอย่างนี้ให้ได้ตลอด บุญกุศลจะได้เกิดทุกวันทุกคืน ทั้งแก่ตัวเรา แก่โยมพ่อ โยมแม่ หมู่ญาติ และสาธุชนทั้งหลายที่เขาสนับสนุนเรามา ๑๕ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๔๑ โอวาท หลวงพ่อธัมมชโย (คุณครูไม่ใหญ่) ที่มา …

นักบวชที่สมบูรณ์ Read More »

22. เรียนเพื่อความบริสุทธิ์กาย วาจา ใจ ทุกครั้งที่เราเรียนคำสอนของพระพุทธเจ้าซึ่งเก็บเอาไว้ในภาษาบาลี ซึ่งเป็นภาษาที่ไม่มีการเปลี่ยนแปลงแปรผันเป็นภาษาที่ศักดิ์สิทธิ์ มีความบริสุทธิ์ของภาษาล้วนๆ ด้วยความเคารพ ใจที่คิดในคำสอนก็จะบริสุทธิ์ วาจาที่สาธยายท่องบ่นก็จะบริสุทธิ์ กายที่ทำการขีดเขียน ก็จะบริสุทธิ์ เพราะสิ่งที่บริสุทธิ์จะไหลผ่านทั้ง ใจ วาจา และกาย จะมีความบริสุทธิ์อยู่ตลอดเวลา บุญกุศลจะเกิดขึ้นทั้ง ๓ ทาง คือจะมีกายสุจริต วจีสุจริต มโนสุจริต บริสุทธิ์บริบูรณ์ล้วนๆ ด้วยคำสอนของพระพุทธเจ้าที่จารึกไว้ในภาษาบาลี ๒๑ เมษายน พ.ศ. ๒๕๓๙ โอวาท หลวงพ่อธัมมชโย (คุณครูไม่ใหญ่) ที่มา หนังสือ พ่อสอนลูก www.dhamma01.com/book/1 ๒๑ เมษายน พ.ศ. ๒๕๓๙